Ο κ. Χριστόδουλος Στεφανάδης
είναι γνωστός (διεθνώς) ως διαπρεπής καρδιολόγος-καθηγητής στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών.
Αρθρογραφώντας στη στήλη “ΓΝΩΜΗ”
της εφημερίδας “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” την Κυριακή 8-4-2012, υπό τον τίτλο “Αισιοδοξία
μόνο...” τονίζει, μεταξύ άλλων,ότι ο ίδιος ανήκει στους αισιόδοξους που
πιστεύουν πως και η σημερινή κρίση -όπως και προηγούμενες-θα ξεπεραστούν.
Αιτιολογώντας την πίστη του αυτήν γράφει ότι την στηρίζει “στην Ελληνική ψυχή”
διηγούμενος προς τούτο μια πραγματική ιστορία που έζησε ο ίδιος κατά τη γενική
επιστράτευση του 1974 μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Ο κ. Στεφανάδης υπηρετούσε τότε σε πυραυλάκατο
του Πολεμικού Ναυτικού ως στρατεύσιμος σημαιοφόρος-ιατρός. Το πλοίο-όπως
γράφει-ετοιμαζόταν να αποπλεύσει εσπευσμένα από το Ναύσταθμο Σαλαμίνας όταν,
λίγο πριν τον απόπλου, επιβιβάσθηκε κουτσαίνοντας ένας νεαρός Χιώτης ναύτης
(ειδικότητας μηχανικού) που, αν και πρόσφατα εγχειρισμένος στα πόδια, είχε
ζητήσει εθελοντικά να φύγει από το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών εγκαταλείποντας
την ασφάλεια της εκεί νοσηλείας προκειμένου να τεθεί στη διάθεση της Πατρίδας
που κινδύνευε.
Κατά τον κ. καθηγητή, το περιστατικό αυτό,
φανερώνει και αποδεικνύει το μεγάλο χάρισμα της Ελληνικής ψυχής που, όπως
τονίζει, “θα ξανακάνει την Ελλάδα μεγάλη...”Μάλιστα το συσχετίζει με τους
θυσιαστικούς ηρωϊκούς αγώνες των προγόνων μας στη Μικρασία, στα Αλβανικά βουνά,
κατά την Εθνική Αντίσταση και τον Κυπριακό αγώνα λέγοντας ότι “δεν ξέρει αν το
χάρισμα αυτό έχει γονιδιακή βάση ή σχετίζεται με το θεϊκό περιβάλλον όπου
ζούμε”.
Κατά την ταπεινή (και μη έγκυρη) άποψή μου,
πιθανά το αίτιο που διαχρονικά σπρώχνει τον Έλληνα να αγωνίζεται-ενίοτε
παράλογα τολμηρά- κατά των “πολεμίων”, να είναι όντως γονιδιακό. Αυτό σίγουρα
συμβαίνει όταν ο εχθρός, ο αντίπαλος, είναι ξένος εισβολέας ή κατακτητής και
δυνάστης έστω και αν διαθέτει υπέρτερες δυνάμεις.
Το δυστύχημα για την Ελλάδα, για το 'Εθνος των
Ελλήνων, είναι ότι, ενίοτε, το χάρισμα της δυναμικής αντίδρασης και αντίστασης,
το στρέφουμε κατά της ίδιας μας της Πατρίδας, κατά του Κοινωνικού Σώματος,
αυτοκαταστρεφόμενοι, προσφέροντας έτσι μεγίστη ικανοποίηση και αγαλίαση σε
φανερούς και μη εχθρούς.
Χρησιμοποιώντας όρους της επιστήμης του κ.
Στεφανάδη, θα έλεγα ότι, η Ελλάδα, δείχνει ενίοτε να πάσχει από “αυτοάνοσο
νόσημα”.
Συμβαίνει δηλαδή ό,τι και σε έναν ανθρώπινο
οργανισμό του οποίου την άμυνα έναντι εξωτερικών εισβολέων (βακτηρίων, ιών,
τοξινών κ.λ.π.) καλούνται να αντιτάξουν τα λεγόμενα αντισώματα δηλαδή οι
“στρατιώτες φρουροί” της ανθρώπινης υγείας. Για λόγους που δεν είναι επαρκώς
γνωστοί, συμβαίνει κάποιες φορές οι “φρουροί” αυτοί (τα αντισώματα), να
εκλαμβάνουν ως εχθρούς και εισβολείς, όργανα του ίδιου του ανθρώπου εναντίον
των οποίων στρέφονται μανιωδώς και τα καταστρέφουν. Αντί δηλαδή προστασίας
επιτυγχάνουν καταστροφή και αχρήστευση κυττάρων, ιστών και οργάνων όπως π.χ.
του εγκεφάλου (σκλήρυνση κατά πλάκας), του θυρεοειδή (θυρεοειδίτιδα Hashimoto), των αρθρώσεων (ρευματοειδής αρθρίτιδα) του δέρματος
(ψωρίαση, λεύκη, σκληρόδερμα, ερυθηματώδης Λύκος) των μυών (μυασθένεια), του
εντέρου (ελκώδης κολίτιδα) κ.λ.π.
Κατά παρόμοιο τρόπο, συμβαίνει ενίοτε, οι
'Ελληνες “φρουροί” της πατρίδας, κατά τρόπο παράλογο, να στρέφονται όχι κατά
εξωτερικών εχθρών, αλλά κατά του ίδιου του Κοινωνικού Σώματος, να προκαλούν
αυτοκτονικά, αυτοκαταστροφικά τραύματα τόσα και τέτοια που ούτε οι πραγματικοί
εχθροί μας θα μπορούσαν να επιφέρουν. Σε
μια τέτοια κατάσταση έχει περιέλθει και πάλι η Πατρίδα μας κάνοντας πολλούς να
φοβούνται τα χειρότερα και -σε αντίθεση προς την αισιοδοξία του κ. Στεφανάδη-να
διακατέχονται από απαισιοδοξία υποστηρίζοντας ότι “πάμε πάλι να βγάλουμε τα
μάτια μας μόνοι μας”.
Ας ελπίσουμε και μαζί ας ευχηθούμε ότι, έστω
την ύστατη στιγμή, τα χειρότερα θα αποφευχθούν. Γιατί, δυστυχώς χειρότερα
υπάρχουν, μπορεί να συμβούν και θα ισοδυναμούν με ΜΕΓΙΣΤΗ ΟΛΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ
ΤΡΑΓΩΔΙΑ.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Θα ήταν ευχής
έργον να μπορούσε η Χιακή κοινωνία να πληροφορηθεί ποιός ήταν ο νεαρός Χιώτης
ναύτης-μηχανικός που, κατά την επιστράτευση του 1974, έδειξε να διαθέτει
πατριωτικό, θυσιαστικό “τσαγανό” άξιο να μνημονεύεται σήμερα εγκωμιαστικά από
ένα διαπρεπή πανεπιστημιακό γιατρό διεθνούς κύρους.
Χίος
12-4-2012
