"ΦΑΕ, ΔΑΣΚΑΛΕ"...- ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΣΑΧΤΟΥΡΗ

Η φράση «Φάε, Δάσκαλε...» ηχούσε καθημερινά στα τραπέζια των χωριάτικων σπιτιών, όπου οι δάσκαλοι καλούνταν να συμφάγουν με τους οικοδεσπότες, που δεν ήσαν μόνο γονείς μαθητών. Ήσαν κάτοικοι του χωριού, που αναγνώριζαν κάτι πολύ σημαντικό στην παρουσία του δασκάλου εντός τους και τον τιμούσαν με τον τρόπο τους. Η συμπλήρωση της προσφώνησης «Φάε, Δάσκαλε», με την επεξήγηση «για τα γουρούνια τα ’χουμε...», μπορεί να λεγόταν στις ενδοδασκαλικές συζητήσεις χάριν αστειότητας, πλην διέθετε και βάση αλήθειας, καθώς οι απλοί άνθρωποι ήθελαν να κάνουν το δάσκαλο να αισθάνεται άνετα στο τραπέζι τους, χωρίς να προβληματίζεται, αν, τρώγοντας, στερεί κάτι από τα μέλη της οικογένειας. Μ’ άλλα λόγια, με τη φράση αυτή, επεδίωκαν να υπογραμμίσουν την ε­πάρ­κεια των αγαθών, για να περιορίσουν την όποια συστολή του δασκάλου απέναντι στα ανυπόκριτα καλέσματά τους..."

 Ο Μπάμπης Σαχτούρης, μαέστρος του λόγου, με αριστοτεχνικό τρόπο παρουσιάζει το "παρασκήνιο" της παιδείας στα δύσκολα χρόνια της ανάπτυξης της χώρας μας τις δεκαετίες '60 και κυρίως του '70 τότε στη χώρα μας γινόταν μια προσπάθεια ανόρθωσης του βιοτικού και κοινωνικού επιπέδου της κοινωνίας. Τότε που ο Δάσκαλος είχε να αντιμετωπίσει χίλια μύρια κύματα στην προσπάθειά του να άνδρωσει συνειδήσεις και να μορφώσει τα παιδιά της Ελληνικής απομακρυσμένης και «ξεχασμένης από το Θεό» επαρχίας.  Η προσπάθειά του αυτή τον έκανε σεβάσμιο πρόσωπο και η εκτίμηση στο πρόσωπό του ήταν έκδηλη από όλους τους κατοίκους.

Αυτόν το δάσκαλο παρουσιάζει ο μαέστρος του λόγου Μπάμπης Σαχτούρης. Με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία αλλά και άλλες ερανισμένες ιστορίες συναδέλφων του, οικοδομεί το αφήγημά του με αριστοτεχνικό τρόπο. Συναισθήματα, μικροϊστορίες ιστορίες της καθημερινότητας και διαλογισμοί, εναλλάσσονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνο στην αξία και την προσφορά του δασκάλου. Διαβάζοντάς το έρχεται στο νου μας  η κα Μαρίκα, η κα Γεωργία, ο κ. Γιώργος, ο κάθε κ. Γιώργος η κάθε κα Γεωργία και κάθε κα Μαρίκα που ήταν οι Δάσκαλοί μας. Ήταν οι άνθρωποι που μας έμαθαν γράμματα και σε αυτούς οφείλουμε την μετέπειτα πορεία μας αλλά και τον απεριόριστο και άσβεστο σεβασμό μας. Νομίζουμε ότι το να διαβάσει κανεί αυτό το βιβλίο και να διαδώσει τα γραφόμενά του αποτελεί ηθικό χρέος και είναι ένας ελάχιστος φόρος Τιμής στους Δασκάλους μας.

Ο Συγγραφέας  κ. Μπάμπης Σαχτούρης, γεννήθηκε στην Άγρα της Λέ­­σβου το 1952. Τελείωσε το γυ­μνάσιο Καλλονής και την Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης. Στα πρώτα χρόνια της δι­δασκαλικής του θητείας υπηρέτησε. σε σχολεία των νομών Εύβοιας, Λέσβου και Κυκλάδων. Ωστόσο τα 29 από 34 συνολικά χρόνια της εκ­παι­δευτικής του διαδρομής βρέθηκε να διδάσκει σε σχολεία της Χίου. Τα διδακτικά του ίχνη θα συναντήσει κανείς στα δημοτικά σχολεία Πισπιλούντας, Λαγκάδας, 3ο Βροντάδου, 5ο, 11ο, 9ο και 4ο Χίου. Στα δύο τελευταία και ως διευθυντής. Παράλληλα με τα διδακτικά και τα διοικητικά του καθήκοντα ασχολήθηκε με το συνδικαλισμό και (ερασιτεχνικά) με το θέατρο και τη δημοσιογραφία. Είναι μέλος της Θεατρικής Ομάδας Χίου από το 1983, στα πλαίσια της οποίας λειτούργησε ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης. Επί σειρά ετών συ­νεργάστηκε με τις τοπικές εφημερίδες “Δημοκρατική” και “Χιαχτίδα” καθώς και με τα ρα­διόφωνα “Δημοκρατική”, “Αλή­θεια”και “Μυροβόλος”, ως αρθρογράφος, σχολιογράφος, σχολιαστής και χρονογράφος. Ποιήματα και διηγήματά του περιλαμβάνονται σε χιώτικες ανθολογίες και άλλες τοπικές λογοτεχνικές εκδόσεις. Το αφήγημα “Φάε, δάσκαλε...” αποτελεί το πρώτο του βιβλίο. Είναι νυμφευμένος με τη δασκάλα Δέσποινα Χατζημιχάλη με την οποία απέκτησαν δυο παιδιά. Το Σταύρο (πληροφορικό) και την Καλλιόπη (εκπαιδευτικό γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας).