Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ



Ενώ η σκόνη από τις ευρωεκλογές δεν έχει ακόμη κατακάτσει, ένας νέος κύκλος κρίσης και εύθραυστων ισορροπιών έχει ανοίξει για την Ε.Ε. Την ίδια ώρα η κεντροαριστερά εμϕανίζεται  κατακερματισμένη.
Όπως σε πολλές χώρες, έτσι και στην Ελλάδα, οι λαϊκιστικές, ευρωσκεπτικιστικές, ευρωφοβικές και ακραίες δυνάμεις, είδαν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν. Ενώ ταυτόχρονα, οι δυνάμεις που μέχρι σήμερα είχαν ταυτισθεί με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τη διαχείριση της κρίσης και, κατά συνέπεια, τις πολιτικές λιτότητας είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται σε μεγάλο ή μικρό βαθμό, με λίγες εξαιρέσεις.
Στην Ελλάδα η αντίληψη ότι για όλα φταίει η Mεταπολίτευση, το πολιτικό σύστημα και κατά συνέπεια το ΠΑΣΟΚ, έχει οδηγήσει σε μια κοινωνία μοιρασμένη: αφενός μεν, η λαϊκιστική άποψη ενός τμήματος που έχει «εύκολες» λύσεις για τα σύνθετα προβλήματά μας, και αφετέρου, ένα τμήμα που πλέον συντηρητικοποιείται με γοργούς ρυθμούς, αφήνοντας πίσω το προοδευτικό παρελθόν του.
Απέναντι σε αυτό το «σήμερα», ο χώρος της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης, που σήμερα είναι σε κατάσταση αμηχανίας και αναμονής,  πρέπει να ανασυνταχθεί και να δώσει απαντήσεις για το «αύριο», όχι όμως με τους όρους του παρελθόντος και δίχως νοσταλγικές ρητορείες. Απαιτείται επανεκκίνηση, για τη χώρα, για την παράταξη, για το ΠΑΣΟΚ.
Επανεκκίνηση και φυγή προς τα μπρος, με σεβασμό στην ιστορία της παράταξης, με σαφές  πολιτικό στίγμα στον χάρτη της Ευρώπης.
Επανεκκίνηση, με τη δημιουργία μιας πλατιάς προοδευτικής συμμαχίας της κεντροαριστεράς, απαλλαγμένοι από στερεότυπα και συμπεριφορές που κούρασαν.
Στόχος, η Ελλάδα της ενότητας,  αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας κόντρα στη ρητορική που καλλιεργεί τον διχασμό στην ίδια την κοινωνία. Στόχος, η Ελλάδα των πολλών και όχι των λίγων. Γιατί πέρα από τις elite του πλούτου υπάρχουν και οι elite των συντεχνιών, της αδράνειας, των ημετέρων της παρεοκρατίας και της κομματοκρατίας.
                                      

Επανεκκίνηση για να εκφράσουμε την υγιή δυναμική στην πολιτική, στην κοινωνία, στην οικονομία.  Για να δώσουμε ξανά περιεχόμενο στην πολιτική πρόταση μας. Γιατί αυτό είναι το ιστορικό, πολιτικό μας χρέος.