ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ: ΜΑΤ , ΚΑΓΚΕΛΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΦΥΓΑΔΕΥΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Φρούριο αναμένεται να θυμίζουν σήμερα οι πόλεις της χώρας, υπό το φόβο κινητοποίησεων και επεισοδίων, με αφορμή τις μαθητικές παρελάσεις και τη στρατιωτική παρέλαση στην Αθήνα.

Μάλιστα, σύμφωνα με υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ, υπάρχει σχέδιο για φυγάδευση των πολιτικών σε περίπτωση τυχόν «παρατράγουδων».

Μόνο στο κέντρο της Αθήνας οπού θα πραγματοποιηθεί η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, θα βρίσκονται επί ποδός περίπου 4.000 αστυνομικοί, ενώ σε επιφυλακή θα είναι όλες οι δυνάμεις του λεκανοπεδίου. Μεταξύ άλλων, προβλέπεται η διενέργεια προληπτικών ελέγχων σε άτομα και ιδιαίτερα σε οργανωμένες ομάδες ατόμων που κινούνται σε περιοχές διεξαγωγής των παρελάσεων και αυξημένα μέτρα προστασίας κοντά στις εξέδρες των επισήμων, με ισχυρή παρουσία δυνάμεων των ΜΑΤ.

Παράλληλα σε Ηράκλειο και Έδεσσα κάτοικοι και δήμαρχος αντίστοιχα, ζητούν ως ένδειξη διαμαρτυρίας να μην παραστεί κανένα πολιτικό πρόσωπο, ενώ οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, αντί για παρέλαση, θα πραγματοποιήσουν πορεία ενάντια στη λειτουργία των μεταλλείων της καναδικής «Eldorado Gold» στο δάσος των Σκουριών.

Ειδικότερα:

Σιδηρόφρακτες παρελάσεις σε Πύργο και Αμαλιάδα

Έκρυθμο είναι το κλίμα και για αυτήν την εθνική επέτειο σε Πύργο και Αμαλιάδα, ενόψει της διεξαγωγής της παρέλασης της 25ης Μαρτίου. Αφορμή η κατάργηση του τμήματος ΜΜΕ και Πληροφορικής που προβλέπει το Σχέδιο Αθηνά του υπουργείου Παιδείας και οδήγησε σε τροχιά κινητοποιήσεων τους φοιτητές.

Σύμφωνα με το σχέδιο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηλείας δύο σειρές από τα κάγκελα θα τοποθετηθούν νωρίς το πρωί της Δευτέρας στο ύψος που θα σταθούν οι επίσημοι, εκατέρωθεν της οδού, υπό το φόβο αντιδράσεων ή επεισοδίων. Αναμένεται στα ίδια σημεία, αλλά και σε όλο το μήκος της παρέλασης να υπάρχει ισχυρή αστυνομική δύναμη για παν ενδεχόμενο προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν παρατράγουδα.

Βόλος: Παρέλαση με φράκτες και ισχυρή δύναμη Αστυνομίας – Λιμενικού

Υπό αυστηρά μέτρα ασφαλείας για την αποτροπή τυχόν διαμαρτυριών και επεισοδίων, η παρέλαση προ για την εθνική επέτειο και στο Βόλο.

Τα μέτρα ασφαλείας, τα οποία τέθηκαν σε εφαρμογή και σε προηγούμενες παρελάσεις στο Βόλο, άνοιξαν και μελετήθηκαν σε πρόσφατη σύσκεψη μεταξύ της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας και του Λιμενικού Σώματος.

Σύμφωνα με το σχέδιο δε θα στηθεί εξέδρα για τους επισήμους και θα παρακολουθήσουν την παρέλαση όρθιοι, δίπλα στη μικρή εξέδρα που θα στηθεί για τους αναπήρους πολέμου.

Μεγάλη δύναμη αστυνομικών και λιμενικών θα λάβουν θέσεις για την ομαλή διεξαγωγή της παρέλασης, ενώ επί ποδός θα βρίσκεται το Τμήμα Τροχαίας Βόλου για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας προς την παραλία.

Τρίκαλα: Μεταλλικά κιγκλιδώματα και ισχυρή αστυνομική παρουσία

Σε αυξημένα μέτρα ασφαλείας προσανατολίζεται η Αστυνομική Διεύθυνση Τρικάλων υπό το φόβο των επεισοδίων.

Συγκεκριμένα σε κεντρικά σημεία της πόλης θα τοποθετηθούν μεταλλικά κιγκλιδώματα και την αυριανή παρέλαση (στις 12 το μεσημέρι) θα επιβλέπει ισχυρή αστυνομική παρουσία.

Χαλκιδική: Πορεία αντί για παρέλαση από τους κατοίκους

Πορεία και όχι παρέλαση, ανήμερα της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου από τον κόμβο της Μεγάλης Παναγίας προς το Χοντρό Δέντρο, θα πραγματοποιήσουν οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που εναντιώνονται στη λειτουργία των μεταλλείων της καναδικής «Eldorado Gold» στο δάσος των Σκουριών.

«Πέρασε ένας χρόνος από την 25η Μαρτίου 2012. Πέρασε ένας χρόνος αδιάκοπου και κλιμακούμενου αγώνα. Ενός αγώνα για την επιβίωση, την απασχόληση, το βουνό, τα δάση, τα νερά, τον αέρα, το μέλλον και την αξιοπρέπεια. Ενός αγώνα που δέχτηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα, αποσιωπήθηκε και συκοφαντήθηκε Εμείς όμως είμαστε ακόμη εδώ. Είμαστε πιο δυνατοί και πιο αποφασισμένοι από ποτέ. Έχουμε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη ανθρώπων απ’ όλη την Ελλάδα, ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο. Τη Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013, συγκεντρωνόμαστε στο κόμβο της Μεγάλης Παναγίας και περπατάμε προς το Χοντρό Δέντρο. Επισκεπτόμαστε τον Κάκαβο για να του δώσουμε γι’ άλλη μια φορά την υπόσχεση ότι όσο υπάρχουμε θα υπάρχει και το βουνό. Ότι όσο υπάρχουμε, οι ανθρώπινες ζωές θα είναι πάνω απ’ τα κέρδη των ισχυρών», αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή Αγώνα Χαλκιδικής.

