Η Λύση της Διασύνδεσης
Πελοποννήσου-Κρήτης-Δωδεκανήσων
Η ηλεκτρική διασύνδεση των νησιών με τον ηπειρωτικό κορμό δεν είναι μια νέα ιδέα αλλά συνιστά τον πλέον βέλτιστο δρόμο...
που έχουν ακολουθήσει αρκετές ευρωπαϊκές χώρες για την αύξηση της ενεργειακής τους ανταγωνιστικότητας και οικονομίας. Εξάλλου μελέτες που έχουν ήδη εκπονηθεί από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο σε συνεργασία με Ρ.Α.Ε.-Δ.Ε.Σ.Μ.Η.Ε.-Δ.Ε.Η.-Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ., έχουν ως βασικό συμπέρασμά τους ότι η διασύνδεση Κρήτης-Δωδεκανήσων με το Ηπειρωτικό Σύστημα είναι η πιο τεχνοοικονομικά βέλτιστη και συμφέρουσα λύση οικονομικότερη της Αυτόνομης Ανάπτυξης με την κατασκευή νέων εργοστασίων μαζούτ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της "νομολογίας" ενεργειακής διασύνδεσης αποτελούν οι διασυνδέσεις Ιταλίας-Σαρδηνίας, Ισπανίας-Βαλεαρίδων νήσων, κ.α. Παρακάτω αναφέρουμε τη διασύνδεση Ιταλίας-Σαρδηνίας μια και κατέχει τις περισσότερες πρωτιές από τεχνολογικής και οικονομικής άποψης.
Σε αντιπαραβολή με τα παραπάνω, ο ατμοηλεκτρικός σταθμός (ΑΗΣ) στο Δ.Δ. Σορωνής τέθηκε σε λειτουργία το 1976 χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον καύσιμο μαζούτ και από το 1997 αποτελεί τον μοναδικό σταθμό παροχής ηλεκτρικής ενέργειας στη Ρόδο με ονομαστική ισχύ 234MW (σ.σ. η μέγιστη ζήτηση κατά το 2011 (Αύγουστο) ήταν 187MW). Παρόλα αυτά επειδή οι υπεύθυνοι και αυτοί που διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα έκριναν, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας το ΄90, ότι το υπάρχον εργοστάσιο δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του νησιού σε ενέργεια(!), τι έργο σκέφτηκαν να βάλουν στα σκαριά, ώστε να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία της Ελλάδας στον ενεργειακό τομέα αλλά και που θα αποτελεί πρότυπο "έργο πνοής" από περιβαλλοντικής και οικονομικής άποψης; Μα την κατασκευή δεύτερου εργοστασίου μαζούτ ισχύος 115MW - δημιουργώντας έτσι δύο εστίες μόλυνσης - στο Πρασονήσι, σε μια από τις παρθένες περιοχές της Ρόδου, προστατευόμενη περιοχή NATURA, βάσει προσεκτικού σχεδιασμού και οράματος, η τοποθεσία του οποίου επελέγη προσεκτικά "από ελικοπτέρου" όπως μας διαβεβαίωσε ο κ. Αθανάσιος Δηλανάς, πρώην διευθυντής της Δ.Ε.Η. στη Σορωνή σε άρθρο του στις 27.5.2012 στην τοπική εφημερίδα της Ρόδου "Ροδιακή".
