Βόμβα: Ο Γκίκας Χαρδούβελης έβγαζε τα λεφτά του στο εξωτερικό! -Εισαγγελική έρευνα για τον πρώην υπουργό Οικονομικών

Εισαγγελική έρευνα για τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη βρίσκεται σε εξέλιξη, όπως αποκαλύπτει η Real News.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας, «o πρόεδρος της Αρχής για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος με επείγον και εμπιστευτικό έγγραφό του στις 20-1-2015 ζητά από τη Βουλή να ελεγχθεί το πόθεν έσχες του Γκίκα Χαρδούβελη».

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «στον πρώην υπουργό αποδίδεται από τον Π. Νικολούδη ότι:
- Κατά το έτος 2011 εμφανίζεται δυσαναλογία μεταξύ των ποσών που πιστώθηκαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς του και αυτών που δηλώθηκαν ως εισόδημα.
- Κατά το έτος 2012 απέστειλε σε τράπεζες του εξωτερικού χρηματικά ποσά τα οποία δεν περιέλαβε στις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης, τις οποίες ήταν υπόχρεος να υποβάλει λόγω των ιδιοτήτων του: α) ως σύμβουλος του πρωθυπουργού από τον Νοέμβριο του 2011 έως και τον Μάιο του 2012 και β) ως υπουργός των Οικονομικών από τον Ιούνιο του 2014 και εντεύθεν».

Επίσης, η Realnews δημοσιεύει ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο βρίσκονται «στο μικροσκόπιο των Αρχών καταθέσεις πολιτικών στο εξωτερικό ύψους πάνω από 10 δισ. ευρώ που δεν έχουν δηλωθεί».

Πηγή: Βόμβα: Ο Γκίκας Χαρδούβελης έβγαζε τα λεφτά του στο εξωτερικό! -Εισαγγελική έρευνα για τον πρώην υπουργό Οικονομικών | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/194978/vomva-o-gkikas-hardoyvelis-evgaze-ta-lefta-toy-sto-exoteriko-eisaggeliki-ereyna-gia-ton#ixzz3Ti8VpuRq

Οι Τουρκικές προκλήσεις μέρος των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών

του Γιάννη Ζωφού

Η κυβέρνηση κινείται στην κατεύθυνση να «παίξει» το χαρτί της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας στην περιοχή της Ν/Α Μεσογείου, μια περιοχή με ανοιχτά μέτωπα ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και συγκρούσεων (Ουκρανία, Μ. Ανατολή και Β. Αφρική). Στην πραγματικότητα, αποτελεί συνέχιση των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου που προσπάθησαν να υπηρετήσουν και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει η Ελλάδα να γίνει προκεχωρημένο φυλάκιο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή της Μ. Ανατολής, παίζοντας ταυτόχρονα και το ρόλο του «γεφυροποιού» ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, από τη μια, και της Ρωσίας, από την άλλη, καθώς και σε άλλες διενέξεις (π.χ., Ισραήλ - Παλαιστίνιοι).

Το εγχείρημα, όσο και αν ενδύεται τις διακηρύξεις περί πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και περί σταθεροποιητικού ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή, στην πραγματικότητα, θα πρέπει να δημιουργεί ανησυχία στο λαό για το τι μέλλει γενέσθαι.

Τα σχέδια είναι να ξεκινήσει η «εαρινή εκστρατεία» με πρωτοβουλία ΗΠΑ, κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με πρόσχημα τη δράση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους». Η κυβέρνηση, από την άλλη έχει σηκώσει ψηλά στην ατζέντα της την «προστασία των χριστιανικών πληθυσμών» της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής, καθώς και της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη. Δε θα ήταν αυθαίρετο να υποθέσουμε ότι η συγκυβέρνηση θα γινόταν αρωγός μιας τέτοιας εκστρατείας, βεβαίως, πάντα για «ανθρωπιστικούς λόγους», «προστασία των χριστιανικών πληθυσμών», «υπεράσπιση της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς» και άλλα πολλά. Προσχήματα, άλλωστε, μπορούν να βρεθούν για τη συμμετοχή σε μια ιμπεριαλιστική επέμβαση. Η συμμετοχή αυτή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς πλασάρεται ως διαπραγματευτικό ατού στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που διεξάγει η ελληνική κυβέρνηση με ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ για λογαριασμό του κεφαλαίου, με στόχο τη χαλάρωση της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής που θα δώσει τη δυνατότητα στήριξης των καπιταλιστικών επενδύσεων από το κράτος. Οι τελευταίες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, ενθαρρυμένες από τα ΝΑΤΟικά σχέδια περί γκρίζων ζωνών, είναι τροχιοδεικτικά των επικίνδυνων εξελίξεων που προμηνύει η συνέχιση της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Τα επισημαίνουμε αυτά, γιατί ο λαός θα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση.

Γιάννης Ζωφός – στέλεχος ΚΚΕ

:Δημοσκόπηση της Marc για την «Εφ.Συν. Θετικά κρίνει την κυβέρνηση το 64%>>

Οι έξι στους δέκα ερωτηθέντες (64%) βλέπουν θετικά και μάλλον θετικά την έως τώρα πορεία της κυβέρνησης, έναντι 31,4% που τη βλέπει αρνητικά και μάλλον αρνητικά

11026673_10205744493362030_1141476957_n.jpg

Στροφή στον ρεαλισµό µε αποδοχή της νέας πραγµατικότητας, ισχυρή (αν και µειωµένη σε σχέση µε τον περασµένο µήνα) στήριξη της κυβέρνησης, ικανοποίηση για το έως τώρα αποτέλεσµα της διαπραγµάτευσης µε τους εταίρους και αποδοχή του προσώπου του νέου Προέδρου της ∆ηµοκρατίας είναι τα βασικά ευρήµατα της Πανελλαδικής Πολιτικής Ερευνας της Marc για την «Εφηµερίδα των Συντακτών» για τον µήνα Μάρτιο.

Οι έξι στους δέκα ερωτηθέντες (64%) βλέπουν θετικά και μάλλον θετικά την έως τώρα πορεία της κυβέρνησης, έναντι 31,4% που τη βλέπει αρνητικά και μάλλον αρνητικά. Το 4,6% δεν απαντά. Τα ποσοστά θετικής αποτίμησης, ανάλογα με την κομματική τοποθέτηση, είναι ιδιαιτέρως υψηλά στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ (57,7% και 33,4%), σ' εκείνους του ΚΚΕ (37,5% και 35,4%), των ΑΝ.ΕΛΛ. (34,3% και 48,8%), άλλου κόμματος (25,1% και 35,8%), αλλά και του Ποταμιού (10,9% και 53,1%). Η θετική αξιολόγηση παραμένει ισχυρή, παρ' ότι μειωμένη σε σχέση με τον Φεβρουάριο (83,6%).

Διαβάστε αναλυτικά την Πανελλαδική Πολιτική Έρευνα της Marc για τον μήνα Μάρτιο στην «Εφημερίδα των Συντακτών – Σαββατοκύριακο» που κυκλοφορεί στις 7-8 Μαρτίου. 

- See more at: http://left.gr/news/dimoskopisi-tis-marc-gia-tin-efsyn-thetika-krinei-tin-kyvernisi-64#sthash.4pzq6FZP.dpuf

Τη Δευτέρα στη Βουλή το σχέδιο νόμου για την ΕΡΤ: Τι θα περιλαμβάνει

Τη Δευτέρα κατατίθεται το σχέδιο νόμου για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, το οποίο, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, θα περιλαμβάνει την επιστροφή των εργαζόμενων που απολύθηκαν στις 11.6.2013, την ομαλή μετάβαση στο νέο σχήμα επιλύοντας τα νομικά και τεχνικά προβλήματα, καθώς και τον οικονομικό έλεγχο της ΝΕΡΙΤ.

ert.jpg

Η επίλυση αυτών των θεμάτων ήταν η αιτία καθυστέρησης της κατάθεσης του σχεδίου νόμου για την ΕΡΤ.

Στους βασικούς άξονες συμπεριλαμβάνεται ακόμα η δημιουργία ανταγωνιστικής δημόσιας τηλεόρασης, απαλείφοντας τις επινοήσεις της προηγούμενης συγκυβέρνησης που οδήγησε στο εκτρωματικό, ουσιαστικό και κανονιστικό πλαίσιο του κλεισίματος της ΕΡΤ, της μετάβασης προς το μόρφωμα ΝΕΡΙΤ δια της ΔΤ.

Όπως σημειώνουν οι ίδιοι κυβερνητικοί κύκλοι η ΕΡΤ ανοίγει, η εργαζόμενοι επιστρέφουν. Ο δημόσιος φορέας θα λειτουργήσει προς την πραγματική εκπλήρωση των σκοπών της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης για ενημέρωση, μόρφωση και ψυχαγωγία του ελληνικού λαού.

Η ΕΡΤ θα είναι πράγματι ανεξάρτητη από κάθε φορέα δημόσιας ή ιδιωτικής εξουσίας διασφαλίζοντας την πολυφωνία, την ανεξάρτητη ενημέρωση, την υψηλή ποιότητα του περιεχομένου, δίνοντας τη δυνατότητα σε νέους πνευματικούς δημιουργούς και καλλιτέχνες να προβάλουν το έργο και τις ιδέες τους.

Οι ίδιοι κυβερνητικοί κύκλοι προσθέτουν ότι η ΕΡΤ θα έχει για την εκπομπή της όλα τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα (αναλογικά, ψηφιακά, δορυφορικά, διαδικτυακά κα.) σε όλη την ελληνική επικράτεια, αλλά και προς τον απόδημο Ελληνισμό ανά την υφήλιο. Η ΕΡΤ επίσης θα κατέχει, τηρεί, και παρέχει με ψηφιακό τρόπο στο κοινό το οπτικοακουστικό αρχείο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Οι πόροι της ΕΡΤ θα προέρχονται από το ανταποδοτικό τέλος από το οποίο απαλλάσσονται μεταξύ άλλων όσοι έχουν ενταχθεί στο κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ.

Η ΕΡΤ θα διοικείται από 7μελές Δ.Σ, εκ των οποίων δύο μέλη εκπρόσωποι των εργαζομένων. Υπάρχει πρόβλεψη σε σχέση με την κατάργηση παροχών, απολαβών και προνομίων.

Οι πρωτοβουλίες ανάπτυξης της εταιρείας θα στηρίζονται στο ανταποδοτικό τέλος και δεν θα δημιουργούν καμία δημοσιονομική επιβάρυνση. Οι εξωφρενικές δαπάνες των εξωτερικών/μεικτών παραγωγών περιορίζονται δραστικά με ρητή πρόβλεψη στο νόμο.

