«Το διαδίκτυο δεν είναι απλώς μια επανάσταση. Το διαδίκτυο άλλαξε την πραγματικότητα, όπως την γνωρίζαμε πριν είκοσι χρόνια. Η δυνατότητα του κάθε πολίτη να ανοίγει ένα blog, να εγγράφεται στο facebook και να έχει λογαριασμό twitter, ενίσχυσε δυναμικά το δικαίωμα στην αμφίδρομη επικοινωνία και στην πλουραλιστική ενημέρωση.
Το διαδίκτυο διεύρυνε, επίσης, τις προοπτικές της εκπαίδευσης και το ηλεκτρονικό βιβλίο μείωσε το κόστος και διευκόλυνε την πρόσβαση στη γνώση, ενώ, παράλληλα, διευκολύνθηκε η πρόσβαση στην ηλεκτρονική εμπορική δραστηριότητα.
Ταυτόχρονα, το διαδίκτυο συμβάλλει στη διαφάνεια, αλλά και στην κινητοποίηση και τη συμμετοχή των πολιτών, γεγονός που οδηγεί σε έναν εκδημοκρατισμό της διαδικασίας λήψεως αποφάσεων.
Για να ενισχυθεί αυτός ο ρόλος του Διαδικτύου πρέπει η επαρκής πρόσβαση σε αυτό να ορισθεί ως δικαίωμα και να καταστεί προσιτή οικονομικά και τεχνολογικά για κάθε πολίτη.
Όμως, είναι, άραγε, όλα τόσο ρόδινα; Η Δημοκρατία μας μετριέται, άραγε, σε G, 3G, 4G και σε ποσοστά κάλυψης σε επίπεδο Επικράτειας;
Την ώρα που ένας πολίτης ανοίγει profile στο facebook, κάποιοι άλλοι παρακολουθούν. Την ώρα που ένας καταναλωτής αγοράζει ένα βιβλίο από το διαδίκτυο, κάποιοι άλλοι φτιάχνουν ένα profile γι' αυτόν. Την ώρα που κάποιος επιλέγει να δημοσιοποιήσει την άποψή του μέσω κοινωνικών ιστοτόπων, κάποιοι άλλοι «αλιεύουν» δεδομένα με τρομακτική δυνατότητα χρήσης τους.
Τίθεται και πάλι, λοιπόν, το θεμελιώδες ερώτημα «ελευθερία ή ασφάλεια;» Η απάντησή μας είναι σαφής: δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία χωρίς ασφάλεια, όπως δεν μπορεί να υπάρξει και ασφάλεια χωρίς ελευθερία.
Κι όσο εμείς νομοθετούμε στα Εθνικά μας Κοινοβούλια ή ακόμη και σε επίπεδο Ε.Ε., κάποιοι άλλοι δρουν ανεξέλεγκτα στο παγκόσμιο διαδίκτυο.
Όσο, όμως, η τεχνολογία εξελίσσεται, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το clouding, οι ασφαλιστικές δικλείδες καθίστανται μονόδρομος για την προστασία των μεμονωμένων πολιτών.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,Για να περάσουμε από τη Δημοκρατία της εποχής του Gutenberg στη Δημοκρατία της εποχής του Zuckeberg χρειάζεται περισσότερος χρόνος, περισσότερη φαντασία και, κυρίως, χρειάζεται μια άλλη, μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα».
