Αυτοί που μας μαύρισαν τη ζωή, αυτοί που δεν άφησαν
πέτρα πάνω στην πέτρα, αυτοί που δεν έδειξαν στάλα κοινωνικής ευαισθησίας για
το λαό, σήμερα βρίσκονται μπροστά μας, τιμητές της κοινωνίας μας και ως νέες
Σειρήνες, μας βομβαρδίζουν με εύπεπτες και παραπλανητικές κορώνες, χρυσώνοντας
το χάπι του προαναγγελθέντος θανάτου της κοινωνίας μας. “Κοινωνικό μέρισμα”, “αυτοοργανωμένες
δομές αλληλεγγύης”, “συνεργατικές μορφές αλληλέγγυας οικονομίας”, “κοινωνική
οικονομία” με προεξάρχουσες τις επιχειρήσεις και άλλα τέτοια –ας μου επιτραπεί
ο όρος- φαιδρά, ακούγονται στο στενό χρονικό περιθώριο που μας χωρίζει από τις
δημοτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές.
Φαιδροί, ύποπτοι και εντυπωσιακοί οι χρησιμοποιούμενοι όροι, μια
και όλοι περιλαμβάνουν την “κοινωνία ” και την “αλληλεγγύη”. Αυτοί που κατέστρεψαν με τις στρατηγικές
τους την κοινωνία, αυτοί που διέρρηξαν με το “διαίρει και βασίλευε” τον
κοινωνικό ιστό και τον πυρήνα του, που δεν είναι άλλος από την αλληλεγγύη, σήμερα τους χρησιμοποιούν
ως εφαλτήρια, για να βρεθούν ένα σκαλοπάτι πιο κοντά στους στόχους του
κεφαλαίου, το οποίο υπηρετούν.
Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι στο επικίνδυνο αυτό ταμπλό παίζουν
και οι υποψήφιοι της τοπικής διοίκησης που ανήκουν είτε στον πόλο της ΝΔ και
ΠΑΣΟΚ, είτε στον πόλο εκείνης της «αριστεράς», που επιθυμεί να κυβερνήσει,
χωρίς να αλλάξει στη ζωή μας το παραμικρό, μόνο ο διαχειριστής της ίδιας
εξουσίας των πλουτοκρατών, φορώντας το φιλολαϊκό τους προσωπείο και κρύβοντας
κάτω από αυτό τους πραγματικούς κινδύνους που ελλοχεύουν. Όλα αυτά, ως παροχές
και ως κοινωνικές δομές, θα έπρεπε να τα υλοποιεί το ίδιο το κράτος. Δυστυχώς
δεν το κάνει, αφού είναι
κράτος των αφεντικών, κράτος του πλούτου, βρίσκοντας ένα στέρεο αποκούμπι της
αδράνειας και της κοινωνικής αναλγησίας του στους “ημέτερους” και όμαιμους της τοπικής διοίκησης.
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι αυτές οι δομές παρέχουν μια
ανακούφιση, μια βοήθεια στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας. Είναι όμως επί
της ουσίας ασπιρίνες που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν καρκίνο. Απ΄
αυτό το σημείο, βέβαια, μέχρι το να προβάλλουν όλες τούτες τις δομές και τις υπηρεσίες
ως προεκλογικό προτέρημά τους, είναι σαν να ξύνουν τις πληγές λαβωμένου. Και
έχουν όλοι τους μερίδιο σ΄ αυτήν τη
λαβωματιά.
Όλοι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και διαφημίζουν την
ευαισθησία τους, θα έπρεπε να μη συμπράξουν αποδεχόμενοι την πολιτική
λιτότητας και εξαθλίωσης του λαού μέσα από τον δήθεν ευρωμονόδρομο, μέσα από τις απολύσεις και μετατάξεις
ειδικευμένου δημοτικού προσωπικού, μέσα
από την ομηρία και την ανασφάλεια των εργαζομένων στο πρόγραμμα “Βοήθεια στο
σπίτι”, μέσα από την υποχρηματοδότηση
του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, μέσα από την υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων, μέσα από τη μείωση ή την ιδιωτικοποίηση βασικών
υπηρεσιών (Καθαριότητα, Ύδρευση-Αποχέτευση), μέσα από τη πανταχόθεν επιδρομή υπέρμετρων φόρων,
μέσα από τη συμμετοχή των ανέργων των
ίδιων των δήμων, ως “μετόχων-κοπηλατών” στη γαλέρα των κοινωνικών επιχειρήσεων.
