ΘΡΑΣΣΟΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ – ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΕΣ!

Δεν φτάνει που η πλειοψηφία των συνδικαλιστών του Εργατικού Κέντρου Χίου και του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ κάλεσαν σε απεργοσπασία κατά την απεργιακή κινητοποίηση της 9^ης Απρίλη, καλώντας σε απογευματινή συγκέντρωση. Δεν φτάνει που κάποιοι ήταν στη δουλειά τη στιγμή που οι εργαζόμενοι συνειδητά έπαιρναν μέρος στην απεργία. Πρώην ΠΑΣΟΚοι νυν ΣΥΡΙΖΑΙοι βγήκαν και με δηλώσεις τους το έπαιζαν και αγωνισταράδες - «δυσαρεστημένοι» που οι κομμουνιστές, το ΠΑΜΕ τους κατήγγειλαν γι’αυτή τους τη στάση!  

Πασχίζουν  να προσωποποιήσουν τα ζήτημα την ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης μέσα στο κίνημα στο πρόσωπο του στελέχους του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, Γ. Αμπαζή γιατί αποφεύγουν να απαντήσουν στο κύριο. Δεν είναι έτσι κύριοι και κυρίες απεργοσπάστες.

Το ΠΑΜΕ και φυσικά ο Γ. Αμπαζής σας κατήγγειλε και σας καταγγέλει πρώτα και κύρια γιατί υπερασπίζεστε την ΕΕ, δηλαδή την πολιτική εκείνη που φτωχαίνει τους εργαζόμενους για τα κέρδη και τον ανταγωνισμό των καπιταλιστών. Γιατί όλο αυτό το διάστημα κάνατε το παν για την υπονόμευση της οργάνωσης της απεργίας.

Κοροϊδεύετε τον κόσμο όταν λέτε πως «νοιάζεστε» για την κινητοποίησή του ενώ ταυτόχρονα δεν περιφρουρείτε και δεν υπερασπίζεστε τις απεργιακές αποφάσεις του, κοροϊδεύετε διπλά όταν ισχυρίζεστε ότι παλεύετε για να εξανθρωπίσετε τον καπιταλισμό, κοροϊδεύετε όταν λέτε πως «απέναντί μας είναι το ΔΝΤ», ότι φταίνει απλώς οι «δανειστές και η κυβέρνηση» γιατί τα ίδια μέτρα παίρνονται σε χώρες χωρίς ΔΝΤ ή Τρόϊκες αθωώνοντας τον πραγματικό ένοχο, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Δεν ξεγελά τους εργαζόμενους ούτε η «έγνοια» σας για τα συνδικάτα, αφού τα συνδικάτα δεν είναι κάτι το φιλεργατικό από μόνο του. Είτε θα έχουν ταξικό προσανατολισμό υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου, είτε θα είναι συμβιβασμένα, απεργοσπαστικά και θα συνδιαλέγονται με την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της.

Είτε θα είναι στη λογική της ΓΣΕΕ που ξεπουλά τους εργαζόμενους συναλλασσόμενη με τον ΣΕΒ, είτε στη λογική του ΠΑΜΕ, δηλαδή θα καλούν σε συνεπή ταξικό και ασυμβίβαστο αγώνα.

Είτε θα τιμούν τις απεργίες, δίνοντας τη μάχη της προετοιμασίας, της περιφρούρησης, των συγκεντρώσεων όπως κάνει το ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα, είτε θα τις υπονομεύουν συγκαλυμμένα ή ανοικτά καλώντας σε απεργοσπασία με διάφορες προφάσεις όπως κάνατε εσείς εδώ, ακόμα και για να μη διασπαστεί η ενότητα!

Ή θα επιδιώκουν την ανατροπή της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία ή θα επιδιώκουν απλώς την εναλλαγή κυβέρνησης, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

Εδώ δεν πρόκειται για μια προσωπική μάχη συνδικαλιστών όπως θέλετε να την παρουσιάζετε. Εδώ πρόκειται για την ύπαρξη δυο δρόμων, δυο γραμμών πάλης που συγκρούονται χρόνια τώρα μέσα στο εργατικό κίνημα. Η γραμμή της σύγκρουσης και η γραμμή του συμβιβασμού. Εσείς διαλέξατε και φυσικά και το ΠΑΜΕ έχει διαλέξει, μάλιστα από γεννησιμιού του. Ας κρίνουν οι εργαζόμενοι:

Με τους «νέους» κυβερνητικούς συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που είναι απεργοσπάστες με την κάθε ευκαιρία, που παίρνουν κάτω από τις φτερούγες τους όλα τα φθαρμένα υλικά από το ΠΑΣΟΚ, που υπογράφουν μειώσεις μισθών όπως έκαναν στην Ομοσποδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, που συνεργάζονται σε δεκάδες χώρους δουλειάς με την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ σε αρχαιρεσίες, με τους «αριστερούς» που υποκλίνονται στην ΕΕ και το σύστημα κοροϊδεύοντας ότι θα το «ρετουσάρουν»;

Ή με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε γραμμή σύγκρουσης και ανατροπής με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, με το λαό στην εξουσία να καθορίζει τη ζωή του.

