Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ ΧΙΟΥ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ



Βλέποντας το βίντεο από την τελευταία μας ποδηλατοβόλτα παρατηρώ ότι κάποιοι δεν έχουν καθόλου φώτα, κάποιοι μόνο μπροστά ή μόνο πίσω, κάποιοι φώτα που αναβοσβήνουν (αναλάμποντα) ενώ άλλοι σταθερά, κάποιοι φώτα που ξεχωρίζουν ελάχιστα και άλλοι με φώτα που "κάνουν τη νύχτα μέρα". Όλες αυτές οι διαφορές μού κίνησαν την περιέργεια να μάθω τι ακριβώς "θα έπρεπε" να έχουμε στα ποδήλατα μας για να κινούμαστε νόμιμα και με ασφάλεια στο σκοτάδι. Ξέθαψα λοιπόν το Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας από το site του υπουργείου Μεταφορών (http://www.yme.gr/getfile.php?id=2224 ). Γνωρίζετε βέβαια, όπως γνωρίζω κι εγώ, ότι στην Ελλάδα λίγη έως καθόλου σημασία δεν δίνουμε στον Κ.Ο.Κ. τον οποίο ακόμα και η ίδια η τροχαία θυμάται μόνο σε κάποιο από τα σπάνια μπλόκα. Σκεφτείτε όμως πως εμείς ως ποδηλάτες είμαστε αρκετά χαμηλά στην "τροφική αλυσίδα" της οδικής κυκλοφορίας (ελάχιστα πάνω από τους πεζούς) και αν έρθει η "κακιά ώρα" θα τρέξουμε να ζητήσουμε την προστασία του Κ.Ο.Κ. Ακόμα και μόνο για αυτό αξίζει να ξέρουμε τι προβλέπεται σχετικά με τον φωτισμό τον ποδηλάτων (Τα σχόλια σε [ ] είναι δικά μου.)

Άρθρο 76 "Φώτα ποδηλάτων", Παρ 1: Τα ποδήλατα επιβάλλεται να είναι εφοδιασμένα με ένα λευκό ή κίτρινο φως μπροστά και ένα ερυθρό φως και αντανακλαστικό στoιχείo πίσω, ως και με έναν τουλάχιστον αντανακλαστήρα σε κάθε πλευρά. Ομοίως αντανακλαστικό στoιχείo κίτρινου χρώματος επιβάλλεται να τοποθετείται σε κάθε
πoδoμoχλό [πετάλι].

Περιληπτικά, από το παραπάνω εξαιρούνται όσα ποδήλατα δεν κυκλοφορούν τη νύχτα, τα μικρά (παιδικά) ποδήλατα και αυτά που μετέχουν σε αγώνες.

Περισσότερα σχετικά με τον τύπο των επιτρεπόμενων φαναριών βρίσκουμε στις Γενικές διατάξεις για τον φωτισμό:

Άρθρο 80 "Γενικές διατάξεις για το φωτισμό", Παρ. 1: Τα φώτα οδικού οχήματος [άρα και των ποδηλάτων] ή ρυμουλκούμενου, εκτός από τα φώτα των δεικτών κατεύθυνσης και τα φώτα έκτακτης ανάγκης, απαγορεύεται να αναβοσβήνουν ή να μεταβάλλουν ένταση.

Από τα δύο αυτά άρθρα, είναι φανερό ότι κάθε ποδήλατο που κινείται μετά την δύση του ηλίου θα πρέπει να έχει:

1. Ένα σταθερό άσπρο ή κίτρινο φως μπροστά
2. Ένα σταθερό κόκκινο φως και έναν αντανακλαστήρα πίσω (τα δύο μπορούν να είναι ενωμένα)
3. 2 αντανακλαστήρες στα πλάγια (συνήθως έναν σε κάθε ρόδα)
4. Έναν κίτρινο αντανακλαστήρα σε κάθε πετάλι.

Το γιατί τα φώτα θα πρέπει να είναι σταθερά και όχι να αναβοσβήνουν έχει λογική και είναι κάτι που ισχύει και σε χώρες με πολύ μεγαλύτερη ποδηλατική κουλτούρα όπως η Γερμανία. Τώρα γιατί τα ποδηλατάδικα πουλάνε φώτα που μόνο αναβοσβήνουν και γιατί πολλοί ποδηλάτες επιλέγουν τέτοια φώτα είναι κάτι που όποτε θέλετε μπορούμε να το συζητήσουμε.

Δεν βρήκα στοιχεία για το αν τα φώτα των ποδηλάτων αρκεί να είναι αρκετά δυνατά για να σε βλέπουν αλλά όχι για να βλέπεις, όπως με τα μικρά φώτα μπαταρίας που έχουν οι περισσότεροι. Σε αυτή την περίπτωση θα πρότεινα στον καθένα να σκεφτεί τι ακριβώς χρειάζεται και να πράξει ανάλογα. Αν υπάρχει περίπτωση να κινηθείτε σε σκοτεινούς δρόμους (όπως έγινε την Τετάρτη) τότε τα φώτα θα πρέπει να είναι αρκετά δυνατά έτσι ώστε να βλέπετε πού πάτε.

Και για να μην μείνω μόνο στο οπτικό φάσμα αλλά να πάω και στο ακουστικό:

Άρθρο 81 "Μηχανισμοί, εξαρτήματα και συσκευές οχημάτων", Παρ 6 : Τα ποδήλατα, εκτός από τα χρησιμοποιούμενα σε αθλητικούς αγώνες, επιβάλλεται να είναι εφοδιασμένα με ένα κουδούνι.