- See more at: http://left.gr/news/ti-deytera-sti-voyli-shedio-nomoy-gia-tin-ert-ti-tha-perilamvanei#sthash.9ktfFwiw.dpuf

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΣΕ ΕΥΡΩΠΗ : ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς μιλώντας σε ξένα ειδησεογραφικά δίκτυα στη Ρίγα της Λετονίας έκανε λόγο για “πολιτιστικό ρατσισμό” σε βάρος της Ελλάδας και επισήμανε τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας και τον κινδύνους για την Ευρώπη λόγω του μεταναστευτικού ζητήματος και του κινδύνου των τζιχαντιστών. 

Ο Νίκος Κοτζιάς, στο περιθώριο του άτυπου συμβούλιου υπουργών Εξωτερικών που πραγματοποιήθηκε στη Ρίγα, δήλωσε πως “θα υπάρξεί ένα ρεύμα με εκατομμύρια μετανάστες και χιλιάδες τζιχαντιστές αν καταρρεύσει οικονομικά η Ελλάδα”. “Τα δυτικά Βαλκάνια δεν είναι σταθεροποιημένα και μετά έχουμε την Ουκρανία, τη Συρία, το Ιράκ και τη Βόρεια Αφρική”, είπε.

Ο υπουργός Εξωτερικών άσκησε κριτική στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουν την Ελλάδα μέσα ενημέρωσης και πολιτικοί από άλλα κράτη της ευρωζώνης. "Πρόκειται για πολιτιστικό ρατσισμό. Είναι αναγκαιότητα για το μέλλον της Ευρώπης να βρεθεί ένας άλλος τρόπος συμπεριφοράς για την Ελλάδα. Είναι επίσης γεωστρατηγική αναγκαιότητα" είπε σύμφωνα με το Reuters και πρόσθεσε: "Αντ’ αυτού επιχειρήθηκε να συντριβεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από τις πρώτες ημέρες. Τώρα αυτό γίνεται πιο αργά. Αλλά τι θα ακολουθήσει μετά; Δεξιός εξτρεμισμός και χάος".

Αναφερόμενος στη Γερμανία και τη συμφωνία του Λονδίνου του 1953 όπου συμφωνήθηκε η ριζική μείωση του χρέους της χώρας για την ταχεία ανοικοδόμηση της μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είπε: "θέλετε να πάθουμε ασφυξία. Εντάξει…. Μας κατηγορείτε ότι σπαταλήσαμε λεφτά… Δεν μπορεί κανείς να αρνείται στην Ελλάδα πράγματα που έχει δώσει στην Γερμανία".

tvxs.gr

ΠΡΩΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ : Ο ΣΟΪΜΠΛΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

«Πώς μπορούν να αλλάξουν οι καταστροφικές πολιτικές που επιβάλλει ο Σόιμπλε και οι όμοιοί του; Είναι συμβατή η ένταξη στην ευρωζώνη με τη Δημοκρατία;» διερωτάται ο Φιλίπ Λεγκρέν, πρώην οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την περίοδο 2011-2014, σε άρθρο του στο περιοδικό Foreign Policy.

«Οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα» ισχυριζόταν, όπως αναφέρεται στο άρθρο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, πριν από τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, οι οποίες ανέδειξαν μια ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση, που δεσμευόταν να θέσει τέλος στη λιτότητα και να ζητήσει ελάφρυνση του χρέους από τους πιστωτές της στην ευρωζώνη». Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμενε πως «η νέα ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αποδεχθεί τους όρους που πέτυχαν οι προκάτοχοί της» προστίθεται.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «σε μεγάλο βαθμό, η νέα κυβέρνηση λειτούργησε με αυτό τον τρόπο, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της». «Αυτό δεν αποτελεί μόνο ένα ελληνικό ζήτημα. Εκλογές αναμένονται στην Ισπανία αργότερα φέτος, ενώ οι ριζοσπαστικοί αριστεροί του Podemos προηγούνται στις δημοσκοπήσεις. Πράγματι, σε όλες σχεδόν τις εκλογές, μετά το ξέσπασμα της κρίσης, οι ψηφοφόροι ανέτρεψαν τις κυβερνήσεις τους, για να ζητήσει αμέσως μετά ο Σόιμπλε και οι προστατευόμενοί του στην ευρωζώνη ότι πρέπει η νέα κυβέρνηση να μείνει προσκολλημένη στις αποτυχημένες πολιτικές που μόλις είχαν απορρίψει οι ψηφοφόροι» σημειώνει.

Στη συνέχεια του άρθρου, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται: «Το 2012, για παράδειγμα, ο Φρανσουά Ολάντ κέρδισε την προεδρία της Γαλλίας με την υπόσχεση ότι θα θέσει τέλος στη λιτότητα, αλλά υποχρεώθηκε σύντομα σε υποχώρηση από το Βερολίνο. Πέρυσι, με την εντολή που έλαβε από τη σαρωτική του νίκη στις ευρωεκλογές του Μαΐου, ο μεταρρυθμιστής Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι ζήτησε αλλαγές στους δημοσιονομικούς κανόνες, ώστε να προβεί η ιταλική κυβέρνηση σε περισσότερες επενδύσεις, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε. Συχνά, οι πολιτικοί αθετούν προεκλογικές υποσχέσεις όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα της διακυβέρνησης. Πρόκειται για ένα θλιβερό χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας».

Ο αρθρογράφος διατυπώνει την άποψη ότι «οι περιορισμοί ωστόσο της Δημοκρατίας στην ευρωζώνη είναι απολύτως πραγματικοί. Το 2011, οι Αρχές της ευρωζώνης απομάκρυναν μάλιστα από τα καθήκοντά τους δύο εκλεγμένους πρωθυπουργούς, στην Ιταλία και στην Ελλάδα, τον τελευταίο επειδή είχε την "θρασύτητα" να προσφέρει στους Έλληνες δημοψήφισμα για τις άδικες συνθήκες που τους επέβαλε η Γερμανία, ενώ τους αντικατέστησαν από υπάκουους μη εκλεγμένους τεχνοκράτες».

Σε άλλο σημείο της εκτενέστατης ανάλυσής του, ο Φιλίπ Λεγκρέν υπογραμμίζει ότι «οι Γερμανοί βασίζονται στις αρχές της ευρωζώνης για να τη γλιτώσουν, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποκλίνεται στο Βερολίνο. Όταν όμως οι ψηφοφόροι αλλού επιθυμούν τις αλλαγές κάποιων πραγμάτων, αποκλειστικά στις δικές τους χώρες, η απάντηση είναι: "Nein, nein, nein. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση". Στην περίπτωση της Ελλάδας, η γερμανική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα ακόμη πιο υποκριτικό επιχείρημα. Δεν υπάρχει τίποτα το αντιδημοκρατικό στον εξαναγκασμό της ελληνικής κυβέρνησης να υποκύψει στη βούληση του Βερολίνου. Αντίθετα, ισχυρίζεται ο Σόιμπλε, ότι "η Αθήνα οφείλει να σεβαστεί τις επιθυμίες των ψηφοφόρων σε άλλες χώρες της ευρωζώνης". Είναι αλήθεια ότι οι φορολογούμενοι της Γερμανίας και σε όλη την ευρωζώνη έχαναν -άδικα- εάν η Ελλάδα πετύχαινε την ελάφρυνση του χρέους που χρειάζεται για να ανακάμψει. Αλλά, γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει επειδή η Μέρκελ παραβίασε τον κανόνα της "μη διάσωσης", θέτοντας τα συμφέροντα των γερμανικών τραπεζών πάνω από εκείνα των Ευρωπαίων πολιτών-συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών- και θέτοντας τους Ευρωπαίους τον έναν απέναντι στον άλλον. Εάν οι Γερμανοί ψηφοφόροι συνειδητοποιούσαν ότι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε τους είπαν ψέματα και ότι τους πούλησαν, δεν θα έπεφταν στην εθνικιστική παγίδα να κατηγορούν τους Έλληνες για τα παραπτώματα των τραπεζών τους και της κυβέρνησής τους!».

Τέλος, ο αθρογράφος τονίζει: «Για να επιτύχει ελάφρυνση του χρέους, η Ελλάδα οφείλει να αποκαλύψει την μπλόφα της Γερμανίας, όπως επιχειρηματολόγησα πριν από δύο εβδομάδες, και να είναι έτοιμη να εκδώσει ένα παράλληλο νόμισμα. Η τετράμηνη παράταση που δέχθηκε η Αθήνα από τους πιστωτές της στην ΕΕ, τον προηγούμενο μήνα, παρέχει στη νέα ελληνική κυβέρνηση τον χρόνο για να επεξεργαστεί σε βάθος τη στρατηγική της. Αλλά, ευρύτερα, πώς θα μπορούσε να αποκατασταθεί η δημοσιονομική Δημοκρατία; Είναι τόσος ο θυμός και η έλλειψη εμπιστοσύνης που δημιούργησε η κακοδιαχείριση της κρίσης ώστε καθιστούν πολιτικά αδιανόητα, προς το παρόν, τα βήματα προς ένα δημοκρατικό φεντεραλισμό. Μια πιο καλή επιλογή θα αποτελούσε η αποκατάσταση του κανόνα της "μη διάσωσης", μαζί με την ελευθερία των κυβερνήσεων να ανταποκρίνονται στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες και πολιτικές προτεραιότητες, υπό τους περιορισμούς της βούλησης των αγορών να δανείσουν ή εντέλει υπό τον κίνδυνο χρεοκοπίας.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα είχε επίσης την αποστολή να λειτουργεί ως ο κατάλληλος δανειστής έσχατης ανάγκης σε κυβερνήσεις με πρόβλημα ρευστότητας, διαφορετικά το ευρώ θα μπορούσε να διαλυθεί. Το να αφαιρείς από τους ψηφοφόρους το δικαίωμα να προβαίνουν σε θεμιτές οικονομικές και πολιτικές επιλογές είναι απαράδεκτο, και όπως αποδεικνύει η τραγική ιστορία της Βαϊμάρης στη Γερμανία, η επιβολή δυσβάστακτων αποπληρωμών σε μισητούς ξένους πιστωτές οδηγεί στον πολιτικό εξτρεμισμό. Όπως επισήμανε ο Μάρτιν Γουλφ στους Financial Times, "η ευρωζώνη έχει ως σκοπό να αποτελέσει μια ένωση δημοκρατιών, όχι μια αυτοκρατορία". Οι Μέρκελ και Σόιμπλε θα πρέπει να το θυμούνται αυτό».

Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο

tvxs.gr

ΤΣΙΠΡΑΣ - ΣΟΪΜΠΛΕ : ΜΑΧΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ " new deal " ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

To «new deal» του Αλέξη Τσίπρα και το «τρίτο Μνημόνιο» του Σόιμπλε συγκρούονται την Δευτέρα στο τραπέζι του Eurogroup – ένα Eurogroup, στο οποίο οι δανειστές θα πιέσουν ασφυκτικά την ελληνική αντιπροσωπεία να περάσει από την «δημιουργική ασάφεια» στα «κοστολογημένα» και «σαφή μέτρα».

Ο στόχος της Αθήνας σ’ αυτό το νέο κρίσιμο ραντεβού είναι διπλός: Αφ’ ενός να υπάρξει ένα μίνιμουμ συναίνεσης στη λίστα των «7 μεταρρυθμίσεων Βαρουφάκη» ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια πρώτη χρηματοδοτική ανάσα και ο δεύτερος – κι ίσως κι ο πιο δύσκολος – να κρατηθεί η «μπάλα» στο γήπεδο της πολιτικής και όχι της λογιστικής. Σ’ αυτή την στρατηγική, άλλωστε, εντάσεται και το αίτημα που περιλαμβάνει η επιστολή Βαρουφάκη προς Ντάισελμπλουμ για να ξεκινήσουν, παράλληλα με την αξιολόγηση, πολιτικές διαπραγματεύσεις που θα οδηγήσουν σε ένα νέο «Συμβόλαιο Ανάκαμψης και Ανάπτυξης» - ένα αίτημα που, ουσιαστικά, αποτελεί ρελάνς της ελληνικής πλευράς στην πίεση συγκεκριμένων ευρωπαϊκών κέντρων για «τρίτο Μνημόνιο» μετά τον Ιούνιο.

Και οι δύο στόχοι δείχνουν αυτή τη στιγμή εξαιρετικά δύσκολοι, μετά και την σαφή απόφαση Ντράγκι να «κόψει» κάθε χρηματοδοτική διέξοδο εάν δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Ευρωπαϊκές πηγές, επίσης, έσπευσαν από χθες να κλείσουν κάθε παράθυρο πολιτικής διαπραγμάτευσης σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις που προτείνει η Ελλάδα: Σύμφωνα με την Deutsche Welle, ανώτατοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι διαμήνυσαν ότι το Eurogroup δεν θα πάρει αποφάσεις καθώς η αξιολόγηση δεν είναι πολιτική διαδικασία και δεν γίνεται από τους υπουργούς Οικονομικών αλλά από τους «θεσμούς» και δη στη βάση κοστολογημένων μέτρων.

Ως εκ τούτου, το καλύτερο που μπορεί να προσδοκά η ελληνική πλευρά είναι μια «δήλωση ικανοποίησης» για το πλαίσιο των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων έτσι ώστε να προχωρήσει αμέσως μετά η διαδικασία σε επίπεδο τεχνικών ομάδων και σε «ουδέτερο έδαφος», στις Βρυξέλλες, όπως πρότεινε ο υπουργός Οικονομικών την επιστολή του προς Ντάισελμπλουμ. Ο τόπος συναντήσεων των τεχνικών ομάδων δεν στερείται σημειολογικής και πολιτικής σημασίας, καθώς σε καμία περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να υπάρξει επιστροφή κλιμακίων τύπου τρόικας στην Αθήνα.

Εάν το σενάριο αυτό υλοποιηθεί, η ελληνική πλευρά ελπίζει ότι έως το τέλος της επόμενης εβδομάδας μπορεί να έχει κλείσει μια πρώτη συμφωνία επί των 7 μεταρρυθμίσεων και να επιτρέψει τελικά η ΕΚΤ την έκδοση επιπλέον εντόκων γραμματίων ώστε να καλυφθεί μέρος του χρηματοδοτικού κενού.

Την αισιοδοξία αυτή πάντως δεν την συμμερίζονται όλοι και είναι ενδεικτικό το χθεσινοβραδινό σχόλιο του αναλυτή της Wall Street Σάιμον Νίξον, ο οποίος είθισται να απηχεί τις απόψεις των συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης: «Ελπίζω ειλικρινά η λίστα Βαρουφάκη που διέρρευσε να είναι «λάθος εκδοχή» ξανά, και να στείλει αμέσως μετά ο Τσίπρας το σωστό σχέδιο», έγραψε στο Twitter λίγο μετά τη δημοσιοποίηση από τους Financial Times  της επιστολής και των αναλυτικών προτάσεων Βαρουφάκη προς Ντάισελμπλουμ.

Σε κάθε περίπτωση, ελληνικές κυβερνητικές πηγές λένε ότι η Αθήνα θα επιμείνει στην πολιτική προσέγγιση της διαπραγμάτευσης και την ανάγκη για στροφή σε νέα αναπτυξιακή πολιτική. Και επισημαίνοντας με νόημα τα πεδία στα οποία θα δοθούν οι επόμενες μάχες δείχνουν το μήνυμα που έστειλε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προς τον Μάριο Ντράγκι με τη συνέντευξή του στο Spiegel: Εάν η ΕΚΤ, είπε, δεν αποδεχθεί τη λύση της έκδοσης εντόκων, τότε θα φέρει μεγάλη ευθύνη για την «επιστροφή στο προ της 20ης Φεβρουαρίου θρίλερ»...

tvxs.gr

Γιάννης Μηλιός για κυβέρνηση: «Συμφωνία χωρίς χρήματα»

Με νέα… κριτική του για την κυβέρνηση, «ξαναχτυπά» ο Γιάννης Μηλιός σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Ο μέχρι πρόσφατα υπεύθυνος της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ λέει για την πρόσφατη συμφωνία στο Eurogroup: Το τοπίο έγινε πιο δύσκολο μετά από αυτή τη συμφωνία και το μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι δεν εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση των αναγκών του κρατικού προϋπολογισμού.
Ο Γιάννης Μηλιός επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εκδιωχθεί από την ΕΕ όχι λόγω νομικού κωλύματος αλλά επειδή θα αποτελούσε καταστροφή όλης της ευρωζώνης.
Ο ίδιος αναφέρεται και στο γεγονός ότι δεν μπήκε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και μετά στο νέο κυβερνητικό σχήμα:
«Ηταν επιλογή μου να μείνει εκτός, διότι με τα δεδομένα που είχαν στη διαθεσή μου, με τις εκτιμήσεις που μπορούσα να κάνω για τα πρόσωπα που θα στελέχωναν την κυβέρνηση, θεώρησα ότι είμαι πιο χρήσιμος στον ΣΥΡΙΖΑ και στη στρατηγική μας να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας και να αλλάξουμε την κοινωνία μη συμμετέχοντας στη Βουλή και την κυβέρνηση».
Πηγή: ΕΦΣΥΝ

aixmi.gr

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΕ: ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ;

Του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΥ*

Ένα τέτοιο κόμμα δεν είναι δυνατόν να μετατραπεί ειρηνικά σε «εργαλείο» άσκησης πολιτικών λιτότητας, υπό οποιοδήποτε πρόσχημα, ακόμα και σε δραματικές συνθήκες.

Η κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» αντιμετώπισε κατά τις διαπραγματεύσεις του Φεβρουαρίου μια διπλή παγίδα, που στήθηκε μέσα από το συντονισμό των ενεργειών της ηττημένης συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά και –κυρίως!– των ευρωπαϊκών «θεσμών», δηλαδή της Κομισιόν και της ΕΚΤ, σε αγαστή συνεργασία με το ΔΝΤ. Πριν καν η κυβέρνηση αναλάβει τα υπουργεία, πριν καν αποκτήσει την ελάχιστη εμπειρία «διακυβέρνησης» και πριν αποκαταστήσει έναν ελάχιστο έλεγχο στους μηχανισμούς του κράτους, βρέθηκε αντιμέτωπη με δύο επικίνδυνες προκλήσεις: Αφενός το ενδεχόμενο μιας άμεσης κατάρρευσης των τραπεζών. Αφετέρου, τη μεγάλη δυσκολία των δημόσιων ταμείων να χρηματοδοτήσουν –ταυτόχρονα!– την εξυπηρέτηση του χρέους αλλά και τους μισθούς, τις συντάξεις, τις στοιχειώδεις κοινωνικές δαπάνες...

Μπροστά σε αυτόν τον διπλό κίνδυνο η κυβέρνηση υποχώρησε. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εξωραϊσμού της συμφωνίας του Φεβρουαρίου και της λίστας των «μεταρρυθμίσεων» όπου αυτοδεσμεύτηκε ο κ. Βαρουφάκης. Αν η κυβέρνηση επιλέξει –ή υποχρεωθεί– να «τιμήσει» αυτήν τη συμφωνία, θα έχει παραιτηθεί από τη δέσμευση της αντι-λιτότητας. Το ίδιο θα συμβεί στο «κόμμα ΣΥΡΙΖΑ» αν του ζητηθεί να υποστηρίξει πολιτικά και οργανωτικά, μέσα στο λαό, το πικρό περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας.

Όπως σωστά ανέδειξε ο Κ. Λαπαβίτσας στο άρθρο του στον «Guardian» (2/3), η παγίδα του Φεβρουαρίου δεν ήταν «στιγμιαία». Οι «θεσμοί» (η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ) έχουν οργανώσει τη συμφωνία με τρόπο ώστε το δίλημμα να βαραίνει πάνω στην κυβέρνηση διαρκώς. Οι αποφάσεις της θα πρέπει να επιβεβαιώνουν την υποχώρηση μέσα σε κάθε εβδομάδα του χρόνου που μεσολαβεί μέχρι τον Ιούνη, οπότε το δίλημμα θα τεθεί με στρατηγικές διαστάσεις: χρεοκοπία ή νέο μνημόνιο;

Οι αποφάσεις που θα ληφθούν οφείλουν να ξεκαθαρίζουν μιαν αντιφατικότητα στις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αφενός έχουμε μια ειλικρινή δέσμευση στην υπόσχεση ανατροπής της λιτότητας. Αφετέρου υποσχεθήκαμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί ομαλά, με «ασφάλεια», μέσα στα πλαίσια αντοχής της Ευρωζώνης. Η δεύτερη πλευρά της προεκλογικής ρητορικής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται σήμερα από ανεδαφική ως ουτοπική.