Λοιπόν, σοβαρά τώρα, αν θέλανε να υλοποιήσουν ένα έργο πνοής (χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά), κατά τη διάρκεια του προσεκτικού σχεδιασμού τους για την εξεύρεση μιας οικονομικά βιώσιμης και ανταγωνιστικής λύσης θα έπρεπε να θέσουν ως προτεραιότητα τη λύση της υποθαλάσσιας διασύνδεσης συνολικά για το τόξο Πελοποννήσου-Κρήτης-Δωδεκανήσων (μελέτες Ρ.Α.Ε.-Δ.Ε.Σ.Μ.Η.Ε.-Δ.Ε.Η.-Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ.-Ε.Μ.Π.) έτσι ώστε από τη μια μεριά να είναι δυνατή η διοχέτευση στην ηπειρωτική Ελλάδα της περίσσειας ενέργειας που παράγεται από Α.Π.Ε. και από την άλλη οι πετρελαϊκοί σταθμοί που λειτουργούν σε Κρήτη και Δωδεκάνησα σταδιακά να τεθούν σε εφεδρεία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε, σύμφωνα με στοιχεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, ότι στα ελληνικά νησιά καταναλώθηκαν το 2008 για ηλεκτροπαραγωγή σχεδόν 864.000 τόνοι μαζούτ και 441.500 χιλιόλιτρα ντίζελ. Εκτιμάται δε ότι τα χρήματα που δόθηκαν για την προμήθεια των υγρών καυσίμων για τη λειτουργία των μονάδων της ΔΕΗ στα νησιά ήταν σχεδόν ίσα με τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την προμήθεια λιγνίτη για την ηλεκτροδότηση όλης της υπόλοιπης Ελλάδας, με τον λιγνίτη-σύμφωνα με υπολογισμούς ειδικών-να έχει παραχθεί 10πλάσια ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος απ ό,τι με μαζούτ και πετρέλαιο! Και μαντέψτε ποιοι ωφελούνται και ποιοι ζημιώνονται από αυτή την κατάσταση. Ζημιώνονται όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι και ωφελούνται… αυτό το αφήνουμε στην κρίση των φίλων αναγνωστών.
Πελοποννήσου-Κρήτης-Δωδεκανήσων
Η ηλεκτρική διασύνδεση των νησιών με τον ηπειρωτικό κορμό δεν είναι μια νέα ιδέα αλλά συνιστά τον πλέον βέλτιστο δρόμο...
που έχουν ακολουθήσει αρκετές ευρωπαϊκές χώρες για την αύξηση της ενεργειακής τους ανταγωνιστικότητας και οικονομίας. Εξάλλου μελέτες που έχουν ήδη εκπονηθεί από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο σε συνεργασία με Ρ.Α.Ε.-Δ.Ε.Σ.Μ.Η.Ε.-Δ.Ε.Η.-Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ., έχουν ως βασικό συμπέρασμά τους ότι η διασύνδεση Κρήτης-Δωδεκανήσων με το Ηπειρωτικό Σύστημα είναι η πιο τεχνοοικονομικά βέλτιστη και συμφέρουσα λύση οικονομικότερη της Αυτόνομης Ανάπτυξης με την κατασκευή νέων εργοστασίων μαζούτ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της "νομολογίας" ενεργειακής διασύνδεσης αποτελούν οι διασυνδέσεις Ιταλίας-Σαρδηνίας, Ισπανίας-Βαλεαρίδων νήσων, κ.α. Παρακάτω αναφέρουμε τη διασύνδεση Ιταλίας-Σαρδηνίας μια και κατέχει τις περισσότερες πρωτιές από τεχνολογικής και οικονομικής άποψης.
Διασύνδεση Ιταλίας-Σαρδηνίας
Το έργο SA.PE.I (Sardinia-Italian Peninsula) όπως ονομάζεται η διασύνδεση Ιταλίας-Σαρδηνίας, αντιπροσωπεύει ένα διεθνώς αναγνωρισμένο τεχνολογικό επίτευγμα στον τομέα των υποθαλάσσιων συστημάτων μεταφοράς ενέργειας, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία τέλη του 2010. Αποτελείται από μία διπολική γραμμή (2 καλώδια διατομής 11.5 cm2 έκαστο) υψηλής τάσης συνεχούς ρεύματος (EHV DC, 500kV) με κάθε καλώδιο να έχει συνολικό μήκος άνω των 400km και η οποία διασυνδέει τους σταθμούς Fiume Santo στη Σαρδηνία και Latina στην ηπειρωτική Ιταλία. Η δε χρησιμοποιούμενη τεχνολογία συνεχούς ρεύματος έχει τα πλεονεκτήματα ότι μπορεί να μεταφέρει μεγάλα ηλεκτρικά φορτία σε μεγάλες αποστάσεις, επιτρέπει τον γρήγορο και ακριβή έλεγχο των επιπέδων και της κατεύθυνσης ροής της ενέργειας, είναι οικονομικά ανταγωνιστική συγκρινόμενη με τις "κλασικές" γραμμές εναλλασσομένου ρεύματος, ενώ παρουσιάζει μειωμένο περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Η πόντιση των καλωδίων έγινε με το ειδικού σκοπού πλοίο "Ιούλιος Βερν", το οποίο είναι και το μεγαλύτερο στον κόσμο για τη λειτουργική του χωρητικότητα (δυνατότητα αποθήκευσης 7.000 τόνων καλωδίου). Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί το μεγαλύτερο έργο υποθαλάσσιας διασύνδεσης παγκοσμίως όσο αφορά το μήκος γραμμής ανά ηλεκτρική ισχύ. Επίσης, κατέχει και δύο άλλες παγκόσμιες πρωτιές, αυτό της μεταφερόμενης ισχύος (2x500MW) και του μέγιστου βάθους πόντισης (πάνω από 1600 μέτρα). Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά του έργου με μελέτες να αποτιμούν την επίδρασή του στο θαλάσσιο πάρκο "Cetacean Sanctuary". Επιπλέον, μελέτες που εκπονήθηκαν από το Ινστιτούτο Tethys Research,
χρησιμοποιώντας προηγούμενη εμπειρία από τη διασύνδεση Αυστραλίας-Τασμανίας, έδειξαν ότι τα καλώδια δεν έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά των θαλάσσιων θηλαστικών.