Σάλπιγγες, σειρήνες, σφυρίχτρες κ.λπ. όπως και η καραμούζα του Παναγιώτη ... απαγορεύονται


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΣ

527 MEΛΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗ ΧΙΟ ΨΗΦΙΣΑΝ ΣΤΙΣ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή 527 εκλογέων Φίλων και Μελών του Κινήματος, σε έξι Εκλογικά Κέντρα από τις 09.00 έως τις 19.00 η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη των Νέων Οργάνων του Κινήματος στο Νομό μας.
 Τα αποτελέσματα, με αλφαβητική σειρά, για κάθε Όργανο, είναι:

Για τη Νομαρχιακή Επιτροπή (Ν.Ε)

Τακτικά Μέλη
ΒΛΥΣΙΔΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ
ΚΡΙΜΙΖΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
ΛΥΚΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ (ΛΙΤΣΑ)
ΜΠΟΛΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΜΥΡΙΑΓΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΠΑΡΘΕΝΙΔΟΥ – ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
ΡΕΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΦΩΚΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΨΩΡΡΑ – ΛΟΥΡΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Αναπληρωματικά Μέλη

ΜΑΚΚΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΤΣΙΓΚΑΛΑΓΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ

Για τη Νομαρχιακή Επιτροπή Καταστατικού και Πιστοποίησης (ΝΕΚΑΠ)

ΑΡΓΥΡΟΥΔΗ ΜΥΡΟΠΗ
ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ
ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΘΛΙΒΙΤΟΥ ΑΘΗΝΑ
ΚΡΑΚΑΡΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Για τη Νομαρχιακή Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου (ΝΕΟΕ)

ΓΑΛΑΤΟΥΛΑΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΠΟΔΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΦΕΓΓΑΡΑΣ ΑΓΑΠΙΟΣ 

Για τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ Χίου

ΚΙΚΙΛΗ ΑΝΝΑ
ΠΑΡΛΑΜΑΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΣΙΔΕΡΑΚΗ ΑΡΓΥΡΩ
ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
ΦΕΛΕΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ


ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝ ΠΛΩ ΤΟΥ ΠΛΟΙΑΡΧΟΥ ΤΟΥ "ΜΥΤΙΛΗΝΗ"



Τραυματίστηκε την Κυριακή το απόγευμα ο πλοίαρχος του «Μυτιλήνη» με αποτέλεσμα να καθυστερήσει ο απόπλους του πλοίου από το Καρλόβασι της Σάμου μέχρι να βεβαιωθεί από γιατρούς ότι ήταν ικανός να συνεχίσει το δρόμολογιο.
Συγκεκριμένα, ενημερώθηκε, απογευματινές ώρες της Κυριακής,  η Λιμενική Αρχή Καρλοβασίου για τον τραυματισμό του Πλοιάρχου του Ε/Γ-Ο/Γ «ΜΥΤΙΛΗΝΗ», το οποίο εκτελούσε  προγραμματισμένο δρομολόγιο από Σάμο για Καρλόβασι – Φούρνους – Άγιο Κήρυκο – Εύδηλο – Σύρο – Πειραιά. Συγκεκριμένα, ο Πλοίαρχος, τραυματίστηκε μέσα στο πλοίο,  στον αριστερό δείκτη του χεριού του, μετά από  απότομο κλείσιμο πόρτας.
Άμεσα, διεκομίσθη στο Κέντρο Υγείας και στη συνέχεια στο Γενικό Νοσοκομείο Σάμου προκειμένου να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Μετά την επιβίβασή του επί του πλοίου και αφού προσκομίστηκε σχετική ιατρική γνωμάτευση από Γ.Ν. Σάμου, η οποία βεβαίωνε  ότι είναι ικανός για συνέχιση της εργασίας του, το πλοίο απέπλευσε περί ώρα 19.50 για συνέχιση εγκεκριμένου δρομολογίου του.