Έχει σημασία να υπογραμμίσουμε ότι οι συνέπειες της όποιας επιλογής δεν θα περιοριστούν στο πεδίο της οικονομικοκοινωνικής πολιτικής, θα αντανακλαστούν άμεσα στο κυβερνητικό-πολιτικό πεδίο, δηλαδή στο ερώτημα: ποιος, μαζί με ποιους, αναλαμβάνει την ευθύνη της κυβερνητικής εξουσίας; Η εμπέδωση της υποχώρησης και πολύ περισσότερο η τακτοποίησή της προς οριστική συμφωνία με τους «θεσμούς» θα ανοίξει αναπόφευκτα το δρόμο προς μιαν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, λιγότερο ή περισσότερο γρήγορα, με την α’ ή τη β’ μορφή. Θα είναι μια εξέλιξη οριστικής ακύρωσης του πολιτικού σχεδίου «κυβέρνηση της Αριστεράς» που επεξεργάστηκε το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να αποτραπεί. Το καθήκον αυτό βαραίνει, ασφαλώς, κυρίως το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση. Θα πρέπει να βρούμε τη δύναμη και το δρόμο για να απειθαρχήσουμε στη συμφωνία, να την ανατρέψουμε στην πράξη, να εφαρμόσουμε την πολιτική αντι-λιτότητας και να οικοδομήσουμε τις εναλλακτικές λύσεις στη χρηματοδότησή της και στα γενικότερα στραγγαλιστικά διλήμματα των ευρωηγεσιών. Οι απαντήσεις σε αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα σχετίζονται στενά με κάποιες άλλες πλευρές των συνεδριακών αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως εκείνη που ζητούσε «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» και εκείνη που δήλωνε ότι δεν θα υπάρχει πλέον μέσα στην κοινωνία αντοχή για «καμία θυσία για το ευρώ», εξηγώντας ότι η πολιτική της αντι-λιτότηταςθα υπηρετηθεί από τη μεριά μας με κάθε αναγκαίο μέσο...

Το καθήκον αυτό βαραίνει και την «άλλη» Αριστερά, που στην Ελλάδα διατηρεί σημαντικές δυνάμεις. Που θα πρέπει να αντιμετωπίσει την κυβέρνηση ξεδιπλώνοντας τις διεκδικήσεις για το μισθό, τη σύνταξη, το δημόσιο σχολείο και νοσοκομείο, αλλά ταυτόχρονα υποδεικνύοντας στην πράξη ότι υπάρχει «άλλος δρόμος» αντιμετώπισης των δανειστών, πέρα από την ανοιχτή συνθηκολόγηση. Αυτή η σχέση, η μοναδική φυσιολογική πολιτική συμμαχία μέσα στις σημερινές δραματικές συνθήκες, πρέπει να διευκολυνθεί συστηματικά και συνειδητά από το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, το καθήκον αυτό βαραίνει επίσης τη διεθνή και κυρίως την ευρωπαϊκή Αριστερά. Στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, στην ίδια τη Γερμανία, πρέπει να αναληφθούν οι πολιτικές πρωτοβουλίες που θα εμποδίζουν τους «θεσμούς» να στραγγαλίσουν και να ανατρέψουν την κυβέρνηση στην Ελλάδα. Οι πρωτοβουλίες αυτές, επίσης, θα πρέπει να προταθούν και να υποστηριχθούν συγκεκριμένα από το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα διατηρεί μια σημαντική διεθνή αίγλη.

Στις εβδομάδες και το αργότερο στους μήνες που έρχονται, θα κριθεί αν θα επιβιώσει η πρώτη απόπειρα ανατροπής της λιτότητας μέσα στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού.

*Πηγή: rproject.gr

iskra.gr

ΤΟ ΚΙΛΕΛΕΡ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ!

Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΝΤΑΡΑ*  

Ημέρα ορόσημο για τον αγροτικό κόσμο της χώρας η σημερινή! Εκατό πέντε χρόνια από την εξέγερση των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου στοΚιλελέρ (6 Μάρτη 1910). Ένας ηρωικός αγώνας των κολίγων της εποχής εκείνης ενάντια στους τσιφλικάδες, που αποτελούσαν το κράτος της εποχής. Των Ελλήνων μουζίκων, που δεν είχαν δική τους ιδιοκτησία, αλλά εργάζονταν στα κτήματα των μεγαλογαιοκτημόνων εισπράττοντας ως αντάλλαγμα ένα ξεροκόμματο από τα κέρδη της σοδειάς των αφεντικών. Ένας αγώνας διαρκείας που η σύγκρουση στο Κιλελέρ ήταν η κορύφωση του. Κορύφωση με θύματα, προσωρινές νίκες- κατακτήσεις και πολλαπλά διδάγματα για τον μαρτυρικό αγροτικό κόσμο, χρήσιμα για το χτες, αλλά και για το σήμερα.  

Ασφαλώς και από τότε κύλησαν πολλά χρόνια. Οι αγρότες και όλοι οι έχοντες σχέση με τον πρωτογενή τομέα βελτίωσαν τη θέση τους στα πλαίσια της σύγχρονης κοινωνίας. Με αγώνες και κοπιαστική προσπάθεια. «Αγκαλιά» με τη γη που κέρδισαν αργότερα. Που με αυτή, έθρεψαν ένα λαό στις καλές και στις δύσκολες μέρες του, όπως είναι και οι σημερινές.

Γη που όμως τις τελευταίες δεκαετίες ξανασυγκεντρώνεται σε λιγότερα χέρια ή δεν καλλιεργείται,αφού ένας μεγάλος αριθμός μικρομεσαίων αγροτών τέθηκαν εκτός παραγωγικής διαδικασίας.  

Οι εθνικές πολιτικές που ακολουθήθηκαν, αλλά κυρίως οι κοινοτικές κατευθύνσεις που υλοποιούνταν αδιαμαρτύρητα από τις μέχρι πρόσφατα κυβερνήσεις, είχαν ως αποτέλεσμα την δραματική συρρίκνωση των απασχολούμενων στον πρωτογενή τομέα ( 9% του ενεργού πληθυσμού από 29% το 1981)! Είχαν ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση του αγροτικού ΑΕΠ που έφτασε στο 3,5% του συνολικού ΑΕΠ. Σε μια χώρα μάλιστα με συγκριτικά εδαφοκλιματικά πλεονεκτήματα. Οι κοινοτικές οδηγίες, η συμμόρφωση στους κανόνες των αποφάσεων που ευνοούσαν τις προτεραιότητες των ισχυρών βιομηχανικών χωρών της ΕΕ, οι αναδιαρθρώσεις σε βάρος παραδοσιακών καλλιεργειών, οπροσανατολισμός της παλιάς αλλά και της νέας ΚΑΠ, είναι μερικές από τις βασικές αιτίες των αρνητικών εξελίξεων.  

Οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων χρόνων, το ξεπούλημα της Αγροτικής στον κ. Σάλλα, η διάλυση των υποστηρικτικών υπηρεσιών, το εμπάργκο στη Ρωσία, η απουσία οποιασδήποτε προστασίας στο φυτικό και ζωικό κεφάλαιο, δώσανε την χαριστική βολή.  

Ενισχύθηκε έτσι, η κυριαρχία των αγροτοδιατροφικών επιχειρηματικών ομίλων στην κτηνοτροφική παραγωγή, στη συγκέντρωση των αγροτικών προϊόντων, στην παραγωγή και εμπορία των τροφίμων.  

Ο όμιλος Πειραιώς με τις διαδικασίες της συμβολαιακής γεωργίας και κτηνοτροφίας έγινε οσύγχρονος τσιφλικάς, που στις σύγχρονες συνθήκες εξουσιάζει τους νεοκολίγους αγρότες των αρχών του 21^ου αιώνα!

Ο όμιλος που με την ιδιαίτερη μεταχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης κατέστη 2^ος συστημικός τραπεζικός όμιλος.  

Με την προκλητική ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών την οποία πληρώνει ο ελληνικός λαός, με προίκα τα κεφάλαια της ΚΑΠ και τα χρήματα του ΟΠΕΚΕΠΕ!  

Σήμερα εκατό πέντε χρόνια μετά το Κιλελέρ, στη χώρα μας έγινε μια μεγάλη πολιτική μεταβολή. Για πρώτη φορά στην κυβερνητική εξουσία βρίσκεται ένα Κόμμα, που στηρίχτηκε από την πλειοψηφία των αγροτών και των κτηνοτρόφων. Μέσα στις άγριες συνθήκες της μεγαλύτερης στην ιστορία του καπιταλιστικού συστήματος οικονομικής κρίσης, η νέα κυβέρνηση αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες απέναντι στον αγροτικό κόσμο και την ελληνική ύπαιθρο και καλείται να υλοποιήσει τις βασικέςεξαγγελίες της, οι οποίες αφορούν την παραγωγική ανασυγκρότηση και ιδιαίτερα το κρίσιμο κομμάτι του πρωτογενούς τομέα. Στις σαράντα πρώτες μέρες διακυβέρνησης, εκ των πραγμάτων η προσοχή της κυβέρνησης επικεντρώνεται στην διεκδίκηση ενός πρώτου ζωτικού χρόνου, που σχετίζεται με το μείζον θέμα των δανειακών συμβάσεων και των σχέσεων της με τους πιστωτές- εταίρους. Το αντιλαμβάνονται όλοι και ιδιαίτερα ο καταπονημένος αγροτικός κόσμος, που υπομένει και αναμένει.  

Παράλληλα όμως με όλα αυτά και επειδή τα προβλήματα παραμένουν εκρηκτικά και άλυτα, για πολλές καλλιέργειες αρχίζει η νέα σεζόν και οι λεπτομέρειες της νέας ΚΑΠ που σχετίζονται με αυτές παραμένουν αδιευκρίνιστες, οι αρρώστιες που θερίζουν τα κοπάδια δε εξαφανίστηκαν στις 25/1, αλλά συνεχίζουν να υφίσταται, οι συσσωρευμένες ενστάσεις περιμένουν να εξεταστούν, είναι λογικό ο κόσμος να περιμένει απαντήσεις.  

Χρειάζεται εκ μέρους του ΥΠΑΑΤ, να υπάρξει τώρα ένα χρονοδιάγραμμα αντιμετώπισης των προβλημάτων, έστω και σε βάθος χρόνου. Αν και ορισμένα απ αυτά δεν έχουν πια την πολυτέλεια των καθυστερήσεων.  

Στο χρονοδιάγραμμα αυτό προέχει, η ταχεία συγκρότηση του κρατικού μηχανισμού, η ενεργοποίηση των υποστηρικτικών υπηρεσιών του οι οποίες είναι διαλυμένες, η αποσαφήνιση της νέας φορολογικής πολιτικής στην κατεύθυνση ανακούφισης των μικρών και μεσαίων παραγωγών, ημείωση της τιμής του πετρελαίου, η επαναφορά του κανονικού ρυθμού ροής των αποζημιώσεων. Ένα συνολικό πρώτο πρόγραμμα πρακτικών πρωτοβουλιών, που θα ζεστάνει τον αγροτικό και κτηνοτροφικό κόσμο, θα στείλει ένα πρώτο μήνυμα.  

