ΟΜΙΛΙΑ ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ «ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗΣ ΔΟΜΗΣΗΣ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ», ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ (31/7/2013)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η νοοτροπία της αυθαιρεσίας, όχι μόνο στη δόμηση, αλλά και σε πάρα πολλές πτυχές του δημοσίου βίου των τελευταίων πολλών δεκαετιών, δεν είχε μόνο ως αποτέλεσμα την υπερδόμηση ως αυθαίρετη πρακτική πολλών χιλιάδων ανθρώπων, συμπολιτών μας. Δεν είχε μόνο ως αποτέλεσμα τα αναρίθμητα αυθαίρετα, αλλά και τα πάρα πολλά προβλήματα τα οποία κληροδοτήθηκαν στη σημερινή γενιά.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το συγκεκριμένο θέμα, τόσο κατά το παρελθόν όσο όμως και τώρα, στην παρούσα συζήτηση, καταδεικνύει το γεγονός ότι αυτή η νοοτροπία που γέννησε, πολλαπλασίασε και συντήρησε το συγκεκριμένο τεραστίας έκτασης φαινόμενο, είναι ακόμα παρούσα εδώ.
Βεβαίως, μπορεί κάποιος να πει ότι μια λύση, η οποία έρχεται να συμβαδίσει με την παρούσα συγκυρία -σε κάθε περίπτωση μεταρρυθμιστική- και που αντιμετωπίζει το πρόβλημα στη γέννησή του, δημιουργεί δυνατότητες επίλυσης μιας δύσκολης πραγματικότητας που βιώνουν χιλιάδες πολίτες, αλλά ταυτόχρονα τραβάει και κόκκινη γραμμή για το μέλλον.
Μπορεί να πει κανείς ότι είναι περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματική. Δεν μπορεί, όμως, να θεωρήσει κάποιος, ότι αυτό έρχεται ως μία επιταγή κατόπιν συνομωσίας, δηλαδή μία επιταγή από τις Βρυξέλλες ή από κάπου αλλού.
Δεν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι, η ανάγκη να σταματήσει η αυθαίρετη δόμηση που καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον, πρέπει να περιμένει μέχρι να περιμένει μέχρι να επέλθει η σοσιαλιστική επανάσταση.
Δεν μπορεί να αντιμετωπίσουμε την αυθαίρετη δόμηση μόνο όταν θα μπορέσουμε να ρίξουμε τον καπιταλισμό, δηλαδή την οικονομία της αγοράς, και επομένως να πάψουν οι αγοραπωλησίες και οι δικαιοπραξίες, και -στην πράξη- να μην έχει κανένα νόημα εάν μπορεί ή όχι ο πολίτης να πουλάει το σπίτι του, το οποίο έχει έναν κλειστό ημι-υπαίθριο.
Προφανώς, αυτό είναι μια δραπέτευση από την πραγματικότητα. Δηλαδή, αφήνω το πρόβλημα στον άλλον να το λύσει και εγώ συζητώ εκτός θέματος, διότι στο συγκεκριμένο θεωρώ ότι τη λύση δεν μπορώ να την επιβάλω εγώ. Και όταν τελικά στριμώχνομαι, λέω ότι αυτή η πρότασή σας, στην οποία δεν έχω αντιπρόταση, θα καταπέσει στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ποια είναι η αντιπρόταση; Ποια είναι η αντιπρόταση, η οποία θα είναι συμβατή με το Σύνταγμά μας, το οποίο «αλά καρτ» κάποιοι δέχονται, κάποτε, ως ένα Καταστατικό Χάρτη της χώρας και, κάποτε άλλοτε, λένε «εσείς το ψηφίσατε, τα δυο μεγάλα κόμματα»;
Ποια είναι η αντιπρόταση, η οποία θα μπορέσει να λύσει το πρόβλημα στην παρούσα οικονομική συγκυρία, όχι αύριο, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές συνθήκες που βιώνει ο Έλληνας πολίτης, αλλά ταυτόχρονα και την αναγκαιότητα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος;
Πολλοί και κυρίως οι ακραίοι θεωρούν, ότι η αυθαίρετη δόμηση είναι ένα στοιχείο της Μεταπολίτευσης. Όχι, δεν είναι. Δεν είναι στοιχείο της Μεταπολίτευσης η αυθαίρετη δόμηση. Στοιχείο της Μεταπολίτευσης είναι η ευημερία της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, είναι η ανοδική κοινωνική κινητικότητα που παρουσιάστηκε στην ελληνική κοινωνία. Δεν είναι η αυθαίρετη δόμηση στοιχείο της Δημοκρατίας, δεν είναι η αυθαίρετη δόμηση στοιχείο της δικαιοσύνης, που πρέπει να επικρατεί σε μία ευνομούμενη Πολιτεία.
Η ελληνική Πολιτεία προσπαθεί, από το 1968, να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο. Δυστυχώς μέχρι σήμερα, παρά τις επανειλημμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες, η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος, όσο απλή ακούγεται, τόσο δύσκολη είναι. Σε μία χώρα, όπου διαφημίζεται με ταμπέλα η «τακτοποίηση των αυθαιρέτων» - γίνεται αντιληπτό ότι, η αντίκρουση αυτής της πραγματικότητας της διαφήμισης της τακτοποίησης των αυθαιρέτων δεν μπορεί να είναι άλλη από μια δίκαιη μεταρρυθμιστική πρόταση, όπως είναι ο συγκεκριμένος νόμος.
Σε μία χώρα όπου ο στρουθοκαμηλισμός, δηλαδή «κρύβομαι για να μη βλέπω το πρόβλημα», είναι η συνήθης πρακτική της λογικής και των δυνάμεων της αδράνειας, η απέναντι λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από μια δίκαιη μεταρρύθμιση.
