Στο στόχαστρο της κυβέρνησης μπαίνουν, πλέον, για τα καλά οι σχολικές καθαρίστριες που ανήκουν μεν στο υπουργείο Παιδείας αλλά μισθοδοτούνται μέσω των δήμων, ενόψει το επόμενου κύματος διαθεσιμότητας 12.500 υπαλλήλων του Σεπτεμβρίου.
Πρόκειται για περίπου 3.000 εργαζόμενες αορίστου χρόνου, ενώ ακόμη 6.000 υπηρετούν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή και ως ωρομίσθιες. Η συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων είναι ιδιαίτερα ευάλωτη καθώς τα τυπικά προσόντα τους είναι ελάχιστα και θα μπορούσαν με ιδιαίτερη ευκολία να περικοπούν οριζοντίως γεμίζοντας τις «δεξαμενές» τόσο της διαθεσιμότητας των 12.500 όσο και των υπολοίπων 2.000 (;) απολύσεων του 2013. Παράλληλα, σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες που επεξεργάζονται αυτά τα σενάρια, η συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων μπορεί να αντικατασταθεί εύκολα και με μικρότερο από το σημερινό κόστος από ιδιωτικά συνεργεία καθαριότητας. Με αυτό τον τρόπο, θεωρούν, ότι δεν θα υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις και από τους δημάρχους, καθώς, έτσι κι αλλιώς, δεν ανήκουν στο δυναμικό των δήμων τους.
«Ναυαγεί» πριν ξεκινήσει η αξιολόγηση δομών
Η λύση αυτή που συζητείται εντόνως, σύμφωνα με πληροφορίες, της aftodioikisi.gr, εφόσον προκριθεί θα παρουσιαστεί ως αναγκαστική, καθώς η περίφημη αξιολόγηση δομών των δήμων που σύμφωνα με τους υπολογισμούς θα έδινε στη «δεξαμενή» της διαθεσιμότητας περί τους 1.500 έως 2.000 υπαλλήλους (σ.σ. κάποιοι αισιόδοξοι μιλούσαν ακόμη και για 3 με 3.500) δεν έχει, βεβαίως, ακόμη ξεκινήσει και είναι πρακτικώς αδύνατον να έχει ολοκληρωθεί σε δύο μήνες, μεσολαβούντος και το Αυγούστου. «Εδώ ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η πιλοτική αξιολόγηση 14 ΟΤΑ που έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Φεβρουάριο και θα προλάβουμε για 324 (σ.σ. οι εναπομείνασες 10 περιφέρειες και οι εναπομείναντες 314 δήμοι)», αναρωτιέται στέλεχος του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης που είχε ενεργό ρόλο στην πρώτη (πιλοτική) φάση.
Μεγάλο το πολιτικό κόστος
Ωστόσο, σύμφωνα με δημάρχους, οι οποίοι όχι μόνο είναι γνώστες αλλά θεωρούν ότι το «βρώμικο» σχέδιο για την απομάκρυνση των καθαριστριών βρίσκεται σε αρκετά προχωρημένο στάδιο, «σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει η κυβέρνηση να επωμισθεί ένα μεγάλο πολιτικό κόστος, καθώς πρόκειται για εργαζόμενες που αμείβονται με ελάχιστα χρήματα και με τον τρόπο αυτό θα πεταχτούν κυριολεκτικά στο δρόμο και με ελάχιστες πιθανότητες να βρουν ξανά δουλειά». Φαίνεται δε ότι ο προβληματισμός αυτός υπάρχει και ανάμεσα στους κυβερνητικούς παράγοντες που επεξεργάζονται τέτοιου είδους σενάρια. Ωστόσο, με δεδομένη την αδυναμία εξεύρεσης μιας εναλλακτικής λύσης το σενάριο αυτό φαντάζει αρκετά πιθανό.
