Η Μαρία Σαρρή ονειροφαντάζεται ... "θαλασσινά ταξίδια"

Το Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο υποδέχεται την Έκθεση Ζωγραφικής της εικαστικού Μαρίας Σαρρή, (την Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου, στις 7 μ.μ.), τα έργα της οποίας είναι εμπνευσμένα από τα τραγούδια του Παντελή Θαλασσινού.
Ένα μέρος των έργων της, έχει ήδη παρουσιασθεί στο Ομήρειο την περασμένη Άνοιξη την ημέρα σχετικής μουσικής εκδήλωσης της Αρμονίας, όπου είχε τραγουδήσει και ο ίδιος ο Παντελής Θαλασσινός. Τώρα, η σειρά «θαλασσινά ταξίδια» ολοκληρωμένη πλέον, και μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου, μας αποκαλύπτεται περιμένοντας να την απολαύσουμε.
Η Μαρία Σαρρή, με τη μακρά θητεία στα καλλιτεχνικά δρώμενα, που ξεχωρίζει για την ποικιλία της θεματολογίας της και έχει χαρακτηρισθεί η «Ζωγράφος της Ποίησης», πειραματίζεται, αυτή τη φορά με τη μουσική και τα τραγούδια, εμπνεόμενη από την μοναδική, αισθαντική φωνή του Παντελή.
Με άκρατο ενθουσιασμό που διαφαίνεται στον καμβά της «ερμηνεύει» με το δικό της ξεχωριστό τρόπο τα τραγούδια του Χιώτη μουσικού, περιπλανώμενη με το χρωστήρα της στους μαγευτικούς δαιδάλους των στίχων, της μουσικής και της ερμηνείας του.
Με ευαισθησία, ρομαντική διάθεση και νοσταλγία, η δημιουργός «παίζοντας» ανάμεσα στο όνειρο, τη φαντασία και την πραγματικότητα, προχωρά με τις δημιουργίες της σε βαθύτερες αναζητήσεις, σαν μυστικιστική αλχημίστρια, έχοντας πάντα οδηγό τα γεμάτα ηχοχρώματα τραγούδια του Παντελή.
Με τη δική της ιδιαίτερη διεισδυτική ματιά, ταξιδεύει το νου, δίνοντας σχήμα, μορφή και χρώμα στα συναισθήματα που η ίδια εισπράττει από τις μουσικές συνθέσεις.
Ο έρωτας, η αγάπη, ο πόνος, ο χωρισμός και οι ανθρώπινες σχέσεις κατακτούν τον καμβά της και σκοπεύουν να κατακτήσουν και τον θεατή, κάνοντάς τον συνδημιουργό.
Η εικαστικός που κυνηγάει με φρεσκάδα και άνεση νέες προσκλήσεις στην τέχνη της, με το χρώμα, τη φόρμα, την σύνθεση και την τεχνική της, μ’ένα εκρηκτικό και συγχρόνως αέρινο, σχεδόν μεταφυσικό τρόπο, εμπλουτίζει τις πολυάριθμες συλλογές της με τη σειρά «Θαλασσινά ταξίδια» και ονειροφαντάζεται να ταξιδέψουμε μαζί της.
Λάδια και ακρυλικά στην σειρά που παρουσιάζει, συνυπάρχουν αρμονικά με την υαλοποίηση (τεχνική που διδάχθηκε στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας) καθώς και με την εφαρμογή των «τριμμάτων» γυαλού που προστίθενται στα έργα της. Η νέα αυτή τεχνοτροπία με την οποία εκφράζεται και προσπαθεί να επικοινωνήσει με το κοινό, ολοκληρώνεται με τα «πλαίσια» των έργων της, στα οποία επίσης , εφαρμόζει μια νέα τεχνοτροπία.
Η Έκθεση πλαισιώνεται από την προβολή σε βίντεο, έργων με την σχετική μουσική και τραγούδια που έχει επιμεληθεί η κόρη της, Άννα Σαρρή-Κεφάλα.
Ο Θωμάς Καραμουσλής που θα μας «ξεναγήσει» στα «θαλασσινά ταξίδια» της Μαρίας Σαρρή την ημέρα των εγκαινίων, θα σας μυήσει περισσότερο στον πολυσύνθετο τρόπο με τον οποίο η ζωγράφος καταθέτει την ψυχή της.