ΠΗΓΗ lesvosreport.gr

ΜΕ ΡΟΤΑ ΤΟ ΑΡΑΞΟΒΟΛΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ




Μας άφησε σαν υποθήκη τις «Γραφές του καπετάν Νικόλα». Εμείς σαν «Περιπλανώμενα περιστέρια», τον ακολουθήσαμε «Ανάμεσα σε ουρανό και θάλασσα», «Με πλώρη το βάθος του ορίζοντα», για να λάβουμε σαν κοινωνία «Σαράντα ποτήρια θάλασσα», μπας και ξεδιψάσουμε με την ομορφιά του λόγου του.                                                                 Έδωσε πολλά σε όλους μας. Πάντα με το χαμόγελο και τον όμορφο λόγο στα χείλη. Ευθυτενής, πολύ κομψός ακτινοβολούσε μια κοσμοπολίτικη αρχοντιά. Προικιό από τον Κωνσταντινουπολίτη πατέρα του. Με την παρουσία, τα έργα του και την ζωή του , τίμησε τη γενέθλια γη του Μυροβόλου νησιού μας την Μεγάλη πατρίδα μας και το επάγγελμα του ναυτικού. Είδε το φως του ήλιου τον Ιούλιο του 1932. Μεγάλωσε στο κάστρο της Χώρας, σε μια εποχή που το λιμάνι της Χίου, έσφυζε από ζωή και κίνηση. Καράβια με μακριά φουγάρα να ξερνούν πυκνό μαύρο καπνό που έφτανε στα αιθέρια. Αμέτρητα καΐκια και ψαροπούλες όλο πανιά και άρμενα. Από την φτωχιά προκυμαία ακούγονταν φωνές και σαματάς των τσούρμων. Το ζωντανό καρνάγιο, δονούσαν ρυθμικοί κτύποι από το καλαφάτισμα.    Ο  αγέρας μοσκοβολούσε από οσμές Πίσσας, μπογιάς και κατραμιού.                                                   Μεγαλωμένος με τις ρίζες  και βιώματα γύρω από τη θάλασσα, πώς να μην γινόταν ναυτικός; Όπως όλοι, αυτής της περήφανης γενιάς, τα όνειρα μας ξεκινούσαν με αφετηρία και τερματισμό τις θάλασσες του κόσμου. Ο καπετάν Γιάννης δε ξέφυγε της αρμυρής μοίρας. Χόρτασε τη ζωή και τη καρδιά του με θάλασσα.                                             Πλοίαρχος στα 30 του χρόνια. Αρχικαπετάνιος στην Αμερική και στον Πειραιά. Απόμαχος του κύματος, ζητώντας διέξοδο στα όνειρα και τον ψυχικό του κόσμο. Άφησε εξάντες , κουμπάσα και άρχισε με τη γραφίδα να αποτυπώνει σκέψεις και αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής. Χάραξε καινούρια ρότα, Ανοίχτηκαν μπροστά του νέοι ορίζοντες και απέραντοι ωκεανοί δράσης. Δημοσιεύματα του, κοσμούσαν εφημερίδες της Χίου και Περιοδικά σχέση έχοντα με θάλασσα και ναυτικούς (Απόμαχος Πλοίαρχος - Εξάντας – Ναυτική Ελλάδα – Λογοτεχνική Δημιουργία – Φωνή των Πειραιωτών και όχι μόνον) . Έβαλε πλώρη για τα βαθειά, στους χώρους της λογοτεχνίας και διάπρεψε.                                                                                              Σαν παντοτινό στίγμα ύπαρξης του, μας άφησε πέντε βιβλία κόσμημα που λαμπρύνουν την ναυτική λογοτεχνία  Απαριθμώ κατά σειράν 1. «Γραφές του καπετάν Νικόλα» ( βραβείο ΥΕΝ στο διαγωνισμό Ν. Καββαδία 1999) - 2. τα «Περιπλανώμενα περιστέρια»(Α’ έπαινος από το πνευματικό κέντρο Παναγιώτη Τρανούλη)- 3. «Σαράντα ποτήρια θάλασσα» - 4. «Με πλώρη το βάθος του ορίζοντα» - 5. «Ανάμεσα σε ουρανό και θάλασσα». Σαλπάρισε προτού να καθελκύσει τη νέα κιβωτό, γεμάτη γνώση, νοσταλγία, αναμνήσεις με τιμονιέρη την αγιασμένη του ψυχή. Μια Αρχοντική ψυχή, γεμάτη αγάπη για τον άνθρωπο. Ξεχειλισμένη αξιοπρέπεια και σεβασμό στον συνάνθρωπο. Φωτεινό φάρο στα σκοτάδια της απογοητευτικής  καθημερινότητας μας. Μια γνήσια ψυχή ναυτικού που ότι και αν έκανε δε χόρτασε ποτέ του, όπως όλοι μας,  την αρμύρα της θάλασσας. Πριν σαλπάρει για τα ουράνια, ο καπετάν Γιάννης τίμησε με την παρουσία του την Χιακή Αδελφότητα του «ΚΟΡΑΗ». Την Ένωση Συνταξιούχων Πλοιάρχων Ε.Ν.  Τη λέσχη Αρχιπλοιάρχων Πειραιά. Την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Στα μέλη του Ναυτικού Συλλόγου Κορυδαλλού, θα παραμένει για πάντα η ομιλία του με θέμα τα πλοία “ΛΙΜΠΕΡΤΥΣ”. Ο αξέχαστος συνάδελφος, κόμπιαζε...Προσπαθούσε, μα δεν κατάφερε να κρύψει τη συγκίνηση του . Ξέσπασε σε κλάματα. Η Λευκή σεβάσμια κεφαλή μου τραντάζονταν από τους λυγμούς . Λύγισε. Παρέσυρε πρώτα τις Δέσποινες μας και μετά όλους εμάς τους ατρόμητους θαλασσόλυκους στο κλάμα. Σωσίβιο σωτηρίας η αντίδραση μου. Άρχισα να χειροκροτώ για να του δώσω κουράγιο. Γύρισε, κοίταξε με ευγνωμοσύνη Τα μάτια του ήταν βουρκωμένα....Συνέχισε το απεγνωσμένο του ταξίδι στο παρελθόν, ώσπου να φέρει εις πέρας την ομιλία του. Αξέχαστε και ευαίσθητε φίλε μου, εκείνη τη μέρα, ένοιωσες την αποθέωση μέσα στις αγκαλιές και στις ευχές φίλων και συναδέλφων. Κοντά σου πάντα η Ευαγγελία σου.  Η Αχώριστη καπετάνισσα, σύντροφος της ζωής και μάνα των παιδιών σου. Σε ευχαριστώ, γιατί μας τιμούσες οικογενειακώς με την πολύτιμη φιλία σου. Πάντα μαζί σε όλες τις εκδηλώσεις. Αντάμα πάντα στο ίδιο τραπέζι. Αδιάσπαστος κρίκος στην αλυσίδα της όμορφης παρέας μας. Εσύ, ο κ Νίκος Χαλκιάς. Ο Ευπατρίδης Δημήτρης Ανδριάνας. Ο Καπετάν Κώστας Φράγκος και η μηδαμινότητα  μου.                                                                                    Αξέχαστε Φίλε Καπετάν Γιάννη, η φυγή σου σήμανε την αναμενόμενη αρχή του τέλους της παρέας μας.  Από φόβο μην ξεχάσω κάποιον από όλους τίτλους τιμής και αναγνώρισης που έλαβες και σε αδικήσω δε θα αναφερθώ σε αυτούς.                                                                  Ο ποιο Μεγάλος «Τίτλος» από όλους, ήταν η αγάπη που σε περιέβαλαν ΌΛΟΙ.... Γνωστοί , συνάδελφοι και Φίλοι. Τώρα που έφτασες ψηλά στα ουράνια θα σου πω κάτι που ομολογούσαμε κρυφά, πίσω από την πλάτη σου ...: «Ξεχώριζες» από όλους μας.                 Ήσουνα γεννημένος Άρχοντας και με αυτό τον χαρακτηρισμό θα σε θυμόμαστε νοσταλγικά για πάντα.                                                                                                                                 Ταπεινά και με σεβασμό, σκύβω την κεφαλή μου στη μνήμη σου. Καλό κατευόδιο  στ’  αραξοβόλι  του ουρανού καλέ μας Φίλε, Συνάδελφε και Συντοπίτη καπετάν Γιάννη.
................................................................................

«Αιωνία σου η μνήμη.....»

