Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Χαιρετισμός Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου στήν ἒναρξη τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου γιά τά 75 ἒτη δράσεως τῶν Χιακῶν Σωματείων Ἀμερικῆς καί Καναδᾶ


E-mailΕκτύπωσηPDF
CHIOS-SOCIETIES-60-th-CONVENTIONΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ κ. ΜΑΡΚΟΥ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Αἰσθήματα πατρικῆς ἀγάπης, χαρᾶς ἀλλὰ καὶ συγκινήσεως κατακλύζουν τὴν καρδιὰ μου αὐτὴν τὴν ἰδιαίτερη στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία ἀτενίζω τὰ πρόσωπα τῶν ἀγαπημένων πνευματικῶν μου τέκνων, τῶν Χίων τῆς Ἀμερικῆς καὶ τοῦ Καναδᾶ.
Πάντοτε ὁ πατέρας μεριμνᾷ καὶ ἀγωνιᾷ γιὰ τὴν πορεία καὶ τὴν προκοπὴ τῶν παιδιῶν του, μὴ φειδόμενος κόπων καὶ μόχθων, θυσιῶν καὶ ἀγρυπνιῶν γι’ αὐτά, ἀλλὰ καὶ ἀγάλλεται καὶ καυχᾶται ὅταν παρατηρεῖ τὴν ἐπιτυχῆ καὶ καλλίκαρπη ἀνέλιξη καὶ πρόοδό τους.
Χαίρομαι λοιπὸν διότι λόγος σημαντικὸς καὶ χρέος πατρικὸ ὁδήγησε τὰ βήματά μου κοντά σας. Εὑρίσκομαι ἐδῶ γιὰ νὰ συνεορτάσουμε τὰ 75 ἔτη δράσεως τῶν Χιακῶν Σωματείων σας καὶ νὰ γευθοῦμε πνευματικὰ μαζί τοὺς εὔχυμους καρποὺς τῆς ἀνωφερικῆς διαδρομῆς τοῦ χιακοῦ ἑλληνισμοῦ στὴν ἀμερικανική ἤπειρο, ἡ ὁποία ὑπῆρξε ὁπωσδήποτε κοπιώδης μέσα ἀπὸ τοὺς νοητοὺς Λαιστρυγόνες καὶ τὶς ἀλλότριες Σειρῆνες τῆς ξενιτιᾶς.
Παρακολουθώντας τὴν ἀγωνιώδη πορεία τῶν μεταναστῶν ἀδελφῶν μας στὴν ἱστορική τους διαδρομή, παρατηροῦμε τὸν βαθμὸ ἀντιστάσεώς τους καὶ τὶς ἀντοχὲς τῶν πνευματικῶν ἀντισωμάτων τους στὶς ξένες ἐπιρροές, ἢ ἀκόμη καὶ τὸν βαθμὸ τῆς ἀφομοιώσεως ἢ τοῦ εἴδους τοῦ συμβιβασμοῦ τους, ἐν ὀλίγοις προσεγγίζουμε τὴν ψυχοσύνθεση καὶ τὴν πορεία τους μέσα στὴν οἰκουμενικότητα τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, πάντοτε ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ἀξιῶν τοῦ Γένους μας .
Τρία στοιχεῖα, κατὰ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ κόσμο, ἀποτελοῦν τὰ χαρακτη-ριστικὰ ἑνὸς λαοῦ: τὸ «ὅμαιμον», τὸ «ὁμόγλωσσον» καὶ τὸ «ὁμόθρησκον».
Τὸ ὅμαιμον ἀναφέρεται στὴν κοινὴ καταγωγή, στὸ κοινὸ αἷμα, αὐτὸ ποὺ γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες ἀποτελεῖ τὸ καύχημά μας, τὸ διάδημα τῆς δόξας τοῦ ἔθνους μας. Αὐτὸ τὸ κοινὸ αἷμα ὁ λαός μας δὲν δίστασε ἀκόμη καὶ νὰ τὸ χύσει στοὺς ἡρωικούς, ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, ἀγῶνες του, προκειμένου νὰ ὑπερασπισθῇ τὰ ἀθάνατα ἰδανικά του. Καὶ αὐτὸ τὸ κοινὸ αἷμα ἀποτελεῖ τὸ συνεκτικὸ κρίκο τοῦ ἑλληνισμοῦ, ὁπουδήποτε καὶ ἂν ἔφτασε καὶ ἐμεγαλούργησε, ὅπως συνέβη καὶ συνεχίζει νὰ συμβαίνει καὶ ἐδῶ μὲ ἐσᾶς, στὴν Ἀμερική καὶ τὸν Καναδᾶ.
Τὸ ὁμόγλωσσον εἶναι ὁ τρόπος τῆς ἐπικοινωνίας μας, ἡ κοινή μας γλῶσσα. Ἡ περιάκουστη καὶ ἀδάμαστη ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἡ πλουσιότερη τοῦ κόσμου στὴν ἔκφραση τῶν συναισθημάτων, στὴν ἔκφραση τῆς δύναμης τοῦ ἀθανάτου ἑλληνικοῦ πνεύματος, ἀκόμη καὶ στὴν φανέρωση τῶν οὐράνιων ἀληθειῶν αὐτοῦ τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου. Αὐτὴ ἡ γλῶσσα, ποὺ στὴν πολυετῆ σας παρουσία καὶ ἐσεῖς ἐδῶ κρατήσατε ἀλώβητη, ἔγινε τὸ μέσο τοῦ ἐκπολιτισμοῦ ἄλλων λαῶν καὶ ἡ ὁλκάδα, ποὺ μετέφερε τὰ σωτηριώδη μηνύματα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.
