Κυριακή 5 Μαΐου 2013

ΡΟΤΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ Δ.Ο.Υ ΠΛΟΙΩΝ




Σε ρότα αναβάθμισης βρίσκεται η ΔOY πλοίων, η οποία πρόσφατα μεταφέρθηκε στα νέα της γραφεία επί της Ακτής Μιαούλη, ενώ το κόστος της μεταφοράς δεν κόστισε στο Ελληνικό Δημόσιο, αφού καλύφθηκε εξ ολοκλήρου από την ελληνική εφοπλιστική κοινότητα.

Όπως επισημαίνει στη «Ν» ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Εφοπλιστών Κρουαζιεροπλοίων και Φορέων Ναυτιλίας, Μιχάλης Λάμπρος με αυτό τον τρόπο οι πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρει αυτή η ΔΟΥ πλησίασαν στην καρδιά της ελληνικής και της ελληνόκτητης ναυτιλίας που δεν είναι άλλη από τον ιστορικό δρόμο της Ακτής Μιαούλη.

«Ολος ο εφοπλιστικός κόσμος του Πειραιά αλλά και των περιοχών που λειτουργούν ναυτιλιακά γραφεία των οποίων οι δραστηριότητες παρακολουθούνται αποκλειστικά από τη ΔΟΥ πλοίων χαιρετίζει αυτή τη μεταφορά των γραφείων στην καρδιά του Πειραιά διότι πιστεύει ακράδαντα ότι η προσφορά στην υπόθεση της μεγάλης ελληνικής ναυτιλίας αλλά και ο τρόπος που τα στελέχη της συγκεκριμένης ΔΟΥ αντιμετωπίζουν και επιλύουν τα προβλήματα των εταιρειών και των πλοίων που υπάγονται σε αυτήν διενεργείται κατά τρόπο άψογο, χωρίς τις γνωστές γραφειοκρατικές καθυστερήσεις και αναβλητικότητες», σημειώνει χαρακτηριστικά στη «Ν».

Οι φήμες

Αναφορικά με τις φήμες που έχουν κυκλοφορήσει στο μεγάλο λιμάνι, κατά καιρούς ο κ. Λάμπρος επισημαίνει ότι πιστεύει πλέον ακράδαντα πως αυτή η μεταφορά σηματοδοτεί και το τέλος των φημών που κυκλοφόρησαν στο παρελθόν ευρύτατα περί δήθεν καταργήσεως η συγχωνεύσεως της ΔΟΥ πλοίων με άλλες ΔΟΥ εκτός αντικειμένου ναυτιλίας.

«Κατά το παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο, έχουμε επανειλημμένα τονίσει και υπογραμμίσει ότι η ΔΟΥ πλοίων αποτελεί μια πέρα για πέρα εξειδικευμένη υπηρεσία τα στελέχη της οποίας έχουν αποκτήσει μια σχεδόν τέλεια εξειδίκευση σε όλα τα θέματα που αφορούν την ομαλή λειτουργία των ναυτιλιακών εταιρειών διότι απλούστατα έπειτα από τόσα χρόνια έχουν καταλάβει το νόημα των δραστηριοτήτων του τομέα της ναυτιλίας μας και καταβάλλουν κάθε προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων αυτών των εταιρειών πάντοτε με γνώμονα την ισχύουσα νομοθεσία», υποστηρίζει ο κ. Λάμπρος και προσθέτει:

«Η ΔΟΥ πλοίων πρέπει να υφίσταται και να λειτουργεί ως ανεξάρτητος φορέας και να συνεχίζει με την παρούσα μορφή της να προσφέρει τις υπηρεσίες της όπως πράττει μέχρι σήμερα με επιτυχία».

Η διατήρηση της αυτοτέλειας και της ανεξάρτητης λειτουργίας της ΔΟΥ πλοίων και γιατί όχι και της αναβάθμισής της ιδιαίτερα τώρα που η έδρα της μεταφέρθηκε στην καρδιά της ελληνικής και της ελληνόκτητης ναυτιλίας, είναι ένα καθολικό αίτημα ολοκλήρου του Ναυτιλιακού κόσμου του Πειραιά, σημειώνει χαρακτηριστικά.




dealnews.gr

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΣΤΟ "ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ"




Τραυματισμό 53χρονου αλλοδαπού ναυτικού, μέλους πληρώματος του Φ/Γ «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» Λ.Λέρου 17, το οποίο ήταν πλαγιοδετημένο στον προβλήτα λιμένος Λακκίου, χωρίς να εκτελεί εμπορικές πράξεις.

Συγκεκριμένα, ο 53χρονος, έπεσε από το εν λόγω πλοίο στον προβλήτα και στην συνέχεια στη θάλασσα, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία.

Ο εν λόγω αλλοδαπός, διεκομίσθη αρχικά στο Κεντρικό Θεραπευτήριο Λέρου όπου διεγνώσθη πολυτραυματισμός και κρίθηκε απαραίτητη η διακομιδή του σε νοσοκομείο.

Άμεσα, πλωτό περιπολικό Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ., απέπλευσε και μετέφερε τον 53χρονο αλλοδαπό στο λιμένα Μαστιχάρι ν.Κω, όπου από εκεί διεκομίσθη με αεροπλάνο στη Ρόδο και νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου.