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Συνταξ. Πλοίαρχος Ε. Ν.





ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΙΟΥ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012-2013



ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 
ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΙΟΥ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012-2013

 

Εικόνα με όλους τους αγίους κολλυβάδες πατέρες
 
Η ομάδα του προγράμματος συκεντρωμένη στο εργαστήριο του σχολείου μας

 


 

Ο θεολόγος Κ.Σωσίπατρος Σαββίδης 
ενημερώνει τα παιδιά  για το κίνημα των κολλυβάδων

                      
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

                Σε μια κρίσιμη εποχή όπου όλα διασαλεύονται χρειαζόμαστε στυλοβάτες αστέρια που τέτοια αποτελούν οι μεγάλοι Άγιοι της Ορθοδοξίας μας .

               Ειδικά ο Κολλυβάδες πατέρες διέγνωσαν τν κίνδυνο πο διέτρεχε  λληνισμς τόσο π τν τουρκικ ζυγ σο κα π τν κριτη εσρο το δυτικο πνεύματος κα ντέταξαν σ’ ατ τνπιστροφ κα τν ναβαπτισμ στν αθεντικ ρθόδοξη παράδοση.
              Κύρια γνωρίσματα το
 κολλυβαδικο κινήματος ταν  βίωση κα κδήλωση μις βαθύτατης πνευματικότητας,  οσιαστικ γνώση κα μπειρία τς κκλησιαστικς παράδοσης κα θεολογίας, ντίθεση στ μονόπλευρα ρθολογιστικ πνεμα το Διαφωτισμο κα το θεου θικισμο τονισμς τς μεγάλης ξίας τς λατρευτικς ζως κα τς μετοχς στ Μυστήρια τς κκλησίας κα δίως τς Θείας Μεταλήψεως.

                  Ο
 Κολλυβάδες πατέρες νέπτυξαν ντονη συγγραφικ κα κδοτικ δραστηριότητα μ νεκτίμητη προσφορ στν ρθοδοξία κα τ Γένος. Παρατηρεται, τσι, μία πληθωρικ κδοτικ κίνηση πο φορ κείμενα μεγάλων Πατέρων τς κκλησίας, τ ποα πανεκδίδονται κείνη τν περίοδο.

                 Στος κυριότερους κπροσώπους το κολλυβαδικο κινήματος συγκαταλέγονται  γιος Νικόδημοςγιορείτης,  γιος Μακάριος Νοταρς, πίσκοπος Κορίνθου,  γιος θανάσιος  Πάριος,  εροδιάκονος Νεόφυτος Καυσοκαλλυβίτης,  Γέρων ερόθεος, κ.., κα στος νεώτερους χρόνους ο «γιοι» τν λληνικν γραμμάτων μας, ο πρωτοξάδελφοι λέξανδροι Παπαδιαμάντης κα Μωραϊτίδης κα  λογοτέχνης, ραστς κακφραστς τς γνήσιας Βυζαντινς θρθόδοξης Παράδοσης,  κρ Φώτης Κόντογλου. 

.        Ειδικά τη Χίο μας λαμπρύνουν ακτινοβόλοι κολλυβάδες πατέρες που μόνασαν στη θαυμάσια περιοχή του Αγίου Γεωργίου Ρεστά και της Μονής Πέτρου&Παύλου στις υπώρειες του Αίπους ,των οποίων τα ιερά λείψανα βρίσκονται αποθησαυρισμένα στην ενορία του Σωτήρος Χριστού Λιβαδίων πόλεως Χίου και στη Μονή Πέτρου&Παύλου και όλοι εμείς γινόμαστε αποδέκτες της ιαματικής επενέργειάς τους .Πρόκειται για τους οσίους Αθανάσιο τον Πάριο και Νικηφόρο το Χίο και τον Άγιο Μακάριο Κορίνθου ,τον Νοταρά . Ας μη λησμονήσουμε φυσικά και  τον Όσιο Νήφωνα από τα Πατρικά που εντάσσεται στους Αγίους Κολλυβάδες .Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να σκιαγραφήσουμε τις μορφές τους  .  
                                                           BIOΣ  ΑΓΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ

            Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1731. Καταγόταν από το επι­φανές γένος των Νοταράδων. Νωρίς αγαπήθηκε από τους συμ­πατριώτες του και με κοινή φωνή κλήρος και λαός ζήτησαν και τοποθετήθηκε μητροπολίτης τους το 1765.

         Η ποικίλη δράση του ως ποιμενάρχου του αποστολικού θρόνου της Κορίνθου υπήρξε υποδειγματική, φωτισμένη και ανακαινιστι­κή. Από τα σπουδαιότερα έργα του είναι η διοργάνωση και ανα­μόρφωση του κλήρου και της παιδείας στην επαρχία του. Καθήρεσε τους ιερείς που ασχολούνταν με εξωεκκλησιαστικά πράγματα και απεμάκρυνε τους αγράμματους και πολύ ηλικιωμέ­νους ιερείς. Δεν χειροτονούσε όσους δεν είχαν την κανονική ηλικία, τη μόρφωση και τη γνώση της εκκλησιαστικής τάξεως και ευσέβειας. Διοργάνωσε επίσης πολ­λά σχολεία.

Το ασκητήριο του Αγίου Μακαρίου στις υπώρειες του Αίπους


                         H εικόνα του Αγίου Μακαρίου στο ασκητήριό του  στις υπώρειες του Αίπους

 

Στην αυλή του Αγίου Μακαρίου Βροντάδου

 
                                           Το εσωτερικό του προσκυνηματικού ναού του Αγ.Μακαρίου στο Βροντάδο

                                                              

                    Ο ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ

         Αναγκάσθηκε κατά τον Ρωσο-τουρκικό πόλεμο (1768) να εγκα­ταλείψει το ποίμνιο του και ν' ανα­χωρήσει για τη Ζάκυνθο. Από εκεί επισκέφθηκε και παρέμεινε στην Κεφαλλονιά, Ύδρα, Χίο και τέλος στον ποθητό του Άθωνα, στην πε­ριοχή των Καρυών. Άδικα δεν του επέτρεψαν να επανέλθει ποτέ στον θρόνο του.