Ηράκλειο: «Όχι» στην παρουσία πολιτικών στην παρέλαση για την 25η Μαρτίου

Να μην παραστεί στις εκδηλώσεις και παρελάσεις της εθνικής μας εορτής κανένα πολιτικό πρόσωπο, πλην της Δημοτικής μας αρχής και της Εκκλησίας, ζητούν κάτοικοι από το Ηράκλειο.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν αναφέρουν σχετικά:

«Επειδή σεβόμαστε τις θυσίες των προγόνων μας και το νόημα της εθνεγερσίας της 25ης Μαρτίου. Επειδή η παλιγγενεσία γιορτάζεται πανεθνικά και πανηγυρικά. Επειδή με την παρέλαση της μαθητιώσας νεολαίας συνηθιζόταν να αποδίδονται τιμές σε πολιτικά πρόσωπα. Επειδή η αγανάκτηση του λαού μπορεί να ξεπεράσει τις φραστικές διαμαρτυρίες. Επειδή κανένας Έλληνας δεν αποδέχεται την αμαύρωση των νοημάτων της 25ης Μαρτίου. Επειδή θέλουμε να διεξαχθεί  η παρέλαση ανεμπόδιστα, να μην παρευρεθεί κανένα πολιτικό πρόσωπο πλην της δημοτικής αρχής και της Εκκλησίας».

Παράλληλα στις μεγάλες πόλεις της Κρήτης τα μέτρα θα αναπτυχθούν από νωρίς το πρωί της Δευτέρας ενώ όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις και στους τέσσερις νομούς θα βρίσκονται εκείνη τη μέρα στο δρόμο. Κινητικότητα καταγράφεται ειδικότερα στο νομό Λασιθίου όπου τα πνεύματα είναι οξυμένα το τελευταίο χρονικό διάστημα με το σχέδιο Αθηνά και την αποψίλωση των υπηρεσιών.

Έδεσσα: Ανεπιθύμητη η παρουσία εκπροσώπου της κυβέρνησης την 25η Μαρτίου

Στο ίδιο μήκος κύματος με το Ηράκλειο Κρήτης κινείται και η πόλη της Έδεσσας, καθώς δια στόματος του ιδίου του δημάρχου Δημήτρη Γιάννου, εκφράστηκε η επιθυμία να μην παραστεί εκπρόσωπος της κυβέρνησης στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Αφορμή η κατάργηση του Τμήματος Μάρκετινγκ και Διοίκησης Λειτουργιών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που προβλέπει το Σχέδιο «Αθηνά».

«Αντιδρούμε στον παραγκωνισμό της πόλης. Δείξαμε έως τώρα τη διαμαρτυρία μας με πολλούς τρόπους. Δεν υπάρχει λόγος να έρθει κάποιος από την κυβέρνηση και να ανέβει στην εξέδρα όταν μας περιπαίζουν. Θα γιορτάσουμε μόνοι μας την εθνική επέτειο και εάν η κυβέρνηση στείλει εκπρόσωπο θα απομακρυνθούμε», τόνισε ο κ. Γιάννου.

aftodioikisi.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ : ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ κ.κ. ΜΑΡΚΟΥ , ΤΗΝ 24η ΜΑΡΤΙΟΥ 2013 , ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗ , ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΣΚΟΥΦΑ , ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

«Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρια­κῇ πρώ­τῃ τῶν Νη­στει­ῶν,

ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως  

τῶν ἁ­γί­ων καί σε­πτῶν εἰ­κό­νων,

γε­νο­μέ­νης πα­ρά τῶν ἀ­ει­μνή­στων

Αὐ­το­κρα­τό­ρων Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως

Μι­χα­ήλ καί τῆς μη­τρός αὐ­τοῦ Θε­ο­δώ­ρας,

ἐ­πί Πα­τρι­αρ­χεί­ας τοῦ ἁ­γί­ου καί ὁ­μο­λο­γη­τοῦ Με­θο­δί­ου»

Μέ τούς λό­γους αὐ­τούς ὁ ἱ­ε­ρός Συ­να­ξα­ρι­στής, πη­γή γρα­πτή, ἄ­με­σος τῆς φι­λο­λο­γι­κῆς γραμ­μα­τεί­ας τῶν Βυ­ζαν­τι­νῶν χρό­νων, ὁ­ρί­ζει, προσ­δι­ο­ρί­ζει καί κα­θο­ρί­ζει τό ἱστορικό πε­ρι­ε­χό­με­νο τοῦ ση­με­ρι­νοῦ ἑ­ορ­τα­σμοῦ.

Σή­με­ρα ἑ­ορ­τά­ζου­με τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α, σή­με­ρα ἑ­ορ­τά­ζου­με τό «πα­τρο­πα­ρά­δο­τον σέ­βας», σή­με­ρα ἑ­ορ­τά­ζου­με τήν «Μη­τέ­ρα εὐ­σέ­βειαν».

Γεν­νᾶ­ται, ὅ­μως, εὔ­λο­γο τό ἐ­ρώ­τη­μα: Για­τί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α, ὁ ἀ­κλό­νη­τος στῦ­λος καί τό ἀ­πε­ρί­σει­στο ἑ­δραί­ω­μα τῆς ἀ­λη­θεί­ας, ὅ­ρι­σε ὡς ἑ­ορ­τα­σμό πού ὑ­πο­στα­σιά­ζει τήν ὀρ­θό­δο­ξη δι­δα­σκα­λί­α καί πί­στη τό γε­γο­νός τῆς δι­α­κη­ρύ­ξε­ως γιά τήν ἀ­να­στή­λω­ση καί τι­μη­τι­κή προ­σκύ­νη­ση τῶν ἱ­ε­ρῶν εἰ­κό­νων, τόσο ἀ­πό τήν ἐν Νικαίᾳ ἁ­γί­α Ζ´ Οἰ­κου­με­νι­κή Σύ­νο­δο, πού ἡ καταληκτήρια συνεδρία της ἔ­λα­βε χώ­ρα στή Βα­σι­λεύ­ου­σα, τήν «τοῦ Κων­σταν­τί­νου Πό­λιν», τό πα­λά­τιον τῆς Μα­γναύ­ρας τό 787 καί «εἰ­ρή­νευ­σεν ἡ τοῦ Θε­οῦ Ἐκ­κλη­σί­α, εἰ καί ὁ ἐ­χθρός τά ἑ­αυ­τοῦ ζι­ζά­νια ἐν τοῖς ἰ­δί­οις ἐρ­γά­ταις σπεί­ρειν οὐ παύ­ε­ται», ὅσο καί ἀπό τήν Σύνοδο τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λεως τοῦ 843 ;

