της Στέλλας Αμπαζή
Μπροστά στην κάλπη της 25ης Γενάρη, οι γυναίκες της
εργατικής - λαϊκής οικογένειας, εργαζόμενες και άνεργες, νέες και συνταξιούχοι,
χρειάζεται να στρέψουν το βλέμμα και τον προβληματισμό τους στην επόμενη μέρα
των εκλογών. Την επόμενη μέρα, θα είναι εδώ όλοι οι παράγοντες που επιδεινώνουν
τη ζωή τους, οι απώλειες που υπέστησαν και η επίθεση που δέχτηκαν μια σειρά
δικαιώματά τους τα προηγούμενα χρόνια. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο απολογισμός
είναι αρνητικός όσον αφορά τις θέσεις εργασίας, τους μισθούς και τις συντάξεις,
τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, την προστασία της μητρότητας, το
δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια για τη λαϊκή
οικογένεια, χωρίς επιχειρηματική δραστηριότητα.
Μέσα στο θορυβώδη διαξιφισμό μεταξύ ΝΔ
και ΣΥΡΙΖΑ, που γίνεται για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα
συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, πρέπει και οι γυναίκες που βρίσκονται
στο στόχαστρο της αντιλαϊκής επέλασης να θέσουν τα δικά τους ερωτήματα: Είναι λύση για τις ίδιες και τις
οικογένειές τους τα ψίχουλα που υπόσχονται όσοι διαγκωνίζονται να αναλάβουν το
ρόλο του «πρώτου βιολιού» στην ορχήστρα που διευθύνουν η ΕΕ και οι
επιχειρηματικοί όμιλοι; Ψίχουλα που θα εξανεμιστούν την ίδια μέρα με δεδομένες
τις συνέπειες του αντιλαϊκού οπλοστασίου.
Γι' αυτό είναι ανάγκη να στηρίξουν στην κάλπη το ΚΚΕ που
πρωταγωνιστεί στην οργάνωση του αγώνα του λαού για το ξήλωμα όλου του
αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, την κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων,
για την ανάκτηση των απωλειών του λαού. Να κάνουν κριτήριο ψήφου τις σύγχρονες
λαϊκές ανάγκες και τη δυνατότητα να ικανοποιηθούν, ενάντια στη στρατηγική ΕΕ
και κάθε κυβέρνησης που θυσιάζει τα δικαιώματα του λαού για τα κέρδη των μονοπωλιακών
ομίλων.
Ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει, για παράδειγμα,
πως οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων αρνούνται να συμβιβαστούν με την εργασιακή
ζούγκλα που έχουν φτιάξει η ΕΕ και τα κόμματά της, πως διεκδικούν μόνιμη και
σταθερή δουλειά με σύγχρονα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Γιατί, πολύ πριν την εκδήλωση της
οικονομικής κρίσης και την επιτάχυνση των βάρβαρων μέτρων, η μερική και εποχική
απασχόληση διαφημίστηκαν σαν μια «ευκαιρία» και «δυνατότητα» να συνδυάσουν οι
γυναίκες την παραμονή τους στην αγορά εργασίας με τη φροντίδα των παιδιών και
της οικογένειάς τους, με το επιχείρημα πως τάχα βοηθούν την «ισορροπία» ανάμεσα
στη δουλειά και την οικογένεια. Αφού επέβαλαν τη μισή δουλειά αρχικά στις
εργαζόμενες, στη συνέχεια την επέκτειναν σε ευρύτερα τμήματα εργαζομένων,
αποψιλώνοντας παράλληλα κάθε υπηρεσία και παροχή που έχει ανάγκη η λαϊκή
οικογένεια και μετατρέποντάς τη σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ
σηκώνει προεκλογικά τη σημαία της επαναφοράς του κατώτερου μισθού, ενώ την ίδια
στιγμή η εξαγγελία αυτή είναι στην ουσία χωρίς αντίκρισμα για τις χιλιάδες
εργαζόμενες με τετράωρα και εξάωρα, με «μπλοκάκι», για τις νέες γυναίκες στα
προγράμματα κακοπληρωμένης και προσωρινής δουλειάς, καθώς αυτές οι εργασιακές
σχέσεις έχουν αντικαταστήσει τον κατώτερο μισθό με ένα κλάσμα του.
Ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ότι οι
εργαζόμενες, ιδιαίτερα οι νέες γυναίκες, δεν αποδέχονται ότι η σύνταξη και η
ασφάλιση θα αποτελεί για αυτές άπιαστο όνειρο. Με το επιχείρημα της «ισότητας», ΕΕ
και κυβερνήσεις κατάργησαν την 5ετή διαφορά στη συνταξιοδότηση μεταξύ γυναικών
και ανδρών, πολύ πριν κάνουν τα μνημόνια την εμφάνισή τους, παραγνωρίζοντας τις
βιολογικές ανάγκες της εργαζόμενης γυναίκας, που προκύπτουν από τον
αναπαραγωγικό της ρόλο, την ανάγκη προστασίας της μητρότητας, που επιβάλλουν τη
διαφορά αυτή στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Στα σκαριά έχουν νέα επίθεση
στην Κοινωνική Ασφάλιση που πρέπει να συναντήσει οργανωμένη και μαχητική
απάντηση ιδιαίτερα από τις εργαζόμενες, καθώς αυτές θα πρέπει να συμπληρώσουν
όχι μία αλλά δύο ζωές στη δουλειά για να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις για
συνταξιοδότηση, με δεδομένη την ανεργία, την ανασφάλιστη δουλειά και το μισό
ένσημο της ελαστικής απασχόλησης. Οσες τα καταφέρουν, και με τον όρο πως η
σύνταξή τους θα είναι μικρότερη των 700 ευρώ, θα ...επωφεληθούν από την
επαναφορά της 13ης σύνταξης που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η δύναμη που θα μετρήσει το ΚΚΕ και
στην ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι δύναμη για τις εκατοντάδες χιλιάδες
άνεργες και άνεργους για τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων προστασίας των ανέργων και
των οικογενειών τους.