 

      Το κωδωνοστάσιο του Αγ.Μακαρίου στο Βροντάδο
    καλεί τους πιστούς σε κάθε λειτουργία .
           Ο ναός λειτουργείται  ανελλιπώς  κάθε Σάββατο
           από τους ιερείς των ενοριών του Βροντάδου
 
                       Οι έριδες που συνάντησε στο Άγιον Όρος, λόγω του κολλυβαδικού ζητήματος, τον απομάκρυ­ναν από αυτό και τον έφεραν στη Χίο και κατόπιν στην Πάτμο, Ύδρα, Κόρινθο και Σμύρνη. Τέλος, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Χίο, στις πλαγιές του όρους Αίπος, πλησίον του Βροντάδου, στο Κά­θισμα του Αγίου Πέτρου.

Το αγίασμα του προσκυνηματικού  ναού του Αγίου Μακαρίου ενώ επισκευάζεται

 
                         Το παλαιό κελλί του Αγίου Μακαρίου που οι μητροπολίτες της μητροπόλεώς  
                                                    μας  χρησιμοποιούσαν ως κατοικία τους .

               Αγωνίσθηκε πολυχρόνια με μακρές νηστείες, άμετρες γονυκλισίες, πυκνές αγρυπνίες και αρέμβαστες προσευχές. Αγάπησε τους συνανθρώπους του και πά­σχισε για τη σωτηρία τους γράφοντας επιστολές, εκδίδοντας βι­βλία, κηρύττοντας, εξομολογώντας κι ελεώντας. Με το χάρισμα της θαυματουργίας, που του δόθηκε από τον Θεό, η φιλεύσπλαχνη καρδιά του βοήθησε πολλούς ασθενείς ψυχικά και σωματικά.Τον επισκέπτονταν πολλοί από την Πελοπόννησο,Κωνσταντινούπολη,Μικρά Ασία,Κύπρο και απ'όλα τα νησιά για να εξομολογηθούν και να πάρουν συμβουλές.Τους δεχόταν όλους ανεξάρτητα από το θρήσκευμά τους και από τη φυλή τους.

Η ενορία του Αγ.Μάρκου όπως φαίνεται από τον Άγιο Μακάριο

           Συνδέθηκε με φιλία με τους οσίους Νικόδημο τον Αγιορείτη και Αθανάσιο τον Πάριο και συνεργάσθηκε μαζί τους για την έκδοση πολλών ψυχωφελών έργων.Σημαντικά έργα του είναι η<<Φιλοκαλία>> και <<Ευεργετινός>>. Αναδείχθηκε και αυτός ηγετική μορφή του αναγεννητικού κινήματος των Κολλυβάδων. Ο όσιος Μακάριος συμπαραστάθηκε και στήριξε πολλούς νεομάρτυρες όπως τον Άγιο Πολύδωρο τον Κύπριο από την μονή του Σινά,τον Άγιο Θεόδωρο τον Βυζάντιο, τον Άγιο Μάρκο τον Σμυρναίο και τον Άγιο Δημήτριο τον Πελοποννήσιο. Αυτούς τους μάρτυρες τους έστειλε στον τόπο του μαρτυρίου τους με δικούς του ανθρώπους που τους συμπαραστέκονταν μέχρι το θάνατό τους.Μετά τον απαγχονισμό του Αγίου Πολυδώρου,ο Άγιος Μακάριος έστειλε στον πνευματικό του πατέρα Ραφαήλ επιστολή που τη συνόδευε υπόμνημα των αγώνων του Αγίου και κομμάτια από την αγιασμένη αγχόνη και το πουκάμισό του.             

Ο ταπεινός τάφος του Αγίου Μακαρίου στον ομώνυμο ναό στο Βροντάδο
Ο τάφος του τελευταίου μητροπολίτη της Χίου ,κυρού Διονυσίου ,  που εποίμανε την επαρχία μας για 32 ολόκληρα χρόνια
            Εκοιμήθη ειρηνικά ο σεπτός αυτός ασκητής επίσκοπος στις 17/4/1805, υστέρα από οκτάμηνη βαρειά ασθένεια. Ετάφη στον περίβολο του ναού του Αγίου Πέ­τρου και από τότε ο λαός αφιέρωσε τον ναό στον άγιο Μακάριο. Μέρος των λειψάνων του υπάρ­χει στη Χίο και στην Ικαρία. Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του έγινε το 1808. Τον ένθεο βίο του έγραψε ο πνευματικός του υιός όσιος Αθανάσιος ο Πάριος και την ακολουθία του ο συνέκδημός του και μαθητής του όσιος Νικηφόρος ο Χίος. Πολλοί αξιό­λογοι μαθητές του εργάσθηκαν για την ανύψωση του πνευματικού επιπέδου του λαού. Πολλοί ασχολήθηκαν με τον βίο και το πλούσιο έργο του.

 

               Η μνήμη του τιμάται στις 17 Απριλίου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΧΙΟΥ

Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΧΙΟΣ

          Γεννήθηκε στα Καρδάμυλα το 1750 και το οικογενειακό του όνομα ήταν Γεώργος . Οι γονείς του τον έταξαν στην Παναγία Νεαμονήτισσα λόγω κάποιας αρρώστιας που τον ταλαιπώρησε .