Για­τί δέν ἐ­πε­λέ­γη ἡ ἑ­ορ­τή τῶν Χρι­στου­γέν­νων, ἡ μη­τρό­πο­λη αὐτή τῶν ἑ­ορ­τῶν;

Για­τί δέν προ­ε­κρί­θη ἡ λαμ­προ­φό­ρος Ἀ­νά­στα­ση, «ἑ­ορ­τῶν ἑ­ορ­τή καί πα­νή­γυ­ρις πα­νη­γύ­ρε­ων»;

Για­τί δέν ὁ­ρί­σθη ἡ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή Πεν­τη­κο­στή;

Ἡ ἀ­πάν­τη­ση δί­δε­ται ἀ­πό τήν βα­θύ­τε­ρη ὀν­το­λο­γι­κή ἑρ­μη­νεί­α τοῦ ἱ­στο­ρι­κοῦ ὅ­ρου «ἀ­να­στή­λω­ση τῶν εἰ­κό­νων», πού πέ­ραν καί πά­νω ἀ­πό ἕ­να συγ­κε­κρι­μέ­νο ἱ­στο­ρι­κό γε­γο­νός τοῦ «νῦν» τῆς τε­λέ­σε­ώς του, συ­νι­στᾶ ἕ­να αἰ­ώ­νιο θε­όσ­δο­το χά­ρι­σμα στό «ἀ­εί» τῆς ἐπενεργείας του.

Μέ τήν παν­σο­φί­α, τήν παν­το­δυ­να­μί­α καί τήν πα­να­γα­θό­τη­τα ἡ Τρι­σή­λιος Θε­ό­τη­ς ἐ­ποί­η­σε «πάν­τα ὁ­ρα­τά­ τε καί ἀ­ό­ρα­τα». Μέ­σος τοῦ φυ­σι­κοῦ καί πνευ­μα­τι­κοῦ κό­σμου ἐ­δη­μι­ουρ­γή­θη ὁ ἄν­θρω­πος, ἡ κα­τα­κλείς καί κο­ρω­νίς τῆς δη­μι­ουρ­γί­ας. Τήν ὑ­πέ­ρο­χη ἐν τῷ κό­σμῳ θέ­ση του ἐμ­φαί­νει ἰ­δαιτέρως ὁ δι­α­φέ­ρων τρό­πος, κατά τόν ὁποῖο ἐ­δη­μι­ουρ­γή­θη.

Μέ θαυμασμό ὁ Ἱερός Χρυ­σό­στομος θά ἀναφωνήσει ὅτι: «ἀπό ὁλόκληρη τή δημιουργία ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό πολυτιμότερο δημιούργημα (τῆς κτί­σεως γάρ ἁπάσης τιμιώτερον ὁ ἄνθρωπος, Ε.Π.Ε. 14, 32)» καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος θά τόν περιγράψει «οἷόν τινα κόσμον δεύτερον, ἐν μικρῷ μέγαν (Ε.Π.Ε. 5,52-54)».

Ὁ Θε­ός, κατά τή χριστιανική κοσμογονία, δι­α­βου­λεύ­ε­ται πρός τόν Ἑ­αυ­τόν Του γιά τήν δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ ἀν­θρώ­που. «Καί εἶ­πεν ὁ Θε­ός : ποι­ή­σω­μεν ἄν­θρω­πον κατ᾿ εἰ­κό­να ἡ­με­τέ­ραν καί καθ᾿ ὁ­μοί­ω­σιν».

Ἡ ἔν­νοι­α τοῦ «κατ᾿ εἰ­κό­να» (i­m­a­go D­ei) ἀ­να­φέ­ρε­ται στόν «ἔ­σω ἄν­θρω­πον», δι­ό­τι ὁ Θε­ός εἶ­ναι ἀ­σχη­μά­τι­στος, ἄ­φθαρ­τος καί ἀ­σώ­μα­τος. Αὐ­τό συ­νί­στα­ται στή λο­γι­κό­τη­τα, μέ τήν ὁ­ποί­α ὁ Δη­μι­ουρ­γός ἐ­προί­κη­σε τήν πνευ­μα­τι­κή φύ­ση τοῦ ἀν­θρώ­που καί στό ἀ­πα­ραί­τη­το συμ­πλή­ρω­μά της, τό αὐ­τε­ξού­σιον, μέ τό ὁ­ποῖο ὁ ἄν­θρω­πος ἀ­νά­γε­ται  σέ προ­σω­πι­κό­τη­τα ἠ­θι­κή, ἐ­πι­δε­κτι­κή πά­σης προ­ό­δου καί δυ­να­μέ­νη νά κα­τα­στεῖ «κοι­νω­νός θεί­ας φύ­σε­ως».

Τό «καθ᾿ ὁ­μοί­ω­σιν», κατά τούς Ἁ­γί­ους καί Θε­ο­φό­ρους Πα­τέ­ρες, εἶ­ναι ὁ τε­λι­κός ὑ­παρ­κτι­κός στό­χος τοῦ ἀν­θρω­πί­νου προ­σώ­που, ὁ ὁ­ποῖ­ος κα­θί­στα­ται ἐ­φι­κτός διά τῆς προ­σοι­κει­ώ­σεως τῆς ἁ­γι­ό­τη­τος, ὄ­χι βί­ᾳ καί ἀ­νάγ­κῃ ἀλ­λά αὐ­το­προ­αι­ρέ­τως καί ἐ­λευ­θέ­ρως.

