Σταθερή προσήλωση στον στόχο ανασυγκρότησης της χώρας με τη ριζική αλλαγή, όχι μόνο των δομών της οικονομίας αλλά και την αλλαγή στρεβλών πρακτικών και αντιλήψεων που έχουν ριζωθεί βαθιά στην κοινωνία και το κράτος, δήλωσε χθες από το βήμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ η βουλευτής Ελπίδα Τσουρή.
Η Ελπίδα Τσουρή ανέφερε ότι η κοινή αυτή προσπάθεια οριοθετείται από την «κόκκινη γραμμή» η οποία είναι η συνείδηση του κάθε βουλευτή. Η μάχη δίνεται κάτω από τις χειρότερες δυνατές συνθήκες, την ώρα που παίζονται τζόγοι τρισεκατομμυρίων στις πλάτες της χώρας. Παράλληλα τάχθηκε εναντίον του λαϊκισμού τον οποίο χαρακτήρισε «χρόνια αρρώστια του πολιτικού συστήματος», η οποία σε αυτή τη φάση «μπορεί ν’ αποδειχθεί θανατηφόρα αρρώστια και σε ορισμένες περιπτώσεις και κανιβαλισμός».
Υπάρχει λοιπόν, πολιτικό και ηθικό διακύβευμα, αλλά και παιδαγωγική αξία στη στάση μας, τόνισε η βουλευτής, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
«Προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα αυτά και από τη μια στήνεται αυτό το πολιτικό σκηνικό, από την άλλη ο καθένας από εμάς που σηκώνει έναν σταυρό και ανεβαίνει στο Γολγοθά του και πολιτικά και προσωπικά και συλλογικά και ηθικά έχει φτάσει σ’ ένα σημείο να λοιδωρείται, ν’ απαξιώνεται, να υφίσταται λάσπη στον ανεμιστήρα κατά τόνους και αυτή η λάσπη, επιτρέψτε μου τη διευκρίνιση επειδή έχω και τρία παιδιά, ξεφεύγει πλέον από τις αντοχές του καθένα μας και περνάει και σ’ ένα άλλο επίπεδο, στο επίπεδο του ότι πρέπει ν’ απολογούμαστε καθημερινά στα παιδιά μας και να δίνουμε εξηγήσεις και να πείθουμε τα παιδιά μας».
Το πλήρες κείμενο της παρέμβασής της είναι το ακόλουθο:
«Σύντροφε Γραμματέα, έχω την αίσθηση ότι σήμερα συγκεντρωθήκαμε εδώ για να γίνει μια προσπάθεια από τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο να πεισθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα ότι κοντεύουμε στην επίτευξη των στόχων και άρα πρέπει να αρθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων και να είμαστε προσηλωμένοι σ’ αυτούς τους στόχους.
Εξαρχής θέλω να διευκρινίσω ότι σε ό,τι με αφορά, αυτή η προσπάθεια είναι περιττή. Έχω ψηφίσει και θα συνεχίζω να ψηφίζω όλα τα νομοσχέδια τα οποία φέρνει η κυβέρνηση εφ' όσον είναι στη λογική ότι κάτι επιτέλους πρέπει ν’ αλλάξει σ’ αυτή τη χώρα.
Υπάρχει μόνο μία κόκκινη γραμμή σ’ αυτή την προσπάθεια και αυτή η κόκκινη γραμμή θεωρώ ότι είναι για όλους μας η συνείδησή μας. Κι όταν λέω η συνείδηση, για να είμαι απολύτως σαφής και να μη θεωρηθεί ότι ηθικολογώ, αυτή η κόκκινη γραμμή είναι και θα είναι για όλους μας, ξαναλέω και μέχρι το τέλος, όταν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι μικρότερης χρησιμότητας, μικρότερης αποτελεσματικότητας, από τις ζημιές τις οποίες επιφέρει.