Οι πρωτιές της διασύνδεσης Ιταλίας-Σαρδηνίας
§ Η μεγαλύτερη ηλεκτρική σύνδεση στον κόσμο συνολικής ισχύος 1000MW.
§ Το μεγαλύτερο βάθος πόντισης στον κόσμο: 1.640 μέτρα.
§ Πολύ μικρός χρόνος αδειοδότησης (14 μήνες) και πόντισης των 2 καλωδίων συνολικού μήκους μεγαλύτερου των 800km (24 μήνες) για τα δεδομένα του έργου.
§ Η πλέον τεχνολογικά ανεπτυγμένη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα χρησιμοποιώντας συστήματα HVDC (High Voltage Direct Current, Υψηλής Τάσης Συνεχούς Ρεύματος).
§ Η πιο αειφόρα: μηδαμινή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Οι εργασίες πόντισης των καλωδίων πραγματοποιήθηκαν με σεβασμό στα μεσογειακά οικοσυστήματα και με τη χαμηλότερη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Επιτρέπει τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κατά τουλάχιστον 500.000 τόνους ετησίως λόγω της δυνατότητας μεγαλύτερης διείσδυσης των Α.Π.Ε.
§ Η μεγαλύτερη σε μήκος στη Μεσόγειο: 435km.
§ Η πιο ισχυρή στον κόσμο: 500kV τάσης για 435km.
Τα οικονομικά, ηλεκτρικά και περιβαλλοντικά πλεονεκτήματα της διασύνδεσης Ιταλίας-Σαρδηνίας
§ Εξοικονόμηση 70 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο για το ηλεκτρικό σύστημα χάριν στην "αποσυμφόρηση" μεταξύ της περιοχής της Σαρδηνίας και της υπόλοιπης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
§ Αύξηση της ασφάλειας του ηλεκτρικού συστήματος της Σαρδηνίας.
§ Μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κατά τουλάχιστον 500.000 τόνους ετησίως, που αντιστοιχούν στις εκπομπές 250.000 οχημάτων μεσαίου κυβισμού, λόγω της δυνατότητας μεγαλύτερης διείσδυσης των Α.Π.Ε.
§ Δυνατότητα διοχέτευσης από τη Σαρδηνία στην ηπειρωτική χώρα ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. και ιδιαίτερα ηλιακής και αιολικής ενέργειας.
Το παραπάνω έργο, όπως και τα υπόλοιπα νέα έργα διασύνδεσης που φαίνονται παραπάνω, προέκυψαν λόγω των αυξημένων ενεργειακών αναγκών σε συνδυασμό με την ανάγκη αναβάθμισης των υφιστάμενων δικτύων ώστε να είναι σε θέση να απορροφήσουν την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή ενέργειας από Α.Π.Ε.