Προανάκριση διενεργείται από το Λιμεναρχείο Λέρου.

fog.gr

ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΔΟΥ





Το Τοπικό Τμήμα Βροντάδου του Σώματος Ελλξνικού Οδηγισμού σε συνεργασία με μέλη της Ομάδας «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ εν δρασει» Διοργανώνει Γιορτή Λουλουδιών στην Κλειδόυ
Που θα διαρεκέσει από Τρίτη 7 Μάη μέχρι και την Κυριακή 12 Μάη
Ώρες Λειτουργείας: Τρίτη όλη μέρα
                                   Τετάτρη, Πέμπτη, Παρασκευή το απόγευμα 5:00μμ – 9:00μμ
                                 Σάββατο, Κυριακή όλη μέρα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΟΥΚΟΥΝΑ, "ΑΣΤΡΟΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ"


"


"Ύπνος δεν έπεσε στα βλέφαρά του, αλλά κοιτούσε συνεχώς την Πούλια, 
τον Bουκόλο που δύει αργά, την Άρκτο που τη λεν κι Aμάξι· 
δεν φεύγει από τη θέση της γυρίζοντας, μόνο παραμονεύει τον Ωρίωνα, 
και μόνη αυτή δεν λέει να πέσει στα λουτρά του Ωκεανού.
H Kαλυψώ η θεόμορφη τον είχε ορμηνέψει, 
αυτό το αστέρι πάντοτε να το ’χει ποντοπορώντας 
στο ζερβό του χέρι. 
Kαι ποντοπόρησε μέρες δεκαεφτά· στη δέκατη όγδοη 
πήραν να φαίνονται, στο μέρος του νησιού που πρόβλεψε, 
βαθύσκιωτα της Φαιακίδας τα βουνά 
έμοιαζαν σαν ασπίδα, στο πέλαγο το αχνό αφημένη.
ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ραψ. Ε 300-310

Μια ενδελεχή μελέτη για τον ουρανό του Αιγαίου παρουσιάζει ο ακούραστος ερευνητής κ. Κωνσταντίνος Βούκουνας στο βιβλίο του που εκδώσαμε με τίτλο «Αστροθεσίες και Καταστερισμοί στον Ουρανό του Αιγαίου». 

Η έκδοση που προλογίζεται και από τον καταξιωμένο συμπατριώτη μας (Βρονταδούση) Ακαδημαϊκό και Αστροφυσικό της ΝΑΣΑ, κ. Σταμάτη Κριμιζή, συνδυάζει μύθους και ιστορίες για αστερισμούς και αστέρια που εμφανίζονται στον ουρανό του Αιγαίου, μαζί με έργα Τέχνης, αναγεννησιακά κυρίως, που είναι εμπνευσμένα από την Ελληνική μυθολογία και σχετίζονται με τους εν λόγω αστερισμούς. 

Παρουσιάζονται ακόμα αναφορές από τον Όμηρο,  μελέτες και ευρήματα σπουδαίων διανοητών και αστρονόμων από τον Μεσαίωνα μέχρι τις μέρες μας καθώς και σχετικές λογοτεχνικές αναφορές αποκωδικοποιώντας τον αιγαιοπελαγίτικο ουράνιο χάρτη. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι αυτή η έκδοση αποτελεί πρωτότυπη έρευνα μια και συγκεντρώνει στοιχεία που βρίσκονται σκόρπια σε διάφορα εξειδικευμένα βιβλία συσχετίζοντας ταυτόχρονα αστρονομία, μυθολογία, λαογραφία, λογοτεχνία και Τέχνη.

Ασκεί πραγματικά γοητεία η σκέψη ότι από την αρχαιότητα μέχρι και την περίοδο των μεγάλων ανακαλύψεων τα άστρα οδηγούσαν τα πλοία, (φαίνεται και την παραπάνω αναφορά από την Οδύσσεια) τα καραβάνια και τους στρατούς στις εκστρατείες τους. 

Μελετώντας τον ουρανό σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση και τους μύθους ανακαλύπτεις ότι οι αστερισμοί και οι άνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους και με αυτό τον τρόπο μπορούσες να ταξιδέψεις σε μακρινά μέρη. Παρουσιάζεται διεξοδικά εκτός των άλλων και ο χιώτικος μύθος του αστερισμού του Ωρίωνα  που τον συνοδεύει  ο αστερισμός του Μεγάλου Κυνός με τον  Σείριο που μυστηριακά καταυγάζει τον Ουρανό.  Η διαδρομή όλων αυτών έχει χαράξει μία πορεία στην παρουσία του ανθρώπου στη Γη, από εκεί ψηλά στον Ουρανό και έχει καταδείξει ένα δρόμο ορατό στη στεριά, σε βουνά και πεδιάδες και στη θάλασσα με τις φουρτούνες και τις μπουνάτσες της. 