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΝΕΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΑ ΜΕΣΤΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

Ξεκινά το 18ο Πανελλήνιο Συνέδριο Νέων Αγροτών, στην Χίο, (9-11/9/2011) μετά την οριστικοποίηση των λεπτομερειών και την ολοκλήρωση της επίσκεψης του Γενικού Γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Αγροτών-ΠΕΝΑ κ. Λεωνίδα Πολυμενάκου, που μαζί με τον Πρόεδρο της Ένωσης Νέων Αγροτών-ΕΝΑ Χίου κ. Νίκο Ρικανιάδη και τον εκπρόσωπο στην ΠΕΝΑ & Δημοτικό Σύμβουλο κ. Σταύρο Βαρβάκη συναντήθηκαν τόσο με τον Δήμαρχο κ. Πολύδωρο Λαμπρινούδη, τον Αντιπεριφερειάρχη κ. Κωνσταντίνο Γανιάρη και τον Πρόεδρο του Υπεροργανισμού Πολιτιστικών Χίου.
Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε το διήμερο 1 & 2 Σεπ 2011 και περιλάμβανε επίσκεψη σε όλους τους πιθανούς χώρους ανάπτυξης του 18ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Νέων Αγροτών, όσο και διανυκτέρευση μέσα στο μοναδικό καστροχωριό Μεστά.
Η τελετή έναρξης θα γίνει την Παρασκευή, 9 Σεπ 2011, στις 21.00, στην κεντρική πλατεία των Μεστών με την σημαντική συμβολή της Mediterra και γευσιγνωσία φαγητών που θα παρασκευασθούν με μαστίχα. Στην έναρξη έχουν κληθεί όλοι οι φορείς, αλλά η έναρξη είναι ανοικτή και σε όσους ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στην πρώτη αυτή προσπάθεια της ΠΕΝΑ να οργανώσει το ετήσιο πανελλήνιο συνέδριο των εκπροσώπων από τις Ενώσεις Νέων Αγροτών σε ένα ακριτικό σημείο της πατρίδος μας, και μάλιστα σε νησί.
Η φετινή διοργάνωση του Πανελλήνιου Συνεδρίου Νέων Αγροτών αντιμετώπισε ιδιαίτερα προβλήματα, τόσο λόγω της νησιωτικότητας, όσο και λόγω «οψιμότητας» που οφείλονται στις κλιματικές αλλαγές και βέβαια σε λόγους ελληνικής οικονομικής συγκυρίας.

ΜΑΝΑΓΡΟΣ 2011 - ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ

Ο Παγχιακός Σύλλογος Ατόμων με Αναπηρία, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία (Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.μεΑ.), οι κατασκηνωτές και οι συνοδοί του κατασκηνωτικού προγράμματος «ΜΑΝΑΓΡΟΣ 2011» διοργανώνουν αποχαιρετιστήρια γιορτή την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου και ώρα 6.30 το απόγευμα στην πλατεία της Βολισσού και σας ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ να διασκεδάσετε μαζί μας.
Θα δοθεί παράσταση καραγκιόζη, έκθεση με τα έργα των παιδιών, που συμμετέχουν στο πρόγραμμα και η γιορτή θα συνεχιστεί με ζωντανή μουσική με τη φιλική συμμετοχή του Γιάννη Καρνουπάκη και του Γιώργου Σγούτα.

ΧΙΩΤΙΚΑ ΝΤΟΜΑΤΑΚΙΑ , ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΔΥΟ-ΔΥΟ

Κείμενο: Γιάννης Κωσταρής και Κώστας Ιωάννου


Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα οι Έλληνες ναυτικοί έφεραν στη χώρα μας τους πρώτους σπόρους από μια διαφορετική ντομάτα. Αυτή η ντοματιά άντεχε σε συνθήκες απόλυτης σχεδόν, ξηρασίας και έδινε πολύ μικρότερο καρπό αλλά εξαιρετικής γεύσης. Όπως ήταν φυσικό διαδόθηκε γρήγορα ιδιαίτερα στα νησιά και στις περιοχές της χώρας που οι βροχοπτώσεις ήταν – και είναι – ελάχιστες ενώ έγινε γνωστό με την γενική ονομασία «ντοματάκι». Ευδοκίμησε ιδιαίτερα στην Σαντορίνη με την οποία συνέδεσε και το όνομα του και έγινε διάσημο σαν «ντοματάκι Σαντορίνης». Ιδιαίτερη αξία όμως απέκτησε και στη Χίο που αποτέλεσε (και αποτελεί μέχρι σήμερα για ορισμένους) σημαντική πηγή τροφής. Είναι γνωστό πόσο επιτακτική ήταν η ανάγκη των ανθρώπων, πριν την βιομηχανοποίηση της παραγωγής τροφής και την εξάπλωση των ψυγείων, να επεξεργάζονται την παραγωγή τους ώστε να μπορούν να την καταναλώνουν κατά την διάρκεια ενός ολόκληρου έτους. Έτσι, ενώ οι Σαντορινιοί αποξήραιναν το ντοματάκι στον ήλιο κάνοντας το «λιαστό», οι Χιώτες ακολουθούσαν αρκετά διαφορετική επεξεργασία.

