Οι δεσμεύσεις Σαμαρά στον πρόεδρο των ΗΠΑ ξεπερνούν τους «yes
man» και την παλιάς κοπής υποτέλεια. Πίσω από τις γενικόλογες
και γεμάτες υποκρισία δηλώσεις του τύπου «δεν είναι λύση η λιτότητα», υπάρχει η «αποφασιστική προώθηση» των
καταστροφικών «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων», για την οποία μίλησαν τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Σαμαράς.
Κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ
υπερπροβάλλουν την τοποθέτηση του Ομπάμα «κατά της λιτότητας», ενώ είναι το ΔΝΤ, στο οποίο οι ΗΠΑ
παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, που έχει επιβάλλει μαζί με την ΕΕ όχι απλά
«λιτότητα» αλλά ένα συνολικό σφαγείο των εργατικών, κοινωνικών και δημοκρατικών
δικαιωμάτων.
Ταυτόχρονα, ο Σαμαράς με τις εμφυλιοπολεμικές αναφορές του για
την «ιστορική συμπόρευση με τις ΗΠΑ» και τις «μάχες για ευγενείς σκοπούς», που
παραπέμπουν στον Εμφύλιο, την Κορέα, τον πόλεμο του Κόλπου και τη Λιβύη,
διεκδικεί το ρόλο του ενωματάρχη στην περιοχή. Ακολουθεί επικίνδυνους δρόμους δίνοντας στήριξη στα νέα πολεμικά
και ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, το Ιράκ και
το Ιράν, την Βόρεια Αφρική, τα Βαλκάνια και βεβαίως την Κύπρο, για την οποία προαναγγέλθηκε νέο σχέδιο
Ανάν.
Ο Σαμαράς εκθείασε το ρόλο των
ΗΠΑ στην καταστολή
κινημάτων και στην πραγματικότητα, αντί για την ανεργία έβαλε
άλλα στην «πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος»: το κυνήγι των μεταναστών χωρίς χαρτιά
και την καταστολή των λαϊκών εξεγέρσεων.
Επίσης, πήρε τα εύσημα για το ρόλο που
έπαιξε η κυβέρνησή του στην ανακατανομή της ενεργειακής πίτας και ουσιαστικά,
έβαλε τις ΗΠΑ στο παιχνίδι, υποσχόμενος ιδιαίτερη προώθηση των
αμερικανικών συμφερόντων στο εξάμηνο προεδρίας της Ελλάδας στην Ε.Ε.
Επιστρέφοντας ο πρωθυπουργός των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα φέρει εγγυήσεις και
στήριξη των ΗΠΑ μόνο για να συνεχίσει την εξοντωτική πολιτική που εφαρμόζει και
τίποτα παραπάνω. Την πολιτική που ούτως ή άλλως γεννήθηκε στις
ΗΠΑ και έχει οδηγήσει τον καπιταλισμό σε μια από τις χειρότερες κρίσεις του. Το δίλημμα δεν είναι «ΗΠΑ ή
Γερμανία», δημοσιονομική πειθαρχία και υπερεκμετάλλευση των
εργαζομένων με «γερμανική λιτότητα ή αμερικανικές πριμοδοτήσεις στο κεφάλαιο». Ο λαός δεν μπορεί να διαλέγει
αφεντάδες, ούτε παραλλαγές του ίδιου δρόμου προς την βαρβαρότητα.
Η ελπίδα δεν είναι στο «χάδι»
και τις «εγγυήσεις» των ΗΠΑ που θα τις δούμε σίγουρα στα προεκλογικά σποτάκια
της ΝΔ, αλλά στον
πολιτικό αγώνα των εργαζόμενων που θα ανατρέψει την αντιλαϊκή επιδρομή και την
κυβέρνηση. Στην ικανοποίηση των ζωτικών αιτημάτων εργαζομένων
και ανέργων, με άμεση διαγραφή του χρέους, έξοδο από ευρώ και ΕΕ,
αντικαπιταλιστική ανατροπή.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Χίου
