Εκ μέρους της ΤΕ Χίου του ΚΚΕ, θέλουμε καταρχήν
να δηλώσουμε απερίφραστα την αντίθεσή μας με το νέο αντιλαϊκό σχεδιασμό που
οδηγεί σε ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ μια σειρά λιμάνια και μαρίνες, μεταξύ αυτών και της Χίου, όπως και
το αεροδρόμιο και να εστιάσουμε σε κάποια κρίσιμα ζητήματα, καθώς έχει
ανοίξει μια συζήτηση και σε τοπικό επίπεδο που είναι αποπροσανατολιστική(όταν
τόση ώρα συζητάμε για «αξιοποίηση», «διαπραγμάτευση» κι άλλα παρόμοια) με
ευθύνη συγκεκριμένων πολιτικών χώρων και των εκπροσώπων τους. Το κόμμα μας έχει
ολοκληρωμένη πρόταση γύρω από τα ζητήματα που αφορούν τον ευρύτερο τομέα της ναυπηγοεπισκευαστικής,
αλλά και συνολικά των μεταφορών κι έχουμε ανοίξει συζήτηση γύρω από τα ζητήματα
ναυτιλίας, ναυπιγοεπισκευαστικής, λιμανιών πλατιά μέσα στο λαό και στους φορείς
του μαζικού κινήματος και του νησιού μας.
Ταυτόχρονα, για να μπορέσει να
χτυπήσει το στόχο της η πάλη μας, θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο το ποια είναι
αυτή η πολιτική που οδηγεί το ένα μετά το άλλο τα διάφορα τμήματα της
περιουσίας του λαού να ξεπουλιώνται σε ιδιώτες. Ζούμε λοιπόν στο κοινωνικοοικονομικό
σύστημα που ονομάζεται καπιταλισμός κι όπου τα μέσα παραγωγής είναι
καπιταλιστική ιδικτησία, μέσα όπως και τα πλοία, τα λιμάνια. Έτσι, οι ιδιωτικοποιήσεις των λιμενικών υποδομών της χώρας γίνονται στα
πλαίσια της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου
όπως προβλέπεται από τις στρατηγικού χαρακτήρα αποφάσεις της ΕΕ για την
ιδιωτικοποίηση κρίσιμων τομέων όπως των μεταφορών, της ενέργειας κ.ά. Στοχεύει
στην απελευθέρωση δυνατοτήτων σίγουρης κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς
ομίλους, ιδιαίτερα τώρα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Ενώ στο λαό
φορτώνουν όλες τις συνέπειες της κρίσης, φτώχεια, ανεργία, ανέχεια.
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι μοναδική μέριμνα για τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τώρα,
την ίδια ώρα που σχεδιάζουν μέτρα σφαγής για το λαό, είναι να εξασφαλίσουν
τσουβάλια κέρδους για τα μονοπώλια.
Μάλιστα
η στρατηγική της ΕΕ για την κοινή ναυτιλιακή πολιτική συνδυάζεται με την
αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020», ώστε στα πλάισια του διεθνούς
ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού να διασφαλιστεί η κερδοφορία των εφοπλιστών,
γενικότερα των ευρωενωσιακών μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη ναυτιλία
και τους συναφείς τομείς, μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων
όχι μόνο στα λιμανια, αλλά και στα καράβια και στα ναυπηγεία. Τα βασικά
στοιχεία της πολιτικής της ΕΕ στις θαλάσσιες μεταφορές είναι τα εξής:
-συνδυασμένη
πολιτική σε όλους τους τομείς, προς όφελος των κοινοτικών μονοπωλιακών ομίλων,
ώστε η ναυτιλιακή βιομηχανία να αντιμετωπιστεί ως ενιαίο σύνολο που θα
συμπεριλαμβάνει: μεταφορές, λιμάνια, ναυπηγεία, ναυτιλιακό εξοπλισμό,
πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου, αλιεία, ιχθυοκαλλιέργειες, τουρισμό, κ.α.