Πως η ζωή μπορεί και πρέπει να ξαναγυρίσει στην ύπαιθρο.Πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα σταθεί συνεπής στο ριζοσπαστικό προεκλογικό του σχέδιο. Το χρωστάει στον αγροτικό και κτηνοτροφικό κόσμο. Στην ιστορία του. Στους αγώνες του. Στο Κιλελέρ !

*Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

iskra.gr

ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΤΡΕΜΟΥΝ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης.

Τα τελευταία χρόνια ορισμένα γεγονότα με επίκεντρο την Αγία Σοφία και με αποκορύφωμα την απροσδόκητη εμφάνιση το καλοκαίρι του 2008 του Άγγελου στον Τρούλο, έχουν δημιουργήσει στους Τούρκους ένα κλίμα καχυποψίας και φόβου για κάποια «άγνωστα» μελλούμενα.
Παράλληλα επανήλθαν στην επιφάνεια όλοι εκείνοι οι θρύλοι που κατά καιρούς είχαν συγκλονίσει και είχαν προκαλέσει στους μουσουλμάνους μια χαρακτηριστική φοβία για την εκ νέου ανάδυση της ορθόδοξης χριστιανικής ταυτότητας του ναού και τις κοσμογονικές συνέπειες αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος, παρά του ότι λειτουργούσε μέχρι το 1934 σαν μουσουλμανικό τέμενος.
Πριν από λίγο καιρό η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα, Σαμπάχ, παρουσίασε ένα πραγματικά καταπληκτικό αφιέρωμα για τα «Μυστήρια της Αγίας Σοφίας», (Ayasofya’ nın gizlemleri), όπου αποτυπώνεται με γλαφυρό τρόπο αυτό το κλίμα φοβίας που έχει καταβάλει τελευταία τους Τούρκους για τα όσα υπάρχουν κρυμμένα μέσα στον ιερό ναό και τα όσα προμηνύονται να συμβούν τα επόμενα χρόνια.
Το πρώτο σημαντικό στοιχείο από αυτό το αφιέρωμα, είναι μια αδιόρατη

 φοβία που διακρίνεται από τους Τούρκους στους κρυμμένους σταυρούς, συμβολικούς και μη, που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού, αλλά και στην κάτοψη όπως αυτή μπορεί κάποιος να την διακρίνει από ψηλά. Έτσι μεγάλο δέος παρατηρείτε για τον λεγόμενο, (όπως το αναφέρουν χαρακτηριστικά οι Τούρκοι ), «Σταυρό του Αποστόλου Αγίου Ανδρέα», ο οποίος όπως είναι γνωστό είναι ο ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.
Σύμφωνα λοιπόν με την Σαμπάχ, στην οροφή του ναού υπάρχει ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα σε διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο που όχι μόνο δεν χάθηκε στους αιώνες της οθωμανικής κατοχής αλλά δεσπόζει με όλη την συμβολική σημασία του.
Παράλληλα και ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» τρομάζει τους Τούρκους καθώς οι θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται άγνωστο που μέσα στην Αγία Σοφία και μάλιστα προέρχεται από την Αίγυπτο και έχει τρομακτική δύναμη.
Γενικότερα η κατασκευή του μεγάλου αυτού ορθοδόξου αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, σύμφωνα με τις ίδιες τις τουρκικές πηγές, βασίστηκε στο χριστιανικό σύμβολο του Σταυρού και το γεγονός αυτό εμπνέει το δέος αλλά και μια αδιόρατη φοβία για την μελλοντική επάνοδο της Αγίας Σοφίας στον φυσικό της κάτοχο, δηλαδή στην Ελληνορθόδοξη λατρεία.
Αλλά εκτός από τους σταυρούς, οι Τούρκοι αναφέρουν και άλλα ανησυχητικά μυστήρια για τους ίδιους που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού. Όπως αναφέρει ο θρύλος είναι γνωστό ότι μετά την μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε το γνωστό Μιχράμπ, (το μουσουλμανικό σημείο της προσευχής), που εμφανίστηκε στην ανατολική πλευρά του ναού προς την κατεύθυνση της Μέκκας. Αλλά τον ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους μπροστά από το Μιχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα φέρετρο κατασκευασμένο από επίχρυσο μπρούντζο.
Στο φέρετρο αυτό κείτεται η σωρός της βασίλισσας Σοφίας, (προφανώς γίνεται ταύτιση με την Αγία Σοφία). Αυτή η βασίλισσα Σοφία και το φέρετρο της συνδέεται, σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους, με μια «εντολή» που έχει περάσει δια μέσω των αιώνων μέχρι σήμερα.
Η εντολή αυτή αναφέρει ότι δεν πρέπει κανένας να πειράξει αυτό το φέρετρο ούτε καν να το ακουμπήσει. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε σύμφωνα με τον θρύλο θα προκληθεί η «έγερση» της βασίλισσας Σοφίας και τότε ένας τρομακτικός θόρυβος θα τραντάξει όλο το οικοδόμημα του ναού προκαλώντας σεισμικά εσχατολογικά γεγονότα που τρομάζουν τους Τούρκους.
Ο θρύλος της βασίλισσας Σοφίας έχει και συνέχεια. Σύμφωνα λοιπόν με τις τουρκικές αναφορές το φέρετρο αυτό προστατεύουν τέσσερις αρχάγγελοι που βρίσκονται πάνω στον Θόλο του ναού.
Οι αρχάγγελοι αυτοί, όπως αναφέρουν και πιστεύουν οι Τούρκοι, είναι οι Τζεμπραΐλ, Μιχαήλ, Ισραφήλ και Αζραήλ. Σύμφωνα πάντα με τους Τούρκους, ο Τζεμπραήλ προστατεύει τους αυτοκράτορες, ο Μιχαήλ τον ναό από τις εχθρικές επιθέσεις, ενώ οι Τζεμπραηλ και Ισραφήλ ήταν οι αγγελιοφόροι των γεγονότων από τις πολεμικές επιχειρήσεις στους αυτοκράτορες.
Και οι τέσσερεις αυτοί αρχάγγελοι έχουν ταχτεί μετά την πτώση της Πόλης να προφυλάσσουν το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας από τον κίνδυνο κάποιος βέβηλος να το ανοίξει και να επέλθει η δευτέρα παρουσία.
Ένας άλλος σημαντικός μύθος που αναφέρουν οι μουσουλμάνοι είναι ο θρύλος του «Κρυμμένου Πατριάρχη» που μοιάζει με τον ελληνικό θρύλο για τον κρυμμένο παπά. Όπως αναφέρει η τουρκική παράδοση, στο νότιο μέρος του ναού υπάρχει ένας στενός διάδρομος που οδηγεί σε μια παμπάλαια αραχνιασμένη και πολύ μυστήρια πύλη για την οποία ο θρύλος την αναφέρει σαν την «Κλειστή Πύλη».
Σύμφωνα με τις τουρκικές αναφορές, όταν ο Μωάμεθ ο Φατίχ μπήκε στην Κωνσταντινούπολη ο τελευταίος ελληνορθόδοξος Πατριάρχης μαζί με τους συνόδους του τελούσε στο σημείο αυτό θεια λειτουργία. Μόλις οι οθωμανικές ορδές εισέβαλαν στον ναό, ο Πατριάρχης και όλη η συνοδεία του εισήλθε μέσα στην πύλη αυτή η οποία έκλεισε και από τότε χάθηκαν ενώ η πύλη έμεινε ερμητικά κλειστή και κανένας δεν τόλμησε ποτέ να την ανοίξει.
Αλλά το εντυπωσιακό είναι πως κάθε χρόνο στην ανάσταση των Ορθόδοξων χριστιανών μπροστά από την πύλη αυτή, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Σαμπάχ, εμφανίζονται…. κόκκινα αυγά!!! Ο θρύλος συμπληρώνεται από την προφητεία που φοβίζει τους Τούρκους, ότι όταν η πύλη αυτή ανοίξει, στον ναό θα ακουστούν ξανά χριστιανικές ελληνορθόδοξες ψαλμωδίες γι’ αυτό και τρομάζουν και μόνο στην ιδέα του ανοίγματος αυτής της μυστήριας πύλης.
Μεγάλο δέος δημιουργεί στους Τούρκους, όπως αναφέρει η Σαμπάχ και τα διάφορα μωσαϊκά που έχουν αναδυθεί με όλη την μεγαλοπρέπεια τους τις τελευταίες δεκαετίες μέσα στο ιερό ναό της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, παρά του ότι η μουσουλμανική θρησκεία θεωρεί σαν αμάρτημα την απεικόνιση πρόσωπων που σχετίζονται με θρησκευτικά γεγονότα.
Ιδιαίτερο δέος τους προκαλεί το γνωστό μωσαϊκό που απεικονίζει τον Ιησού έχοντας την Παναγία και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στα δεξιά και αριστερά Του. Οι Τούρκοι το έχουν ονομάσει χαρακτηριστικά το «Μωσαϊκό της Αποκάλυψης» και ο συμβολισμός αυτός ανάγει στην εσχατολογική σημασία του που είναι έντονη στους μουσουλμάνους Τούρκους.
Επίσης ξεχωριστή αναφορά γίνεται και για τα μωσαϊκά που αναπαριστάνε γνωστούς βυζαντινούς αυτοκράτορες, όπως τον Ιωάννη τον Κομνηνό με τον Ιησού Χριστό και τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο με την αυτοκράτειρα Ζωή.
Όλες αυτές οι απεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος καθώς όλη αυτή η ελληνορθόδοξη χριστιανική μεγαλοπρέπεια και η εσωτερική δύναμη που αναδύουν αυτά τα ψηφιδωτά, έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους για τους εσχατολογικούς τους συμβολισμούς. Οι συμβολισμοί αυτοί σχετίζονται με τις τουρκικές φοβίες για την επάνοδο στην επιφάνεια και στην εξουσία της αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ευλογία του ίδιου του Ιησού Χριστού.
Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος –Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Read more: http://www.pistepseto.net/2015/03/blog-post_74.html#ixzz3TglMFULi

ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΙ Ο ... ΣΥΡΙΖΑ

Οι σκληρές συνθήκες της... πραγματικότητας, στις οποίες καλείται να προσαρμοστεί η κυβέρνηση Τσίπρα, προκαλούν πολιτική αμηχανία στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, με τη σειρά του, καλείται να διαχειριστεί την απόσταση προγραμματικού λόγου και κυβερνητικού έργου, όπως αυτή έχει διαφανεί σε αυτόν τον πρώτο μήνα του βίου της κυβέρνησης.