                                      
 
Το δάσος στο Ρεστά δημιούργημα του Οσίου Νικηφόρου του Χίου ,
που ως επιτίμιο για τις αμαρτίες των πιστών επέβαλε τη φύτευση ανάλογου αριθμού δέντρων
          Μαθήτευσε σε σπουδαίους δασκάλους όπως ο ονομαστός Γαβριήλ Αστρακάρης και ήταν συμμαθητής του Δωρόθεου του Πρώιου και συνάδελφος του Οσίου Αθανασίου του Παρίου στη Σχολή της Χίου . Επίσης συνδέθηκε πνευματικά με τον Αγιο Μακάριο το Νοταρά . Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και διορίσθηκε ιεροκήρυκας κηρύσσοντας το θείο λόγο στην πόλη και τα χωριά της Χίου.
            Το 1802 διετέλεσε ηγούμενος της Νεάς Μονής και συγγραφέας της ιστορίας της και της ακολουθίας των κτητόρων της.Παραιτήθηκε όμως από την ηγουμενία σε μικρό χρονικό διάστημα , για να απομονωθει στο ησυχαστήριο του Ρεστά πλάι στον Αθανάσιο τον Πάριο.           

Η εικόνα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στον Άγιο Γεώργιο Ρεστά

                                                                 Eικόνα του Οσίου Νικηφόρου του Χίου 

          Το 1819 εξέδωσε το ΝΕΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ βιβλίο με βίους Αγίων της Χίου που είχε ξεκινήσει ήδη ο Άγιος Μακάριος .

          Στο Ρεστά έμεινε περίπου είκοσι χρόνια και μεταμόρφωσε τον άγονο τόπο σε ένα πανέμορφο πευκοδάσος όπως είχε κάνει και στη Νεά Μονή και στην πατρίδα του τα Καρδάμυλα . Μάλιστα είχε δημιουργήσει και ειδικό φυτώριο με πεύκα και ελαιόδεντρα στο Ρεστά και προέτρεπε τον κάθε πιστό να φυτεύει ως επιτίμιο για τα αμαρτήματά του ένα αριθμό δέντρων , ανάλογο με αυτά.

    Αξιοσημείωτα τα πολλά θαύματά του.Σε περίοδο ανομβρίας με την θερμή ικεσία του έφερε βροχή ,ενώ με την ιαματική χάρη του θεράπευσε πολλούς ασθενείς.

    Με τα χρήματα που μάζευε φρόντισε για την επισκευή του ναού και των κελλίων ,όμως την 1η ΜΑΪΟΥ του 1821 κοιμήθηκε στο σπίτι της αδελφής του Μουκελέμενας και η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε το 1845 από το μητροπολίτη Σωφρόνιο.

     Μαθητές του υπήρξαν οι νεομάρτυρες Δημήτριος ο Πελοποννήσιος,Μάρκος ο Νέος,Αγγελής ο Νέος και ο Αρχιδιάκονος συμπατριώτης μας,Μακάριος Γαρρής.

      Με την πρωτοβουλία του Αείμνηστου γυμνασιάρχη Γεωργίου Ζολώτα η μνήμη του τιμάται την 1η ΜΑΙΟΥ ,ενώ o Πρωτοσύγκελος Κύριλλος Τρεχάκης εξέδωσε το βίο και την ακολουθία του το 1907 .

 
                                         Η εικόνα των Αγίων κολλυβάδων της Χίου που   φιλοτέχνησε
ο αείμνηστος αρχιμαδρίτης   Ι.Στρογγυλός
 


                                Ο  Όσιος Αθανάσιος  ο Πάριος Σχολάρχης  και ιδρυτής της σχολής της Χίου

                                

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ
 
Το 1722 είναι ο πιθανός χρόνος γέννησης του στο χωριό Κόστος της Πάρου όπου έχει κτιστεί περικαλλέστατος ναός . Είχε το οικογενειακό όνομα Τούλλιος .     Επισκέφθηκε πάρα πολλές περιοχές δείγμα της μεγάλης φήμης που είχε .
      Δέκα χρόνια έμεινε στη Σμύρνη  και  φοίτησε στην περίφημη Ευαγγελική Σχολή της ενώ αργότερα πήγε στην Αθωνιάδα Σχολή με διευθυντή τον Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη και τον Ευγένιο Βούλγαρη ,από τον οποίο χειροτονήθηκε διάκονος . Βρέθηκε και στο Μεσολόγγι και δίδαξε στην Παλαμαία σχολή.Στο Άγιον Όρος το 1771 ανέλαβε επί έξι χρόνια τη διεύθυνση της Αθωνιάδας Σχολής.Εκεί γνωρίστηκε με τον Άγιο Μακάριο το Νοταρά που τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και τον Άγιο Νικόδημο και συνέστησαν το κίνημα των κολλυβάδων που υποστήριζαν ότι τα μνημόσυνα πρέπει να γίνονται το Σάββατο και όχι την Κυριακή.
      Κλήθηκε να διδάξει και στην Κων/πολη και να γίνει μητροπολίτης,αλλά δεν το αποδέχθηκε από ταπεινότητα.Κατά την επιστροφή του στην Πάρο το 1786 εξαιτίας του Ρωσοτουρκικού πολέμου αναγκάστηκε να σταματήσει στη Χίο μας για να συμβάλλει αποφασιστικά στην πνευματική της εξέλιξη και πορεία        

       Εκείνος ανέλαβε τη διεύθυνση των δημόσιων σχολείων της Χίου ίδρυσε το 1792 την περίφημη ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ Καθιέρωσε ως σχολική γιορτή την ημέρα μνήμης των Τριών Ιεραρχών.Γι'αυτό και η φωτογραφία του κοσμεί το ιστορικό 1ο Γυμνάσιο της Χίου.

        Έγραψε πάρα πολλά αξιόλογα έργα και αποσύρθηκε το 1812 στο ησυχαστήριο του Ρεστά,όπου στις 24 Ιουνίου 1813 κοιμήθηκε και τάφηκε στον περίβολο του Ναού,όπου αργότερα τοποθετήθηκε και ο Άγιος Νικηφόρος.
                       
