Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Τόσο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ τόσο δικό μας



«Ο καινούριος μαθητής στο σχολείο είναι λίγο διαφορετικός από τους άλλους…»
«Ο μαθητής δε συναλλάσσεται  με τα άλλα παιδιά…»
«Προτιμά να παίζει μόνος του στο διάλλειμα... ή  να περιφέρεται άσκοπα…»
«Ο μαθητής αρχίζει να γίνεται νευρικός όταν γίνεται μια αλλαγή στο πρόγραμμα  ή το περιβάλλον του σχολείου…»
«Ο μαθητής επιλέγει μη αποδεκτούς τρόπους στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει, να έρθει σε επαφή με τους συμμαθητές του και αυτό τον κάνει αντιπαθητικό…»
«Ο μαθητής δυσφορεί στους έντονους ήχους…»
Όλα τα παραπάνω είναι μερικές από τις παρατηρήσεις που οι εκπαιδευτικοί μας έχουν πει, τονίσει και που οι ίδιοι έχουν προβληματιστεί για το μαθητή τους.
«Οι γονείς μας ενημέρωσαν ότι το παιδί έχει  ΑΥΤΙΣΜΟ και ότι παρακολουθείται από ειδικούς θεραπευτές.»
«Ναι, γνωρίζω κάποια πράγματα…»
«Τί είναι ακριβώς;»
«Δεν έχω εκπαιδευτεί σ’ αυτό…»
«Τι κάνουμε;»
«Άγχος για την ένταξη του παιδιού στο σχολείο…»
Είναι μερικές από τις ανησυχίες που μας έχουν εκφράσει οι εκπαιδευτικοί, αφού ενημερώθηκαν από τους γονείς για τη διάγνωση του μαθητή τους.
«ΒΟΗΘΕΙΑ!» φωνάζει το παιδί γιατί δυσκολεύεται…
«ΒΟΗΘΕΙΑ!» φωνάζει η οικογένεια …
«ΒΟΗΘΕΙΑ!» φωνάζει το σχολικό πλαίσιο…
«ΒΟΗΘΕΙΑ!» φωνάζει η διεπιστημονική ομάδα του παιδιού…
Μήπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι είμαστε μια ΑΛΥΣΙΔΑ; Δηλαδή όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με το παιδί που παρουσιάζει ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ (ΔΑΦ);
Σήμερα γνωρίζουμε ότι έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των παιδιών με ΔΑΦ τα οποία εντάσσονται στη γενική εκπαίδευση όπου τα περισσότερα από αυτά έχουν ήδη διαγνωσθεί και παρακολουθούνται από διεπιστημονική ομάδα επαγγελματιών ψυχικής υγείας. Λαμβάνουν ανάλογα με τις ανάγκες και τις δεξιότητες τους τις απαραίτητες ειδικές θεραπείες (λογοθεραπεία,  μουσικοθεραπεία, ψυχολογική υποστήριξη, ιατρική παρακολούθηση κτλ) .
Επίσης, γνωρίζουμε ότι τα άτομα με ΔΑΦ και οι οικογένειές τους, ανεξάρτητα από τη λειτουργικότητά τους, χρειάζονται την υποστήριξη και την παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών ψυχικής υγείας από αντίστοιχους επαγγελματίες ψυχικής υγείας για αρκετά χρόνια και σε αρκετές περιπτώσεις για όλη τους τη ζωή.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω συνειδητοποιούμε ότι η  ένταξη των παιδιών στο εκπαιδευτικό πλαίσιο αποτελεί μεγάλη πρόκληση για το παιδί, την οικογένεια, τη διεπιστημονική ομάδα και τους εκπαιδευτικούς καθώς οι δυσκολίες με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπο το παιδί κατά τη φοίτησή του είναι αναπόφευκτες.   
Γι αυτό το λόγο θα πρέπει να γίνεται μια συλλογική προσπάθεια από όλους μας ώστε το παιδί με ΔΑΦ να έχει όσο το δυνατόν μια θετική σχολική εμπειρία.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό, η οποία γιορτάζεται στις 2 Απριλίου κάθε χρονιάς.
    
Κοκκώδη Γεωργία
Λογοθεραπεύτρια του

Κέντρου Παιδιού και Εφήβου