Γιατί η ενίσχυση του ΚΚΕ αποτελεί προϋπόθεση για να
ανοίξει ο δρόμος για να δοθεί μόνιμη και οριστική λύση στην ανεργία, στο
πλαίσιο μιας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας, όπου τα βασικά και συγκεντρωμένα
μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και η παραγωγή θα σχεδιάζεται με
κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων και το τιμόνι της εξουσίας θα είναι στα
χέρια της εργατικής τάξης, του λαού.
Οι εργοδότες αξιοποιούν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας των
γυναικών για να εκβιάζονται οι εργαζόμενες να αποδεχθούν την ατομική σύμβαση
(βλ. Σούπερ Μάρκετ «Χαρά» στη Χίο), τη μείωση του μισθού τους, το ωράριο -
λάστιχο, την κατάργηση της αργίας της Κυριακής όπως επανειλημμένα επιδιώκεται
και στο νησί μας. Για να είναι οι άνεργες έτοιμες για την ίδια και μεγαλύτερη
εκμετάλλευση. Το γνωρίζουν οι γυναίκες που αναγκάζονται να δεσμεύονται με «συμφωνητικά»
πως δε θα δημιουργήσουν οικογένεια. Το ίδιο και οι εργαζόμενες στα «πεντάμηνα»
της «κοινωφελούς εργασίας» και τα «voucher» της «επιταγής εισόδου στην αγορά
εργασίας», προγράμματα που η ΕΕ διαφημίζει ως μέτρα για την αντιμετώπιση της
ανεργίας, που η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ υλοποίησε και η αξιωματική
αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, διατείνεται πως θα τα εφαρμόσει καλύτερα. Εξασφαλίζουν
«τζάμπα» εργαζόμενους και επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ
στήνουν τις άνεργες στην ουρά για ένα σύντομο «διάλειμμα» κακοπληρωμένης
δουλειάς, προτού βρεθούν ξανά στην ανεργία.
Από το στόχαστρο της επίθεσης των
τελευταίων χρόνων δε θα μπορούσε να ξεφύγει η μητρότητα, αφού για την ΕΕ, τους
επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους, οι παροχές για την προστασία της
θεωρούνται «κόστος» που πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό της ανταγωνιστικότητας. Στο πλαίσιο αυτό, για παράδειγμα, στο
τέλος του 2012 κατάργησαν το επίδομα τοκετού για τις γυναίκες που γεννούν σε
δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια και το διατήρησαν μόνο για τις γυναίκες που
γεννούν στο σπίτι. Καλούν τις γυναίκες να ξεχάσουν ακόμα και αυτό το μικρό
βοήθημα που έπαιρναν για να καλύψουν ένα μικρό μέρος από τις αυξημένες ανάγκες
που συνεπάγεται για τους νέους γονείς η γέννηση του παιδιού τους. Κι όπως
φαίνεται δεν θα είναι η τελευταία παροχή που θα αποχαιρετίσουν οι νέες μητέρες.
Τα επόμενα βήματα της επίθεσης έχουν ήδη διαγραφεί. Αυτό δείχνει η πρόσφατη
πρόταση του υπουργού Παιδείας, να καλυφθούν τα σοβαρά κενά στα σχολεία από
γυναίκες εκπαιδευτικούς που βρίσκονται σε γονική άδεια. Η κατεύθυνση φαίνεται
και από τη συζήτηση και τις προτάσεις που έχουν διατυπωθεί εδώ και χρόνια στην
ΕΕ, για μετατροπή της άδειας μητρότητας σε γονική άδεια, ένα μέρος της οποίας
θα πρέπει να χρησιμοποιείται από τον πατέρα, στο όνομα και πάλι της «ισότητας».
Στο φόντο αυτό, η στήριξη στο ΚΚΕ είναι στήριξη στη μόνη δύναμη που παλεύει για
την ουσιαστική προστασία της μητρότητας, που αναδεικνύει πως αυτή μπορεί να
γίνει πράξη στο πλαίσιο μιας κοινωνίας όπου η στήριξη της λαϊκής οικογένειας με
κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές δεν θα αντιμετωπίζεται σαν κόστος που
περιορίζει τα κέρδη, αλλά ως κοινωνική ανάγκη που θα πρέπει να ικανοποιείται σε
ανώτερο διαρκώς βαθμό.
Στέλλα Αμπαζή
Υποψήφια με το ΚΚΕ στη Χίο