Ο συγγραφέας Κώστας Βούκουνας γεννήθηκε στα Νένητα και κατοικεί στην Καλλιμασιά της Χίου. Σπούδασε Εκπαιδευτικός Μηχανολόγος και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πα­νεπι­­στήμιο Αιγαίου.  Υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στο νομό Χίου και ήταν υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης για ο­κτώ χρόνια στη Δ.Δ.Ε. Χίου.  Ο τοπικός Τύπος, αλλά και άλλα επιστημονικά έντυπα έχουν κατά καιρούς δημοσιεύσει άρθρα, μελέτες και εργασίες του και έχει αρκετές συμ- ­μετοχές με ανακοινώσεις σε πανελλήνια συνέδρια. Έχει γράψει ακόμα ένα βιβλίο με θέμα «Ο κήπος της Χίου, ένα ανοικτό βιβλίο της τοπικής μας Ιστορίας» και έχει επιμεληθεί άλλα τρία που αφορούν στην Περιβαλλοντική Α­γωγή στο Νομό Χίου. Είναι μέλος στο Δ.Σ. διαφόρων Πολιτιστικών Αθλητικών και Επιστημονικών Σω­ματείων και Ενώσεων του τόπου μας.  Είναι παντρεμένος με τη δασκάλα Πλουμίτσα Κρουσουλούδη και έχουν δύο παιδιά.

"ΦΑΕ, ΔΑΣΚΑΛΕ"...- ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΣΑΧΤΟΥΡΗ




Η φράση «Φάε, Δάσκαλε...» ηχούσε καθημερινά στα τραπέζια των χωριάτικων σπιτιών, όπου οι δάσκαλοι καλούνταν να συμφάγουν με τους οικοδεσπότες, που δεν ήσαν μόνο γονείς μαθητών. Ήσαν κάτοικοι του χωριού, που αναγνώριζαν κάτι πολύ σημαντικό στην παρουσία του δασκάλου εντός τους και τον τιμούσαν με τον τρόπο τους. Η συμπλήρωση της προσφώνησης «Φάε, Δάσκαλε», με την επεξήγηση «για τα γουρούνια τα ’χουμε...», μπορεί να λεγόταν στις ενδοδασκαλικές συζητήσεις χάριν αστειότητας, πλην διέθετε και βάση αλήθειας, καθώς οι απλοί άνθρωποι ήθελαν να κάνουν το δάσκαλο να αισθάνεται άνετα στο τραπέζι τους, χωρίς να προβληματίζεται, αν, τρώγοντας, στερεί κάτι από τα μέλη της οικογένειας. Μ’ άλλα λόγια, με τη φράση αυτή, επεδίωκαν να υπογραμμίσουν την ε­πάρ­κεια των αγαθών, για να περιορίσουν την όποια συστολή του δασκάλου απέναντι στα ανυπόκριτα καλέσματά τους..."
 Ο Μπάμπης Σαχτούρης, μαέστρος του λόγου, με αριστοτεχνικό τρόπο παρουσιάζει το "παρασκήνιο" της παιδείας στα δύσκολα χρόνια της ανάπτυξης της χώρας μας τις δεκαετίες '60 και κυρίως του '70 τότε στη χώρα μας γινόταν μια προσπάθεια ανόρθωσης του βιοτικού και κοινωνικού επιπέδου της κοινωνίας. Τότε που ο Δάσκαλος είχε να αντιμετωπίσει χίλια μύρια κύματα στην προσπάθειά του να άνδρωσει συνειδήσεις και να μορφώσει τα παιδιά της Ελληνικής απομακρυσμένης και «ξεχασμένης από το Θεό» επαρχίας.  Η προσπάθειά του αυτή τον έκανε σεβάσμιο πρόσωπο και η εκτίμηση στο πρόσωπό του ήταν έκδηλη από όλους τους κατοίκους.
Αυτόν το δάσκαλο παρουσιάζει ο μαέστρος του λόγου Μπάμπης Σαχτούρης. Με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία αλλά και άλλες ερανισμένες ιστορίες συναδέλφων του, οικοδομεί το αφήγημά του με αριστοτεχνικό τρόπο. Συναισθήματα, μικροϊστορίες ιστορίες της καθημερινότητας και διαλογισμοί, εναλλάσσονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνο στην αξία και την προσφορά του δασκάλου. Διαβάζοντάς το έρχεται στο νου μας  η κα Μαρίκα, η κα Γεωργία, ο κ. Γιώργος, ο κάθε κ. Γιώργος η κάθε κα Γεωργία και κάθε κα Μαρίκα που ήταν οι Δάσκαλοί μας. Ήταν οι άνθρωποι που μας έμαθαν γράμματα και σε αυτούς οφείλουμε την μετέπειτα πορεία μας αλλά και τον απεριόριστο και άσβεστο σεβασμό μας. Νομίζουμε ότι το να διαβάσει κανεί αυτό το βιβλίο και να διαδώσει τα γραφόμενά του αποτελεί ηθικό χρέος και είναι ένας ελάχιστος φόρος Τιμής στους Δασκάλους μας.