Το έργο SA.PE.I (Sardinia-Italian Peninsula) όπως ονομάζεται η διασύνδεση Ιταλίας-Σαρδηνίας, αντιπροσωπεύει ένα διεθνώς αναγνωρισμένο τεχνολογικό επίτευγμα στον τομέα των υποθαλάσσιων συστημάτων μεταφοράς ενέργειας, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία τέλη του 2010. Αποτελείται από μία διπολική γραμμή (2 καλώδια διατομής 11.5 cm2 έκαστο) υψηλής τάσης συνεχούς ρεύματος (EHV DC, 500kV) με κάθε καλώδιο να έχει συνολικό μήκος άνω των 400km και η οποία διασυνδέει τους σταθμούς Fiume Santo στη Σαρδηνία και Latina στην ηπειρωτική Ιταλία. Η δε χρησιμοποιούμενη τεχνολογία συνεχούς ρεύματος έχει τα πλεονεκτήματα ότι μπορεί να μεταφέρει μεγάλα ηλεκτρικά φορτία σε μεγάλες αποστάσεις, επιτρέπει τον γρήγορο και ακριβή έλεγχο των επιπέδων και της κατεύθυνσης ροής της ενέργειας, είναι οικονομικά ανταγωνιστική συγκρινόμενη με τις "κλασικές" γραμμές εναλλασσομένου ρεύματος, ενώ παρουσιάζει μειωμένο περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Η πόντιση των καλωδίων έγινε με το ειδικού σκοπού πλοίο "Ιούλιος Βερν", το οποίο είναι και το μεγαλύτερο στον κόσμο για τη λειτουργική του χωρητικότητα (δυνατότητα αποθήκευσης 7.000 τόνων καλωδίου). Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί το μεγαλύτερο έργο υποθαλάσσιας διασύνδεσης παγκοσμίως όσο αφορά το μήκος γραμμής ανά ηλεκτρική ισχύ. Επίσης, κατέχει και δύο άλλες παγκόσμιες πρωτιές, αυτό της μεταφερόμενης ισχύος (2x500MW) και του μέγιστου βάθους πόντισης (πάνω από 1600 μέτρα). Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά του έργου με μελέτες να αποτιμούν την επίδρασή του στο θαλάσσιο πάρκο "Cetacean Sanctuary". Επιπλέον, μελέτες που εκπονήθηκαν από το Ινστιτούτο Tethys Research,
χρησιμοποιώντας προηγούμενη εμπειρία από τη διασύνδεση Αυστραλίας-Τασμανίας, έδειξαν ότι τα καλώδια δεν έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά των θαλάσσιων θηλαστικών.
Οι πρωτιές της διασύνδεσης Ιταλίας-Σαρδηνίας
§ Η μεγαλύτερη ηλεκτρική σύνδεση στον κόσμο συνολικής ισχύος 1000MW.
§ Το μεγαλύτερο βάθος πόντισης στον κόσμο: 1.640 μέτρα.
§ Πολύ μικρός χρόνος αδειοδότησης (14 μήνες) και πόντισης των 2 καλωδίων συνολικού μήκους μεγαλύτερου των 800km (24 μήνες) για τα δεδομένα του έργου.
§ Η πλέον τεχνολογικά ανεπτυγμένη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα χρησιμοποιώντας συστήματα HVDC (High Voltage Direct Current, Υψηλής Τάσης Συνεχούς Ρεύματος).
§ Η πιο αειφόρα: μηδαμινή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Οι εργασίες πόντισης των καλωδίων πραγματοποιήθηκαν με σεβασμό στα μεσογειακά οικοσυστήματα και με τη χαμηλότερη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Επιτρέπει τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κατά τουλάχιστον 500.000 τόνους ετησίως λόγω της δυνατότητας μεγαλύτερης διείσδυσης των Α.Π.Ε.
§ Η μεγαλύτερη σε μήκος στη Μεσόγειο: 435km.
§ Η πιο ισχυρή στον κόσμο: 500kV τάσης για 435km.
Τα οικονομικά, ηλεκτρικά και περιβαλλοντικά πλεονεκτήματα της διασύνδεσης Ιταλίας-Σαρδηνίας
§ Εξοικονόμηση 70 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο για το ηλεκτρικό σύστημα χάριν στην "αποσυμφόρηση" μεταξύ της περιοχής της Σαρδηνίας και της υπόλοιπης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
§ Αύξηση της ασφάλειας του ηλεκτρικού συστήματος της Σαρδηνίας.
§ Μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κατά τουλάχιστον 500.000 τόνους ετησίως, που αντιστοιχούν στις εκπομπές 250.000 οχημάτων μεσαίου κυβισμού, λόγω της δυνατότητας μεγαλύτερης διείσδυσης των Α.Π.Ε.
§ Δυνατότητα διοχέτευσης από τη Σαρδηνία στην ηπειρωτική χώρα ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. και ιδιαίτερα ηλιακής και αιολικής ενέργειας.
Το παραπάνω έργο, όπως και τα υπόλοιπα νέα έργα διασύνδεσης που φαίνονται παραπάνω, προέκυψαν λόγω των αυξημένων ενεργειακών αναγκών σε συνδυασμό με την ανάγκη αναβάθμισης των υφιστάμενων δικτύων ώστε να είναι σε θέση να απορροφήσουν την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή ενέργειας από Α.Π.Ε.
Σε αντιπαραβολή με τα παραπάνω, ο ατμοηλεκτρικός σταθμός (ΑΗΣ) στο Δ.Δ. Σορωνής τέθηκε σε λειτουργία το 1976 χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον καύσιμο μαζούτ και από το 1997 αποτελεί τον μοναδικό σταθμό παροχής ηλεκτρικής ενέργειας στη Ρόδο με ονομαστική ισχύ 234MW (σ.σ. η μέγιστη ζήτηση κατά το 2011 (Αύγουστο) ήταν 187MW). Παρόλα αυτά επειδή οι υπεύθυνοι και αυτοί που διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα έκριναν, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας το ΄90, ότι το υπάρχον εργοστάσιο δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του νησιού σε ενέργεια(!), τι έργο σκέφτηκαν να βάλουν στα σκαριά, ώστε να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία της Ελλάδας στον ενεργειακό τομέα αλλά και που θα αποτελεί πρότυπο "έργο πνοής" από περιβαλλοντικής και οικονομικής άποψης; Μα την κατασκευή δεύτερου εργοστασίου μαζούτ ισχύος 115MW - δημιουργώντας έτσι δύο εστίες μόλυνσης - στο Πρασονήσι, σε μια από τις παρθένες περιοχές της Ρόδου, προστατευόμενη περιοχή NATURA, βάσει προσεκτικού σχεδιασμού και οράματος, η τοποθεσία του οποίου επελέγη προσεκτικά "από ελικοπτέρου" όπως μας διαβεβαίωσε ο κ. Αθανάσιος Δηλανάς, πρώην διευθυντής της Δ.Ε.Η. στη Σορωνή σε άρθρο του στις 27.5.2012 στην τοπική εφημερίδα της Ρόδου "Ροδιακή".
Λοιπόν, σοβαρά τώρα, αν θέλανε να υλοποιήσουν ένα έργο πνοής (χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά), κατά τη διάρκεια του προσεκτικού σχεδιασμού τους για την εξεύρεση μιας οικονομικά βιώσιμης και ανταγωνιστικής λύσης θα έπρεπε να θέσουν ως προτεραιότητα τη λύση της υποθαλάσσιας διασύνδεσης συνολικά για το τόξο Πελοποννήσου-Κρήτης-Δωδεκανήσων (μελέτες Ρ.Α.Ε.-Δ.Ε.Σ.Μ.Η.Ε.-Δ.Ε.Η.-Ε.Π.Ι.Σ.Ε.Υ.-Ε.Μ.Π.) έτσι ώστε από τη μια μεριά να είναι δυνατή η διοχέτευση στην ηπειρωτική Ελλάδα της περίσσειας ενέργειας που παράγεται από Α.Π.Ε. και από την άλλη οι πετρελαϊκοί σταθμοί που λειτουργούν σε Κρήτη και Δωδεκάνησα σταδιακά να τεθούν σε εφεδρεία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε, σύμφωνα με στοιχεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, ότι στα ελληνικά νησιά καταναλώθηκαν το 2008 για ηλεκτροπαραγωγή σχεδόν 864.000 τόνοι μαζούτ και 441.500 χιλιόλιτρα ντίζελ. Εκτιμάται δε ότι τα χρήματα που δόθηκαν για την προμήθεια των υγρών καυσίμων για τη λειτουργία των μονάδων της ΔΕΗ στα νησιά ήταν σχεδόν ίσα με τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την προμήθεια λιγνίτη για την ηλεκτροδότηση όλης της υπόλοιπης Ελλάδας, με τον λιγνίτη-σύμφωνα με υπολογισμούς ειδικών-να έχει παραχθεί 10πλάσια ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος απ ό,τι με μαζούτ και πετρέλαιο! Και μαντέψτε ποιοι ωφελούνται και ποιοι ζημιώνονται από αυτή την κατάσταση. Ζημιώνονται όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι και ωφελούνται… αυτό το αφήνουμε στην κρίση των φίλων αναγνωστών.
