«Αγαπητέ κύριε συνάδελφε, όπως γνωρίζετε, η Ελλάδα
είναι κράτος-μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας και έχει κυρώσει όλες τις
συμβάσεις που διέπουν τις εργασιακές σχέσεις στη ναυτιλία, του 1987, του 1988
και πρόσφατα τη Διεθνή Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας του 2006, η οποία θα αρχίσει
να εφαρμόζεται προσεχώς. Το λέω αυτό, γιατί σεβόμαστε απόλυτα τις αρχές, τα
δικαιώματα και τις απαιτήσεις που απορρέουν από το διεθνές θεσμικό πλαίσιο.
Μέσα σ’ αυτές τις αρχές και τα δικαιώματα, ασφαλώς, είναι και το δικαίωμα της
συνδικαλιστικής οργάνωσης, της ελεύθερης δημοκρατικής συνδικαλιστικής
οργάνωσης, το οποίο όπως είπα στηρίζουμε και σεβόμαστε.
Η προσπάθεια για λύσεις και προτάσεις που
καταβάλλεται από το Υπουργείο είναι καθημερινή. Πιστέψτε με. Εμείς, πέρα από το
θέμα, της ασφαλούς και απρόσκοπτης μεταφοράς στις θάλασσες της χώρας, έχουμε
υποχρέωση ελέγχου εφαρμογής των απαιτήσεων της διεθνούς και εθνικής νομοθεσίας
και αυτό κάνουμε. Θέλω να σας πω ότι και πριν και κατά τη διάρκεια των
κινητοποιήσεων στις οποίες αναφέρεστε, το Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου, η
τότε πολιτική ηγεσία, είχε απευθυνθεί προφορικά και με έγγραφα προς τις
πλοιοκτήτριες εταιρείες ασκώντας κάθε δυνατό μέσο και κάθε δυνατή πίεση,
προκειμένου να εκπληρώσουν άμεσα τις υποχρεώσεις τους και κυρίως τις
οικονομικές.
Ωστόσο –και θα ήθελα την προσοχή σας εδώ- οι διαφορές
που προκύπτουν στις συμβάσεις ναυτολόγησης είναι διαφορές αστικής φύσεως. Το
Υπουργείο δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει παρέμβαση στις δικαστικές αρχές.
Ωστόσο, προσπαθούμε σε καθημερινή βάση, σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα, για
όλους τους Έλληνες, για όλους τους εργαζόμενους και για όποιον ασκεί
επιχειρηματική δραστηριότητα ιδίως σε έναν τομέα που, όπως προανέφερα στην
απάντησή μου προς τη συνάδελφο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, είναι ελλειμματικός με
κάθε δυνατό μέσο να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που προκύπτουν με την
απλήρωτη εργασία, κυρίως, καθώς και ευρύτερα τα ζητήματα του κλάδου.
Θέλω επίσης να πω ότι σήμερα έχω καλέσει -κι αυτό δεν
έχει συνδεθεί με την ερώτησή σας- εντελώς συμπτωματικά, τον Σύνδεσμο των
Ακτοπλόων, τον ΣΕΕΝ, προκειμένου να συζητήσουμε τις καθυστερήσεις που υπάρχουν
στην πληρωμή των ναυτικών. Και δεν είναι μόνο συζήτηση, αλλά στο ίδιο πνεύμα
που σας ανέφερα και πριν, άσκηση πίεσης προς τις εταιρείες να εκπληρώσουν τις
υποχρεώσεις τους στο πλαίσιο της νομιμότητας. Αν χρειαστεί θα πάρουμε και μέτρα
πιο δραστικά.
Όμως πρέπει να καταλάβουμε, κύριε συνάδελφε, ότι η
διοίκηση δεν έχει μόνο ως στόχο να υπερασπίζεται την ιδιαιτερότητα του ναυτικού
επαγγέλματος, έχει και την υποχρέωση να διασφαλίζει την απρόσκοπτη θαλάσσια
συγκοινωνία και την εδαφική συνοχή της χώρας μας.
Δευτερολογία
κ. Μουσουρούλη
Κύριε συνάδελφε, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν
υπάρχει ούτε μία επίσημη καταγγελία, στο Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου και
στις αρμόδιες υπηρεσίες ή στο Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας, που να μην
έχει ελεγχθεί και να μην έχει προχωρήσει δικαστικά. Ουδεμία. Και σας παρακαλώ
να με ενημερώσετε, αν έχετε κάποιο παράδειγμα περί του αντιθέτου.
