Στις 12 Οκτώβρη 1944 κατέβηκε από την Ακρόπολη η λαομίσητη ναζιστική σημαία. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο ΕΛΑΣ είχε καταλάβει στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας, ενώ την επομένη το Α’ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Αθήνας. Η απελευθέρωση της Αθήνας και όλης της Ελλάδας από τη ναζιστική-φασιστική Κατοχή ήταν έργο της ηρωικής πάλης του ελληνικού λαού, της εποποιίας της ΕΑΜικής Αντίστασης, της οποίας βασικός εμπνευστής και αιμοδότης ήταν το ΚΚΕ. Η ΕΑΜική αντίσταση στη χώρα μας είχε συμβολή στην αντιφασιστική νίκη των λαών στην Ευρώπη, όπου ο σοσιαλισμός, η ΕΣΣΔ και εκατομμύρια αγωνιστές, κομμουνιστές και ο Κόκκινος Στρατός, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στη συντριβή του φασισμού – ναζισμού. Αποτελεί καθήκον των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, κάθε τίμιου ανθρώπου να μάθει ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία την ιστορική αυτή αλήθεια. Το μήνυμα είναι επίκαιρο.
Η λαϊκή αντιφασιστική νίκη επιβεβαιώνει μια βασική αρχή της ιστορικής εξέλιξης, ότι ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός που έχει το δίκιο με το μέρος του, μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο, όσο και αν αυτός φαντάζει ανίκητος.
Ωστόσο ο λαός που έχυσε το αίμα του για την απελευθέρωση της Ελλάδας δε μπόρεσε να χαρεί τους καρπούς της νίκης και των θυσιών του. Βρέθηκε αντιμέτωπος με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης της χώρας που, σε συνεργασία με τους Εγγλέζους στην αρχή και στη συνέχεια με τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, έπνιξαν το λαϊκό κίνημα στο αίμα, για να στεριώσουν την αστική εξουσία και το σύστημά της. Ο αστικός κόσμος της χώρας -τόσο το κομμάτι εκείνο που συνεργάστηκε με τον κατακτητή εναντίον του λαού όσο και το κομμάτι εκείνο που εγκατέλειψε τη χώρα και κατέφυγε στη εξωτερικό, προσπαθώντας από εκεί να καθορίσει τις μεταπολεμικές εξελίξεις με ατελείωτες συνομωσίες με τους Εγγλέζους- ενώθηκε μπροστά στο κοινό ταξικό τους συμφέρον: Να τσακιστεί το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ που έμπαιναν εμπόδιο στα σχέδια της άρχουσας τάξης, αλλά και ο λαός που αγωνίστηκε κατά της τριπλής φασιστικής Κατοχής, προσβλέποντας σε καλύτερες μέρες μετά την απελευθέρωση.
Το κυρίαρχο λοιπόν ζήτημα μετά την απελευθέρωση ήταν αυτό της εξουσίας, ποια τάξη θα κυριαρχούσε. Η αστική ή η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα. Ο λαός που απελευθέρωσε την Ελλάδα από την ξένη Κατοχή, προκειμένου να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του, ή οι δυνάστες του ντόπιοι και ξένοι. Ο πόλεμος είχε δημιουργήσει συνθήκες επαναστατικής κατάστασης στο εσωτερικό της κάθε χώρας, και στην Ελλάδα. Το κύρος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο λαό ήταν τεράστιο, σε αντίθεση με εκείνο των αστικών κομμάτων. Ο συσχετισμός των δυνάμεων έως την απελευθέρωση ήταν υπέρ του λαού και σε βάρος της άρχουσας τάξης. Αυτό ήθελαν να αλλάξουν με όλα τα μέσα η αστική τάξη και οι ιμπεριαλιστές, γι’ αυτό και επιστρατεύθηκε εναντίον του λαού η ένοπλη βία, η τρομοκρατία, ο εγγλέζικος στρατός, τα κατοχικά τάγματα ασφαλείας και οι άλλες δοσιλογικές οργανώσεις.
Το ΚΚΕ έχει εκτιμήσει ότι μαζί με την τεράστια συνεισφορά του και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, χρειαζόταν να διαμορφώσει στρατηγική, τακτική, πολιτική συμμαχιών που θα οδηγούσε στην επίλυση του προβλήματος της εξουσίας, ιδιαίτερα ξεκινώντας από το '43 που οι συνθήκες ήταν ώριμες να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας. Το Κόμμα μας έχει βγάλει συμπεράσματα από την μελέτη της ιστορίας αυτή την περίοδο και τους παράγοντες που δυσκόλεψαν ο λαός να χαράξει το δρόμο για τη δική του εξουσία.
Σήμερα που ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που το τέρας του ναζισμού-φασισμού με τη μορφή της Χρυσής Αυγής, των υμνητών των προδοτικών ταγμάτων ασφαλείας, εκτρέφεται από το σύστημα για να αξιοποιηθεί σε βάρος του λαού. Σήμερα που πυκνώνουν τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή, η ΕΑΜική Αντίσταση, ο ανυπέρβλητος μαζικός λαϊκός ηρωισμός, αποτελούν πηγή έμπνευσης, αλλά και διδαγμάτων. Έτσι ώστε ο λαός να οικοδομήσει τη δική του συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους και το ναζισμό - φασισμό.