Δέσποινας Ψώρρα-Λούρου
Βγαίνοντας από τον οικισμό του Βροντάδου και προχωρώντας προς την Λαγκάδα καθώς ατενίζουμε τις όμορφες ακτές, ξεπροβάλλει σαν να υπήρχε από πάντα εκεί πάνω στα βράχια, το Μοναστήρι της Μυρτιδιώτισσας. Την ιερά μονή Μυρσινιδίου την ίδρυσε ο ιερομόναχος Χριστόφορος Σερέμελης βάζοντας εκεί την εικόνα που είχε βρει κοντά στη θάλασσα. Τον Ιούλιο του 1887 έκτισε αρχικά πάνω στο βράχο έναν ευκτήριο οίκο. Επειδή όμως προσέρχονταν αρκετοί μοναχοί για να μείνουν εκεί συνέχισε να κτίζει κελιά και τελικά ο ευκτήριος οίκος διαμορφώθηκε σε μονή. Το1897 άρχισε η οικοδόμηση του Ναού η οποία τελείωσε σε τρία χρόνια. Ο μοναχός Χριστόφορος συνάντησε αρκετές δυσκολίες από τις τουρκικές αρχές, παρόλα αυτά όμως συνέχισε και διεκπαιρέωσε το έργο του. Ο Ναός της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας ολοκληρώθηκε και τα εγκαίνια τελέστηκαν στις 4 Ιουλίου του 1900 από τον τότε Μητροπολίτη Χίου Κωνσταντίνο Δεληγιάννη. Ο Χριστόφορος εν τω μεταξύ χειροτονήθηκε Αρχιμανδρίτης και έγινε Ηγούμενος της Μονής συνεχίζοντας το έργο του. Ίδρυσε βιβλιοθήκη στη Μονή που περιελάμβανε αξιόλογα έγγραφα καθώς και βιβλία. Επίσης φρόντισε να κτιστεί ο Ναός του Αγίου Χριστόφορου στον περίβολο της Μονής. Το μοναστήρι ήταν μια ανοιχτή αγκαλιά για τους ταλαιπωρημένους από τους Τούρκους αλλά και από το σεισμό του1881 ανθρώπους. Το 1898 με κτητορική πράξη που έγινε στη Μητρόπολη Χίου, παραχωρήθηκαν στη μονή, ο Ναός των Αγίων Αναργύρων Λαγκάδας ως μετόχι και ο Ναός του Αγίου Μακαρίου στο Βροντάδο. Μετά το θάνατο του ηγουμένου Χριστόφορου Σερέμελη το 1921 τον διαδέχτηκε ο Αμβρόσιος Μίχαλος που βρισκόταν από μικρή ηλικία κοντά του. Ο ηγούμενος Αμβρόσιος συνέχισε με ζήλο το έργο του προκατόχου του, αγόρασε μάλιστα από την κοινότητα του Βροντάδου την γύρω περιοχή, με σκοπό να καλλιεργήσει τη γη για να μπορούν να διαβιώνουν οι μοναχοί αλλά και να έχει κάποια έσοδα η μονή. Επίσης αναβάθμισε την βιβλιοθήκη συγκεντρώνοντας καθετί που αφορούσε τη Χίο. Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και με το φιλανθρωπικό του έργο και με τη βοήθεια του στην Εθνική Αντίσταση. Στο Μερσινίδι βρήκαν παρηγοριά πολλές εξαθλιωμένες από τον πόλεμο και την κατοχή, οικογένειες. Ο ηγούμενος Αμβρόσιος βοήθησε πολύ κόσμο να περάσει στα παράλια της Μικράς Ασίας αλλά και πολλούς συμμάχους στρατιώτες και αξιωματικούς για να μπορέσουν να φτάσουν στη βάση τους και να ενωθούν με το συμμαχικό στρατό. Πέθανε το1948 αφήνοντας ένα πραγματικά μεγάλο έργο πίσω του. Έτσι τον διαδέχτηκε ο ιερομόναχος και μετέπειτα Αρχιμανδρίτης Χριστόφορος Γεραζούνης, ο οποίος συνέχισε επάξια το έργο των προκατόχων του. Από το 1994 που πέθανε, η μονή έχει χάσει την αίγλη της, αλλά μεγάλη προσπάθεια καταβάλλει ο μοναχός Βικέντιος για τη συντήρηση και τη συνέχιση της λειτουργίας της μονής. Κάθε χρόνο πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στο μοναστήρι την παραμονή και την ημέρα του πανηγυριού της Μυρτιδιώτισσας, στις 24 Σεπτεμβρίου όπου γιορτάζεται η εύρεση της εικόνας της Παναγίας μέσα στις μυρσινιές στα Κύθηρα. Κλείνουμε τη σύντομη αναδρομή μας στην ιστορία της μονής της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας με την παράκληση η χάρη Της να μας βοηθάει και να είναι πάντα κοντά μας.