Ο Συγγραφέας  κ. Μπάμπης Σαχτούρης, γεννήθηκε στην Άγρα της Λέ­­σβου το 1952. Τελείωσε το γυ­μνάσιο Καλλονής και την Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης. Στα πρώτα χρόνια της δι­δασκαλικής του θητείας υπηρέτησε. σε σχολεία των νομών Εύβοιας, Λέσβου και Κυκλάδων. Ωστόσο τα 29 από 34 συνολικά χρόνια της εκ­παι­δευτικής του διαδρομής βρέθηκε να διδάσκει σε σχολεία της Χίου. Τα διδακτικά του ίχνη θα συναντήσει κανείς στα δημοτικά σχολεία Πισπιλούντας, Λαγκάδας, 3ο Βροντάδου, 5ο, 11ο, 9ο και 4ο Χίου. Στα δύο τελευταία και ως διευθυντής. Παράλληλα με τα διδακτικά και τα διοικητικά του καθήκοντα ασχολήθηκε με το συνδικαλισμό και (ερασιτεχνικά) με το θέατρο και τη δημοσιογραφία. Είναι μέλος της Θεατρικής Ομάδας Χίου από το 1983, στα πλαίσια της οποίας λειτούργησε ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης. Επί σειρά ετών συ­νεργάστηκε με τις τοπικές εφημερίδες “Δημοκρατική” και “Χιαχτίδα” καθώς και με τα ρα­διόφωνα “Δημοκρατική”, “Αλή­θεια”και “Μυροβόλος”, ως αρθρογράφος, σχολιογράφος, σχολιαστής και χρονογράφος. Ποιήματα και διηγήματά του περιλαμβάνονται σε χιώτικες ανθολογίες και άλλες τοπικές λογοτεχνικές εκδόσεις. Το αφήγημα “Φάε, δάσκαλε...” αποτελεί το πρώτο του βιβλίο. Είναι νυμφευμένος με τη δασκάλα Δέσποινα Χατζημιχάλη με την οποία απέκτησαν δυο παιδιά. Το Σταύρο (πληροφορικό) και την Καλλιόπη (εκπαιδευτικό γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας).

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ ΣΤΗ ΧΙΟ


Τραυματισμός από πυροτέχνημα στη Χίο


traymatismos-apo-pyrotexnima-sti-xio 
Δεν έλειψαν και φέτος οι τραυματισμοί από βαγγελικάκροτίδες και πυροτεχνήματα.

Ένας 47χρονος άνδρας στη Χίο, σύμφωνα με το naftemporiki.gr, τραυματίστηκε ελαφρά στον αριστερό του αντίχειρα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στην προσπάθειά του να απομακρύνει πυροτέχνημα που εκτοξεύτηκε προς το μέρος του, έξω από τον Ιερό Ναό Αγ. Ιωάννη Θεολόγου.

Για το περιστατικό ενεργείται προανάκριση.
newpost.gr

"ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΧΙΟΥ ,ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ κ.κ. ΜΑΡΚΟ


Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Θέμα: «Πασχάλιος Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος».
Χριστός Ἀνέστη! Οἱ δύο αὐτές λέξεις, οἱ ὁποῖες ἠχοῦν πανηγυρικά ἀπό τά χείλη ὅλων τήν φωταυγῆ καί πανέορτη νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, συμπυκνώνουν ὅ,τι πιό ὑψηλό καί οὐσιῶδες ἀνακοινώθηκε ποτέ στούς ἀνθρώπους. Συνιστοῦν τό ἀρραγές θεμέλιο τῆς πίστεώς μας, τήν ἀκλόνητη βεβαιότητα, ἐπί τῆς ὁποίας οἰκοδομήθηκε ἡ Ἐκκλησία μας. Σηματοδοτοῦν τήν ἀφετηρία τῆς αἰωνιότητας, τήν ἐγγύηση τοῦ ἀνακαινισμοῦ τοῦ κόσμου. Ἐκφράζουν τήν νίκη ἐπί τοῦ θανάτου, τήν λύτρωση ἀπό τήν φθορά καί τήν ἁμαρτία, τήν πηγή τῆς ἀκατάλυτης χαρᾶς, τήν δωρεά τῆς αἰώνιας ζωῆς, τό προοίμιο «τῆς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος μιᾶς καί ἀνεσπέρου ἡμέρας»: «Θανάτου ἐορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν».
Τό χαροποιό ἀναστάσιμο αὐτό ἄγγελμα πληροῖ καί συνεγείρει τήν ψυχή μας. Εἶναι ὁ ἐνθουσιώδης ψαλμικός παιάνας, ὁ ὁποῖος δονεῖ καί λαμπρύνει τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός δέν εἶναι εὐχετήριος λόγος, ἀλλά δοξαστική διακήρυξη καί μαρτυρία τῆς πίστεως στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἀποτελεῖ κάποιον τυπικό ἑόρτιο χαιρετισμό· πρόκειται γιά τήν κορυφαία ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας, τήν πηγή τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ἀναφωνεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ὥς τήν ἀποψινή νύχτα τῶν θαυμάτων, οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν· τώρα πιά, δέν θά πεθαίνουν, θά κοιμοῦνται ξαναγυρνώντας στό χῶμα ἀπό ὅπου βγῆκαν, γιά νά ἀναστηθοῦν μία μέρα καί νά χαροῦν τήν χαρά τῆς ἀθανασίας».
Ὁ πρῶτος, ὅμως, μεταναστάσιμος λόγος τοῦ Χριστοῦ, μέ τόν ὁποῖον ἀπευθύνθηκε στίς Μυροφόρες (Ματθ. 28, 8-9), ὑπῆρξε τό «Χαίρετε». Ἡ συνήθης αὐτή ἑλληνική προσφώνηση ἀπό τήν ἐποχή τῶν ὁμηρικῶν ἐπῶν ἀποκτᾶ ἐδῶ ἰδιαίτερη σημασία καί γίνεται εὐαγγελικά τό πρῶτο «Χριστός Ἀνέστη» τῆς ἱστορίας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὡς πηγή χαρᾶς δέν μπορεῖ νά ἐκφρασθεῖ πληρέστερα παρά μέ αὐτόν τόν εὐφρόσυνο χαιρετισμό. Ἡ λέξη ἐδῶ δέχεται μίαν ὑπέροχη ὑπέρβαση, καθώς ἡ χαρά δέν σχετίζεται πλέον μέ πρόσκαιρα ἀγαθά, ἀλλά συνδέεται μέ τήν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως, μέ τήν ἐλπίδα καί τήν βεβαιότητα τῆς ἀκατάλυτης ζωῆς πού ἀνέτειλε ἐκ τοῦ Παναγίου Τάφου.
Ἡ χαρά, κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν ἀποτελεῖ καρπό εὐδαιμονικῆς ἀναζήτησης. Ὁ εὐδαιμονισμός καί ἡ ἠδονοθηρία ἐκφράζουν τό πνεῦμα τοῦ ἐκπεσόντος κόσμου. Ὑπηρετοῦν τήν φιλαυτία καί προτάσσουν ἀτομικές ἀνάγκες. Ἡ ἀληθινή χαρά συμβαδίζει μέ τήν κοινωνία πρός τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀναζήτηση τῆς χαρᾶς ἀνεξάρτητα ἀπό τόν Θεό καί ἔξω ἀπό τήν προοπτική αὐτή ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σέ ἀπογοήτευση.
Ἡ ἀληθινή χαρά ὑπερβαίνει τίς αἰσθήσεις. Αὐτό σημαίνει ὅτι κινεῖται σέ ὑψηλότερο ἐπίπεδο, τό ὁποῖο βρίσκεται πέρα ἀπό τήν ἐφήμερη φύση τους. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει τήν χαρά ὡς καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Γαλ. 5, 22) καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος τήν ἀποκαλεῖ πνευματικό κατόρθωμα. Δωρίζεται ἀπό τόν Θεό καί, στήν ἐντέλειά της, εἶναι ἀναφαίρετη καί ἀπρόσβλητη, ἀσύγκριτα ἀνώτερη της χαρᾶς τῶν αἰσθήσεων. Ὅπως κάθε καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔτσι καί ἡ χαρά κατορθώνεται ἀνάλογα μέ τήν πίστη καί τήν ψυχική τελείωση τοῦ καθενός μας.