Με­τά τήν πτώ­ση, «πα­ρα­κού­σας ὁ ἄν­θρω­πος τοῦ ἀ­λη­θι­νοῦ Θε­οῦ, τοῦ κτί­σαν­τος αὐ­τόν καί τῇ ἀ­πά­τῃ τοῦ ὄ­φε­ως ὑ­πα­χθείς, νε­κρω­θείς τοῖς οἰ­κεί­οις αὐ­τοῦ πα­ρα­πτώ­μα­σιν», ἀ­πώ­λε­σε τήν χά­ρη πού τόν δι­α­κρα­τοῦ­σε στήν προπτωτική κατάσταση μέ τήν δυ­να­τό­τη­τα τῆς ἀ­να­μαρ­τη­σί­ας (p­o­s­se n­on p­e­c­c­a­ri) καί τῆς ἀ­θα­να­σί­ας (p­o­s­se n­on m­o­ri).

Μέ τόν δικό του ξεχωριστό τρόπο περιγράφει τό δράμα τῆς πτώσεως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ὁ Παλαμᾶς: «χάσαμε τό Θεῖο κάλλος, στερηθήκαμε τήν θεία μορφή, καταστρέψαμε τήν ὁμοιότητά μας πρός τό Θεῖο φῶς· φορέσαμε τήν ὁμίχλη ὡς ἰμάτιο, ἀλοίμονο, καί ὡς ἐπανωφόρι ντυθήκαμε τό σκοτάδι (Ε.Π.Ε. 1, 196)»

Δι­ε­τή­ρη­σε, ὅ­μως, τό «κατ᾿ εἰ­κό­να» ἀ­μαυ­ρω­μέ­νο καί τραυ­μα­τι­σμέ­νο, ἀλ­λά ὄ­χι νε­κρό καί ἀ­νε­πα­νόρ­θω­τα ἀ­χρει­ω­μέ­νο. «Εἰ­κών εἰ­μί τῆς ἀρ­ρή­του δό­ξης σου εἰ καί στίγ­μα­τα φέ­ρω πται­σμά­των».

Ἐ­πει­δή ὁ Δη­μι­ουρ­γός, «Θε­ός ἐ­λέ­ους, οἰ­κτιρ­μῶν καί φι­λαν­θρω­πί­ας ὑ­πάρ­χει», «οὐκ ἀ­πε­στρά­φη τό πλά­σμα Του εἰς τέ­λος, ὅ ἐ­ποί­η­σεν ὁ ἀγαθός, οὐ­δέ ἐ­πε­λά­θετο ἔρ­γου χει­ρῶν Του» ἀλλά ἀντίθετα πρός τό «ἀεί κινοῦν ἀκίνητον» τοῦ Ἀριστοτέλους, «ἐ­πί τῆς γῆς ὤ­φθη, μορ­φήν δού­λου λα­βών, σύμ­μορ­φος γε­νό­με­νος τῷ σώ­μα­τι τῆς τα­πει­νώ­σε­ως ἡ­μῶν, ἵνα ἡμᾶς συμ­μόρ­φους ποι­ή­σῃ τῆς εἰ­κό­νος τῆς δό­ξης Αὐ­τοῦ». Ἐκ τῆς ὑ­πο­στα­τι­κῆς ἑ­νώ­σε­ως τῆς θεί­ας καί ἀν­θρω­πί­νης φύ­σε­ως στό ἑ­νια­ῖο πρό­σω­πο τοῦ Λό­γου, ἡ «κατ᾿ εἰ­κό­να Θεοῦ πλα­σθεῖ­σα ἡ­μῖν ὡ­ραι­ό­της» ἐ­ξυ­ψώ­θη ὅ­σον πο­τέ ἄλ­λο­τε καί κα­τέ­στη «κοι­νω­νός θεί­ας φύ­σε­ως». Αὐ­τή ἡ ἀ­να­στή­λω­ση τοῦ πε­πτω­κό­τος ἀν­θρώ­που συ­νι­στᾶ τήν οὐ­σί­α τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως. «Ὅ­θεν, ὁ τοῦ Θε­οῦ Λό­γος, δι᾿ ἑ­αυ­τοῦ πα­ρε­γέ­νε­το, ἵν᾿ ὡς εἰ­κών ὤν τοῦ Πα­τρός τόν κατ᾿ εἰ­κό­να ἄν­θρω­πον ἀ­να­κτί­σαι δυ­νη­θῇ» (Μέ­γας Ἀ­θα­νά­σιος).Οἱ διαστάσεις τοῦ μυστηρίου τῆς ἐν Χριστῷ παλιγγενεσίας τοῦ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου, ψηλαφίζουν τό δυσθεώρητο μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ἀφοῦ κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνό, γιά τήν ἀναγωγή τοῦ ἀνθρώπου εἰς τό ἀρχαῖο κάλλος ὁ τέλειος Θεός γίνεται τέλειος ἄνθρωπος καί πραγματώνει τό πιό καινούργιο ἀπό ὅλα τά καινούργια, τό μόνο καινούργιο ὑπό τόν ἥλιον, μέ τό ὁποῖο ἐμφανίζεται ἡ ἄπειρη δύναμη τοῦ Θεοῦ (Ἔκδοσις Ἀκριβής, Γ΄, 1)». Ἀ­πό αὐ­τό κα­θί­στα­ται σα­φές για­τί οἱ Πα­τέ­ρες, στίς εἰ­κο­νο­κλα­στι­κές πλά­νες, εἶ­δαν ἀ­κρι­βῶς μί­α ἀ­κύ­ρω­ση τοῦ Μυ­στη­ρί­ου τῆς Σω­τη­ρί­ας, κα­θώς ἡ μή δυ­να­τό­της ἐ­ξει­κο­νί­σε­ως τοῦ ἐ­ναν­θρω­πή­σαν­τος Υἱ­οῦ καί Λό­γου τοῦ Θε­οῦ κα­θι­στοῦ­σε τό Μυ­στή­ριο τῆς Πα­λι­γεν­νε­σί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που δο­κη­τι­κή φε­νά­κη.