Όλα αυτά τη στιγμή που έχει δρομολογηθεί το μεγαλύτερο παγκοσμίως έργο
υποθαλάσσιας διασύνδεσης. Στα πλαίσια του έργου "EuroAsia
Interconnector", όπως αυτό ονομάζεται, πρόκειται να ποντιστεί καλώδιο
1000km το οποίο θα διασυνδέει το Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα. Η
Κύπρος θα διασυνδεθεί με την Κρήτη με καλώδιο μήκους 593km και αυτή με
τη σειρά της με την Πελοπόννησο με καλώδιο μήκους 120km. Από την
Πελοπόννησο η ηλεκτρική ενέργεια από την καύση κυπριακού φυσικού αερίου
θα διοχετεύεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μέρος αυτής της ενέργειας θα
μπορούσε να διοχετευθεί και στα Δωδεκάνησα με αποτέλεσμα να τεθούν σε
εφεδρεία όλα τα ρυπογόνα εργοστάσια μαζούτ! Το βάθος της διασύνδεσης θα
φτάνει τα 2000km, θα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει 2000MW ηλεκτρικής
ισχύος, ενώ θα χρειαστεί μόνο 36 μήνες για να ολοκληρωθεί. Με χρόνο
έναρξης το 2013 το έργο θα μπορεί να τεθεί σε λειτουργία το 2016, ενώ το
κόστος του εκτιμάται ότι μπορεί να αποσβεστεί σε περίπου 48 μήνες. Οι
εταιρείες που το υποστηρίζουν είναι η κυπριακή "ΔΕΗ-Quantum Energy", που
αποτελεί σύμπραξη της ΔΕΗ με την Quantum, η ΔΕΗ από την Ελλάδα και
θεσμικοί φορείς από το Ισραήλ, ενώ τη χρηματοδότηση του έργου θα
αναλάβει η ΔΕΗ-Quantum Energy.
Και για να έρθουμε στο σήμερα, η διασύνδεση Κρήτης-Πελοποννήσου έχει ήδη μελετηθεί και έχουν ορισθεί ως πιθανά σημεία διασύνδεσης το ακρωτήρι Σπάθα ή Γραμβούσας από πλευράς Κρήτης και η Μονεμβασιά από πλευράς Πελοποννήσου. Αν υπολογίσει κανείς την συνολική απόσταση (Μονεμβασιά-ΒΔ Κρήτη και ΒΑ Κρήτη-ΝΔ Ρόδο) αυτή είναι περίπου 300km. Σαφώς μικρότερη των 435km της διασύνδεσης Σαρδηνίας-Ιταλίας οπότε και με σαφώς μικρότερο κόστος και χρόνο υλοποίησης. Αλλά είπαμε, εδώ δεν είμαστε ούτε Ιταλία ούτε Ισπανία αλλά Ελλάδα! Και ανθρώπους με όραμα που να διαχειρίζονται εντίμως το δημόσιο χρήμα τους ψάχνεις με το τηλεσκόπιο. Δυστυχώς!