Βεβαίως, ἡ χαρά αὐτή, ὡς ἀδιάπτωτη κατάσταση, ὑπάρχει μόνο στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στήν καθημερινή μας ζωή βιώνουμε θλίψεις καί δυσκολίες, ἐπειδή ὁ κόσμος μας κυριαρχεῖται ἀπό τήν φθορά καί τήν ἁμαρτία. Οἱ θλίψεις τῆς καθημερινότητας καί οἱ βιοτικές μέριμνες, ὅμως, δέν ματαιώνουν τήν χαρά τοῦ πιστοῦ· γίνονται νέες ἀφορμές χαρᾶς καί τόν βοηθοῦν νά οἰκειωθεῖ τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ. Στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἡ σύνθεση χαρᾶς καί λύπης προβάλλεται μέ τήν ἀδιάσπαστη ἑνότητα τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Τό Πάθος εἶναι ἡ πορεία πρός τήν Ἀνάσταση καί ἡ Ἀνάσταση κατάληξη τοῦ Πάθους. Ὁ Σταυρός ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση καί ἡ παροῦσα κατάσταση τοῦ κόσμου κυοφορεῖ τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τήν λύπη καί τήν ἀπόγνωση διαδέχεται ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως. Τότε, σύμφωνα μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο, «ὅλοι ἀπολαμβάνουν τό συμπόσιο τῆς πίστεως. Ὅλοι γεύονται τόν πλοῦτο τῆς χρηστότητος. Κανείς δέν θρηνεῖ γιά τήν πνευματική του πενία, διότι φανερώθηκε ἡ κοινή βασιλεία. Κανείς δέν ὀδύρεται γιά τά πταίσματά του, γιατί συγγνώμη ἀνέτειλε ἀπό τόν τάφο. Κανείς δέν φοβᾶται τόν θάνατο, γιατί μᾶς ἐλευθέρωσε ὁ θάνατος τοῦ Σωτῆρος».
Ἡ πορεία αὐτή προϋποθέτει πίστη καί πόθο γιά τόν Χριστό. Ὁ πόθος τοῦ Χριστοῦ εἶναι πηγή χαρᾶς, πού ἐξαλείφει κάθε λύπη μέσα στόν ἄνθρωπο. Συνιστᾶ τήν ἱερά εὐφροσύνη τῆς θείας λατρείας καί τῆς κοινωνίας μέ τόν Ἀναστάντα. Δέν μποροῦμε νά πλησιάσουμε τόν ἀναστημένο Κύριο καί νά κοινωνήσουμε τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του χωρίς πνευματική προετοιμασία γι’ αὐτή τήν δωρεά, χωρίς καθαρότητα ψυχῆς. Μόνο μέ δυνατή καί καθαρή ψυχή, «πεφωτισμένην καρδίαν», βαθειά πίστη καί ἀγάπη, μποροῦμε νά Τόν ὑποδεχθοῦμε καί νά γίνουμε μέτοχοι του φωτός καί τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως.
Οἱ εὐλαβεῖς ἐκεῖνες μυροφόρες γυναῖκες, λόγῳ τῆς μεγάλης πίστεώς τους, ἡ ὁποία ἦταν ἀπόρροια τῆς ἀγάπης τους πρός τόν Ἰησοῦ, ἀξιώθηκαν πρῶτες νά δοῦν καί νά προσκυνήσουν τόν ἀναστάντα Κύριο, νά ἀκούσουν ἀπό Αὐτόν τό «χαίρετε» καί νά δεχθοῦν «τό φαιδρόν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα». Ἔλαβαν τή μεγάλη αὐτή τιμή, ἐπειδή δέν δείλιασαν καί δέν κρύφτηκαν, ὅπως οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου, ἀλλά ἦταν παροῦσες καί στήν σταύρωση καί στήν ταφή του. Δέν ἄφησαν τή δεινή καί νοσηρή λογική νά τίς κυριεύσει μέ τόν φόβο τῆς δυνάμεως τῶν ἐχθρῶν του Χριστοῦ. Ἐπειδή λοιπόν περίσσευε στίς καρδιές τῶν Μυροφόρων ἡ βαθειά πίστη, ἀξιώθηκαν πρῶτες αὐτές νά μυηθοῦν στό γεγονός τῆς ἀναστάσεως, ἀκόμα κι ἐάν δέν κατανόησαν ὅλες στό ἴδιο βαθμό τό θαυμαστό καί σωτήριο γεγονός. «Καί ἐπλήσθη χαρᾶς τό στόμα αὐτῶν ἐν τῷ λέγειν "ἀνέστη ὁ Κύριος"». «Ὑπέστρεφον ἐν χαρᾷ τοῖς Ἀποστόλοις μηνῦσαι ἐμφανῶς ὅτι ἀνέστης ἡ Ζωή τῶν ἁπάντων».
Παρακαλοῦμε τόν Κύριο νά πληροῖ τίς καρδιές ὅλων μέ τήν ἀδαπάνητη χαρά Του, ὥστε νά πραγματωθεῖ ἡ παράκλησή Του κατά τήν προσευχή Του στόν κῆπο τῶν Ἐλαιῶν: «ἴνα ἔχωσι τήν χαράν τήν ἐμήν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς» (Ἰω. 17, 13). Παρακαλεῖ ὁ Χριστός τόν Θεό καί Πατέρα Του, ὥστε οἱ μαθητές Του νά ἔχουν μέσα τούς τήν χαρά Του σέ ὅλη της τήν πληρότητα. Τήν ἀναφαίρετη καί αἰώνια χαρά, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.
Ἡ χαρά τῆς κοινωνίας μέ τόν Χριστό εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπαναλαμβάνει στήν ἐπιστολή του στούς Φιλιππησίους: «Χαίρετε ἐν Κυρίω πάντοτε· καί πάλι θά πῶ, χαίρετε» (Φιλ. 4, 4). Πρόκειται γιά χαρά διαρκῆ καί ἀναλλοίωτη. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος μας λέει ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς Φιλιππησίους νά χαίρονται πάντοτε, γιατί ἐκεῖνος πού χαίρεται ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου δέν χάνει ποτέ αὐτή τήν εὐφροσύνη, ὅσες δυσμενεῖς συνθῆκες κι ἄν συναντήσει. «Ὅτι ὁ ἐν Θεῶ ὦν, ἀεί χαίρει»: ἀκόμα κι ἄν ὑποφέρει καί θλίβεται, πάντοτε χαίρεται.
Αὐτή ἡ χαρά εἶναι ὁ Χριστός, σωτήρας καί λυτρωτής: ἡ ἀνάπαυση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἀναγέννησή του στήν ὄντως ζωή, ἡ ἀνάσταση καί ἡ σωτηρία του. Αὐτήν ζεῖ καί ἀπολαμβάνει ὁ ἀναγεννημένος πνευματικά ἄνθρωπος. Καί εἶναι χαρά ἁγνή, ἀνεπιτήδευτη, πηγαία, διαρκής. Τήν προξενεῖ ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν, ἡ ὁποία «ἔξω βάλλει τόν φόβον» (Α΄ Ἰω., 4, 18). Εἶναι ἡ διάβαση ἀπό τίς ἀδιέξοδες καί σκοτεινές πτυχές τοῦ βίου μας πρός τήν ἐμπειρία τοῦ ζῶντος καί ἀναστημένου Χριστοῦ. Εἶναι ἡ δύναμη, ἡ ὁποία μᾶς ἀναβιβάζει στόν Οὐρανό καί μᾶς ἀνυψώνει στήν πορεία μας νά πραγματώσουμε τόν «καινόν ἄνθρωπον». Κατακλύζει ὅλη τήν ὕπαρξή μας καί τήν ἀποκαθιστᾶ στήν πραγματική της πληρότητα.
Πρόκειται γιά τήν χαρά πού κήρυξε ὁ ἀναστημένος Κύριος ἀμέσως μετά τήν ἐκ νεκρῶν ἔγερσή Του: Χαίρετε. Τήν διακήρυξε στίς ἔκθαμβες Μυροφόρες, ἀλλά καί πρός τούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς. Μέ τήν κατανίκηση τοῦ θανάτου, δέν ὑφίστανται πλέον ἀδιέξοδα στά προσωπικά προβλήματα καί τίς ἀντιξοότητες πού βιώνουμε. Τίποτα δέν μπορεῖ νά ἐπισκιάσει τό ἅγιο καί ὁλόλαμπρο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτή ἡ ἀναστάσιμη χαρά εἶναι προτέρημα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Χριστοῦ, τῶν δικαίων, τῶν ἐνάρετων καί τῶν εὐσεβῶν, ἐκείνων πού βιώνουν τήν πίστη πληρέστερα.
Αὐτή τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως ἄς ἑτοιμαστοῦμε νά ὑποδεχθοῦμε, ἀφοῦ πρῶτα βιώσουμε τήν πορεία πρός τό Πάθος, ἀπό τό σκοτάδι στό Φῶς. Αὐτή τήν ἀναστάσιμη χαρά καί ἐλπίδα ἔχει ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπος στούς τόσο δύσκολους σημερινούς καιρούς, σέ ἐποχή δεινῆς κρίσεως, ἡ ὁποία μᾶς ἐξουθενώνει οἰκονομικά καί ψυχικά καί μᾶς γεμίζει ἀνασφάλεια γιά τό μέλλον.
Τό Πάσχα τοῦ Κυρίου μας συνιστᾶ «λύτρον λύπης» γιά ὅλους τους ἀνθρώπους καί πηγή χαρᾶς «ἐν ὅλῳ τῷ κόσμω». Εἶναι «ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις πανηγύρεων». Ἡ ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως μέσα στήν Ἐκκλησία ἀποτελεῖ διαρκές βίωμα χαρᾶς. «Χαρᾶς τά πάντα πεπλήρωται, τῆς Ἀναστάσεως τήν πεῖραν εἰληφότα». Καί ἡ χαρά αὐτή ἐκπορεύεται ἀπό τήν βεβαιότητα τῆς νίκης ἐπί τοῦ θανάτου. Τήν πληρότητα τῆς χαρᾶς αὐτῆς οἱ χριστιανοί τή βιώνουμε ὡς ἀγάπη. «Ἐν χαρᾷ» ἀσπάζεται ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί τά πάντα συγχωροῦνται. Ἐμεῖς, γράφει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, γνωρίζουμε ὅτι πραγματοποιήσαμε τήν μετάβαση «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν», ἐπειδή ἀγαπᾶμε τούς ἀδελφούς μας· ὅποιος δέν ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό του, «μένει ἐν τῷ θανάτω» (Α΄  Ἰω. 3, 14).
«Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τό αὐτό φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καί ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί εἰρήνης ἔσται μεθ' ὑμῶν» (Β΄ Κορ. 13, 11). Προσερχόμαστε στίς ἐκκλησίες γιά νά ἑορτάσουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, «ἵνα καί τό Χαῖρε ἀκουσώμεθα», τό ὁποῖο θά ἀναγγέλλει τή νίκη πάνω στόν θάνατο καί τήν φθορά, τήν πηγή τῆς αἰώνιας καί ἀληθινῆς ζωῆς, τήν ἐγγύηση τῆς δίκης μας ἀνάστασης, τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς γιά κάθε ἄνθρωπο, τήν ἀκατάβλητη δύναμη τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Πανηγυρίζοντας τό Πάσχα τοῦ Χριστοῦ μας, Τόν παρακαλοῦμε νά στερεώσει τήν πίστη μας. Νά αὐξήσει τήν ἀγάπη μας. Νά μᾶς ἐνισχύει, ὥστε μέ προθυμία καί χαρά νά ὑπακοῦμε στό αἰώνιο θέλημά Του. Εὔχομαι νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι νά ζήσουμε μέσα στήν ἐλευθερία καί τήν χαρά τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ. Νά ἐπιτυγχάνουμε καθημερινά τή διάβαση ἀπό τήν ἁμαρτία στήν Χάρη, ἀπό τήν ἀπελπισία στήν ἐλπίδα, ἀπό τόν θάνατο στήν Ζωή. Ὅσοι βιώνουμε ἐντός της Ἐκκλησίας τήν ἀναστάσιμη χαρά, ἀναστημένοι κι ἐμεῖς στό φρόνημα καί τήν ψυχή, δίνουμε καθημερινά, παντοῦ καί πάντοτε, τήν μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως.
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ  2013
Μέ πατρικές εὐχές
 Μητροπολίτης
+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν Μᾶρκος

ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

Τροχαίο ατύχημα σημειώθηκε, πρωινές ώρες χθες 04/05/2013, στην λεωφόρο Αιγαίου στη Χίο, όταν Ι.Χ.Ε. όχημα με οδηγό έναν 29χρονο συγκρούστηκε με δίκυκλη μοτοσυκλέτα με οδηγό έναν 44χρονο. Αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν ο τραυματισμός του οδηγού της μοτοσυκλέτας, ο οποίος διεκομίσθη στο Γενικό Νοσοκομείο Χίου «ΣΚΥΛΙΤΣΕΙΟ», όπου παραμένει νοσηλευόμενος. Προανάκριση διενεργείται από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Χίου.

 http://chiosport.blogspot.com

ΜΟΝΙΜΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΤΑ 79 ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ !!!



Μόνιμοποιήθηκε στο  Δημόσιο στα… 79 του χρόνια!  Συγκεκριμένα ένας συμβασιούχος που  γεννήθηκε το 1934, προσελήφθη το 2004 στον Δήμο Αθηναίων ως συμβασιούχος και τώρα με δικαστική απόφαση έγινε υπάλληλος αορίστου χρόνου.
Ο εν λόγω άνδρας διορίστηκε, όπως αναφέρει το Έθνος της Κυριακής, το 2004 στη Διεύθυνση Αλλοδαπών του Δήμου Αθηναίων σε ηλικία 70 ετών.
Ασήμαντη λεπτομέρεια το γεγονός ότι όταν διορίστηκε είχε ήδη υπερβεί το ανώτατο όριο ηλικίας για διορισμό στο Δημόσιο αλλά αυτό δε φαίνεται πως ενόχλησε κανέναν.
Από τότε και μέχρι το 2010 έκανε διαδοχικές συμβάσεις έργου ενώ κέρδισε μαζί με άλλους συμβασιούχους αγωγή που υπέβαλαν τον Αύγουστο του 2010 ζητώντας τη μετατροπή των συμβάσεών σε αορίστου.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών τριάμισι χρόνια μετά την κατάθεση της αγωγής και αφού είχαν χάσει προσωρινές διαταγές και ασφαλιστικά μέτρα, τους κάνει αορίστου χρόνου και μάλιστα τους επιδικάζει μισθούς υπερημερίας από το 2010 έως σήμερα.
 aftodioikisi.gr

ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟ : ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΟΥΣ 35αρηδες



Έμφαση στο θέμα της κατάληψης διευθυντικών θέσεων στο δημόσιο από υπαλλήλους στην ηλικιακή κλίμακα 35 έως 45 ετών, δίνει σε συνέντευξη του  στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας.
«Ένα επιπλέον βήμα θα κάνουμε, εφόσον μειώσουμε το ελάχιστο όριο ηλικίας προαγωγών. Στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 35 και 45 ετών έχουμε πολλούς ικανούς ανθρώπους, κι εάν μπορέσουμε να τους προωθήσουμε σε διευθυντικές θέσεις, θα δείτε απ” τη μια μέρα στην άλλη έναν εντελώς αλλαγμένο δημόσιο τομέα», τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Στουρνάρας.
Να σημειωθεί ότι με το νομοσχέδιο που κατέθεσε τη Μεγάλη Πέμπτη ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Α. Μανιτάκης μειώνεται ο χρόνος προϋπηρεσίας που απαιτούνταν για τη διεκδίκηση θέσης γενικού διευθυντή από 15 σε 12 έτη.
Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Στουρνάρας περιγράφει τη συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας τόσο όσον αφορά τη διαθεσιμότητα – κινητικότητα 150.000 υπαλλήλων όσο και την απόλυση 15.000:  «Ο στόχος της μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 έως το 2015 θα επιτευχθεί μέσω των συνταξιοδοτήσεων. Για κάθε πέντε υπαλλήλους που θα συνταξιοδοτούνται, θα προσλαμβάνεται ένας. Εμείς και η τρόικα, ωστόσο, θέλουμε επιπλέον να επιτύχουμε την αποχώρηση εκείνων των υπαλλήλων που δεν πληρούν τις απαιτήσεις για να υπηρετούν στον δημόσιο τομέα. Κι αυτοί είναι 15.000 στον αριθμό. Στις θέσεις τους όμως θα προσλάβουμε ίσο αριθμό νέων ανθρώπων, προκειμένου να βελτιώσουμε την ποιότητα του δημοσίου τομέα».
Επιπλέον, όταν ερωτάται για τις αντιδράσεις των κυβερνητικών εταίρων  κατά τις πρόσφατες συζητήσεις με την τρόικα για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων υποστηρίζει ότι  «δεν υπήρξαν διενέξεις, υπήρξε συζήτηση.»
aftodioikisi.gr