Τα «κρούσματα» προσλήψεων στο Δημόσιο διά της πλαγίας οδού συνεχίζονται, όπως αποκαλύπτουν επίσημες εκθέσεις των αρμόδιων κρατικών οργανισμών. Και τούτο, παρά τα πέντε χρόνια Μνημονίου, τις προσπάθειες «μεταρρύθμισης» του Δημοσίου, αλλά και την έκρηξη της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα, που αφήνει στο περιθώριο της αγοράς εργασίας ή ωθεί στο εξωτερικό εξειδικευμένο έμψυχο δυναμικό.
Τη «δεξαμενή» των δημοσίων υπαλλήλων, που γέμισε με προσλήψεις την προηγούμενη 10ετία, επιχειρεί η κυβέρνηση, πλέον, να μειώσει κατά 150.000 άτομα (από το τέλος του 2010 έως το τέλος 2015). Η επιχείρηση γίνεται και μέσω του στόχου για υποχρεωτικές αποχωρήσεις (15.000 έως το τέλος του 2014), στόχος που, βάσει Μνημονίου, στη διαπραγμάτευση του Σεπτεμβρίου μπορεί να… επεκταθεί και για το 2015, αν και η κυβέρνηση διαβεβαιώνει συνεχώς ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί.
Ωστόσο, ενώ αναζητούνται και τίθενται σε διαθεσιμότητα ή απολύονται ομάδες εργαζομένων για να επιτευχθούν οι αριθμητικοί στόχοι, νέες προσλήψεις γίνονται. Το πιο σύνηθες παράδειγμα, αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, είναι οι ανακοινώσεις για προσωρινές θέσεις εργασίας.
Μόνο στην τελευταία «φουρνιά» προσλήψεων (όπως αυτές καταγράφονται στην εβδομαδιαία ηλεκτρονική εφημερίδα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης) περιλαμβάνονται από προκηρύξεις για ακαδημαϊκούς, αρχαιολόγους και αστυνομικούς πανεπιστημίων και υπουργείων έως εργάτες, φύλακες, υπαλλήλους καθαριότητας και άλλες ειδικότητες σε πλειάδα δήμων ανά την Ελλάδα ή σε ΔΕΚΟ, όπως η ΔΕΗ.
Η συντριπτική τους πλειονότητα είναι ορισμένου χρόνου ή με συμβάσεις έργου και «αποκεντρωμένη» διαδικασία προσλήψεων. Αρκετές από τις παραπάνω προκηρύξεις αφήνουν, βάσει κριτηρίων, περιθώρια για… ευελιξία στον τρόπο επιλογής.
Υπάρχουν, όμως, και πιο κραυγαλέες περιπτώσεις. Η ετήσια έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης (ΓΕΔΔ), Λ. Ρακιντζή, που δόθηκε στη δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα, προχωρά σε σαφή καταγγελία για «παράνομες προσλήψεις υπαλλήλων με διάφορες μορφές εργασίας» ως έναν από τους παράγοντες κακοδιοίκησης και διαφθοράς στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Εκτός ΑΣΕΠ
Πιο αναλυτική ήταν για το τοπίο των προσλήψεων στο Δημόσιο η ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη. «Από την έναρξη της λειτουργίας του, έχει γίνει δέκτης πολλών αναφορών σχετικά με προβλήματα των διαδικασιών πρόσληψης εκτός ΑΣΕΠ. Οι πολίτες παραπονούνται για μεροληψία, έλλειψη αντικειμενικότητας, παραβίαση νομοθετικών ρυθμίσεων, έλλειψη διαφάνειας κ.λπ.», αναφέρεται.
Στη μελέτη, που ολοκληρώθηκε μεν χρόνια πριν (2006), αλλά αποτελεί έναν από τους πιο πλήρεις απολογισμούς του γίγνεσθαι των προσλήψεων από τη γέννηση του ΑΣΕΠ (το 1998), αναφέρεται ότι η διαδικασία επιλογής «αφήνει συχνά στη διοίκηση μεγάλα περιθώρια διακριτικής ευχέρειας, τα οποία αυτή συχνά αδυνατεί να διαχειριστεί με τρόπο ανεπίδεκτο αμφισβητήσεων και να αιτιολογήσει τις αποφάσεις της».