Ἀντιθέτως πρός τή δοκητική θεώρηση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας στήν ὁποία ὁδη­γοῦν­ται ἀναποφεύκτως οἱ εἰκοκλάστες ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὑπάρχει ὁ ἱστορικός ρεαλισμός τῶν γεγονότων, ὅπως ἐκφράζεται διά τῆς γραφίδος ἑνός κορυφαίου πρό­μα­χου καί ἐκκλησιαστικοῦ πατρός, τῆς πατροπαράδοτης εὐσέβειας, τοῦ Ἱεροῦ Δαμασκηνοῦ πού μετ’ ἐμφάσεως τονίζει: «Δέν προσκυνῶ τήν κτίση στή θέση τοῦ Κτίστη, ἀλλά προσκυνῶ τόν Κτίστη πού κτίστηκε κατά τήν ἀν­θρώ­πινη φύση καί κατέβηκε στήν κτίση χωρίς νά μει­ω­θεῖ καί νά ἀλλοιωθεῖ γιά νά δοξάσει τή δική μου φύση καί νά μέ κάνει κοινωνό τῆς Θείας φύσης (...). Γι’ αὐτό μέ πεποίθηση εἰκονίζω τόν ἀόρατο Θεό, ὄχι ὡς ἀόρατο, ἀλλ’ ὡς ὁρατό καθώς ἔγινε γιά μᾶς προσλαμβάνοντας ἀν­θρώ­πινη φύση. {Οὐ τήν ἀόρατον εἰκονίζω θεότητα, ἀλλ’ εἰ­κο­νίζω Θεοῦ τήν ὁραθεῖσαν σάρκα} (Πρός τούς δι­α­βάλ­λον­τας τάς ἁγίας Εἰκόνας, Λόγος Γ΄, 6)».

Γιά αὐτό ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α εἶ­ναι μί­α πο­ρεί­α «ἐν και­νό­τη­τι ζω­ῆς». Ὁ πι­στός ἔ­χει τήν δυ­να­τό­τη­τα μιᾶς μο­να­δι­κῆς ἐμ­πει­ρί­ας τοῦ ζῶν­τος καί προ­σω­πι­κοῦ Θε­οῦ. Ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α, κα­τευ­θυ­νο­μέ­νη ὑ­πό τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, συ­νε­χί­ζει καί ἀ­να­νε­ώ­νει τό σω­τή­ριο καί ἀ­πο­λυ­τρω­τι­κό ἔρ­γο τοῦ Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ, πού μᾶς βο­η­θεῖ νά φθά­σου­με στή μέ­θε­ξη τῆς μυ­στη­ρια­κῆς ζω­ῆς τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ὁ­ποῖ­ος πρέ­πει νά «μορ­φω­θῇ ἐν ἡ­μῖν». Μέ τή μέ­θε­ξη αὐ­τή ἐ­πι­τυγ­χά­νε­ται ἡ εἴ­σο­δος καί ἡ ὀρ­γα­νι­κή ἔν­τα­ξη στήν ἐ­σχα­το­λο­γι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τοῦ κό­σμου, ὁ ὁ­ποῖ­ος και­νο­ποι­εῖ­ται.

Σ᾿ αὐ­τή τήν «νέ­αν κτί­σιν» ἀ­να­δει­κνύ­ε­ται τό «κατ᾿ εἰ­κό­να» μέ τήν ἐ­πι­τυ­χῆ πο­ρεί­α πρός τό «καθ᾿ ὁ­μοί­ω­σιν», ἐ­κλαμ­πρύ­νε­ται τό πρό­σω­πο, πού κλεί­νει μέ­σα του τήν ἔν­νοι­α τῆς ἐ­λευ­θε­ρί­ας, ἀ­να­δει­κνύ­ε­ται ἕ­να νέ­ο καλ­λι­τέ­χνη­μα θεί­ου κάλ­λους καί ὁ­λο­κλη­ρώ­νον­ται τά δη­μι­ουρ­γι­κά χα­ρί­σμα­τα. Ἡ ἀ­νά­στα­ση τοῦ πε­πτω­κό­τος ἀν­θρώ­που, ἡ ἀ­να­στή­λω­ση τῆς ἐν τῷ προ­σώ­πῳ τοῦ ἀν­θρώ­που εἰ­κό­νος τοῦ Θε­οῦ, εἶ­ναι ἡ ἐκ νέ­ου ἔν­τα­ξή του στή θεί­α ζω­ή. Σ᾿ αὐ­τή τήν κα­τά­στα­ση τῆς ἀ­θά­να­της ζω­ῆς προ­ο­δεύ­ει ἡ βού­λη­ση, θε­ώ­νε­ται τό πρό­σω­πο, ἀ­φοῦ ἀ­να­δει­κνύ­ε­ται στό φῶς τοῦ θεί­ου κάλ­λους.

Ἡ Θεί­α Εὐ­χα­ρι­στί­α εἶ­ναι ἡ ἐ­νερ­γο­ποί­η­ση τοῦ νέ­ου αἰ­ῶ­νος μέ­σα στά το­πι­κά καί χρο­νι­κά πλαί­σια τοῦ πα­λαι­οῦ, ἡ δι­α­κή­ρυ­ξη τοῦ ἐρ­χο­μέ­νου αἰ­ῶ­νος μέ­σα στόν νῦν αἰ­ῶ­να. Μέ­σα στή Θεί­α Εὐ­χα­ρι­στί­α ὁ Ὀρ­θό­δο­ξος Πι­στός κα­ταλ­λάσ­σε­ται μέ τόν ἑ­αυ­τό του «ἐν εἰ­ρή­νῃ τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν», κα­ταλ­λάσ­σε­ται μέ τόν Θε­ό «ὑ­πέρ τῆς ἄ­νω­θεν εἰ­ρή­νης», καί κα­ταλ­λάσ­σε­ται μέ τούς ἀ­δελ­φούς του «ὑ­πέρ τῆς εἰ­ρή­νης τοῦ σύμ­παν­τος κό­σμου».

Ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α ἔ­χει δι­ά­στα­ση εὐ­χα­ρι­στια­κή. Τό δεύ­τε­ρο συν­θε­τι­κό τῆς λέ­ξε­ως, ἡ λέ­ξη «δό­ξα» πέ­ρα τῆς ὑ­πο­κει­με­νι­κῆς ἀν­τι­λή­ψε­ως πε­ρί ἑ­νός δε­δο­μέ­νου ἀν­τι­κει­μέ­νου, ἔ­χει καί λα­τρευ­τι­κό χα­ρα­κτῆ­ρα. Ἡ σλα­βι­κή με­τά­φρα­ση τῆς λέ­ξε­ως διά τοῦ ὅ­ρου "P­r­a­v­o­s­l­a­v­i­je" ση­μαί­νει κατ᾿ ἐ­ξο­χή τήν «ὀρ­θή δο­ξο­λο­γί­α». Με­τα­ξύ «ὀρ­θῆς γνώ­μης» καί «ὀρ­θῆς δο­ξο­λο­γί­ας» δέν μπο­ρεῖ νά ὑ­πάρ­χει δι­α­φο­ρά, ὅ­ταν ὡς «γνώ­μη» νο­εῖ­ται ἡ ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ ἀπο­κε­κα­λυμ­μέ­νη γνώ­ση τοῦ Θε­οῦ, ἡ ὁ­ποί­α εἶ­ναι ἀ­ναγ­καί­ως συ­ναρ­πα­γή, ἡ σώ­ζου­σα συ­ναρ­πα­γή ἀ­πό τό Ὑπερ­βα­τι­κό, ἡ αὐ­θεν­τι­κή ζω­ή τοῦ ἀν­θρώ­που, τό γε­γο­νός τῆς σω­τη­ρί­ας του.

Ἔ­τσι ὁ λει­τουρ­γι­κός χα­ρα­κτή­ρας τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας δέν εἶ­ναι ἕ­να ἁ­πλό «συμ­βε­βη­κός». Εἶ­ναι ἡ ἀ­να­γω­γή τοῦ ἀν­θρώ­που πρός τήν κα­τα­ξί­ω­σή του, στό χῶ­ρο τῆς προσ­εγ­γί­σε­ως τοῦ Θε­οῦ. Ἡ ὀρ­θό­δο­ξη λει­τουρ­γί­α εἶ­ναι δια­ρκής ὑ­πέρ­βα­ση τοῦ ἀν­θρω­πί­νου προ­σώ­που, ἀ­κα­τά­παυ­στη ἀ­να­στη­λω­τι­κή κί­νη­ση τῆς εἰ­κό­νος πρός τό ἀρ­χέ­τυ­πον, «ἄ­νω σχῶ­μεν τόν νοῦν καί τάς καρ­δί­ας» (Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος). Στό­χος αὐ­τῆς τῆς κι­νή­σε­ως ἡ πρό­σβα­ση στό ἐ­σχα­το­λο­γι­κό τέ­λος τῆς ἱ­στο­ρί­ας. Ἡ ὀρ­θό­δο­ξη ἄ­σκη­ση, πού καλ­λι­ερ­γεῖ­ται στό ὅ­λον τῆς λει­τουρ­γι­κῆς ζω­ῆς εἶ­ναι ἡ ὑ­πέρ­βα­σις κά­θε ἁ­μαρ­τω­λῆς ἐν­δο­κο­σμι­κῆς ἀ­νέ­σε­ως πού ἀλ­λο­τρι­ώ­νει τόν ἄν­θρω­πο ἀπό τήν οὐ­σί­α του. Ὁ ὀρ­θό­δο­ξος ἄν­θρω­πος ἐ­πι­τε­λεῖ τήν οὐ­σί­α του, τήν ὕ­παρ­ξή του, μέ τόν ἀ­γῶ­να του γιά τή σω­τη­ρί­α τοῦ κό­σμου.

Ὁ ἄν­θρω­πος μέ τό ὀρ­θό­δο­ξο ἦ­θος, ὁ ἅ­γιος, δέν συμ­πί­πτει μέ τόν θρη­σκει­ο­φαι­νο­με­νο­λο­γι­κό τύ­πο τοῦ – καί ἐ­κτός Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­κμά­ζον­τος – θρη­σκευ­όν­τος ἀν­θρώ­που (h­o­mo r­e­l­i­g­i­o­us). Ἡ ὀρ­θο­δο­ξί­α εἶ­ναι ἡ κοι­νω­νί­α τοῦ Θε­οῦ, ἡ αὐ­θεν­τι­κό­της, ἡ ἁ­γι­ό­της, ἡ κα­θο­λι­κό­της τοῦ ἀν­θρώ­που.

Ἡ Ὀρ­θο­δο­ξί­α λοι­πόν δέν εἶ­ναι ἁ­πλῶς ἕ­να πα­ρά­θυ­ρο, μέ τό ὁ­ποῖ­ο ἡ γῆ κα­το­πτεύ­ει ἕ­να τμῆ­μα τοῦ Οὐ­ρα­νοῦ, ἀλ­λά εἶ­ναι ἡ μυ­στι­κή κλί­μαξ τῶν ἀγ­γέ­λων, πού κα­τα­βαί­νουν ἐκ τοῦ «ἀ­νε­ῳ­γό­τος» οὐ­ρα­νοῦ καί ἀ­να­βαί­νουν σ᾿ αὐ­τόν. Εἶ­ναι, κα­τά τό Μέ­γα Φώ­τιο, τό θαυ­μά­σιο ἐ­κεῖ­νο πορ­θμεῖ­ο πού συ­νε­νώ­νει τά οὐ­ρά­νια μέ τά ἐ­πί­γεια ἀ­κρο­γιά­λια. Τό πορ­θμεῖ­ο αὐ­τό ἔρ­χε­ται ἀ­πό τόν οὐ­ρα­νό καί «δι­α­πορ­θμεύ­ει ἡ­μῖν τήν ἐ­κεῖ­θεν ἀ­γα­θο­ει­δῆ καί θεί­αν εὐ­μέ­νειαν», γιά νά ἀ­κο­λου­θεῖ στή συ­νέ­χεια πα­λιν­δρο­μι­κή, μυ­στα­γω­γι­κή καί ἀ­να­γω­γι­κή πο­ρεί­α, ἀ­νά­γον­τας, ἀ­νυ­ψώ­νον­τας καί ἀναστηλώνοντας τήν πε­πτω­κυῖ­α εἰ­κό­να τῆς ἀρ­ρή­του δό­ξης ἐκ τῆς γῆς στόν οὐ­ρα­νό.