Η αμηχανία στην οποία αναφερθήκαμε, αποτυπώνεται στο κείμενο της Πολιτικής Απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται:

«Αναμφισβήτητα λόγω ακριβώς της πρωτόγνωρης κατάστασης, αλλά και της έλλειψης εμπειριών από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι δύσκολο να περιγραφεί ο νέος ρόλος του κόμματος αλλά και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, καθώς και της σχέσης του με την κυβέρνηση και τα κινήματα». Σημειώνεται επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί την κομματικοποίηση του κράτους «ούτε την απορρόφηση του κόμματος στους κρατικούς θεσμούς».

Δείκτη αυτής της αμηχανίας αποτελεί η εκδήλωση ισχυρών διαφωνιών απέναντι στη συμφωνία του Eurogroup αλλά και στους κυβερνητικούς... «ευφημισμούς» περί συμφωνίας - γέφυρας που καταργεί το μνημόνιο και στέλνει την τρόικα στον «οξαποδώ».

Οι διαφωνίες αυτές κατεγράφησαν στο σερί κοινοβουλευτικών και κομματικών συνεδριάσεων, με αποκορύφωμα την Κεντρική Επιτροπή το Σαββατοκύριακο, και δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να σηκώσει το βάρος των κυβερνητικών επιλογών και χειρισμών με τους οποίους μεγάλο κομμάτι του διαφωνεί ανοιχτά. Στο μεταξύ, τμήμα των διαφωνούντων, όπως οι Λαφαζάνης, Στρατούλης κ.ά., καλείται ταυτόχρονα να ακολουθήσει την κυβερνητική πολιτική από υπουργικές θέσεις. Μπλέξιμο;

Απώλειες

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κ.Ε. η πλειοψηφία δεν τα πήγε καλά στις ψηφοφορίες, κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται ποια θα είναι στην πράξη η σχέση του κόμματος με την κυβέρνηση στο εξής.

Για την ιστορία να πούμε ότι, αν και η συνεδριακή πλειοψηφία αριθμεί 135 μέλη στην Κ.Ε. (σε σύνολο 200 μελών), μόνο 102 ψήφισαν τον γραμματέα που πρότεινε ο πρόεδρος (δηλαδή περίπου το 50% του συνόλου), ενώ 110 μέλη της Κ.Ε. ψήφισαν το προεδρικό ψηφοδέλτιο για την Πολιτική Γραμματεία. Οι απώλειες προήλθαν κατά βάση (αλλά όχι μόνο) από την ΚΟΕ (αριθμεί γύρω στα 20 μέλη στην Κ.Ε.), η οποία διαχώρισε τη θέση της από την πλειοψηφία στην οποία ανήκει, αποτιμώντας τη συμφωνία ως «προβληματική» στον βαθμό που δεν καταργεί τα μνημόνια και την επιτροπεία.

Λίγες απώλειες φαίνεται να υπάρχουν και από τα «δεξιά» της πλειοψηφίας, που δεν είδε με καλό μάτι το πέρασμα της σκυτάλης του κόμματος σε πρόσωπο που ανήκει στην «ομάδα των 53». Επίσης, απέναντι στην τροπολογία της Αριστερής Πλατφόρμας, η οποία κατέγραψε τη διαφωνία της με τη συμφωνία του Eurogroup, τοποθετήθηκαν 92 μέλη της πλειοψηφίας, 68 ψήφισαν υπέρ και 5 λευκό, όταν η Πλατφόρμα αριθμεί 59-60 μέλη στην Κ.Ε.

Τριβές ή σύνθεση;

Ουσιαστικά στην Κ.Ε. ένα μεγάλο κομμάτι του κόμματος ζητάει από την κυβέρνηση να εφαρμόσει το προεκλογικό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και να μείνει πιστή στις μετεκλογικές της εξαγγελίες, την ώρα που, όπως φαίνεται, η συμφωνία επιβάλλει στην κυβέρνηση σκληρούς συμβιβασμούς, που θα αποκαλύπτονται όσο μετράει αντίστροφα το τετράμηνο και νέες αξιώσεις των δανειστών θα εγείρονται.

Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα αν στο εξής οι διαφωνίες του κόμματος με την κυβέρνηση θα αποτελούν ένα μόνιμο μοτίβο, καθώς και αν η εσωκομματική ιδεολογικοπολιτική διαπάλη θα αντανακλάται στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στην κυβέρνηση προκαλώντας τριβές μεταξύ υπουργών διαφορετικών ιδεολογικών αποχρώσεων ή αν θα καταστεί εφικτό να επιτυγχάνεται η σύνθεση κάθε φορά που ένα «δύσκολο» νομοσχέδιο θα προξενεί πρόβλημα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Κατ’ επέκταση, ερώτημα είναι το πώς θα συμπεριφερθούν βουλευτές του κόμματος που διαφωνούν με τις κατευθύνσεις της συμφωνίας, όταν αυτές θα εξειδικευθούν και θα έρθουν στη Βουλή με νομοσχέδια, και τι θα γίνει στην περίπτωση που υπάρξουν τελικά διαφοροποιήσεις σε κάποια ονομαστική ψηφοφορία.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τέτοιες περιπτώσεις, αν υπάρξουν, θα είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ και η ηγεσία διατυπώνει δημοσίως την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικά μπορεί να διαβουλεύεται και να διαφωνεί, ωστόσο σε κρίσιμες στιγμές εμφανίζεται ενωμένος και πειθαρχημένος (στοιχείο που πολλοί αποδίδουν, μεταξύ άλλων, και στη συγκολλητική ισχύ της εξουσίας). Αυτό ισχύει – μέχρι στιγμής – με βάση ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα, καθώς, παρά τις στρατηγικές διαφωνίες στο εσωτερικό του κόμματος, η ρήξη που προβλέπουν ή εύχονται κάποιοι δεν επέρχεται...

Στα πολύ δύσκολα, σε ακραίες δηλαδή συνθήκες, θεωρείται πιθανό η ηγεσία να καταφύγει σε απόπειρες επιβολής μέτρων πειθαρχίας. Πολλοί θεωρούν δύσκολο να υπάρξει στον ΣΥΡΙΖΑ λογική διαγραφών, ωστόσο ήδη καταγγέλλεται (από μέλη της Κ.Ο. που δεν ήθελαν να ψηφίσουν Παυλόπουλο για Πρόεδρο) «απειλή διαγραφών». Στο μεταξύ, υπάρχει και ο απρόβλεπτος παράγοντας των βουλευτών των ΑΝΕΛΛ, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

«Αποψίλωση»

Από τη μία λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να ψάχνει ακόμη τον νέο του ρόλο στην πρωτόγνωρη γι’ αυτόν κυβερνητική φάση που μόλις ξεκίνησε – ακόμη και υπουργοί δείχνουν να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στα νέα τους καθήκοντα και εμφανώς διαπνέονται ακόμη από την κομματική νοοτροπία.

Από την άλλη υπάρχει το ερώτημα αν το κόμμα θα παραμείνει ένας εύρωστος οργανισμός ή θα υποχωρήσει, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι του στελεχικού δυναμικού του μετακινείται στον κυβερνητικό και τον κρατικό μηχανισμό. Η κατάσταση στο κόμμα πόρρω απέχει από τη «μαζικοποίηση» την οποία ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας στο άνοιγμα της συνεδρίασης της Κ.Ε.

Πολλοί πλέον στο κόμμα διαβλέπουν τον κίνδυνο υποτίμησης και υποβάθμισής του, κάτι που θεωρούν πως αντανακλάται και στον «αποδεκατισμό» της Πολιτικής Γραμματείας (μικρότερη κατά 10 μέλη περίπου από την προηγούμενη). Στην τελευταία αντικατοπτρίζεται η «αποψίλωση» του κόμματος από στελέχη «πρώτης γραμμής», ενώ από την πλευρά της πλειοψηφίας επιλέχθηκε, λίγο επί τούτου και λίγο εξ ανάγκης, η ηλικιακή ανανέωση

- τόσο διά του 39χρονου νεοεκλεγέντος γραμματέα Τάσου Κορωνάκη
- αλλά και μέσω τριών μελών της Πολιτικής Γραμματείας (ο 30χρονος Νάσος Ηλιόπουλος, η 33χρονη Ράνια Σβίγκου και ο 35χρονος Γιάννης Μπουρνούς, όλοι προερχόμενοι από τη Νεολαία, όπως και ο γραμματέας, ο πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες Παππάς και Σακελλαρίδης) που εκπροσωπούν την πλειοψηφία στο όργανο μαζί με τους πιο έμπειρους Πάνο Λάμπρου, Χριστόφορο Παπαδόπουλο και Παναγιώτη Ρήγα.

Απέναντί τους η Αριστερή Πλατφόρμα «παρατάσσει» τα πιο παλιά και έμπειρα στελέχη της (Στ. Λεουτσάκος, Σόφη Παπαδόγιαννη, Αλ. Καλύβης, Αντ. Νταβανέλλος), τα οποία ενδεχομένως θα κρατήσουν ψηλά τη σημαία της κριτικής στην κυβέρνηση από τα αριστερά. Οι ΠΑΣΟΚογενείς δεν παίρνουν μερίδιο στην Π.Γ., καθώς φαίνεται να στρέφουν περισσότερο το ενδιαφέρον τους στην κυβέρνηση.

Ωστόσο γεγονός είναι ότι η «απορρόφηση του κόμματος στους κρατικούς θεσμούς», την οποία επισημαίνει ως κίνδυνο το απόσπασμα της Πολιτικής Απόφασης που παραθέσαμε στην αρχή, έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη κι αν πολλοί διαφωνούν ιδεολογικά και πολιτικά με την κυβερνητική πολιτική, μοιραία θα κληθούν να την υπερασπιστούν από τις νέες θέσεις ευθύνης που έχουν καταλάβει, δίνοντας μάχες εντυπώσεων στο προσκήνιο.

Ίσως λοιπόν είναι νωρίς για να αποτιμηθεί το εύρος και η ένταση των διαφωνιών και το πώς θα εξελιχθούν όσο θα ξεδιπλώνεται η κυβερνητική πολιτική και αν οι διαφωνίες που εκφράστηκαν στην Κ.Ε. αποτελούν σπασμούς της ενσωμάτωσης του κόμματος στην κυβέρνηση ή είναι προαναγγελία σοβαρών εσωτερικών τριβών και κλυδωνισμών στο μέλλον, που μπορεί να προκαλέσουν αστάθεια στην κυβέρνηση...

topontiki.gr

ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Πυρετώδεις εργασίες στο υπουργείο για το καυτό θέμα. Έτοιμο το νομοσχέδιο μέχρι το τέλος του μήνα

Σάρκα και οστά αναμένεται να πάρει περί τα τέλη Μαρτίου το νομοσχέδιο για την επαναφορά του εργασιακού δικαίου. Πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά νομοθετική πρωτοβουλία που ετοιμάζει ο Αλέξης Τσίπρας.