Αδιαπραγμάτευτη θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι ότι
αγαθά, όπως η Υγεία και η Πρόνοια είναι υποχρεώσεις του κράτους και μόνον
αυτού. Δεν ιδιωτικοποιούνται και δε διαπραγματεύονται από κανέναν και με
κανέναν. Όσον αφορά τη χρηματοδότησή
τους, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως “επιβάρυνση ” του κράτους και να αποδοθούν με προχειρότητα και ελαφρά τη
καρδία στην τοπική διοίκηση η οποία σε λίγο θα ψάχνει πόρους για τη συνέχιση
της υλοποίησής τους. Παρόλα αυτά,
επειδή όλες αυτές οι δομές προσφέρουν
αναμφισβήτητα κουράγιο στο λαό, ο οποίος είναι το μοναδικό θύμα του
νεοφιλελεύθερου κυκλώνα, προτείνουμε:
·
Δημόσιους, δωρεάν, σύγχρονους,
ασφαλείς παιδικούς σταθμούς για όλα τα
παιδιά.
·
Κατάργηση των τροφείων και πλήρη
κάλυψη των λειτουργικών δαπανών από το κράτος. Σε πρώτη φάση, μείωση των
τροφείων.
·
Καμιά απόλυση εργαζόμενου.
·
Πρόσληψη μόνιμου προσωπικού ώστε
να καλύπτονται οι συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες.
·
ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ δεν έχουν θέση
σε θέματα κοινωνικής πολιτικής του Δήμου.
Για τις
άλλες κοινωνικές δομές, η πρότασή παραμένει να αποτελέσουν δομές του Δήμου και
όχι των νομικών προσώπων (ΔΗΚΕΧ ή Νομικό Πρόσωπο). Στο πλαίσιο αυτό, οι
εργαζόμενοι να είναι μόνιμο προσωπικό με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
Να
σημειωθεί ότι, 4 χρόνια μετά, αυτό διεκδικούν οι εργαζόμενοι στο «Βοήθεια στο
σπίτι» που ζουν καθημερινά την ανασφάλεια και οι ίδιοι και οι ωφελούμενοι.
·
Στελέχωση του Δημοτικού Ιατρείου
με μόνιμο προσωπικό, αφού μόνιμες είναι οι ανάγκες των δημοτών μας (2 γιατροί
και 1 νοσοκόμα).
Κανείς δεν μπορεί να
σταθεί αντίθετος στο δράμα που ζει σήμερα ο λαός μας. Κανείς δεν μπορεί να μείνει
ασυγκίνητος με την αυτοθυσία με την οποία αντιμετωπίζουν όλοι οι
συνειδητοποιημένοι συμπολίτες μας τους συνανθρώπους τους. Κανείς δεν μπορεί να
αμφισβητήσει την πηγαία αλληλεγγύη με την οποία ο καθένας μας στέκεται δίπλα
στο συνάνθρωπό του. Από αυτό όμως το σημείο μέχρι του να γίνεται η αλληλεγγύη
προεκλογική καμπάνια και να χρησιμοποιείται για ψηφοθηρία, υπάρχει απόσταση
τεράστια. Μαζί με τις δομές αλληλεγγύης
που τις θεωρούμε εκ των ων ουκ άνευ συστατικά της ανθρώπινης ζωής, καλό θα
είναι να παλέψουμε όλοι, συμμετέχοντας στον αγώνα για την καταδίκη αυτών που
εξαθλιώνουν και ακυρώνουν το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια του λαού μας
αλλά και των ντόπιων συνεταίρων τους, που παρακολουθούμε να
συγχωνεύονται σε «μεγάλους»
σχηματισμούς, για να εξανδραποδίσουν για άλλη μια φορά τα λαϊκά συμφέροντα.
Φραγκούλης Π. Κυλαδίτης
Υποψήφιος
Δημοτικός Σύμβουλος
της Λαϊκής
Συσπείρωσης Δήμου Χίου
Μέλος του
Γραφείου Τύπου της Λαϊκής Συσπείρωσης