Ἡ ἀ­νύ­ψω­ση αὐ­τή συν­τε­λεῖ στό νά γευ­ό­με­θα τίς δω­ρε­ές τῆς ἀ­κτί­στου καί θε­ο­ποι­οῦ χά­ρι­τος, νά με­τέ­χου­με τῶν ἀ­κτί­στων καί με­θε­κτῶν θεί­ων ἐ­νερ­γει­ῶν καί νά κα­το­πτεύ­ου­με τό θα­βώ­ρει­ο φῶς «τό μό­νον τῆς κε­κα­θαρ­μέ­νης καρ­δί­ας ἐ­πί­χα­ρι καί πα­νί­ε­ρον θέ­α­μα». Σ’ αὐ­τή τή συ­νε­χῆ δι­α­λε­κτι­κή σχέ­ση οὐ­ρα­νοῦ καί γῆς, σ’ αὐ­τή τήν ἀ­δι­ά­κο­πη πα­λίν­δρο­μη κί­νη­ση, ἐκ τῶν ἄ­νω πρός τά κά­τω καί τήν ἀναστηλωτική ἐκ τῶν κά­τω πρός τά ἄ­νω, βρί­σκε­ται ἡ πεμ­πτου­σί­α τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας.

imchiou.g
r

TO ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαρτίου 24, 2013

Μέχρι το τέλος Μαΐου, όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας «Τύπος της Κυριακής», αναμένεται να έχουν αξιολογηθεί δομές, στις οποίες απασχολούνται 446.911 υπάλληλοι. Από αυτούς, σύμφωνα πάντα με τους σχεδιασμούς, που μένει να οριστικοποιηθούν, σε διαθεσιμότητα-κινητικότητα μπορούν να περάσουν 19.290 άτομα. Ειδικότερα, μέχρι το τέλος Μαΐου:

-Θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση στα υπουργεία, σε έναν ορισμένο αριθμό Νομικών Πρόσωπων Δημοσίου Δικαίου, στο Δήμο Θεσσαλονίκης στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων και στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής. Ο αριθμός των απασχολούμενων είναι 59.176 άτομα και σε διαθεσιμότητα-κινητικότητα θα περάσουν περίπου 2.350 άτομα.

Μέχρι τα τέλη Απριλίου, όπως αναφέρει η εφημερίδα, αναμένεται ότι θα έχουν ολοκληρωθεί:
-Η αξιολόγηση όλων των φορέων του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Ο αριθμός των απασχολούμενων είναι 84.112 άτομα και σε διαθεσιμότητα-κινητικότητα θα περάσουν 1.682.

-Η αξιολόγηση όλων των φορέων του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Ο αριθμός των απασχολούμενων είναι 63.022 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 1.260.

-Η αξιολόγηση 18 φορέων του υπουργείου Υγείας. Ο αριθμός των απασχολούμενων είναι 32.460 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 812.

-Η αξιολόγηση 16 φορέων του υπουργείου Εσωτερικών. Ο αριθμός των απασχολούμενων είναι 14.768 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 2.215.

-Η αξιολόγηση 3 φορέων του υπουργείου Παιδείας. Ο αριθμός των απασχολούμενων είναι 7.661 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 1.149.

-Η αξιολόγηση 3 φορέων του υπουργείου Εργασίας. Ο αριθμός των απασχολούμενων είναι 12.511 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 375. παράλληλα, με αυτές τις αξιολογήσεις και με βάση το πλέον αισιόδοξο σενάριο, μέχρι τα μέσα Απριλίου αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες, για να γίνει πράξη το δεύτερο μεγάλο κύμα συγχωνεύσεων και καταργήσεων φορέων και οργανισμών του Δημοσίου. Περίπου 749 φορείς βρίσκονται στο… μικροσκόπιο και σε αυτούς σήμερα απασχολούνται 12.921 υπάλληλοι.

Από αυτούς, σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 1.000 άτομα. Όπως προκύπτει από το σχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μέχρι το τέλος Μαΐου αναμένεται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Σε αυτά, απασχολούνται 152.540 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 7.627. Επίσης, με ορόσημο το τέλος Μαΐου αναμένεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, να ολοκληρωθούν:

-Η αξιολόγηση του 20% των φορέων του υπουργείου Δικαιοσύνης. Σε αυτούς απασχολούνται 2.843 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 71.

-Η αξιολόγηση του 20% των φορέων της γενικής κυβέρνησης. Σε αυτούς απασχολούνται 3.421 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 308.

-Η αξιολόγηση του 50% των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Οι απασχολούμενοι στις ΔΕΚΟ είναι 12.500 άτομα και σε διαθεσιμότητα θα περάσουν 1.250.

real.gr

ENTOΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΨΗ 14 ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ

Η Λιμενική Αρχή Χίου ενημερώθηκε, πρωινές ώρες σήμερα 24/03/2013, για τον εντοπισμό δεκατεσσάρων (14) παράνομων αλλοδαπών στη θαλάσσια περιοχή της νήσου Παναγία Οινουσσών. Άμεσα, πλωτό περιπολικό Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. κατέπλευσε στην εν λόγω περιοχή παραλαμβάνοντας και μεταφέροντας τους ανωτέρω παράνομους αλλοδαπούς στο Κεντρικό Λιμεναρχείο  Χίου. Η σωστική λέμβος, με την οποία οι ανωτέρω παράνομοι αλλοδαποί πραγματοποίησαν τη μεταφορά βρέθηκε κατεστραμμένη. Προανάκριση διενεργείται από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Χίου, ενώ οι ανωτέρω συλληφθέντες πρόκειται να μεταφερθούν στο Γενικό Νοσοκομείο Χίου «ΣΚΥΛΙΤΣΕΙΟ» για διενέργεια ιατρικών εξετάσεων.

 http://chiosport.blogspot.com

"Ο ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΗΣ". ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒ 30-31 ΜΑΡΤΙΟΥ

"Ο Αρχοντοχωριάτης" του Μολιέρου θα παρουσιαστεί στη σκηνή του Φ.Ο.Β. το Σαββατοκύριακο 30 & 31 Μαρτίου 2013. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Ελπίδα Γεωργαντή, τα κουστούμια έραψε η Εριφύλη Βασιλάκη, τους χορούς δίδαξε η Μίνα Μπατσακούτσα. 