Το υπουργείο Εργασίας εργάζεται πυρετωδώς πάνω στο καυτό αυτό θέμα, που απασχολεί σχεδόν ολόκληρο το εργατικό δυναμικό της χώρας. Ειδικότερα το νομοσχέδιο περιλαμβάνει την κατοχύρωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την επαναφορά του εργατικού δικαίου και την αύξηση του κατώτατου μισθού σε δεύτερη φάση.

Για την επιτυχία αυτού του νομοσχεδίου η κυβέρνηση σχεδιάζει να υιοθετήσει τις «βέλτιστες πρακτικές» της Ε.Ε. σε όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας, μέσω διαβουλεύσεων με τους κοινωνικούς εταίρους, ενώ θα ωφεληθεί από την τεχνογνωσία των ILO, ΟΟΣΑ και της διαθέσιμης τεχνικής συνδρομής.

Σκέπτεται δε να επεκτείνει και να αναπτύξει τα υπάρχοντα σχέδια που παρέχουν προσωρινή απασχόληση στους ανέργους, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, εφόσον υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια, και να αναβαθμίσει τα προγράμματα επιμόρφωσης των μακροχρόνια ανέργων.

Σκοπός του είναι να εισαγάγει σταδιακά μια νέα, «έξυπνη» προσέγγιση για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, η οποία θα εξισορροπεί την ευελιξία με τη δικαιοσύνη. Αυτή περιλαμβάνει τη φιλοδοξία να βελτιστοποιήσει και σε βάθος χρόνου να αυξήσει τους κατώτατους μισθούς κατά τρόπο που θα διασφαλίζει τις προοπτικές ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης.

Την ίδια ώρα προ των πυλών βάζει και την επαναπρόσληψη των απολυμένων από το Δημόσιο. Μάλιστα ο ίδιος ο Βαρουφάκης πρόσφατα ξεκαθάρισε ότι δεσμεύεται για την επαναπρόσληψη περίπου 2.500 υπαλλήλων, μέσα στους οποίους είναι και οι καθαρίστριες.

Επαναφορά

Όπως προαναφέραμε, στο νομοσχέδιο αυτό δεν θα περιλαμβάνεται το θέμα της αύξησης του κατώτερου μισθού, αφού στις προθέσεις του υπουργείου είναι η κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για τον καθορισμό του, που είχε εκδοθεί από την κυβέρνηση Παπαδήμου.

Ειδικότερα το υπουργείο επιδιώκει η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ από τα 586 ευρώ, που είναι από το 2012, να έχει ολοκληρωθεί στα μέσα του 2016. Για το ζήτημα αυτό έχουν ήδη προηγηθεί συναντήσεις με τη ΓΣΕΒΕΕ, την ΕΣΕΕ και τελευταία τη ΓΣΕΕ.

•  Η ΓΣΕΕ έχει ταχθεί υπέρ της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ από φέτος, η ΕΣΕΕ σε δύο «δόσεις» (μία φέτος και μία το 2016).
•  Η ΓΣΕΒΕΕ θέλει τρεις «δόσεις» (μία φέτος, η δεύτερη το 2016 και η τρίτη το 2017).
•  Ο ΣΕΒ είναι ο μόνος κοινωνικός εταίρος ο οποίος δεν έχει τοποθετηθεί με οποιονδήποτε τρόπο πάνω στην παραπάνω προγραμματική κυβερνητική θέση.

Μάλιστα τα... αφεστώτα ώτα μάς έχουν πάρει ότι οι βιομήχανοι ετοιμάζονται για την ανατροπή αυτής της εξαγγελίας μια και καλή μέσα στον επόμενο μήνα. Η παρασκηνιακή δραστηριότητα είναι έντονη, ενώ, σύμφωνα με συνδικαλιστικές πηγές, θα προέλθει κυρίως από τον χώρο της εργοδοτικής πλευράς και συγκεκριμένα από την πλευρά του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. Άλλωστε είναι γνωστοί από το παρελθόν οι «δίαυλοι επικοινωνίας» που διαθέτει ο ΣΕΒ με την πλευρά των δανειστών.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι τα εργασιακά δικαιώματα και οι εργασιακές σχέσεις που επέβαλαν οι «ολίγοι» διέλυσαν και συνεχίζουν να διαλύουν την ιδιωτική οικονομία και την κατανάλωση στη χώρα μας. Είχαν δε κυρίως να κάνουν με εξυπηρετήσεις μεγαλοσυμφερόντων, οι οποίες, όπως έχουν δηλώσει επανειλημμένα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα συνεχιστούν. Ίδωμεν...

Η μετενέργεια

Οι βασικές διατάξεις στον νόμο - σκούπα για τα εργασιακά, που αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή, έχουν να κάνουν με την επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση τόσο της διαδικασίας της μετενέργειας και της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων εργασίας όσο και του τρόπου μονομερούς προσφυγής στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).

Επιπλέον θα υπάρξουν χωριστές διατάξεις που αφορούν τη βελτίωση των όρων που διέπουν τις ομαδικές απολύσεις, αλλά και το ύψος της αποζημίωσης που χορηγείται σε περίπτωση απόλυσης. Σε κάθε περίπτωση, η εντολή που έχει δοθεί από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας είναι ο νέος νόμος για τα εργασιακά να επαναφέρει στην ουσία τις διατάξεις που ίσχυαν στον εργασιακό νόμο προ μνημονίων (1876/90). Πιο συγκεκριμένα, το υπουργείο Εργασίας προσανατολίζεται στα εξής:
•  Για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας οι όροι που τη διέπουν να μπορούν να καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι που δεν καλύπτονται από συλλογική σύμβαση εργασίας δεν θα κινδυνεύουν να αποδεχτούν κάποια ατομική σύμβαση, που θα τους έχει επιβληθεί από τον εργοδότη τους, αλλά θα πηγαίνουν αυτόματα στην ΕΓΣΣΕ.
•  Για τη μετενέργεια η διάταξη θα τονίζει ότι στο εξής το χρονικό διάστημα της διαπραγμάτευσης, μετά τη λήξη μιας συλλογικής σύμβασης, αυξάνεται, από τους τρεις μήνες που είναι σήμερα, στους έξι μήνες, όπως ήταν δηλαδή πριν από την εφαρμογή των μνημονιακών περιορισμών. Με την πάροδο του εξαμήνου, εάν δεν συμφωνήσουν εργοδότες και εργαζόμενοι, τότε ξεκινάει η περίοδος της μετενέργειας, με την έννοια ότι όλοι οι όροι που ίσχυαν στη συλλογική σύμβαση μεταφέρονται και γίνονται ατομικοί όροι του κάθε εργαζόμενου χωριστά.
• Οι τριετίες «ξεπαγώνουν» στον ιδιωτικό τομέα. Ουσιαστικά επανέρχονται οι αυτόματες αυξήσεις που υπήρχαν στο παρελθόν, ανάλογα με την προϋπηρεσία του κάθε εργαζόμενου.
•  Για την επεκτασιμότητα, στο εξής, με τη νέα διάταξη νόμου, μια συλλογική σύμβαση εργασίας θα δεσμεύει και τις επιχειρήσεις ενός κλάδου που δεν έχουν ενταχθεί στο αντίστοιχο εργοδοτικό συλλογικό όργανο. Έως τώρα, όσες επιχειρήσεις δεν επιθυμούσαν να αποδεχτούν τους όρους της συλλογικής σύμβασης στον κλάδο τους αποχωρούσαν από το συλλογικό τους όργανο και προχωρούσαν είτε σε επιχειρησιακές είτε, ακόμα χειρότερα, σε ατομικές συμβάσεις εργασίας.
•  Στη νέα διάταξη αφαιρούνται όλοι εκείνοι οι όροι που είχε θεσπίσει η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και οι οποίοι ουσιαστικά εμπόδιζαν τη μονομερή προσφυγή των εργαζομένων στον ΟΜΕΔ για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας. Στο εξής θα δίνεται η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής, χωρίς να χρειάζεται και η σύμφωνη γνώμη της άλλης πλευράς, όπως ήταν η μνημονιακή υποχρέωση, που είχε καταστήσει ανενεργή την όλη διαδικασία και ευνοούσε την υπογραφή είτε επιχειρησιακών είτε ατομικών συμβάσεων εργασίας.
•  Οι αποζημιώσεις λόγω απόλυσης επανέρχονται στα προ του μνημονίου επίπεδα, άρα θα είναι αυξημένες για κάθε επιπλέον χρόνο προϋπηρεσίας του εργαζόμενου.
•  Το όριο των ομαδικών απολύσεων θα υποχωρήσει στο 2%, όπως ήταν δηλαδή πριν από τη μνημονιακή αύξησή του, με την οποία πήγε στο 5% σε μηνιαία βάση.
•  Το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) θα ενισχυθεί με προσωπικό άνω των 100 ατόμων για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, η οποία κυμάνθηκε σε ποσοστό 5,59% μόνο κατά τον Δεκέμβριο. Αυτή τη στιγμή το ΣΕΠΕ είναι υποστελεχωμένο, αφού, σύμφωνα με το οργανόγραμμά του, θα έπρεπε να έχει 823 άτομα προσωπικό και τώρα απασχολούνται 710 υπάλληλοι. Στον σχεδιασμό για την αναβάθμιση του ΣΕΠΕ περιλαμβάνεται ακόμη η απλούστευση των διαδικασιών του Σώματος, η οποία αποσκοπεί στην ενίσχυση των διαδικασιών ελέγχου και στην αποτελεσματικότερη λειτουργία και εκτέλεση των αρμοδιοτήτων του Σώματος στο νέο περιβάλλον ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

Σύμφωνα με τον υπουργό, σχεδιάζεται και η μείωση του προστίμου των 10.550 ευρώ για κάθε ανασφάλιστο εργαζόμενο που εντοπίζουν οι ελεγκτές του ΣΕΠΕ και του ΙΚΑ, αλλά η μείωση αυτή θα είναι κλιμακωτή, ανάλογα με το μέγεθος της επιχείρησης, τον αριθμό των απασχολουμένων, τον τζίρο, αλλά και την παραβατικότητα της επιχείρησης.