Καὶ τὸ τρίτο στοιχεῖο εἶναι τὸ ὁμόθρησκον, ἡ κοινὴ πίστη στὸν ἕνα ἀληθινό Θεό. Αὐτὴ ἡ πίστη προσφέρει τὴν δύναμη γιὰ ἀγῶνες, καθίσταται ἀστείρευτη πηγὴ ἐλπίδος, καθίσταται λουτήρας ἀναγεννήσεως, χάριτος καὶ προσδοκίας. Τὶς ρίζες τοῦ δέντρου τῆς πίστεώς μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ ἡ Ἐκκλησία μας πότισε μὲ τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν της, ὥστε νὰ μείνει ἀκλόνητη, ἰσχυρή, ἁγνὴ καὶ ἀνόθευτη. Τὴν πίστη του ὁ Ἕλληνας τὴν μετέφερε παντοῦ, ὅπου κι ἂν ἔφτασε, ὁπουδήποτε κι ἂν πῆγε. Ἀπὸ αὐτὴν ἄντλησε δύναμη, γύρω ἀπὸ αὐτὴν συσπειρώθηκε καὶ σὲ αὐτὴν κατέφυγε, μέσα στὴν τύρβη τῶν ἀλλοτρίων πολιτισμῶν, τῶν διαφορετικῶν φυλῶν καὶ τῶν θρησκειῶν. Ἔτσι μικροὶ ἢ μεγαλύτεροι ὀρθόδοξοι ἱεροί ναοὶ ἀνηγέρθησαν στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. Ἡ φλόγα τῆς κανδήλας ἐνώπιόν τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Μητέρας Παναγίας δὲν ἔσβησε, καὶ τὸ λιβανωτό, μαζὶ μὲ τὴν ἑλληνικὴ λαλιὰ τοῦ Εὐαγγελίου, κατέστη ἡ παρηγοριὰ τοῦ ἀπόδημου, τὸ κλέος καὶ τὸ καύχημά του.
Ἀγαπητά μου παιδιά, εἶσθε ἄξιοι κάθε ἐπαίνου, διότι σήμερα, τόσα χρόνια μετὰ ἀπὸ τὰ πρῶτα ὀργανωμένα βήματα τῶν πατέρων σας σὲ αὐτὴν τὴν εὐλογημένη ἤπειρο, κρατᾶτε τὴ σκυτάλη τῆς ἱστορίας ἀκλόνητη καὶ συνεχίζετε τὴν παρακαταθήκη τους ἀνόθευτη.
Καυχᾶται ἡ Χίος μας γιὰ ἐσᾶς. Καυχᾶται καὶ ὁ πνευματικός σας Πατέρας γιὰ τὰ τέκνα του, διότι ὡς ἄξιοι συνεχιστὲς τῶν προγόνων σας ὄχι μόνον δὲν μειοδοτήσατε, ἀλλὰ προχωρήσατε ἀκόμη περισσότερο, προοδεύσατε, μεγαλουρ-γήσατε καὶ συνεχίζετε νὰ μεγαλουργεῖτε χωρὶς νὰ ἀπεμπολήσετε τὸ πατρῷο ἐθνικὸ φρόνημα καὶ τὴν ζωηφόρο πίστη μας.
Ἐμπιστευθεῖτε τήν ἀσφάλεια πού ἐγγυῶνται ἡ ἐμπνευσμένη οἰακοστροφία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀμερικῆς ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Ἀρχιεπισκοπο Ἀμερικῆς κ. Δημήτριο καί ἡ ἀγάπη, ἡ ἀδιάλειπτη μέριμνα καί ἡ ἐπιστασία τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.
Ἐμεῖς σᾶς καμαρώνουμε καί παρακαλοῦμε τόν Θεό νά σᾶς σκέπει, νά σᾶς εὐλογεῖ, νά σᾶς στηρίζει καί νά κατευθύνει τά βήματά σας «εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν». Ἡ Ἁγία Μαρκέλλα καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Χίου νὰ πρεσβεύουν στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό νὰ σᾶς δυναμώνει καὶ νὰ σᾶς βοηθεῖ.
Ἀδελφοί μου,
Νὰ θυμᾶσθε πάντοτε ὅτι ἡ ζωὴ καὶ ἡ πορεία ὅλων μας, ἀτομικὴ καὶ συλλογική, ἐξαρτᾶται καὶ κατευθύνεται ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ διέπων τὰ πάντα. Ἐσεῖς καλεῖσθε νὰ παραμείνετε ἀγωνιστὲς καὶ φρυκτωροί τῶν ἑλληνορθοδόξων ἀρχῶν καὶ ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας στὸν παρόντα αἰῶνα, στὴν σύγχρονη καὶ διαρκῶς μεταβαλλόμενη παγκόσμια κοινωνία, ὡς τίμια μέλη τῆς ὁμογένειας, ἀγωνιζόμενοι μὲ σύνεση, μὲ ἀδελφοσύνη, μὲ πνεῦμα ἀλληλοεξυπηρετήσεως καὶ αὐτοθυσίας, τίμιοι μὲ τὸν ἑαυτό σας, τίμιοι μὲ τὴν ἱστορία, τίμιοι μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ καλύτερη ἀπόδοση τοῦ χρέους πρὸς τοὺς πρώτους πατέρες σας ποὺ κατέφθασαν ἐδῶ, ἀλλὰ καὶ ὁ ἔπαινος τῶν ἐπιγόνων πρὸς ἐσᾶς.
«Ὁ δὲ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως» νὰ εἶναι πάντοτε μαζί σας.
image1