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟΔΟΥΛΟ ΓΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ

Με αφορμή δημοσιεύματα που αμφισβητούν τη θέση της Εκκλησίας στο υπόδουλο γένος και το ρόλο της στον ξεσηκωμό, αναδημοσιεύμουμε το παρακάτω άρθρο του καθηγητού κ. Παναγιώτη Ασημακόπουλου, Δρ. Θεολογίας στο theologosnaf.blogspot.gr:

Συνάδελφοι, Σε ένα πρόχειρο κείμενο με νοηματικά ακροβατικά παραθέτετε τις θέσεις του ιδεολογικού σας χώρου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Γίνεται όμως αντικείμενο κριτικής, όταν πρόκειται για την κομματική ανάγνωση της ιστορίας του 1821, την οποία ευαγγελίζεστε προς τους μαθητές ως τη μόνη γνήσια και ανόθευτη αλήθεια. Βασική παράμετρος της μελέτης της ιστορίας είναι η καταφυγή στις πηγές. Ψιλά γράμματα για την κομματικοποιημένη αφήγηση.

Βέβαια, εύγλωττος είναι ο τίτλος της επιστολής σας και εδώ είναι η πρώτη μου διαφωνία. Ο εκπαιδευτικός είναι του σχολείου και των μαθητών του. Ούτε του ΠΑΜΕ, ούτε της ΔΑΚΕ, ούτε της ΠΑΣΚ και πάει λέγοντας. Αρκετά έχουμε χορτάσει από στρατευμένη διανόηση και ιδεολογικοποιημένη ιστορία. Από την άλλη πλευρά βέβαια, η ειλικρίνεια του τίτλου προϊδεάζει τον αναγνώστη για το τι θα συναντήσει. Και δεν πέφτει έξω.

Για άλλη μια φορά, φαίνεται ότι σας πειράζει η θέση της Εκκλησίας στο υπόδουλο γένος και ο ρόλος της στον ξεσηκωμό. Βέβαια, όταν μιλώ για Εκκλησία συγκατανεύω στο δικό σας ατόπημα να θεωρείτε ως Εκκλησία μόνο την υψηλόβαθμη διοίκηση και όχι το λαό μαζί με τον παπά του. Ας είναι…. Πάντως, ο λόγος ότι πήραν όλοι μαζί τα όπλα «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία» δεν αποτελούσε ευφυολόγημα της εποχής.

Θα διατυπώσω ως απάντηση τα κάτωθι:

α) Κανείς ποτέ δεν πρόβαλε όλους τους τότε ιεράρχες ως ένθερμους υποστηρικτές του Αγώνα από την αρχή του. Θα μπορούσαν όμως και να είναι; Η δεύτερη σκέψη, ο δισταγμός για το εγχείρημα, οι εκ των πραγμάτων διπλωματικές κινήσεις είναι εφάμιλλα της προδοσίας; Βέβαια, εμείς κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και από την ασφάλεια του γραφείου μας. Αυτοί ήταν πριν από τα γεγονότα και έβλεπαν και το γυμνό σπαθί του Τούρκου κατακτητή. Πάντως, η δαιμονοποίηση όλης της Εκκλησίας που επιχειρείτε, ξεπερνάει κάθε προκατειλημμένη ανάγνωση της ιστορίας. Μόνο τον Παπαφλέσσα αναφέρετε, καθώς προφανώς ο αντάρτης παπάς με τα φυσεκλίκια στον ώμο είναι το μοναδικό πρότυπο που αποδέχεστε.

β) Είναι πασίγνωστο ότι η Επανάσταση στα διάφορα μέρη της υπόδουλης πατρίδας κηρύχθηκε σε ποικίλες ημερομηνίες, πριν και μετά την 25η Μαρτίου. Δεν μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Για λόγους σημειολογίας και προφανούς συμβολισμού προτάθηκε από τους οπλαρχηγούς η 25η Μαρτίου ως κοινή ημερομηνία του κοινού αγώνα. Η πρόταση αυτή έγινε αργότερα αποδεκτή από τους Βαυαρούς. Δεν ήταν μεταγενέστερη έμπνευση των Βαυαρών για να ντύσουν την επανάσταση με θρησκευτικό μανδύα αργότερα, όπως εσφαλμένα γράφετε στην επιστολή σας.

γ) Ο Ρήγας Φεραίος, τον οποίο επικαλείστε στην επιστολή σας, όντως επεδίωκε το ξεσήκωμα όλων των Βαλκανικών λαών, χωρίς να τον εμποδίζει η διαφορά γλώσσας και κουλτούρας. Υπήρχε όμως μια βασική ενωτική παράμετρος: η κοινή θρησκεία του Χριστιανισμού εναντίον των μουσουλμάνων κατακτητών. Απορίας άξιον που το παραβλέπετε. Και ανέντιμο που αμέσως μετά το όνομα του Ρήγα, γράφετε με έντονα γράμματα ότι «η επανάσταση του 1821 δεν ήταν θρησκευτικός πόλεμος, ξεσηκωμός των Χριστιανών κατά των Μωαμεθανών».

δ) Κράτησα το καλύτερο για το τέλος: την πλήρη αυτοαναίρεσή σας. Ενώ πασχίζετε στο κείμενο να μας πείσετε για τον ταξικό χαρακτήρα της Επανάστασης, για τον μόνιμα αρνητικό ρόλο της Εκκλησίας, για την ανύπαρκτη αξία του να είναι οι κατακτημένοι Χριστιανοί και οι κατακτητές Μουσουλμάνοι (εκτός από αλλοεθνείς), σκεφτήκατε να διανθίσετε το κείμενό σας (στην επίσημη ιστοσελίδα σας) με έναν πίνακα. Αυτόν χρησιμοποιώ κι εγώ στο ιστολόγιό μου. Παρουσιάζει έναν αγωνιστή να κρατάει ένα γυμνό σπαθί με το ένα χέρι. Στο πλάι του αναγράφεται η πασίγνωστη φράση από το Θούριο του Ρήγα: «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Με το άλλο χέρι, ο δύσμοιρος κρατάει μια μεγάλη λευκή σημαία με ένα μπλε σταυρό. Άκουσον, άκουσον…. Σταυρό; Πώς και δεν σκεφτήκατε τη λύση του photoshop;

Πράγματι, εδώ θα συμφωνήσουμε. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή….

Έρρωσθε!!

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Δρ. Θεολογίας – Καθηγητής

imchiou.g
r