Είμαστε πεισμένοι λοιπόν όλοι μας σύντροφε Πρόεδρε, σύντροφε Αντιπρόεδρε, ότι αυτά που γίνονται σ’ αυτή τη χώρα αυτή τη στιγμή είναι αυτά που πρέπει να γίνουν. Είναι αυτά που έπρεπε να γίνουν στα χρόνια τα οποία προηγήθηκαν, δεν έγιναν και τώρα προσπαθούμε στις χειρότερες δυνατές συνθήκες να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο έχοντας όλους τους παράγοντες οι οποίοι διαμορφώνουν συνθήκες ήττας ή νίκης σε μια μάχη, σ’ έναν πόλεμο εναντίον μας.
Έχουμε απέναντί μας την εξαιρετικά δυσμενή διεθνή συγκυρία, όπου πέρα από τους πολιτικούς και άλλους συσχετισμούς, παίζονται και τζόγοι τρισεκατομμυρίων και αυτό είναι σαφές, έχουμε ανοίξει όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και θεσμικά μέτωπα τα οποία υπήρχαν με τις διαστρεβλώσεις τους, με τις ασθένειές τους, με τις παθογένειές τους όλα αυτά τα χρόνια και προσπαθούμε σ’ ένα εξαιρετικά συμπυκνωμένο πολιτικό χρόνο, να αλλάξουμε όχι μόνο τη χώρα, όχι μόνο τις δομές της οικονομίας, αλλά πάνω απ’ όλα πρακτικές και αντιλήψεις δεκαετιών, βαθιά ριζωμένες σ’ ένα κράτος το οποίο δε λειτουργούσε, συγκρουόμενοι με συμφέροντα τα οποία ήταν τεράστια, είχαν θεριέψει και βέβαια με την ανάλογη βία την οποία φέρνουν τέτοιου είδους συγκρούσεις.
Προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα αυτά και από τη μια στήνεται λοιπόν αυτό το πολιτικό σκηνικό, από την άλλη ο καθένας από εμάς που σηκώνει έναν σταυρό και ανεβαίνει στο Γολγοθά του και πολιτικά και προσωπικά και συλλογικά και ηθικά έχει φτάσει σ’ ένα σημείο να λοιδωρείται, ν’ απαξιώνεται, να υφίσταται λάσπη στον ανεμιστήρα κατά τόνους και αυτή η λάσπη, επιτρέψτε μου τη διευκρίνιση επειδή έχω και τρία παιδιά, ξεφεύγει πλέον από τις αντοχές του καθένα μας και περνάει και σ’ ένα άλλο επίπεδο, στο επίπεδο του ότι πρέπει ν’ απολογούμαστε καθημερινά στα παιδιά μας και να δίνουμε εξηγήσεις και να πείθουμε τα παιδιά μας.
Και θέλω να πω, για να κλείσω και το συλλογισμό μου, ότι η μάχη αυτή που δίνουμε, πέραν της πολιτικής και ηθικής αξίας την οποία όλοι μας έχουμε εντοπίσει, έχει και μια παιδαγωγική αξία: Το μήνυμα δηλαδή που δίνουμε απέναντι στους πολίτες αυτής της χώρας, κυρίως όμως απέναντι στους εαυτούς μας και απέναντι στις νέες γενιές.
Άρα, αυτή η μάχη δεν πρέπει να χαθεί με τίποτα. Υπάρχει ένα πολιτικό κι ένα ηθικό διακύβευμα σ’ αυτό τον πόλεμο. Πρέπει να είμαστε όρθιοι μέχρι το τέλος να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την αξιοπρέπειά μας κυρίως και για τον αυτοσεβασμό μας, προκειμένου αυτό το διακύβευμα να το κερδίσουμε.
Αλλά θεωρώ, κ. Πρόεδρε, ότι ό,τι χειρότερο μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή, η χειρότερη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε όλοι είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά και πολύ ανησυχώ ότι αυτό από δω και παίρνει διαστάσεις, είναι αυτό που λέμε «λαϊκισμός».
Ο λαϊκισμός είναι αρρώστια, είναι χρόνια αρρώστια του πολιτικού συστήματος αλλά σ’ αυτή τη φάση μπορεί ν’ αποδειχθεί θανατηφόρα αρρώστια και επιτρέψτε μου, να επισημάνω ότι σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται και κανιβαλισμός.».