Γίνεται αναφορά και στην «πρόσληψη εποχικού ή πρόσκαιρου ωρομίσθιου προσωπικού με πλήρη διακριτική ευχέρεια του προϊσταμένου της υπηρεσίας να εκτιμήσει τόσο τα τυπικά όσο και τα ουσιαστικά προσόντα των υποψηφίων, χωρίς, παράλληλα, να προβλέπονται κριτήρια ή τρόπος στάθμισης των προσόντων. Μοναδικό κρίσιμο κριτήριο η εμπειρία».
Γίνεται, επίσης, λόγος για αδικαιολογήτως μακροχρόνιες καθυστερήσεις κατά τη γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων, για εκ των υστέρων ματαίωση των αποτελεσμάτων διαγωνισμού με υπουργική απόφαση, ενώ η αρμοδιότητα αυτή ανήκει στην επιτροπή επιλογής, για ακύρωση και επανάληψη του διαγωνισμού αλλά και για καταχρηστική προσφυγή στη σύναψη συμβάσεων έργου (για τις οποίες δεν προβλέπεται καμία διαδικασία ή κριτήριο επιλογής), ενώ συχνά χρησιμοποιούνται για κάλυψη πάγιων αναγκών.
«Η παντελής έλλειψη ελέγχου και κατάχρηση των συμβάσεων έργου δημιουργεί κυρίως το πρόβλημα της εκ των υστέρων “μονιμοποίησης”, δηλαδή μετατροπής της σύμβασης σε αορίστου χρόνου με το επιχείρημα της κάλυψης πάγιων αναγκών. Παραδείγματα: Στελέχωση των ΚΕΠ, ΚΠΑ του ΟΑΕΔ κ.λπ.», αναφέρει ο Συνήγορος.
Έδειξαν τον δρόμο
Η πρώτη στη μετά Μνημόνιο εποχή επανάσταση ρουσφετιών καταγράφεται στον ναό της δημοκρατίας, ήτοι το Κοινοβούλιο. Οι υπάλληλοι της Βουλής, για τους οποίους έχει χυθεί ωκεανός μελάνης ένεκα των προκλητικών προνομίων που απολάμβαναν, μόλις κλήθηκαν να συνεισφέρουν τον (βαρύτιμο) οβολό τους για τη διάσωση του κρατικού κορβανά, κατέβασαν μολύβια, ανέβασαν φωνή και άλλαξαν κομματικό στρατόπεδο.
Πρόκειται για την πιο ενδεικτική περίπτωση για το μεταπολιτευτικό δράμα της χώρας, που δεν λέει να κλείσει τον κύκλο του. Και τούτο, γιατί συμπυκνώνει όλη την παθογένεια του πελατειακού συστήματος μεταξύ ψηφοφόρων και κομμάτων, που αρνείται πεισματικά να κόψει τον λώρο.
Ο Άδ. Γεωργιάδης έχει περιγράψει τα… πραγματικά περιστατικά εντελώς απροσχημάτιστα προς όλες τις κατευθύνσεις: «Κατά τεκμήριο στη Βουλή οι άνθρωποι διορίσθηκαν με ρουσφέτι. Στη Βουλή δεν υπήρχε ΑΣΕΠ όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, είχε εξαιρεθεί η Βουλή από το ΑΣΕΠ -τώρα τη βάλαμε με το Μνημόνιο- και τα κόμματα κατά κόρον διόριζαν τους δικούς τους ανθρώπους. Γίνονται προ 20 ημερών εκλογές μεταξύ των εργαζομένων της Βουλής. Το ένα ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ., το άλλο ψηφοδέλτιο πρώην ΠΑΣΟΚ – πρώην Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ». Ποιος επικράτησε; Ο λαμβάνων τη σκυτάλη της ρουσφετολογίας ΣΥΡΙΖΑ, παρέχοντας υποσχέσεις για «τροφή και στέγη» σε ρουσφέτια καιρών αλλοτινών.
Υπάρχει, πάντως, κι έτερη «γαλάζια» πηγή, η οποία συμφωνεί, μεν, με την ανάλυση του πρώην υπουργού, προκρίνοντας, όμως, τη διάσωση του κομματικού κράτους. Στενός συνομιλητής του κορυφαίου τούτου γαλάζιου παράγοντα ομολογούσε ευθαρσώς: «Αν δεν θέλουμε να τινάξουμε το σύστημα στον αέρα, πρέπει να σώσουμε από τα παιδιά του ό,τι μπορούμε». Είναι προφανές γιατί επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Πηγή:
capital.gr* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Κεφάλαιο» της 5ης Ιουλίου
