Η μαζική άφιξη 81 προσφύγων από την εμπόλεμη Συρία στην παραλία Σφηκούντας (μεταξύ Βικίου και Καμπιών) της βόρειας Χίου θα μπορούσε να καταλήξει σε τραγωδία αν μέσα στην απόγνωση τους οι πρόσφυγες δεν ειδοποιούσαν με φωτιά το πλοίο της γραμμής μεταξύ των νησιών Ψαρά – Χίου. Εγκλωβισμένοι για πολλές ώρες στην απόκρυμνη ακτή, αφυδατωμένοι, εξαντλημένοι, οικογένειες με παιδιά (24 ανήλικα και βρέφη ανάμεσα τους) προσπάθησαν να γίνουν αντιληπτοί με τον καπνό ως έσχατη λύση.
Παρά την αδυναμία συντονισμού για το ποιος έχει υπηρεσιακά την ευθύνη απεγκλωβισμού των προσφύγων (αστυνομία, λιμενικό, πυροσβεστική) οι προσπάθειες ξεκίνησαν χθες το απόγευμα και ολοκληρώθηκαν το πρωί της επόμενης μέρας με την συνδρομή και εθελοντών.
Με εμφανή τα σημάδια ταλαιπωρίας, φορώντας τα βρεγμένα ακόμη ρούχα και με κατασχισμένα πόδια από τα αγκάθια και τα βράχια, παιδιά και ενήλικες ακολούθησαν σήμερα την ολοήμερη διαδικασία ιατρικών εξετάσεων.
Στο τέλος της ημέρας και παρά την σημαντική βοήθεια οργανώσεων και εθελοντών, ιδιαίτερα της Ιματιοθήκης της αγάπης, βρεθήκαμε αντιμέτωποι ξανά με την ίδια ωμή και ντροπιαστική αλήθεια για όλους.
Φαγητό δεν υπήρχε για τα 81 άτομα – είχαν να φάνε από την προηγούμενη μέρα δλδ 30 ώρες - διότι για πολλοστή φορά και μονότονα μας επανέλαβαν ότι το λιμεναρχείο δεν έχει πιστώσεις για σίτιση. Με 10 πίτσες (που πληρώθηκαν ρεφενέ) και 12 μερίδες από την Ταξιαρχία, ας πούμε ότι τους ταΐσαμε. Αν αύριο φυσήξει ούριος άνεμος ίσως να πάνε καλύτερα τα πράγματα. Γιατί το κράτος μπορεί να διασφαλίσει τον εγκλεισμό αλλά όχι την σίτιση.
Και δεν είναι μόνο το φαγητό. Τα 81 άτομα χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες, η μία των 40 ατόμων στριμώχτηκε στο υπόγειο γυμναστήριο της αστυνομίας και οι υπόλοιποι στον άθλιο «οικίσκο» του λιμεναρχείου.
Το ξύλινο αυτό παράπηγμα του λιμεναρχείου υποχρεώνει όλους μας να δεχθούμε ότι μπορούν να κοιμηθούν κατάχαμα, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο 40 άτομα, γυναίκες, μωρά, άντρες.
Μας υποχρεώνει να δεχθούμε ως ανεκτή την κατεστραμμένη τουαλέτα στην οποία το μισό πάτωμα δεν υπάρχει πλέον, στην οποία μπαινοβγαίνουν ποντίκια (τουλάχιστον δύο έκαναν βόλτα στο χώρο, τα είδαν οι γυναίκες πρόσφυγες και μας παρακαλούσαν να τα σκοτώσουμε γιατί φοβούνται να κοιμηθούν).
Μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι μωρά, γυναίκες και άντρες δεν μπορούν ούτε καν να πλυθούν και πρέπει να παραμείνουν νηστικοί, στοιβαγμένοι και άπλυτοι σε αυτό το άθλιο κουτί που ούτε για στάβλος πλέον δεν κάνει.
Μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι μπορούν να κοιμηθούν 40 άτομα σε 30 τετραγωνικά. Μας υποχρεώνει να δεχθούμε τις απίστευτες δικαιολογίες κάθε φορά για το ότι η κατάσταση αυτή δεν βελτιώνεται τους τελευταίους 10 μήνες.
Εμείς αναρωτιόμαστε: δεν φτάνει η δύναμη μας και η φωνή μας ατομικά και συλλογικά για να φερόμαστε σε ανθρώπους ως άνθρωποι;
Ποιος από όλους εμάς θα άντεχε τέτοια ταπείνωση; και με ποιο δικαίωμα την επιβάλλει η πολιτεία μας στο όνομα του νόμου και των γραφειοκρατικών οχυρώσεων;
Κύριοι, αυτή η κατάσταση με την αθλιότητα στο λιμεναρχείο δεν πάει άλλο. Οι δικαιολογίες και το μπαλάκι ευθυνών εκθέτουν όσους έχουν υπηρεσιακή αλλά και πολιτική ευθύνη. Όσους άκοπα στα λόγια πλειοδοτούν αλλά η ωμή αλήθεια τους διαψεύδει.
Ας αναμετρηθούμε όλοι με την αξιοπρέπεια μας. Η αθλιότητα του λιμεναρχείου πρέπει να τελειώσει.
«ΛΑΘΡΑ;» - ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΧΙΟΥ
