O υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μισέλ Σαπέν, απαντώντας πρόσφατα σε ερώτηση σχετικά με το ενδεχόμενο ανανέωσης της θητείας του κ. Ντάισελμπλουμ, απάντησε ως εξής: «Ο Γερούν είναι ένας εξαιρετικός πρόεδρος τoυ Eurogroup. Το επαναλαμβάνω: ο Γερούν είναι ένας εξαιρετικός πρόεδρος του Eurogroup και το αποδεικνύει από τον τρόπο με τον οποίο εμψυχώνει, διευθύνει τις δύσκολες συζητήσεις, τις περίπλοκες διαβουλεύσεις σχετικά με το θέμα της Ελλάδας».
Πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που ένας τόσο σημαντικός άνθρωπος συντονίζει μεγάλο μέρος των συζητήσεων που αφορούν την τύχη της χώρας μας. Ο κ. Ντάισελμπλουμ λοιπόν, σπούδασε agricultural economics στο Πανεπιστήμιο του Βαγκενίνγκεν. Το Νοέμβριο του 2012, μετά από τον διορισμό του ως υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας, στο βιογραφικό του που είχε αναρτηθεί στις επίσημες ιστοσελίδες της ΕΕ αναφερόταν ότι είχε Master από το University College Cork της Ιρλανδίας. Η αποκάλυψη ότι δεν είχε αποκτήσει ποτέ μεταπτυχιακό τίτλο από το συγκεκριμένο ίδρυμα δημιούργησε έναν θόρυβο που γρήγορα ξεχάστηκε και αποδόθηκε σε λανθασμένη πληροφόρηση από υπαλλήλους του υπουργείου του κτλ κτλ. Σήμερα στη Wikipedia αναφέρεται πως «πραγματοποίησε έρευνα στα οικονομικά των επιχειρήσεων στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Κορκ στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, από το οποίο δεν απέκτησε κάποιο πτυχίο». Η δυσάρεστη επίγνωση ότι ο Πρόεδρος του Eurogroup δεν έχει ούτε ένα Master-άκι, ίσως και ο καημός του να δείξει ότι τελικά έχει τις περγαμηνές για αυτόν τον τίτλο, οδήγησε σε διορθωτικές κινήσεις: τώρα η αγγλική εκδοχή της Wikipedia γράφει πως σπούδασε «agricultural economics στο Wageningen University (…) από το οποίο απέκτησε το πτυχίο του ingenieur το 1991, το οποίο είναι ισότιμο με master».
Εντάξει, σπουδαία μόρφωση δεν έχει, αλλά δεν πειράζει. Ας δούμε λίγο την επαγγελματική του πορεία. Δυστυχώς, το σχετικό λήμμα δεν περιλαμβάνει απολύτως τίποτα. Στη Wikipedia δεν αναφέρεται κάτι, και το κείμενο περνάει κατευθείαν στο κεφάλαιο «Πολιτική σταδιοδρομία», όπου και αναφέρεται ότι «το 1985 έγινε μέλος του Εργατικού Κόμματος», μετά «εργάστηκε για την κοινοβουλευτική ομάδα του Εργατικού Κόμματος», ύστερα «για το Υπουργείο Γεωργίας, Φύσης και Αλιείας», αργότερα «ήταν μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Βαγκενίνγκεν», στη συνέχεια βουλευτής κτλ κτλ. Με λίγα λόγια έχει ξεκινήσει ως κομματικό στέλεχος και συνέχισε ως τέτοιο. Όχι ότι αυτό είναι έγκλημα. Αυτές οι κατηγορίες όμως βαραίνουν συνήθως αριστερούς πολιτικούς (όπως τον σημερινό Έλληνα πρωθυπουργό), οι οποίοι «τράφηκαν από την κομματική γραφειοκρατία» και «δεν ξέρουν πως είναι να βγάζεις το ψωμί σου με τον ιδρώτα σου». Στην περίπτωση όμως του «τεμπέλη» κ. Ντάισελμπλουμ μπορούμε πιο εύκολα να κάνουμε τα στραβά μάτια.
Εντάξει λοιπόν. Ούτε επαγγελματική εμπειρία διαθέτει. Μια αξιόλογη πολιτική εμπειρία μπορεί όμως να δικαιολογήσει την αναρρίχηση του σε αυτό το αξίωμα. Αλλά ο Γερούν δεν την είχε ούτε αυτή. Έγινε υπουργός οικονομικών της Ολλανδίας στις 5 Νοεμβρίου 2012 και ξαφνικά προωθήθηκε στη θέση του επικεφαλής του Eurogroup στις 21 Ιανουαρίου 2013, δηλαδή μόλις 2,5 μήνες αργότερα!
Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος. Πως αλλιώς να εξηγηθεί η γρήγορη αναρρίχησή του σε αυτό το αξίωμα; Ή μήπως υπάρχει άλλη εξήγηση τελικά; Την είχε δώσει περιέργως η Καθημερινή το 2013, όταν ο σημερινός πρόεδρος του Eurogroup είχε μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του, σε μια εποχή που η πολιτική πόλωση ήταν μικρότερη και η εφημερίδα δημοσίευε που και που τέτοια άρθρα. Σε ένα ιδιαίτερα επιθετικό κείμενο, στο οποίο ο κ. Ντάισελμπλουμ περιγραφόταν ως ένας άνθρωπος με «έλλειψη κατάρτισης στα μακροοικονομικά», η εξήγηση που δινόταν για την τοποθέτησή του στην νευραλγική θέση του Προέδρου του Εurogroup, ήταν η εξής: «Έχοντας μόλις τρεις μήνες συνολική υπουργική εμπειρία (!), επελέγη για τη θέση του επικεφαλής του Εurogroup, μόνο και μόνο επειδή όλοι οι άλλοι περισσότερο καταρτισμένοι και έμπειροι υποψήφιοι αποκλείστηκαν λόγω εθνικότητας. Η Αυστρία εκπροσωπείτο ήδη από τον επικεφαλής του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του Εurogroup (ΕWG), η Γερμανία από τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, η Φινλανδία από τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν Ολι Ρεν, η Ιταλία από τον επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, η Γαλλία στόχευε σε μία καλύτερη θέση μετά τις ευρωεκλογές του 2014 και ούτω καθ' εξής...». Σε άλλη ανάρτηση, μπορεί να διαβάσει κανείς μια παρόμοια εξήγηση: «Υπουργός Οικονομικών μίας ‘μικρής’ χώρας της ευρωζώνης που διατηρεί ακόμα την ανώτατη αξιολόγηση των τριών ‘Α’. Προερχόμενος από την Benelux, τη βασική ‘δεξαμενή’ Ευρωπαίων πολιτικών. Μέλος Εργατικού Κόμματος».
Καμία αναφορά στις ικανότητές του. Για να μην τον αδικούμε όμως... Υπάρχουν σίγουρα σημαντικοί λόγοι για τους οποίους πολιτικοί όπως ο κ. Σαπέν εκφράζονται σήμερα με τόσον ενθουσιασμό για έναν άνθρωπο που δεν έχει παρά ελάχιστα τυπικά προσόντα. Πραγματικά, υπάρχουν σοβαροί δομικοί λόγοι: ο κ. Ντάισελμπλουμ ενσαρκώνει το σύγχρονο ευρωπαϊκό όραμα.
Αρκετά τεχνοκράτης για να απορρίπτει όσες ενοχλητικές συζητήσεις πάνε να τεθούν σε ένα ευρύτερο πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο. Στην περίπτωσή του ισχύει αυτό που έγραψε πρόσφατα ο Χρήστος Χατζηιωσήφ για την περίπτωση της Ελλάδας, αν και κάλλιστα θα μπορούσε να ισχύει για όλη την Ευρώπη: «Ποτέ η Ελλάδα δεν διέθετε τόσους πολλούς οικονομολόγους και τόση λίγη οικονομική σκέψη».
Αρκετά μορφωμένος για να μπορεί να διαχειριστεί το τεχνοκρατικό του χαρτοφυλάκιο (αλλά αρκετά αμόρφωτος για να έχει μια ευρύτερη παιδεία που θα του επιτρέψει να δει τη μεγάλη ιστορική εικόνα).
Και βέβαια, αρκετά ‘πολιτικός’ για να χρησιμοποιεί τη ραδιουργία και το ψεύδος και για να ελίσσεται όπως οι καιροί απαιτούν στη σημερινή Ευρώπη. Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι ο ίδιος ο Ντάισελμπλουμ είχε δεσμευτεί προφορικά για χαλάρωση των κανόνων χρηματοδότησης από την ΕΚΤ μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, αλλά η δέσμευση ουδέποτε τηρήθηκε, ο επικεφαλής του Eurogroup δεν μπήκε καν στον κόπο να τον διαψεύσει. Αντίθετα, αποδεχόμενος το ψεύδος του απάντησε με έναν φοβερό κυνισμό: «Παίξατε και χάσατε».
Και σίγουρα, αρκετά πολιτικάντης, με βάση και την κομματική του θητεία, ώστε να είναι υπάκουος προς τον ισχυρό Σόιμπλε, αλλά σθεναρός προς τον αδύναμο Τσίπρα. Να λοιπόν η βασική ερμηνεία που εξηγεί γιατί αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται εκεί που βρίσκεται: το συμπαθές πρόσωπο του κυρίου Ντάισελμπλουμ είναι το ιδανικό πρόσωπο της σύγχρονης Ευρώπης…
tvxs.gr
Σε αυτούς τείνει ανθρωπιστική χείρα φιλίας η ελληνική κυβέρνηση;