H ἱστορία καὶ οἱ παραλλαγὲς της κατὰ τὴν Ἐπανάσταση – Ἡ σημασία καὶ ἡ καθιέρωσίς της.
.
.
Κείμενο – φωτογραφίες : Ἀλέξανδρος Μιχαῆλ Χατζηλύρας.
Περιεχόμενα : Εἰσαγωγή - Διάκρισις Ἔθνους καὶ Κράτους - Ἡ γέννησις τῶν Σημαίων - Ἀρχαιότητα, Μεσαίωνας καὶ Νεώτερη ἐποχή – Ἡ σημαία τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας (Ἡ Βυζαντινὴ Σημαία)- Οἱ Σημαῖες τῆς τουρκοκρατίας - Οἱ Σημαῖες τῆς Ἐπαναστάσεως – Ἡ Καθιέρωση τῆς Ἑλληνικῆς Σημαίας – Ἡ Σημασία τῆς Σημαίας – Ἡ «Πάλη» μεταξὺ τῆς Ἐπισήμου καὶ τῶν Ἐπαναστατικῶν Σημαιῶν - Οἱ μετατροπὲς τῆς Σημαίας -
.
.
.
Ἡ σημαία ἀποτελείται ἀπό ἕνα κομμάτι ὑφάσματος – παλαιότερα ἀπό βαμβάκι, λινὸ ἤ μετάξι, σήμερα ἀπό νάϊλον ἤ πολυεστέρα – τὸ ὁποῖο ἀπεικονίζει κάποιο σχῆμα ἤ ἔμβλημα μιᾶς καὶ οἱ σημαῖες κατὰ γενικὴ ὁμολογία, ἔχουν συμβολικὴ σημασία. (…)
(…) Ἡ σημαία ὅμως, δὲν εἶναι ἁπλῶς « τεμάχιον ὑφάσματος» ,… ἀλλά ἕνα σύμβολο ποὺ ἐνσαρκώνει ἕνα σωρὸ συναισθήματα καὶ ποὺ ἐμφανίζεται σὲ ὅλα τὰ πιθανὰ καὶ ἀπίθανα σημεία, ἀπό τὰ γήπεδα τῶν μαχῶν, μέχρι τὰ [ἀθλητικά] γήπεδα.
Πῶς εἶναι δυνατὸν, ἕνα ὕφασμα νὰ προκαλῇ τόσο ἔντονες καὶ φορτικὲς συγκινήσεις , νὰ συμβολίζῃ τόσα πολλὰ πράγματα καὶ νὰ ἐξάρῃ τόσο τὸν πατριωτισμὸ μας ;
Ἡ σημαία, ἀποτελεῖ γιὰ μία χώρα, ἕνα κράτος, τὸ ἱερότερο σύμβολό του, τὸ πλέον τιμημένο καὶ ἀγαπητό ἀπό τὸν λαὸ του, τὴν πολιτεία, τὸ στράτευμα καὶ τὴν ἐκκλησία του, τὸ ὁποῖο εἶναι κι αὐτό ποὺ οὐσιαστικῶς τὸ ἀντιπροσωπεύει σὲ κάθε ἐπίσημο καὶ ἀνεπίσημο βῆμα στὸ ὁποῖο ἐμφανίζεται ἐντός καὶ ἐκτός τῆς ἐδαφικῆς του ἐπικρατείας (διπλωματικὲς καὶ εἰρηνευτικές ἀποστολές, ἐκδηλώσεις, κατορθώματα, κατακτήσεις κτλ).
Ἡ σημαία, ἀποτελεῖ γιὰ ὅλα τὰ κράτη, ἕνα σύμβολο στὸ ὁποῖο ἀποδίδεται ἰδιαίτερη καὶ πολλὲς φορὲς ἀνυπέρβλητη εὐλάβεια· ἀποτελεῖ τὸ ὑψηλότερο σύμβολο ἑνός κράτους, μιᾶς καὶ σ’ αὐτό συμπυκνώνεται ἡ ἱστορία του, τὸ παρελθὸν του, τὸ παρὸν του, ἡ προοπτικὴ του στὸ μέλλον, καὶ αὐτός ποὺ τὴν κρατάει, πρέπει νὰ εἶναι ἀποφασισμένος νὰ τὴν ὑπερασπιστεῖ μὲ ὅλα τὰ μέσα, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ζωὴ του, ἄν αὐτό κριθεῖ ἀναγκαῖο (…)
(…) Παράλληλα, ἡ ἔκφρασις ἀποστροφῆς ἤ σθεναρῆς ἀντιθέσεως σ’ ἕνα κράτος ἤ ἕναν λαὸ, ἐκτονώνεται συνήθως πάνω στὴν σημαία του, ἡ ὁποῖα καίγεται κατὰ τὴν διάρκεια διαδηλώσεων. (…)
(…) Τὴν ἑλληνική σημαία, φέρουν σὲ εὐδιάκριτο σημεῖο ὅλα τὰ χερσαία πλωτᾶ καὶ πτητικὰ μέσα τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ἐνῶ, οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες / ναῦτες/ σμηνίτες, ὁρκίζονται νὰ [τὴν] ὑπερασπίζουν καὶ μὲ τὴν τελευταία ρανίδα αἴματός τους.
Τὸ ἐθνόσημο, ἀποτελεῖ παραλλαγὴ τῆς σημαίας καὶ φέρεται σὲ ὅλα τὰ καλύμματα κεφαλῆς τῶν μελῶν τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς, τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος καὶ τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος. (…)
(…) Παραλλαγὴ τῆς ἐθνικῆς σημαίας, ἀποτελοῦν οἱ πολεμικὲς σημαῖες τῶν Μονάδων, Συγκροτημάτων, Σχηματισμῶν καὶ Παραγωγικῶν Σχολῶν, οἱ ὁποῖες στὸ κέντρο τοῦ σταυροῦ φέρουν τὸν προστάτη Ἅγιο τοῦ Ὅπλου τους (…)
(…)Ἡ ἀπώλεια τῆς σημαίας στὴν μάχη, θεωρεῖται ἀσύλληπτη αἰσχύνη, ἐνῶ ἀντιθέτως, ἡ ἀπόκτησις σημαίας τοῦ ἐχθροῦ προκαλεῖ ὑπέρμετρον χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό, ἀποτελῶντας ἕνα ἀπό τὰ σημαντικότερα πολεμικὰ τρόπαια ( βλ. συλλογὴ Ἐθνικοῦ Ἱστορικού Μουσείου).
Ἔτσι ὁ κάθε στρατιώτης ποὺ ἀγαπᾶ καὶ πιστεύει στὸ ἰδανικό τῆς πατρίδος, πρέπει νὰ ὑπερασπίζῃ τὴν σημαία, μὲ κάθε δυνατὸ μέσο, προσφέροντας γι’ αὐτήν ἀκόμη καὶ τὸ πολυτιμότερο ἀγαθό ποὺ διαθέτει, τὴν ἴδια του τὴν ζωὴ……
.
.
.
Διαβᾶστε ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο στὸ : www.e-istoria.com
.
.