Κλείνοντας θα θέλαμε να παραθέσουμε ένα χωρίο από το βιβλίο γνωστού έλληνα ακαδημαϊκού, ελαφρώς τροποποιημένο, το οποίο θέτει στις σωστές βάσεις την κρίση αξιών της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο, άμεσα συνυφασμένη με το θέμα μας: "Οι κοινωνίες μας έχουν μάθει να εκτιμούν τις ανταλλακτικές αξίες και να καταστρέφουν τις υπόλοιπες (εμείς θα λέγαμε οι άνθρωποι οι οποίοι κινούν τα νήματα και διαχειρίζονται ασύδοτα το δημόσιο χρήμα). Π.χ. ενώ δεν πετάμε στα σκουπίδια ένα νόμισμα ή ένα iPhone (επειδή έχουν ανταλλακτική αξία), καταστρέφουμε χωρίς σκέψη κάτι που δεν έχει ανταλλακτική αξία αλλά που μπορεί να έχει απίστευτη αξία όσον αφορά την αναπαραγωγή του πλανήτη – π.χ. ένα δέντρο, ένα καθαρό ποτάμι (μια καθαρή θάλασσα θα λέγαμε εμείς) ρίχνοντας μέσα του, δίχως λογιστικό κόστος για εμάς, τα απόβλητα της βιοτεχνίας μας (της βιομηχανίας μας θα λέγαμε εμείς). Μας πονά κάθε λίτρο βενζίνης που ξοδεύει το αμάξι μας όσο είμαστε κολλημένοι στην κίνηση, αλλά δεν μας νοιάζει το ίδιο (ή και καθόλου) για το διοξείδιο του άνθρακα που βγαίνει από την εξάτμισή μας, και ας ξέρουμε ότι συνεισφέρουμε στην κλιματική αλλαγή. Σε γενικές γραμμές οι αγορές μας πειθαρχούν (η διαπλοκή και τα "μαύρα" κάτω από το τραπέζι θα λέγαμε εμείς) έτσι ώστε να εξοικονομούμε τα εμπορεύματα (αγαθά με ανταλλακτική αξία) αλλά οδηγούν στην κατασπατάληση των μη εμπορεύσιμων αγαθών, που όμως είναι εκείνα στα οποία βασίζεται η ίδια η ζωή, π.χ. τον καθαρό αέρα, το νερό των ποταμών (το νερό των θαλασσών θα λέγαμε εμείς). Αποτέλεσμα είναι η καταστροφή του πλανήτη να συνάδει με την αύξηση του ΑΕΠ (του οικονομικού καιροσκοπισμού μιας μικρής ομάδας διαπλεκομένων θα λέγαμε εμείς). Π.χ. όταν καίγεται ένα δάσος αυξάνεται το ΑΕΠ (όταν μολύνεται ο αέρας και η θάλασσα από τα απόβλητα των πετρελαϊκών σταθμών ή των δεξαμενόπλοιων που μεταφέρουν βαρύ πετρέλαιο χαμηλού θείου θα λέγαμε εμείς). Πώς; Τα δέντρα δεν έχουν τιμή και ανταλλακτική αξία (ο αέρας και η θάλασσα θα λέγαμε εμείς). Άρα η πυρκαγιά (η αέρια και θαλάσσια μόλυνση θα λέγαμε εμείς) δεν μειώνει το ΑΕΠ. Αντίθετα, το αυξάνει καθώς η ανταλλακτική αξία του πετρελαίου που καίνε οι πυροσβεστικές (οι μηχανές εσωτερικής καύσης των πετρελαϊκών σταθμών και των δεξαμενοπλοίων θα λέγαμε εμείς) κ.τ.λ. προστίθενται στο ΑΕΠ! (στον οικονομικό καιροσκοπισμό μιας μικρής ομάδας διαπλεκομένων, για να μην ξεχνιόμαστε!)
Το Πρασονήσι Εθνικό Πάρκο
Ρόδος, νησί του Ήλιου
Πρωτοβουλία Πολιτών για την Προστασία
του Περιβάλλοντος & την Ανάπτυξη
της Ν. Ρόδου
Και για να έρθουμε στο σήμερα, η διασύνδεση Κρήτης-Πελοποννήσου έχει ήδη μελετηθεί και έχουν ορισθεί ως πιθανά σημεία διασύνδεσης το ακρωτήρι Σπάθα ή Γραμβούσας από πλευράς Κρήτης και η Μονεμβασιά από πλευράς Πελοποννήσου. Αν υπολογίσει κανείς την συνολική απόσταση (Μονεμβασιά-ΒΔ Κρήτη και ΒΑ Κρήτη-ΝΔ Ρόδο) αυτή είναι περίπου 300km. Σαφώς μικρότερη των 435km της διασύνδεσης Σαρδηνίας-Ιταλίας οπότε και με σαφώς μικρότερο κόστος και χρόνο υλοποίησης. Αλλά είπαμε, εδώ δεν είμαστε ούτε Ιταλία ούτε Ισπανία αλλά Ελλάδα! Και ανθρώπους με όραμα που να διαχειρίζονται εντίμως το δημόσιο χρήμα τους ψάχνεις με το τηλεσκόπιο. Δυστυχώς!
