του ΓΙΑΝΝΗ ΞΕΝΑΚΗ
Με τις καλύτερες ευχές
για το 2014 και με υπομονή, μεγάλη καρδιά και βαθειά πατριωτική σκέψη μπορούμε
να αντέξουμε και να βγούμε από την κρίση.
Έχουμε αποδείξει πως υπομονή
διαθέτουμε, αφού παρά την αηδία απέναντι στο χρεοκοπημένο σύστημα, παρά την κατάθλιψη
και την φτώχια δεν χάσαμε το χιούμορ και την επιμονή μας. Αποδείξαμε πως τα θαυματουργά
γονίδια του Έλληνα, από την εποχή του Οδυσσέα, δίνουν ζωή στο μυαλό και την ψυχή
μας. Πως οι πανέξυπνες επιχειρήσεις που ξεφυτρώνουν καθημερινά δείχνουν ότι το εφευρετικό
πνεύμα ανθίζει. Πως αφού δεν έχουμε ακόμα επαναστατήσει αναγνωρίζουμε και την δική
μας, έστω μικρή ευθύνη σ αυτό που σήμερα βιώνουμε.
Έχουμε επίσης αποδείξει πως και μεγάλη καρδιά
και βαθειά ψυχή διαθέτουμε, αφού οι καθημερινές εκδηλώσεις αλληλεγγύης επιβεβαιώνουν
πως δεν χάσαμε την ανθρωπιά μας. Πως η δυστυχία και η φτώχια, η πίεση και το άγχος
μας κρατούν ενωμένους. Πως παρά το ότι τα τελευταία 40 χρόνια σύσσωμο το πολιτικό
σύστημα γέρασε, χρεοκόπησε, μούχλιασε, βρώμισε από κορυφής μέχρι ονύχων, εμείς
δεν τους στείλαμε ακόμα εκεί που άλλοι λαοί θα τους είχαν στείλει προ πολλού.
Εκείνο όμως που είναι
ζητούμενο, είναι η βαθειά πατριωτική σκέψη. Σ αυτό θα επικεντρωθώ περισσότερο, γιατί
η μέχρι σήμερα επιλεκτική κατά το δοκούν επίκληση της, συντέλεσε και συντελεί
τα μέγιστα στην εικόνα της πατρίδας και κατ επέκταση του τόπου μας. Προσωπικά πιστεύω
πως την διαθέτουμε, αφού σε κρίσιμες καμπές που απειλήθηκε η ελευθερία μας την αποδείξαμε
με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο και πράξη. Σε περιόδους όμως ειρήνης, την θέση της
παίρνει το ατομικό και οικογενειακό συμφέρον και επιπλέον ο ταξικός και ιδεολογικός
διχασμός που καθορίζει τον λόγο και την συμπεριφορά μας, σημεία μιας πολλαπλά διαβρωμένης
κοινωνίας.
Σήμερα όμως, σε μια πολλαπλά
λαβωμένη κοινωνία χρειάζεται και επιβάλλεται ιδιαίτερη σοβαρότητα και λεπτή συνειδησιακή
επίκληση για δυο κυρίως λόγους. Αφενός λόγοι, συμπεριφορές και πράξεις να μην οδηγήσουν
σε έναν κοινωνικό διχασμό με οδυνηρά αποτελέσματα και αφετέρου επιλογές πολιτικών
και προσώπων που δεν θα οδηγήσουν πλέον, λόγω της νοοτροπίας και του λαϊκισμού
τους, τον τόπο σε καταστροφικές συνέπειες και την νέα γενιά σε απόγνωση.
Με αυτή την έννοια θεωρώ
, πως στις αυτοδιοικητικές εκλογές που θα γίνουν σε 4 μήνες περίπου από τώρα, πρέπει
η πατριωτική συνείδηση και σκέψη να πρυτανεύσει πάνω απ όλα στην επιλογή μας. Πιστεύω
πως οι πολίτες μπορούν να το πράξουν, δεν ξέρω αν θέλουν για όλους τους παραπάνω
λόγους που ανάφερα. Πιστεύω επίσης με απόλυτη βεβαιότητα πως οι τοπικοί άρχοντες
που θα επιλεγούν, είναι απαραίτητο να διακατέχονται από μεταρρυθμιστική διάθεση
και όχι από διαχειριστική λογική. Είναι βέβαιο, κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία,
πως η νέα προγραμματική περίοδος 2014- 2020 θα είναι η τελευταία ευκαιρία αν θέλουμε
να πάει μπροστά ο τόπος μας, αν σκεπτόμαστε το μέλλον των παιδιών μας, αν αγαπούμε
πραγματικά το νησί μας και μαζί και τους εαυτούς μας ως μέλη της μικρής τοπικής
μας κοινωνίας.
Αυτή την τελευταία προγραμματική
περίοδο, θα την διαχειριστεί η νέα δημοτική και περιφερειακή αρχή, αυτοί δηλαδή
που εμείς θα επιλέξουμε. Με ανακυκλωμένα ή υπό αξιοποίηση υλικά κατεδαφίσεως,
είναι δεδομένο και προδιαγεγραμμένο πως δεν υπάρχει ελπίδα. Η διαχείριση για να
έχει αποτελέσματα χρειάζεται μεταρρυθμιστική διάθεση, φρέσκες ιδέες, καινοτομία
δράσεων, προγραμματισμό και στόχευση με πολλή δουλειά. Χρειάζεται επίσης την μέγιστη
συναίνεση. Ας προβληματιστούμε λοιπόν κι ας δώσουμε την ευκαιρία στους εαυτούς
μας για υπερβάσεις που μέχρι σήμερα δεν έγιναν.
Γιάννης Ξενάκης