-«απελευθέρωση»-
ιδιωτικοποίηση των λιμενικών υπηρεσιών κια ξεπούλημα των λιμανιών σε
μονοπωλιακούς επιχειρηματικούς ομίλους, όπως έγινε με την πώληση του σταθμού
εμποροκιβωτίων του ΟΛΠ στην κινέζικη πολυεθνική COSCO.
Για να μιλήσουμε και για
την εμπειρία που υπάρχει από αλλού, η εξέλιξη αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Ο ΟΛΠ και τα λιμάνια οδηγήθηκαν μέσα από μια πορεία ιδιωτικοποίησης σε εκχώρηση
παραγωγικών τομέων και δραστηριοτήτων τους στο μονοπωλιακό κεφάλαιο. Απ' αυτή
τη σκοπιά χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της COSCO, που έχει μετατρέψει ένα
μέρος του λιμανιού του Πειραιά, το Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων, σε εργασιακό
κάτεργο. Διαδικασία που συνεχίστηκε με τη μεταφορά στο ΤΑΙΠΕΔ του συνόλου των
μετοχών του ΟΛΠ και συμπληρώνεται τώρα με την πρώτη δόση ιδιωτικοποίησης των 23
λιμανιών και μαρίνων. Η πρακτική αυτή έχει εφαρμοστεί σε όλα τα μεγάλα λιμάνια
της ΕΕ, από κυβερνήσεις φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές ή νεοαριστερής
διαχείρισης. Αποτελεί δέσμευση προς την ΕΕ, για να προχωρήσουν οι απαραίτητες
καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.
Επίσης, άλλο ένα
στοιχείο που πρέπει να έχουμε υπόψη μας, είναι ότι όλες αυτές οι εξελίξεις δεν
είναι ξεκομμένες από την Εθνική Στρατηγική Λιμένων της κυβέρνησης που εκφράζει το στρατηγικό σχεδιασμό
της αστικής τάξης να αναδείξει την Ελλάδα διακομετακομιστικό κέντρο της
ευρύτερης περιοχής της ΝΑ Μεσογείου- Μ. Ανατολής. Στο σχεδιασμό αυτό κεντρική
θέση έχουν οι θαλάσσιες μεταφορές και τα λιμάνια δεδομένου του αυξανόμενου
ρλόλου τους σε παγκόσμια κλίμακα.
Και
βέβαια δεν έχουμε καμιά αυταπάτη, ότι αυτή η ταξική πολιτική που εφαρμόζει η
συγκυβέρνηση δεν πρόκειται να έχει κανένα όφελος για το λαό. Αυτή η πολιτική είναι που βάζει πλάτη στους έλληνες εφοπλιστές παρέχοντας προκλητικές
φοροαπαλαγές κι άλλες διευκολύνσεις προκειμένου να εκμεταλλεύονται τους
εργαζόμενούς τους και να κλέβουν το αποτέλεσμα της απλήρωτης δουλειάς τους.
Αυτή η πολιτική είναι που οδήγησε τα τελευταία
χρόνια μόνο από την Ακτοπλοία να χαθούν 1.900 θέσεις εργασίας, την ίδια ώρα που
η ανεργία στον κλάδο σπάζει κόκκαλα
Αυτή η πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και
με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ, και τη συμβολή της ΔΗΜΑΡ, κατοχυρώνει τις
εισφοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, χαρίζει και παραγράφει δισεκατομμύρια ευρώ, αποτελώντας
μια από τις βασικές αιτίες για τη χρεωκοπία του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου.