Το νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει το νέο πλαίσιο για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, την επαναλειτουργία του ΟΜΕΔ, τη μετενέργεια, την επαναφορά των τριετιών και γενικότερα την επαναφορά των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων στο προ μνημονίου καθεστώς.

topontiki.gr

Η " ΒΙΒΛΟΣ " ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΤΟ " ΕΥΡΩ 2 "

Με ένα άρθρο που κυριολεκτικά "σπάει κόκκαλα" στην "Βίβλο" της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, το περιοδικό Foreign Policy, ο Φιλίπ Λεγκρέν, πρώην οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την περίοδο 2011-2014, καταλογίζει ολοκληρωτικά τις ευθύνες για την εξέλιξη της κατάστασης του ελληνικού χρέους στην καγκελάριο της Γερμανίας Α.Μέρκελ και τον υπουργό Οικονομικών Β.Σόιμπλε σημειώνοντας τα εξής:

"Η Μέρκελ παραβίασε τον κανόνα της "μη διάσωσης", θέτοντας τα συμφέροντα των γερμανικών τραπεζών πάνω από εκείνα των Ευρωπαίων πολιτών-συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών- καιθέτοντας τους Ευρωπαίους τον έναν απέναντι στον άλλον.

Εάν οι Γερμανοί ψηφοφόροι συνειδητοποιούσαν ότι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε τούς είπαν ψέματα και ότι τους πούλησαν, δεν θα έπεφταν στην εθνικιστική παγίδα να κατηγορούν τους Έλληνες για τα παραπτώματα των τραπεζών τους και της κυβέρνησής τους!».

Και καλεί την ελληνική κυβέρνηση "να αποκαλύψει την μπλόφα της Γερμανίας, έτσι ώστε να την αναγκάσει να συμφωνήσει στην έκδοση ενός παράλληλου νομίσματος"!

Αναφέρεται φυσικά στο λεγόμενο "ευρώ 2" το οποίο θα υιοθετήσουν οι οικονομίες της νότιας Ευρώπης, αλλά και η Γαλλία και θα είναι φθηνότερο κατά 25-35% σε σχέση με το νυν ευρώ που έχει φέρει τον όλεθρο στις εξαγωγές των λιγότερο ανταγωνιστικών οικονομιών  της ευρωζώνης.

Το άρθρο και τα όσα υποκρύπτονται πίσω από το άρθρο είναι εξόχως σημαντικά: Το Foreign Policyδεν είναι τυχαίο περιδικό. Οπως είπαμε είναι η "Βίβλος" της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και  ουσιαστικά πρόκειται για ένα ημιεπίσημο Μέσο Ενημέρωσης της Ουάσιγκτον.

Και το ζήτημα του "ευρώ 2", ούτε καινούριο είναι, ούτε κενό περιεχομένου. Είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος για να αποφευχθούν και να αναχαιτιστούν οι διαλυτικές τάσεις της ευρωζώνης.

Γιατί αν εξέλθει η Ελλάδα και επιβιώσει (γιατί όχι απλώς θα επιβιώσει αλλά και θα αναπτυχθεί κάθετα μέσα σε ορίζοντα πενταετίας) τότε κανείς δεν θα μπορέσει να αποτρέψει την καταστροφή του ευρώ καθώς θα ακολουθήσει μια σειρά άλλων κρατών

«Πώς μπορούν να αλλάξουν οι καταστροφικές πολιτικές που επιβάλλει ο Σόιμπλε και οι όμοιοί του; Είναι συμβατή η ένταξη στην ευρωζώνη με τη Δημοκρατία;» διερωτάται ο

«Οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα ισχυριζόταν,ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, πριν από τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, οι οποίες ανέδειξαν μια ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση, που δεσμευόταν να θέσει τέλος στη λιτότητα και να ζητήσει ελάφρυνση του χρέους από τους πιστωτές της στην ευρωζώνη. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμενε πως η νέα ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αποδεχθεί τους όρους που πέτυχαν οι προκάτοχοί της».

Σύμφωνα πάντα με τον αρθρογράφο, «σε μεγάλο βαθμό, η νέα κυβέρνηση λειτούργησε με αυτό τον τρόπο, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της και αυτό δεν αποτελεί μόνο ένα ελληνικό ζήτημα», ενώ ακολούθως σημειώνεται:

«Εκλογές αναμένονται στην Ισπανία αργότερα φέτος, ενώ οι ριζοσπαστικοί αριστεροί του Podemos προηγούνται στις δημοσκοπήσεις. Πράγματι, σε όλες σχεδόν τις εκλογές, μετά το ξέσπασμα της κρίσης,οι ψηφοφόροι ανέτρεψαν τις κυβερνήσεις τους, για να ζητήσει αμέσως μετά ο Σόιμπλε και οι προστατευόμενοί του στην ευρωζώνη ότι πρέπει η νέα κυβέρνηση να μείνει προσκολλημένη στις αποτυχημένες πολιτικές που μόλις είχαν απορρίψει οι ψηφοφόροι».

Στη συνέχεια του άρθρου, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται: «Το 2012, για παράδειγμα, ο Φρανσουά Ολάντ κέρδισε την προεδρία της Γαλλίας με την υπόσχεση ότι θα θέσει τέλος στη λιτότητα, αλλά υποχρεώθηκε σύντομα σε υποχώρηση από το Βερολίνο.

Πέρυσι, με την εντολή που έλαβε από τη σαρωτική του νίκη στις ευρωεκλογές του Μαΐου, ο μεταρρυθμιστής Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι ζήτησε αλλαγές στους δημοσιονομικούς κανόνες, ώστε να προβεί η ιταλική κυβέρνηση σε περισσότερες επενδύσεις, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε.

Συχνά, οι πολιτικοί αθετούν προεκλογικές υποσχέσεις όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα της διακυβέρνησης. Πρόκειται για ένα θλιβερό χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας».

Ο αρθρογράφος διατυπώνει επίσης την άποψη ότι «οι περιορισμοί της Δημοκρατίας στην ευρωζώνη είναι απολύτως πραγματικοί. Το 2011, οι Αρχές της ευρωζώνης απομάκρυναν μάλιστα από τα καθήκοντά τους δύο εκλεγμένους πρωθυπουργούς, στην Ιταλία και στην Ελλάδα, τον τελευταίο επειδή είχε τη "θρασύτητα" να προσφέρει στους Έλληνες δημοψήφισμα για τις άδικες συνθήκες που τους επέβαλε η Γερμανία, ενώ τους αντικατέστησαν από υπάκουους μη εκλεγμένους τεχνοκράτες».

Σε άλλο σημείο της εκτενέστατης ανάλυσής του, ο Φιλίπ Λεγκρέν υπογραμμίζει ότι «Oι Γερμανοί βασίζονται στις αρχές της ευρωζώνης για να τη γλιτώσουν, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποκλίνεται στο Βερολίνο.

Όταν όμως οι ψηφοφόροι αλλού επιθυμούν τις αλλαγές κάποιων πραγμάτων, αποκλειστικά στις δικές τους χώρες, η απάντηση είναι: "Nein, nein, nein. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση". Στην περίπτωση της Ελλάδας, η γερμανική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα ακόμα πιο υποκριτικό επιχείρημα.

Δεν υπάρχει τίποτα το αντιδημοκρατικό στον εξαναγκασμό της ελληνικής κυβέρνησης να υποκύψει στη βούληση του Βερολίνου. Αντίθετα, ισχυρίζεται ο Σόιμπλε, ότι "η Αθήνα οφείλει να σεβαστεί τις επιθυμίες των ψηφοφόρων σε άλλες χώρες της ευρωζώνης".

Είναι αλήθεια ότι οι φορολογούμενοι της Γερμανίας και σε όλη την ευρωζώνη θα έχαναν -άδικα- εάν η Ελλάδα πετύχαινε την ελάφρυνση του χρέους που χρειάζεται για να ανακάμψει.

Αλλά, γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει επειδή η Μέρκελ παραβίασε τον κανόνα της "μη διάσωσης",θέτοντας τα συμφέροντα των γερμανικών τραπεζών πάνω από εκείνα των Ευρωπαίων πολιτών-συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών- και θέτοντας τους Ευρωπαίους τον έναν απέναντι στον άλλον.

Εάν οι Γερμανοί ψηφοφόροι συνειδητοποιούσαν ότι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε τούς είπαν ψέματα και ότι τους πούλησαν, δεν θα έπεφταν στην εθνικιστική παγίδα να κατηγορούν τους Έλληνες για τα παραπτώματα των τραπεζών τους και της κυβέρνησής τους!».

Καταλήγοντας, ο αρθογράφος τονίζει: «Για να επιτύχει ελάφρυνση του χρέους, η Ελλάδα οφείλει να αποκαλύψει την μπλόφα της Γερμανίας, όπως επιχειρηματολόγησα πριν από δύο εβδομάδες, και να είναι έτοιμη να εκδώσει ένα παράλληλο νόμισμα. Η τετράμηνη παράταση που δέχθηκε η Αθήνα από τους πιστωτές της στην ΕΕ, τον προηγούμενο μήνα, παρέχει στη νέα ελληνική κυβέρνηση το χρόνο για να επεξεργαστεί σε βάθος τη στρατηγική της.

Αλλά, ευρύτερα, πώς θα μπορούσε να αποκατασταθεί η δημοσιονομική Δημοκρατία; Είναι τόσος ο θυμός και η έλλειψη εμπιστοσύνης που δημιούργησε η κακοδιαχείριση της κρίσης ώστε καθιστούνπολιτικά αδιανόητα, προς το παρόν, τα βήματα προς ένα δημοκρατικό φεντεραλισμό.

Μια πιο καλή επιλογή θα αποτελούσε η αποκατάσταση του κανόνα της "μη διάσωσης", μαζί με την ελευθερία των κυβερνήσεων να ανταποκρίνονται στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες και πολιτικές προτεραιότητες, υπό τους περιορισμούς της βούλησης των αγορών να δανείσουν ή εντέλει υπό τον κίνδυνο χρεοκοπίας.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα είχε επίσης την αποστολή να λειτουργεί ως ο κατάλληλος δανειστής έσχατης ανάγκης σε κυβερνήσεις με πρόβλημα ρευστότητας, διαφορετικά το ευρώ θα μπορούσε να διαλυθεί.

Το να αφαιρείς από τους ψηφοφόρους το δικαίωμα να προβαίνουν σε θεμιτές οικονομικές και πολιτικές επιλογές είναι απαράδεκτο, και όπως αποδεικνύει η τραγική ιστορία της Βαϊμάρης στη Γερμανία, η επιβολή δυσβάστακτων αποπληρωμών σε μισητούς ξένους πιστωτές οδηγεί στον πολιτικό εξτρεμισμό. Όπως επισήμανε ο Μάρτιν Γουλφ στους Financial Times, "η ευρωζώνη έχει ως σκοπό να αποτελέσει μια ένωση δημοκρατιών, όχι μια αυτοκρατορία". Οι Μέρκελ και Σόιμπλε θα πρέπει να το θυμούνται αυτό».

defencenet.gr