Καταρχήν το ντοματάκι το έσπερναν από τα μέσα του Φλεβάρη και μέχρι το μέσα του Μάρτη. Ο σπόρος χρειαζόταν όπως όλες οι ντομάτες καλά προετοιμασμένο χώμα ανακατεμένο με κοπριά και «αφράτο». Η σπορά γινόταν σε φυτώριο και όταν τα φυτά έφταναν τα 10-15 εκατοστά ύψος τα χωρίζανε και τα μεταφύτευαν σε επίσης καλά προετοιμασμένο χωράφι και με το κάθε φυτό να απέχει 30-40 εκατοστά το ένα από άλλο. Τα νεαρά φυτά φυτεύονταν αρκετά βαθιά ώστε να εκμεταλλεύονται στην υγρασία τους εδάφους μια και δεν επρόκειτο να ποτιστούν παραπάνω από δύο, τρεις το πολύ, φορές. Μια έκταση 50 τ.μ ήταν αρκετή για να δώσει τόση παραγωγή ώστε να μην λείψει η ντομάτα από μια τετραμελή οικογένεια, για έναν ολόκληρο χρόνο, Σε αυτή τη θέση παραμένει η ντοματιά, ανθίζει, «δένει και ωριμάζει τον καρπό της, ο οποίος τελικά συλλέγεται από τα μέσα Ιουλίου μέχρι τα τέλη Αυγούστου. Κατά την διάρκεια της συγκομιδής το σημαντικό ήταν να παραμείνει ένα μέρος από το κοτσάνι επάνω στον καρπό. Συνήθως φρόντιζαν να κόβουν το κοτσάνι στον τελευταίο του «κόμπο» πριν το ντοματάκι, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα να μείνει χωρίς καθόλου κοτσάνι το ντοματάκι. Αυτό ήταν ένα σημαντικό σημείο για να δημιουργηθούν αργότερα οι «ρέστες» ή «μάτσες» ή «τσαμπιά» ή «κρεμάστρες».

Η κατανάλωση τους γινόταν στην διάρκεια του χρόνου είτε αποξηραμένα όπως τα έπαιρναν από τις ρέστες είτε….φρέσκα σε σαλάτες και σάλτσες. Καθώς τα άνυδρα ντοματάκια περιέχουν λιγο-στούς χυμούς όταν κάποιοι ήθελαν να τα χρησιμο-ποιήσουν σαν φρέ-σκα τα έβαζαν για λίγη ώρα στο νερό. Το λίγο νερό που απορροφούσαν ήταν αρκετό για να πάρουν την μορφή που είχαν όταν πρωτοκόβονταν.

Όλη αυτή η διαδικασία ήταν μια απλή αγροτική πρακτική η οποία δεν προκαλούσε ούτε την σύναξη που προκαλούσαν ο θέρος και ο τρύγος (αλλά και ο …πόλεμος) ούτε γινόταν κάποια γιορτή όπως στο χοιροσφάγιο. Μια συνηθι-σμένη δουλειά για να καλύπτεται η ανάγκη της εξασφάλισης της τροφής και διαδεδομένη σε ολόκληρη τη Χίο. Ο κύριος Καλεώσης Δημήτρης στην κουβέντα μας για το Χιώτικο ντοματάκι, φροντίζει να καταρρίψει ένα δεδομένο που είχαμε: μας βεβαιώνει πως προς το τέλος της παραγωγής, πολλοί Χιώτες έπαιρναν ντοματάκια άγουρα ακόμα, τα περνούσαν από αλεύρι και τα τηγάνιζαν. Είναι σίγουρο πως ο κύριος Δημήτρης δεν έχει δει την ταινία «Πράσινες Τηγανιτές Ντομάτες» αλλά έχει φάει πράσινα τηγανιτά ντοματάκια….Χίου(και ορκίζεται πως είναι υπέροχος μεζές για ένα ποτήρι Χιώτικο ούζο).

