Της ΜΑΡΙΑΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ
Περίοδοι κοινωνικής κρίσης και οικονομικής ύφεσης είναι περίοδοι αμφισβήτησης της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, χωρίς, ωστόσο, να αγνοούμε ότι η οικονομική ευημερία δεν είναι μονόδρομος που απωθεί στο περιθώριο εγκληματικές συμπεριφορές. Αυξημένες προσπάθειες κοινωνικής ένταξης χρειάζονται ιδιαίτερα οι ευάλωτες ομάδες των παιδιών, όπως η ομάδα των νεαρών δραστών που συνελήφθησαν που σε σύντομο χρονικό διάστημα είχε διαπράξει σοβαρά αδικήματα.
Η παρεκκλίνουσα συμπεριφορά των νέων αφορά την υιοθέτηση παρεκκλινόντων κανόνων και αξιών, ιδιαίτερα εκείνων που μαθαίνονται στα πλαίσια μιας κουλτούρας. Η νέα γενιά συνθλίβεται σε μυλόπετρες μιας ευδαιμονιστικής νοοτροπίας , ενός άκοπου πλουτισμού και μιας δυσλειτουργίας κοινωνικοποιητικών θεσμών με προεξάρχουσα αιτία την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας με τους γονείς
Το έγκλημα μάς αφορά όλους• βάσει αυτού του σκεπτικού, πρέπει να κινηθεί η πρόληψη τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού όσο και σε επίπεδο πράξης. Γι’ αυτό, ακριβώς, πρέπει να γίνει σαφής η ανάγκη για την εφαρμογή, όχι βραχυπρόθεσμων μέτρων, αλλά μιας μακροπρόθεσμης αποτελεσματικής πολιτικής στον κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, σωφρονιστικό και εκπαιδευτικό τομέα