Κλείνοντας θα θέλαμε να παραθέσουμε ένα χωρίο από το βιβλίο γνωστού έλληνα ακαδημαϊκού, ελαφρώς τροποποιημένο, το οποίο θέτει στις σωστές βάσεις την κρίση αξιών της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο, άμεσα συνυφασμένη με το θέμα μας: "Οι κοινωνίες μας έχουν μάθει να εκτιμούν τις ανταλλακτικές αξίες και να καταστρέφουν τις υπόλοιπες (εμείς θα λέγαμε οι άνθρωποι οι οποίοι κινούν τα νήματα και διαχειρίζονται ασύδοτα το δημόσιο χρήμα). Π.χ. ενώ δεν πετάμε στα σκουπίδια ένα νόμισμα ή ένα iPhone (επειδή έχουν ανταλλακτική αξία), καταστρέφουμε χωρίς σκέψη κάτι που δεν έχει ανταλλακτική αξία αλλά που μπορεί να έχει απίστευτη αξία όσον αφορά την αναπαραγωγή του πλανήτη – π.χ. ένα δέντρο, ένα καθαρό ποτάμι (μια καθαρή θάλασσα θα λέγαμε εμείς) ρίχνοντας μέσα του, δίχως λογιστικό κόστος για εμάς, τα απόβλητα της βιοτεχνίας μας (της βιομηχανίας μας θα λέγαμε εμείς). Μας πονά κάθε λίτρο βενζίνης που ξοδεύει το αμάξι μας όσο είμαστε κολλημένοι στην κίνηση, αλλά δεν μας νοιάζει το ίδιο (ή και καθόλου) για το διοξείδιο του άνθρακα που βγαίνει από την εξάτμισή μας, και ας ξέρουμε ότι συνεισφέρουμε στην κλιματική αλλαγή. Σε γενικές γραμμές οι αγορές μας πειθαρχούν (η διαπλοκή και τα "μαύρα" κάτω από το τραπέζι θα λέγαμε εμείς) έτσι ώστε να εξοικονομούμε τα εμπορεύματα (αγαθά με ανταλλακτική αξία) αλλά οδηγούν στην κατασπατάληση των μη εμπορεύσιμων αγαθών, που όμως είναι εκείνα στα οποία βασίζεται η ίδια η ζωή, π.χ. τον καθαρό αέρα, το νερό των ποταμών (το νερό των θαλασσών θα λέγαμε εμείς). Αποτέλεσμα είναι η καταστροφή του πλανήτη να συνάδει με την αύξηση του ΑΕΠ (του οικονομικού καιροσκοπισμού μιας μικρής ομάδας διαπλεκομένων θα λέγαμε εμείς). Π.χ. όταν καίγεται ένα δάσος αυξάνεται το ΑΕΠ (όταν μολύνεται ο αέρας και η θάλασσα από τα απόβλητα των πετρελαϊκών σταθμών ή των δεξαμενόπλοιων που μεταφέρουν βαρύ πετρέλαιο χαμηλού θείου θα λέγαμε εμείς). Πώς; Τα δέντρα δεν έχουν τιμή και ανταλλακτική αξία (ο αέρας και η θάλασσα θα λέγαμε εμείς). Άρα η πυρκαγιά (η αέρια και θαλάσσια μόλυνση θα λέγαμε εμείς) δεν μειώνει το ΑΕΠ. Αντίθετα, το αυξάνει καθώς η ανταλλακτική αξία του πετρελαίου που καίνε οι πυροσβεστικές (οι μηχανές εσωτερικής καύσης των πετρελαϊκών σταθμών και των δεξαμενοπλοίων θα λέγαμε εμείς) κ.τ.λ. προστίθενται στο ΑΕΠ! (στον οικονομικό καιροσκοπισμό μιας μικρής ομάδας διαπλεκομένων, για να μην ξεχνιόμαστε!)
Το Πρασονήσι Εθνικό Πάρκο
Ρόδος, νησί του Ήλιου
Πρωτοβουλία Πολιτών για την Προστασία
του Περιβάλλοντος & την Ανάπτυξη
της Ν. Ρόδου