                                                                Στην αυλή του Αγίου Γεωργίου Ρεστά 

                              

                                 


                                  Εξωτερική άποψη του πευκόκλειστου ναού του Αγίου Γεωργίου Ρεστά

                                
         
                                        Ο        εσωτερικός διάκοσμος του Ι.Ν.Αγίου Γεωργίου του Ρεστά

                                               Ο  σεμνός  τάφος του Οσίου Αθανασίου του Παρίου 

 


                                                                 Ο τάφος του αείμνηστου ιστορικού Γ.Ζολώτα

 

           Παρόλο που κατηγορήθηκε για την αντιπαράθεσή του με τον Αδαμάντιο Κοραή ο ιστορικός Ζολώτας βεβαιώνει ότι ο ίδιος τον χαρακτηρίζει άριστο φιλόλογο και μόνο άξιο να ονομάζεται Πλούταρχος ή Διονύσιος Λογγίνος , που οι παλιοί αποκαλούσαν Ζωντανή Βιβλιοθήκη.Μάλιστα,αναφέρεται ότι ο Αδαμάντιος Κοραής σπούδασε με την χρηματική συνεισφορά του Οσίου Αθανασίου.

          Αξίζει να σημειωθεί ότι μοίραζε τα πάντα στους φτωχούς και θεωρούσε αμαρτία να τον βρει ο νέος χρόνος με χρήματα από τον προηγούμενο.Η μοναδική του περιουσία ήταν μια ενδυμασία,ένα λυχνάρι,και το μελανοδοχείο του.

           Στις 9 Ιανουαρίου του 1995 αγιοποιήθηκε με την υπαριθμόν 14η Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη που το ίδιο έτος ο αείμνηστος μητροπολίτης μας κυρός Διονύσιος ανέγνωσε την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη της αγιοκατάταξης του πάνω από τον τάφο του .

 

                                         

Τα ηγιασμένα  λείψανα των Οσίων Αθανασίου του Παρίου και Νικηφόρου του Χίου σεμνύνουν τον Ι.Ν.Μεταμορφώσεως Χριστού Λιβαδίων Χίου

Η ενορία Μεταμορφώσεως Χριστού Λιβαδίων Χίου ,στην οποία ανήκει σήμερα ο Ι.Ν.Αγίου Γεωργίου Ρεστά  

 


Στις 24 Ιουνίου 2001 το αριστερό παράβημα του ενοριακού Ναού του Σωτήρος Χριστού των Λιβαδίων πόλεως Χίου αφιερώθηκε στον Άγιο Αθανάσιο για να προστατεύει όλη την ενορία και να αποτελεί πρότυπο για τη νεότητά μας.

                                                 

                                                          Το προσκυνητάρι του Οσίου Αθανασίου του Παρίου

                                      

Βιογραφία του Οσίου Νήφωνος του Χίου

 

          Γεννήθηκε το 1736 στο χωριό Πατρικά της νότιας Χίου και έχασε τους γονείς του από επιδημία πανώλους και μάλιστα σε ηλικία, κατά την οποία ο κατά κόσμον Νικόλαος ήταν ακόμη νήπιο. Την ανατροφή του ανέλαβε μια θεία του και όταν έγινε πλέον έφηβος, φεύγει για την Κωνσταντινούπολη, όπου ασχολείται με το εμπόριο. Παράλληλα αναπτύσσει βαθιά φιλία με έναν συμπατριώτη του έμπορο. Όμως το απροσδόκητο και συνταρακτικό γεγονός της δολοφονίας του φίλου του από κάποιον γενίτσαρο,γεμίζει την ψυχή του με θλίψη και απόγνωση. Το θλιβερό αυτό γεγονός τον αναγκάζει να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη και να αναχωρήσει για το Άγιο Όρος.

          Πρώτος σταθμός ήταν η Μονή της Μεγίστης Λαύρας, αλλά μετά από σύντομο χρονικό διάστημα ανεχώρησε για τη Σκήτη του Παντοκράτορος, τη σημερινή Καψάλα, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Νήφων. Παρόλο που ποτέ δεν φοίτησε σε σχολείο, κατανοούσε την Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ενώ έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.      Σύμφωνα με τον κορυφαίο διηγηματογράφο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ο Όσιος Νήφων ασκήτεψε μαζί και με άλλους ενάρετους μοναχούς στην ερημική σκήτη του Αγίου Βασιλείου ψηλά στον Άθωνα. Όμως εξαιτίας της ταραχώδους περιόδου του πνευματικού κινήματος των Κολλυβάδων ο ενάρετος Νήφων, ο οποίος είχε ήδη χειροτονηθεί ιερέας, συνταράσσεται από την όξυνση των προβλημάτων, που είχαν προκύψει και οδήγησαν σε θλιβερά επεισόδια.              
 

 
            Μάλιστα το 1772 οι κολλυβάδες συνέταξαν αναφορά προς την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, την οποία μαζί και με την ομολογία πίστεως απέστειλαν στην Κωνσταντινούπολη με τον μοναχό Νήφωνα. Ο Πατριάρχης Θεοδόσιος Β΄ εξέδωσε συνοδική απόφαση, με την οποία δικαίωνε και τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Τότε ο Νήφων επέστρεψε στο Άγιο Όρος χωρίς να παραλάβει την πατριαρχική απόφαση. Βλέποντας τη θλιβερή αυτή κατάσταση αποφασίζει να εγκαταλείψει το Άγιο Όρος, στο οποίο γνώρισε μεταξύ άλλων και τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο (1721 -1813).

Έτσι ο Νήφων αναγκάζεται να καταφύγει σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Πρώτος σταθμός ήταν η Χίος, η πατρίδα του, αλλά μετά από μία σύντομη παραμονή μεταβαίνει μαζί με τη συνοδεία του στη Σάμο, όπου για λίγους μήνες εγκαταβιώνουν στο παλαιό μοναστηράκι της Αγίας Κυριακής κοντά στην κωμόπολη του Μαραθοκάμπου. Από τη Σάμο ο Όσιος Νήφων μαζί με τους ιερομονάχους Γρηγόριο τον Νισύριο, Αθανάσιο τον εξ Αρμενίας και Αρσένιο τον Μωραΐτη φτάνουν στη Νάξο, όπου σύμφωνα με την παράδοση διέμειναν στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης. Στη Νάξο γνωρίστηκαν με τον Νικόλαο Καλιβούρτζη, τον μετέπειτα διαπρεπή φιλοκαλικό πατέρα και φωτεινό διδάσκαλο της Ρωμιοσύνης, Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη (1749-1809), ο οποίος χάρη σ’ αυτούς αποφάσισε να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο στο Άγιο Όρος. Μετά τη Νάξο μεταβαίνουν στην Πάτμο, όπου εκεί γνωρίστηκαν με τον Άγιο Μακάριο Νοταρά (1731-1805).      