Το ερώτημα συμπερασματικά μπαίνει ως εξής: Με την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής για το κέρδος και εργάτες να πεινούν ή με την κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και με τους εργάτες στο τιμόνι της εξουσίας;

Αυτό είναι το «ύψος των περιστάσεων», που επικαλέστηκε ο Πρόεδρος του ΕΚ Χίου και όχι η απεργοσπασία για να μη χαθεί το μεροκάματο και στο όνομα της «ενότητας» σε απογευματινά «μνημόσυνα».

Λέει ψέμματα και εκτίθεται ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Χίου όταν ισχυρίζεστε ότι το ΠΑΜΕ και οι κομμουνιστές δεν έχουν επαρκές μέτωπο στην κυβέρνηση. Αυτό δεν αντέχει κριτικής αλλά να θυμήσουμε: Όταν λέγαμε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν την ίδια στρατηγική και πρόκειται ακόμα και να κυβερνήσουν από κοινού, το Κόμμα του κ. Κώσταλου (ΠΑΣΟΚ) μας κατηγορούσε τότε για φαντασιόπληκτους και «αριστερούς ψάλτες της δεξιάς», ότι κάναμε περισσότερη κριτική στο ΠΑΣΟΚ παρά στη ΝΔ. Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά δεν θα χαριστούμε και πάλι στο νέο ΠΑΣΟΚ που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ όπως δεν χαριζόμαστε ποτέ στη ΝΔ.

Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι πάσχουμε από «μικροκομματισμούς εν όψη αυτοδιοικητικών εκλογών». Αν ήταν έτσι, θα είχαμε πάρει μέρος σε μια αστική κυβέρνηση από τις εκλογές του 2009 που δεχτήκαμε επίθεση ότι «δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε» από το ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα στηρίζει ΜΑΖΙ με όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Ακριβώς επειδή δεν πάσχουμε από τέτοιες «ασθένειες» και δεν μετράμε «ψηφαλάκια» παραμείναμε, με εκλογικό κόστος, στο πλευρό των εργαζομένων αταλάντευτοι στην προοπτική της δικής τους εξουσίας και όχι της εξουσίας της αστικής τάξης στην οποία εσείς υποκλίνεστε.

Όσο συνεπής πρέπει να είναι κανείς στην οργάνωση της εργατικής πάλης, άλλο τόσο συνεπής πρέπει να είναι στην απομόνωση των συνδικαλιστών εκείνων που έχουν πάρει θέση στο πλευρό του συστήματος, που ετοιμάζονται να το διαχειριστούν ή το διαχειρίστηκαν  για χρόνια και σήμερα κάνουν τους ανήξερους, που για χάρη τους σήμερα οι  νέοι έχουν ταυτίσει το συνδικαλισμό με τη βρωμιά, τη ρεμούλα και τη συναλλαγή.

Σήμερα, επιβεβαιώνεται περίτρανα η επιλογή πριν 14 χρόνια για τη δημιουργία, ύπαρξη και δράση του ΠΑΜΕ ως ταξικού πόλου μέσα στο εργατικό κίνημα. Επιβεβαιώνεται καθημερινά το κάλεσμά του στους εργαζόμενους να απαλλαγούν από αυτές τις ηγεσίες που κάνουν το παν να θάψουν την πάλη και τα συμφέοντά τους.

Σταματήστε λοιπόν να το παίζεται ανήξεροι, σταματήστε να προσωποποιείτε την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση, σταματήστε να κουκουλώνετε τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών «αριστερών» δυνάμεων και πείτε την αλήθεια στους εργαζόμενους, αν θέλετε να τους βοηθήσετε και αν τολμάτε...

Με αγώνες ταξικούς κόντρα στο καπιταλιστικό σύστημα για αλλαγή τάξης στην εξουσία ή αγώνες για κυβερνητική εναλλαγή με το ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της κυβέρνησης και την καπιταλιστική οικονομία άθικτη; Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Γιάννης Αμπαζής

Εκ μέρους της Γραμματείας Χίου του ΠΑΜΕ