Σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα, η Γερμανία είχε βασικό ρόλο στην παραγωγή χημικών όπλων της Συρίας
Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο... ουδέν λάθος – ακόμη κι αν είναι φονικό – αναγνωρίζεται. Πόσω μάλλον όταν δεν πρόκειται ακριβώς για «λάθη», αλλά για συνειδητή συνενοχή στην εξαπάτηση της διεθνούς κοινότητας στο όνομα των «εθνικών συμφερόντων». Και ναι, πρόκειται εκ νέου για τα «ιερά» – καθώς φαίνεται – εθνικά και εμπορικά συμφέροντα της Γερμανίας.
Όπως αποκαλύπτουν πρόσφατα δημοσιεύματα, η κυβέρνηση Μέρκελ έχει εδώ και 16 περίπου μήνες στην κατοχή της απόρρητα έγγραφα που της παραδόθηκαν από τον διεθνή Οργανισμό για την Απαγόρευση Χημικών Όπλων (OPCW), σύμφωνα με τα οποία γερμανικές εταιρείες διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στο πρόγραμμα παραγωγής χημικών όπλων της Συρίας. Ωστόσο, η Γερμανίδα καγκελάριος όχι μόνο δεν δείχνει καμία απολύτως διάθεση «διερεύνησης» της υπόθεσης, αλλά προβάλλει – όπως κάνουν επί δεκαετίες οι προκάτοχοί της – ως επιχείρημα για την άρνηση αυτήν το γεγονός ότι μια τέτοια «έρευνα» θα έθετε σε κίνδυνο «την εθνική στρατηγική εξωτερικής πολιτικής», ενώ – και εδώ το ζήτημα παίρνει διαστάσεις ανεκδότου – η δημοσιοποίηση της λίστας των γερμανικών εταιρειών που πρωταγωνίστησαν στις συγκεκριμένες συναλλαγές «θα παραβίαζε το σύνταγμα της χώρας».
Αμαρτωλή λίστα
Αξίζει να σημειωθεί δε ότι ο OPCW δεν είναι κάποια «τυχαία» υπηρεσία, αλλά πρόκειται για τον οργανισμό εκείνον που, σε συνεργασία με ειδικούς εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, ανέλαβε το 2013 την καταστροφή των χημικών όπλων του καθεστώτος Μπασάρ αλ Άσαντ.
Επίσης, να υπενθυμίσουμε ότι η διαδικασία αυτή συμφωνήθηκε μετά τη διαπιστωμένη επίθεση με το χημικό σαρίν κατά Σύριων αμάχων που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 1.500 ανθρώπους... Παρά το γεγονός ότι παραμένει αναπάντητο το ερώτημα σχετικά με το ποιος τελικά βρισκόταν πίσω από την επίθεση, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός που την εξαπέλυσε, κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στο χημικό οπλοστάσιο της χώρας. Τι έκανε λοιπόν το Βερολίνο αφού του παραδόθηκε η αμαρτωλή λίστα από τους διεθνείς εμπειρογνώμονες; Πολύ απλά, την ταξινόμησε ως «απόρρητη», την κλείδωσε σε κάποιο συρτάρι... κι όταν ο βουλευτής του αριστερού Die Linke, Jan van Aken (πρώην επιθεωρητής του ΟΗΕ για τα βιολογικά όπλα), απαίτησε να δει την εν λόγω λίστα, το μόνο που του επετράπη ήταν να διαβάσει την «απάντηση» της κυβέρνησης στο OPCW σε ένα ειδικά διαμορφωμένο και πλήρως απομονωμένο δωμάτιο του Κοινοβουλίου. Για τα ονόματα των εταιρειών, ούτε λόγος. Φυσικά, υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις – ήδη από περασμένες δεκαετίες – για το ποιες γερμανικές εταιρείες επωφελήθηκαν από το νταραβέρι όχι μόνο με τη Δαμασκό, αλλά και με τη Βαγδάτη.
Πολύ πριν φτάσει στα χέρια του Βερολίνου η λίστα του OPCW, το γερμανικό Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας – το οποίο αποχαρακτηρίζει σημαντικά έγγραφα μετά το πέρας των 30 ετών – δημοσιοποίησε πρόσφατα – και ίσως «κατά λάθος» – και ένα διπλωματικό μέμο που αφορούσε συνάντηση του Ισραηλινού πρέσβη στη Γερμανία, τον Δεκέμβριο του 1984, με την τότε ηγεσία του υπ. Εξωτερικών.
Ανάμεσα στα όσα ειπώθηκαν εκείνη την ημέρα, ο Ισραηλινός διπλωμάτης Γιτζάκ Μπεν Αρί ανέφερε πληροφορίες των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών σχετικά με τις γερμανικές εταιρείες που προμήθευαν με «επικίνδυνα» υλικά τη Δαμασκό. Μεταξύ άλλων, το μέμο αναφέρει τη βιομηχανία γυαλιού Schott, τον κατασκευαστή εργαστηριακού εξοπλισμού Kolb, την τεχνολογική εταιρεία Heraeus, τη φαρμακευτική Merck και την Gerrit van Delden. Μέχρι σήμερα, δεν γνωρίζουμε εάν οι συγκεκριμένες εταιρείες έπαιξαν ή όχι τελικά ρόλο στην οικοδόμηση του χημικού οπλοστασίου της Συρίας αλλά και του Ιράκ (τα ονόματα των περισσοτέρων εξ αυτών βρίσκονται και σε έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν κατά καιρούς από το αμερικανικό ΥΠΕΞ) διότι, πολύ απλά, το Βερολίνο δεν συναίνεσε ποτέ στη διεξαγωγή πλήρους έρευνας.
Είτε πρόκειται για τον πρώην χριστιανοδημοκράτη καγκελάριο Χέλμουτ Κολ είτε για τη νυν, διάδοχο και ομοϊδεάτισσά του, Άνγκελα Μέρκελ... η στάση της γερμανικής κυβέρνησης μένει απαράλλαχτη: Ρίχνουμε λίγη στάχτη στα μάτια των διεθνών συμμάχων μας (όπως για παράδειγμα η δήθεν «υποχώρηση» της κυβέρνησης Κολ στη θεσμοθέτηση της «υποχρεωτικής ειδικής άδειας εξαγωγών για ορισμένα χημικά υλικά», η οποία όμως είτε δινόταν χωρίς να προηγηθούν πραγματικοί έλεγχοι είτε παραβιαζόταν ανοιχτά από κάποιες εταιρείες - κολοσσούς), αλλά επί της ουσίας λέμε το εξής: Κάτω τα χέρια από τις γερμανικές επιχειρήσεις!
topontiki.gr