Η δεύτερη παρατήρησή μου αφορά στο θέμα της
επιστράτευσης. O ομιλών υπήρξε ο Υπουργός που
ήρε την πολιτική επιστράτευση του 2010. Όμως, την περίοδο της κρίσης που είχαμε
τον Φεβρουάριο, αφού εξαντλήθηκε κάθε μέσο -διάλογος εξαντλητικός επί της
ουσίας, σε βάθος- και προωθήθηκαν κάποιες λύσεις -όσες μπορούσαν να προωθηθούν
στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του Υπουργείου Ναυτιλίας, αλλά και της εθνικής
οικονομίας- διαπιστώθηκε πρόβλημα τροφοδοσίας των νησιών και κυρίως εκείνων που
είναι πλήρως απομονωμένα. Που δεν έχουν άλλο μέσο επικοινωνίας. Δεν έχουν
αεροδρόμιο, ή ελικοδρόμιο. Το πλοίο είναι το μοναδικό τους μέσο επικοινωνίας
και παρά το γεγονός ότι πολλοί εκ των συνδικαλιστικών φορέων, σχεδόν οι μισοί,
προβληματίστηκαν αν θα έπρεπε να συνεχίσουν την απεργία ή όχι, την έκτη, έβδομη
μέρα, πήραμε αυτό το μέτρο –και σας καλώ να το συμμεριστείτε - προκειμένου να
διασφαλιστεί η δημόσια υγεία. Οι ελλείψεις ήταν σημαντικές σε καύσιμα, σε
τρόφιμα, σε φάρμακα. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο έχουμε ανοίξει μία συζήτηση
προκειμένου να δούμε πως τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να διασφαλίζεται αυτό το
αγαθό.
Εκτός από το θέμα των δικαστικών εκκρεμοτήτων, είπατε
καικάτι άλλο, κύριε συνάδελφε, το οποίο με προβλημάτισε. Ότι το Υπουργείο δεν
κάνει τίποτα. Σας προκάλεσα να μου δώσετε παραδείγματα. Το Υπουργείο κάνει
πολλά, αλλά δεν τα δημοσιοποιεί. Δεν βγαίνουμε καθημερινά με δελτία Τύπου να
ενημερώσουμε τι γίνεται με κάθε διαφορά που προκύπτει. Έχουμε την εντολή να
προσέχουμε το τρίπτυχο της ελληνικής ναυτιλίας, τον ναυτικό, το πλοίοκαι την
επιχειρηματικότητα. Δεν μπορεί το ένα χωρίς το άλλο. Πρέπει να συνυπάρχουν με
τρόπο ισόρροπο, δίκαιο στο πλαίσιο –επαναλαμβάνω- της διεθνούς και της εθνικής
νομοθεσίας.
Θέλω πάντως να σας διαβεβαιώσω ότι επί των ημερών
μου, ποτέ δεν υπήρξε, ακόμα και σε περιπτώσεις που η ένταση κορυφώθηκε,
καταστολή. Έχω μαζί μου όλες τις ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών φορέων και
του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Την 6η Φεβρουαρίου 2013 -που ήταν και η
πιο δύσκολη μέρα των απεργιών-δεν υπήρξε καμία απολύτως ενέργεια
καταστολής.Μάλιστα εγώ ο ίδιος -και χαίρομαι για την ευκαιρία που μου δίνετε-
ζήτησα να έρθω να συνομιλήσω με την τότε Γενική Γραμματέα του Κομμουνιστικού
Κόμματος Ελλάδας και τους συνδικαλιστές, αλλά δεν μου εδόθη αυτή η ευκαιρία.
Θέλω, λοιπόν να σας διαβεβαιώσω ότι θέμα καταστολής ούτε υπήρξε, ούτε ετέθη,
ούτε θα υπάρξει στο μέλλον.
Ο Υπουργός Ναυτιλίας είναι ανοιχτός σε έντιμο,
δημιουργικό, εποικοδομητικό διάλογο. Ασκούμε –και κλείνω με αυτό- κάθε δυνατή
πίεση, υπερβαίνοντας πολλές φορές τα όρια των αρμοδιοτήτων μας και τους
νομοθετικούς περιορισμούς που έχουμε, για να λύσουμε τα προβλήματα της
ναυτιλίας και του ναυτικού.
