Δεν είναι
καθόλου απίθανο, τις επόμενες μέρες να ανοίξουμε τις τηλεοράσεις μας και να
δούμε κάποιο προεκλογικό πάνελ που θα συζητά για τις εκλογές. Η σύνθεση του
πάνελ μπορεί να είναι η εξής: Η κα Γκερέκου ή ο κ. Οικονόμου από τη ΝΔ, η κ.
Τζάκρη από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Χρυσοχοΐδης από το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Πεταλωτής από το
ΚΙΔΗΣΟ του Γ.Α.Π., η κα Δρέττα από το ΠΟΤΑΜΙ. Μια σύνθεση γνώριμη, αφού το 2010
ήταν μέρος της σύνθεσης του Υπουργικού Συμβουλίου της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ
του Γιώργου Παπανδρέου! Μια κυβέρνηση που, όπως αρέσει σε κάποιους επίδοξους
κυβερνώντες να λένε, «έβαλε τη χώρα στα μνημόνια». Η αστική πολιτική
πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει κάθε φαντασία...
Τις τελευταίες
μέρες, και μπροστά στο «κλείσιμο» των ψηφοδελτίων (η προθεσμία έληξε χτες), οι
εργαζόμενοι βλέπουν να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους ένα μπαράζ πολιτικών
μεταγραφών που προκαλεί τουλάχιστον ίλιγγο και αποστροφή. Αποστροφή σε ένα λαό
που τον καλούν στις προσεχείς εκλογές να επιλέξει από τον «ίδιο κουβά», να επιλέξει
ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις που, παρ' όλες τις διαφορές τους, συγκλίνουν στα
βασικά στρατηγικά ζητήματα. Ολοι - πλην ΚΚΕ - προβάλλουν ως μονόδρομο για το
λαό την ανάκαμψη του κεφαλαίου, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, τις
υποβαθμισμένες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, τη ζωή με ψίχουλα.
Το με ποιο
κριτήριο γίνονται κινήσεις, μετακινήσεις, μεταγραφές, αν εντάσσονται σε
γενικότερους σχεδιασμούς αστικών επιτελείων, αν έχουν σχέση με τη μοιρασιά
κοινοβουλευτικών και κυβερνητικών θέσεων, την ατομική διάσωση ορισμένων, λίγο
αφορά το λαό.
Αυτό που πρέπει
να τον αφορά είναι η διαπίστωση ότι αυτές οι εξελίξεις είναι λογικές, αφού
προωθούνται με δεδομένη τη στρατηγική σύμπλευση ανάμεσα στα κόμματα από τα
οποία φεύγουν και σ' αυτά στα οποία έρχονται. Στρατηγική σύμπλευση που είναι
πολύ πιο ισχυρή από τον όποιο «αυτοεξευτελισμό» μπορεί να ρισκάρει κάποιος
πολιτικός ή κάποιο κόμμα που συμμετέχει σε αυτό το αλισβερίσι. Γιατί, γι' αυτά
τα κόμματα, υπερισχύει το ότι πρέπει να συνεχιστεί μια πολιτική με το ένα ή το
άλλο μείγμα διαχείρισης, που θα ενισχύει την εξουσία του κεφαλαίου σε βάρος του
λαού, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτή είναι η ουσία, όσο
και αν κάποιοι κριτικάρουν και βάζουν ηθικά ζητήματα που εγείρουν αυτές οι
μεταγραφές...
Εξω από αυτό το
άθλιο αλισβερίσι είναι μόνο το ΚΚΕ. Και αυτό γιατί ακριβώς η πολιτική πρόταση
του ΚΚΕ βρίσκεται στην αντίπερα όχθη απ' αυτή του κεφαλαίου και της ΕΕ, της
ζωής με ψίχουλα. Το κύριο για το λαό στις εκλογές είναι πως, από τις 26 του
μήνα, θα αντιμετωπίσει όλα αυτά που θα είναι εδώ, ανεξάρτητα από το ποιος θα
είναι στην κυβέρνηση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ΚΚΕ στις 26 του μήνα θα
βρίσκεται - και γι' αυτό πρέπει να είναι δυναμωμένο - στο μετερίζι για την
οργάνωση της πάλης για το ξήλωμα όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου,
για την ανάκτηση απωλειών, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο για την ανατροπή
αυτής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για να απολαμβάνει όλος ο λαός τον
πλούτο που παράγει. Και σε αυτό τον αγώνα αθλιότητες και παιχνιδάκια δε χωράνε,
γι' αυτό άλλωστε στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ θα βρει κανείς δοκιμασμένους αγωνιστές
στα πεδία της ταξικής πάλης και όχι γυρολόγους της αντιλαϊκής πολιτικής.
Γιάννης Ζωφός
Υποψήφιος
βουλευτής με το ΚΚΕ στη Χίο