Από το 2010, κύριε Υπουργέ, που ξεκίνησαν οι συστηματικές προσπάθειες για την επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος έχουμε τον τέταρτο νόμο σήμερα. Είχαμε το ν. 3843, το ν. 4030 και φυσικά το ν. 4014 -επίκληση σε πολλές διατάξεις του οποίου κάνετε στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο- που βελτιώνεται και επικαιροποιείται.
Σήμερα γίνεται ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή. Και γιατί δεν πρέπει, στην παρούσα συγκυρία, να μιλήσουμε τη γλώσσα της λογικής; Γιατί πρέπει να ψιθυρίζουμε ότι συμφωνούμε στην ειδική υπηρεσία κατεδάφισης; Πρέπει να ψιθυρίζουμε, δεν πρέπει να το ακούσει και πολύς κόσμος ! Αλλά, ο κόσμος θα ακούσει ότι αυτό είναι ένα εισπρακτικό νομοσχέδιο, τη στιγμή που είναι το αντίθετο.
Σήμερα νομοθετούμε την κατηγοριοποίηση των αυθαιρέτων, δηλαδή, εξορθολογίζεται επιτέλους το πλαίσιο των αυθαιρεσιών, δηλαδή ότι υπάρχει αναλογικότητα στην παρανομία, δηλαδή ότι δεν είναι το ίδιο το κάθε αδίκημα το οποίο έχει να κάνει με την αυθαίρετη δόμηση, όπως έπρεπε να είναι από την αρχή.
Υπάρχει επιτέλους η ηλεκτρονική διακυβέρνηση στο συγκεκριμένο τομέα, το οποίο έχει σχέση με τη διεκπεραίωση της διαδικασίας υπαγωγής στις συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Υπάρχει, επιτέλους, η χρήση των πληροφορικών συστημάτων προκειμένου να υπάρχει διασταύρωση και έλεγχος. Σε αυτό, ποιος διαφωνεί; Και φυσικά, κύριε Υπουργέ, αναμένουμε αυτό που προαναγγείλατε στην ομιλία σας, τον ολοκληρωμένο πολεοδομικό σχεδιασμό.
Είναι ιδιαιτέρως σημαντική –και επίσης σε αυτή δεν ξέρω ποιος μπορεί να διαφωνήσει σε αυτή την Αίθουσα- η ειδική μέριμνα που λαμβάνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η δύσκολη οικονομική συγκυρία που χιλιάδες συμπολίτες μας βιώνουν.
Οι επιεικέστερες ρυθμίσεις για ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού, που έχουν ανάγκη μεγαλύτερης προστασίας, είναι σε θετική κατεύθυνση. Παραδείγματος χάριν, τα άτομα με υψηλό ποσοστό αναπηρίας…
Γιατί είναι αρνητικό το γεγονός ότι, τα άτομα με αναπηρία, οι παλιννοστούντες, οι πολύτεκνοι, οι τρίτεκνοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι μακροχρόνια άνεργοι υπάγονται σε επιεικέστερες ρυθμίσεις; Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό; Γιατί δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι, είναι ανάγκη να υπάρξει Τράπεζα Γης; Γιατί θεωρούμε αρνητικό ότι πρέπει να υπάρξει εξέλιξη στο θεσμό του περιβαλλοντικού ισοζυγίου, της ειδικής υπηρεσίας κατεδαφίσεων, που προβλέπεται ήδη από το ν.4014/2011; Αυτά δεν είναι θετικές εξελίξεις στην αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης; Τουλάχιστον, μπορούμε να συμφωνήσουμε σήμερα στα αυτονόητα;
Και φυσικά, κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαρο μέσα στο νομοσχέδιο ότι, όπου το Δημόσιο ή φορέας του Δημοσίου ήταν ο κατασκευαστής, προφανώς ο χρήστης -είτε είναι από τον ΟΕΚ, που παρέλαβε το ακίνητο- δεν θα επιβαρυνθεί από οποιοδήποτε πρόστιμο, από οποιαδήποτε διαδικασία, αλλά θα απαλλαχθεί από αυτό.
Κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι ακούσατε από σχεδόν όλες τις πτέρυγες ότι το 2,5% υπέρ του Πράσινου Ταμείου είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό. Και νομίζω ότι, ιδιαιτέρως με τις προβλέψεις τις οποίες έχετε εντάξει στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είναι απαραίτητο να ανέβει αυτό το ποσοστό για να μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν ακόμα περισσότερες δράσεις, που όχι μόνο προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον, αλλά βοηθούν και στο να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε, πολλές φορές, φυσικές καταστροφές στο πλαίσιο προγραμμάτων τα οποία το ίδιο εκπονεί.
Τέλος, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό το να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο διαιώνισης της αυθαίρετης δόμησης στο μέλλον. Αυτό πρέπει να είναι καθαρή «κόκκινη γραμμή» που βγαίνει μέσα από το σημερινό νομοσχέδιο, μέσα από τη σημερινή συζήτηση. Θα πω το εξής: ένας Φιλανδός συγγραφέας έγραψε ότι αυτό που δεν κάνουμε σήμερα για την προστασία του περιβάλλοντος, είναι ο λόγος που θα μας θυμούνται οι γενιές στο μέλλον.
Το σημερινό καθήκον για όλους εμάς τους Βουλευτές είναι να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε ξανά την επανάκτηση της εμπιστοσύνης μεταξύ Πολιτείας και πολιτών, πολιτικών και πολιτών. Μια εμπιστοσύνη, όμως, που θα βρίσκεται μακριά από λογικές αυθαιρεσίας, που οικοδομήθηκαν και οικοδόμησαν στρεβλότητες κατά το παρελθόν.