ΟΙ ΑΜΑΝΙΤΕΣ ΣΤΗ ΧΙΟ

Αμανίτες (αμανιτοκαλλιέργεια, αμανιτότοπος, αμανιταριά). Η λέξη αμανίτης προέρχεται από το αρχαίο τοπωνύμιο Άμανος, όρος της Μικράς Ασίας όπου αφθονούσαν τα μανιτάρια. Η λέξη αναφέρεται σε κλασικα συγγράματα της Αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής εποχής.

Μανιτάρι ονομάζεται κοινώς το ορατό μέρος πολυκύτταρων μυκήτων με τη χαρακτηριστική, συνήθως ομβρελοειδή μορφή. Στην ουσία, αυτό που βλέπουμε είναι το σώμα του μανιταριού. Το κυρίως μέρος του μύκητα είναι υπόγειο και σχεδόν πάντα αθέατο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.. Τα μανιτάρια χαρακτηρίζονται από την απότομη ανάπτυξη και εμφάνισή τους, εξού και η έκφραση «φύτρωσε σαν μανιτάρι». Η οικολογία τους περιλαμβάνει πολλούς και διαφορετικούς βιότοπους, από τις δασωμένες πλαγιές και τα ρέματα των βουνών, τα ορεινά και ημιορεινά λιβάδια μέχρι και τις χορταριασμένες και υγρές μεριές μέσα σε πόλεις ή και τις αυλές των σπιτιών. Μπορούν να είναι εξαιρετικά βραχύβια ή και πολυετή. Στην πλειοψηφία τους, βγαίνουν το φθινόπωρο, όταν λόγω των βροχών ευνοείται από τις συνθήκες υγρασίας η καρποφορία τους. Ο μύκητας ταξιδεύει με το νερό και και χρειάζεται περίπου 40 ημέρες για να αναπτυχθεί. Καρποφορίες υπάρχουν και την άνοιξη, αλλά και όλο το χρόνο.



Επειδή πολλά μανιτάρια είναι δηλητηριώδη, προκάλεσαν και προκαλούν το φόβο αλλά και το δέος στους ανθρώπους. Υπάρχουν γύρω στα 70-80 είδη δηλητηριωδών μανιταριών. Μερικά από αυτά όταν φαγωθούν προκαλούν παραισθήσεις, ενώ άλλα είναι ισχυρά δηλητήρια, όπως οι Αμανίτες (Amanita sp.). Οι Αμανίτες είναι μια οικογένεια μανιταριών που περιλαμβάνει μερικά από τα πιο ισχυρά δηλητηριώδη και θανατηφόρα μανιτάρια (Amanita phalloides, A. verna, A. pantherina, A. muscaria).Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, κυρίως στα βόρεια και στα κεντρικά, κάποια νόστιμα και δημοφιλή είδη μαζεύονται κατά κόρον και είναι γνωστά, αλλά αντίστοιχη τέτοια λαϊκή γνώση εμφανίζεται σε όλη την Ελλάδα, σε μικρότερο βαθμό. Οι Έλληνες δεν φημίζονται για τη μυκοφιλία τους. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί αλλά και οι Βαλκάνιοι είναι παραδείγματα μανιταρόφιλων εθνών.

Στη Χίο, και ειδικά στο βόρειο τμήμα, το φθινόπωρο, μετά τις πρώτες βροχές είναι η καλύτερη εποχή για τους αμανίτες! Τους βρίσκουμε συνήθως κάτω από τα πεύκα, μόνους τους ή σε ομάδες 2-3 μανιταριών. Η βιοποικιλότητα όμως της Χίου μειώνεται τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της εντατικοποίησης των καλλιεργειών και της εξέλιξης της αγροτικής οικονομίας. Ακόμα και φυτά πολύ συνηθισμένα στο παρελθόν, όπως τα μανιτάρια (αμανίτες) είναι σπάνια.



Γι’αυτό το άρθρο εργάστηκαν μαθήτριες της Α’ και Β’ Γυμνασίου και Α’ Λυκείου.

EΓΓΡΑΦΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ Ε.Ε.Α.Σ. ΚΟΦΙΝΑ-ΣΙΦΙ

Προκείμενου να προχωρήσουμε στο σχεδιασμό των τμημάτων ελεύθερου σχεδίου και ζωγραφικής ή όποιο άλλο σας ενδιαφέρει, παρακαλούμε να δηλώσετε συμμετοχή γράφοντας την άποψή σας καθώς και την ημέρα που επιθυμείτε, στον τοίχο της εκδήλωσης ή τηλεφωνώντας στα τηλέφωνα 2271042537 και 6979533568 μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου. Δεκτά και email babis1goo@gmail.com .
..