             Στη συνέχεια ο Όσιος Νήφων μαζί με τον Γρηγόριο τον Νισύριο επισκέπτεται τους Λειψούς, όπου στην ερημική τοποθεσία Ρωμάνι έκτισε το εκκλησάκι–ησυχαστήριο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από μεγάλη ευλάβεια προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στους Λειψούς ο Όσιος Νήφων έμεινε λίγους μήνες, αφού οι πειρατικές επιδρομές τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει το νησί και να μεταβεί στους Φούρνους περί το 1775. Το ίδιο έτος ξεκίνησε και η ανέγερση της ιεράς μονής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην τοποθεσία Λευκάδα και σε μικρή απόσταση από τον Άγιο Κήρυκο, την πρωτεύουσα της Ικαρίας. Μάλιστα στο υπέρθυρο της εξωτερικής πύλης του καθολικού της μονής μαρτυρείται το έτος ανεγέρσεως: «Εκτίσθη η παρούσα ιερά Μονή υπό του πανοσιωτάτου ιερομονάχου Νήφωνος, 1775». Σημαντική ήταν και η συμβολή του Αγίου Μακαρίου του Νοταρά, ο οποίος επισκέφθηκε το μοναστήρι της Ικαρίας και έμεινε μαζί του για αρκετό χρονικό διάστημα. Αψευδείς μαρτυρίες της ευεργετικής παρουσίας του Αγίου Μακαρίου στο μοναστήρι είναι τα σωζόμενα ερείπια από το κελλί, στο οποίο διέμενε, καθώς και το ανεγερθέν παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του Αγίου Μακαρίου μετά την οσιακή του κοίμηση στη Χίο, στις 17 Απριλίου 1805.

            Το 1794 φτάνουν στη Σκιάθο για να ανεγείρουν ιερά μονή επ’ ονόματι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η ανέγερση της μονής άρχισε το 1794 και τον Σεπτέμβριο του 1797 η μονή κατέστη πατριαρχικό σταυροπήγιο. Το 1798 ο παπά-Γρηγόρης Χατζησταμάτης έγινε ο νόμιμος κληρονόμος της οικογενειακής περιουσίας, την οποία και δώρισε στο μοναστήρι, το οποίο στη συνέχεια αναδείχθηκε ως το πνευματικό κέντρο και καταφύγιο για τους κατοίκους της Σκιάθου κατά τη σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας. Μάλιστα τον Σεπτέμβριο του 1807 έφτασαν εκεί καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους 1.400 κλεφταρματολοί από όλη την Ελλάδα. Στη μεγάλη αυτή σύναξη των καπεταναίων και αγωνιστών ο Γέροντας Νήφων ευλόγησε την πρώτη ελληνική σημαία, η οποία στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου το 1823 ορίστηκε ως ο επίσημος τύπος της σημαίας του έθνους μας.

            Στις 28 Δεκεμβρίου 1809 ο Όσιος Νήφων εγκατέλειψε την επίγεια ζωή λαμβάνοντας τον στέφανο της δόξης από τον Δωρεοδότη Κύριο.            

            Ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο της μονής του Ευαγγελισμού της Σκιάθου και όλοι έγιναν μάρτυρες του πρώτου θαύματος: ένας μοναχός, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν παράλυτος, θεραπεύτηκε, αφού ασπάσθηκε με ευλάβεια το τίμιο σκήνωμα του μακαριστού Γέροντος. Το 1812 πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου, τα οποία εξέπεμψαν άρρητη ευωδία, γεγονός που αποτέλεσε ένδειξη και πιστοποίηση της αγιότητος και θαυματουργικότητός του. Μάλιστα μέχρι το 1876 ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης βεβαιώνει, ότι η τιμία κάρα του Οσίου Νήφωνος φυλασσόταν στο μοναστήρι

 

 

 

Η ΟΜΑΔΑ του ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Αναστασιάδη Ελ. , Βενέτης Μ. ,Γαρής Άγγ. 

Γιαλούρης Ι. , Ζαννίκος Ι. ,  Ζάτσε Γ. , Κοντογιάννη Κ. ,

Κούνουκλος Αντ. , Κούτικας Π. , Λιος Στ.,

Μαμουνή Δ. ,  Μαρή Μ. ,  Μυλωνάς Ν. Ξενάκη Άν. Στεφανιά Αθ. ,

Παπαμιχαλάκης Ν. , Ρε Σ. , Σελάλα Μ. Χότζας Δ. ,

Χούλη Κ.  , Ψούνη Κ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ : Ρωξάνα Μ. Στακιά Β.  Φλάμος Ν. 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

  1. Ανδρεάδη Ι. Η ιστορία της εν Χίω ορθοδόξου εκκλησίας ,Αθήνα 1940
  2. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ζ. ΣΟΦΙΑΝΟΣ (+), «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ – Σταθερ πορεία καγνες αώνων», σελ. 32-34, κδ. . Μ. Μεγάλου Μετεώρου, 2007                          
  3. Στεφάνου Χαλκιά Πόπης Τα μοναστήρια της Χίου , Αθήνα 2003
  4. Φλάμου Νικολάου , Ι.Ν.Μεταμορφώσεως Σωτήρος Χριστού Λιβαδίων Χίου , Χίος 1999

                          4 . Χαροκόπου Αντωνίου Ν., Ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Μητροπολίτης       

                                 Κορίνθου (1731 – 1805), Εκδοτικός Οίκος Αστήρ, Αθήναι 2001

                       ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ: www.saint.gr  ,www.syndesmosklirikonchiou.blogspot.com