20/8/12
Το δέντρο που πληγώναμε...
Τα ωραιότερα μέρη τις Χίου θα τα θυμόμαστε όπως ήταν πριν από την πρόσφατη καταστροφή, γιατί θα κάνουμε πολύ καιρό να τα ξαναδούμε ίδια. Αυτή η ζωή και ομορφιά του δάσους που έκανε τόσα πολλά χρόνια να δημιουργηθεί, καταστράφηκε μέσα σε λίγες μόνο ώρες.
Τα μέτωπα που απλώθηκε η πυρκαγιά δεκάδες και ο αέρας που τα τροφοδοτούσε δυνατός. Αποδείχθηκε ότι η πρόληψη, οι προσπάθειες και η αποτελεσματικότητα των δυνάμεων που διαθέτει η Χίος κατά των πυρκαγιών είναι λίγες και αναποτελεσματικές.
Οι ευθύνες των κρατικών μηχανισμών πολλές και αδικαιολόγητες. Ας σκεφτούμε την καταστροφή και το τι θα μπορούσε να είχε γίνει, αν πραγματικά βάζαμε σε προτεραιότητα την πρόληψη.
Όλοι λέμε ότι είμαστε άνθρωποι με περιβαλλοντικές ευαισθησίες, αλλά ποιες είναι οι προτεραιότητες μας; Άραγε για εμάς το περιβάλλον το δάσος η πανίδα, είναι μια αναγκαία, πραγματική πνοή ζωής ή ένας δευτερεύον παράγοντας αναψυχής και ευχαρίστησης; Ή μήπως ένα εμπόδιο στην πραγματοποίηση κάποιων οικονομικών σχεδίων και άλλων συμφερόντων;
Διαθέτουμε τεράστια ποσά σε έρευνες, τεχνολογίες, πολεμικούς εξοπλισμούς, φορολογικούς μηχανισμούς, μίζες κλπ. Ποια χρήματα και ποιο δυναμικό διαθέτουμε για την προστασία του περιβάλλοντος; Τι χρήματα και τι δυναμικό διαθέσαμε για την προστασία του από τις πυρκαγιές εδώ στη Χίο;
Ένα μήνα πριν οι Οικολόγοι Πράσινοι Χίου είχαμε θέσει ζήτημα μη έγκαιρης προετοιμασίας για μια ενδεχόμενη πυρκαγιά, προβάλλοντας το ζήτημα της μη λειτουργίας του συστήματος πυρανίχνευσης του Δήμου Χίου.
Δυστυχώς, πολλοί δεν δίνουν την απαιτουμένη άξια σε αυτό. Έτσι και το πολιτικό σύστημα δεν προσανατολίζεται στην πρόληψη και διαφύλαξη της προστασίας του. Τώρα η καταστροφή ήδη έγινε. Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε σοβαρούς τραυματισμούς και ανθρώπινες ζωές. Αλλά πρέπει να δούμε τις ευθύνες μας και το τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα:
Απαραίτητο λοιπόν είναι:
1) Να απαγορευθεί το κυνήγι σε ολόκληρη τη Χίο για την επόμενη πενταετία. Δεν θέλουμε να θυσιάσουμε και τη λιγοστή πανίδα που έχει απομείνει στο νησί.
2) Να αποζημιωθούν άμεσα οι παραγωγοί που έχασαν την περιουσία τους.
3) Να μην χαθεί ή αλλάξει χρήση ούτε ένα εκατοστό δασικής έκτασης. Άμεση πρόληψη κατά της διάβρωσης.
4) Έρευνα και απόδοση ευθυνών σε όσους ευθύνονται.
Συμπεριλαμβανόμενου και των πολιτικών προσώπων.
5) Έρευνα για πρωτοποριακά, αποτελεσματικά σχέδια δράσης για πρόληψη πυρκαγιών.
Ελπίζουμε να μην δούμε αυθαίρετα στις καμένες εκτάσεις. Να μην υπάρξουν «επενδυτές» που θέλουν επιχειρηματικές χρήσεις στην περιοχή με την δικαιολογία ότι είναι άγονες και αποψιλωμένες.
Να μην δούμε υπερβόσκηση στην περιοχή. Να μην δούμε καταστροφές από διάβρωση.
Γιατί τότε οι ευθύνες της πολιτείας θα είναι εγκληματικές.
Πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε:
Αν πραγματικά θέλουμε την προστασία του περιβάλλοντος, πρέπει να αλλάξουμε και τις προτεραιότητες μας. Τότε θα αντιληφθούμε το πραγματικό νόημα της Πολιτικής Οικολογίας.