Τα κέρδη λοιπόν των
μονοπωλίων από την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών θα συνδυαστούν, θα συνοδευτούν
με τα μέτρα σφαγής ασφαλιστικών, εργασιακών, μισθολογικών δικαιωμάτων και
κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Είναι χαρακτηριστική
η περίπτωση στην κρουαζιέρα (ως συνέπεια της άρσης του καμποτάζ) και στον
ιστιοπλοϊκό τουρισμό όπου δεν υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, δηλαδή
εργαζόμενοι με εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, οργιάζει η
μαύρη ανασφάλιστη εργασία. Ενώ, η φτώχεια, η μείωση του εσωτερικού τουρισμού ως
συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης και η εφαρμογή του all inclusive οδηγούν στο
μαρασμό δεκάδες αυτοαπασχολούμενους στους παράκτιους δήμους και τα νησιά. Ιδιαίτερα
για τις μαρίνες, στόχος είναι η παράδοση στα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα όσο
το δυνατόν μεγαλύτερου μήκους της ακτογραμμής, με συνέπεια πανάκριβες υπηρεσίες
αλλά και αποκλεισμό της πρόσβασης προς τη θάλασσα για τους εργαζόμενους.
Τα περί «ανάπτυξης»
λοιπόν αποτελούν κούφια λόγια, είναι ανάπτυξη για τους λίγους. Ο λαός γνωρίζει,
γιατί δοκιμάζει σκληρά στο πετσί του αυτή τη βάρβαρη πολιτική.
Χρειάζεται λοιπόν, να
αποκαλύψουμε τις ευθύνες των αστικών κομμάτων που προωθούν αυτούς τους
σχεδιασμούς. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ψηφίζουν με χέρια και πόδια την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων
και προωθούν με προσήλωση την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, ομοίως κι η ΔΗΜΑΡ,
με αριστερό προσωπείο πάντα. Απ’την άλλη κι ο ΣΥΡΙΖΑ, καταρχήν στηρίζει την ΕΕ
που προωθεί αυτά τα μέτρα, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που στόχο έχουν
την κερδοφορία του κεφαλαίου, είναι υπέρ της απελευθέρωσης των εσωτερικών
θαλάσσιων μεταφορών, λιμανιών κι αυτά δεν κρύβονται από καιροσκοπικού χαρακτήρα
κινήσεις όπως η πρόσφατη καταψήφιση για το ΤΑΙΠΕΔ, και βέβαια ξεμπροστιάζεται
κι εδώ απόψε, όταν το πρόβλημά του είναι το πώς θα γίνει η διαπραγμάτευση με
τον ιδιώτη.
Τι προτείνουμε λοιπόν
εμείς, και θα μιλήσει κι ο εκπρόσωπος της ΛΑΣ μετά:
Κανένα ξεπούλημα της μαρίνας και τμήματος του λιμανιού, κανένα ξεπούλημα
του αεροδρομίου.
Αποκλειστικά κρατικά
λιμάνια, σύγχρονα, ασφαλή, με υπδομές στήριξης της διακίνησης των προϊόντων κι
εξυπηρέτησης των επιβατών, και φυσικά με διασφαλισμένα όλα τα εργασιακά τους
δικαιώματα. Σύνδεση των λιμανιών με το οδικό δίκτυο και τα αεροδρόμια της χώρας
με ένα ενιαίο, δημόσιο σύστημα μεταφορών που θα εξυπηρετεί τις σύγχρονες
κοινωνικές ανάγκες.
Οι
εργαζόμενοι στα λιμάνια, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, δεν έχουν να ελπίζουν σε
τίποτα προς όφελός τους, αντίθετα προετοιμάζονται σε βάρος τους πρόσθετα
αντεργατικά μέτρα. Τους καλούμε να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα, ώστε να
ακυρωθούν στην πράξη οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί.
Η
απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι να δυναμώσει ο δρόμος της ταξικής
πάλης, να ανατραπεί ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης στο εργατικό κίνημα όπου
αποτελούν πλειοψηφία οι δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού,
να αναπτυχθούν αγώνες σε σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου και των
εκπροσώπων του, για την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας, για λιμάνια λαϊκή
περιουσία, ενταγμένα στον κεντρικό σχεδιασμό που θα υπηρετεί τις ανάγκες της
εργατικής - λαϊκής οικογένειας.