Δεν
είναι η πρώτη φορά που έγραψα για την περίφημη «κανονικότητα» της χώρας μας και
την «έξοδο στις αγορές» που επαγγέλλονται οι μάγοι της οικονομίας του
προτεκτοράτου μας. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι μάγοι τούτοι μας παραμυθιάζουν
ότι για να επιτευχθεί αυτή η «κανονικότητα», απαιτείται «πολιτική ομαλότητα»
και «κυβερνητική σταθερότητα», όροι που μεθερμηνευόμενοι σημαίνουν περισσότερη
εκμετάλλευση του εργαζόμενου, μεγαλύτερη υποτίμηση των λαϊκών αναγκών, πλήρη
εξαφάνιση των δικαιωμάτων μας, μετατροπή των κοινωνικών αγαθών σε ψίχουλα κάτω
από το πλούσιο τραπέζι της κυβερνούσας αριστοκρατίας. Όποιος παρασύρθηκε από
όλες τούτες τις αμετροέπειες, που ξεδιάντροπα ξεστομίζονται ως εξαγγελίες, τότε
δε θα κατάλαβε ότι χάσαμε ό,τι είχαμε αποκτήσει χρόνια και χρόνια με κόπους και
θυσίες. Εργασιακά δικαιώματα, κοινωνικά αγαθά όπως η Υγεία και η Παιδεία,
υλικά αγαθά πρώτης ανάγκης, αξιοπρέπεια κ.λπ. κ.λπ.
Ίσως δε
νιώσαμε και δεν αντιδράσαμε τόσο έντονα όσο κάναμε για την Υγεία, αλλά σαν
έτοιμοι από καιρό οι μακελάρηδες του λαού μας έριξαν στην επιθανάτια κλίνη και
την Παιδεία, στην οποία θα επικεντρωθώ σήμερα. Το Κουτί της Πανδώρας για τη
διάλυση της Παιδείας άνοιξε ταυτόχρονα με εκείνο της διάλυσης όλων των
κοινωνικών παροχών και συνεχίζει το ανόσιο έργο του.
Η πρώτη
συμφορά για τη διάλυσή της αφορά τους εκπαιδευτικούς. Οι ευρωπαϊκές νόρμες πίεζαν για την αντικατάσταση του φιλότιμου
εκπαιδευτικού με τον παραγωγικό-αποδοτικό. Τώρα πώς εννοούσαν την
παραγωγικότητα-αποδοτικότητα μέσα από τη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπινων
χαρακτήρων, μέσα από την ανάδειξη του ανθρωπισμού ως κορυφαίας αξίας, αυτό
είναι ακόμα ζητούμενο για τους τεχνοκράτες πειραματιστές του ευρωπαϊκού
ολέθρου, αλλά και όσους ντόπιους αφελείς υποστηρικτές τους διάλεξαν το δρόμο
τους. Αποτέλεσμα όλου τούτου του ύπουλου παιχνιδιού τους, ήταν ο υποβιβασμός
και η καρατόμηση του εκπαιδευτικού σε «μονάδα» φτηνή, εξαθλιωμένη, φοβισμένη,
σε ένα «αντικείμενο» που θα άγεται και θα φέρεται μέσω μιας εξίσου άδικης
ποσοστιαίας αξιολόγησης με σκοπό την εργασιακή και συνειδησιακή εξαφάνισή του.
Η δεύτερη
συμφορά έχει σχέση με τις συχνές πυκνές αλλαγές του εκπαιδευτικού μας
συστήματος. Πειραματικές αλλαγές στις εξετάσεις
εισαγωγής στα ΑΕΙ, στον τρόπο λειτουργίας της Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας
Εκπαίδευσης, αλλαγές στα διδακτικά βιβλία, στα προγράμματα σπουδών κ.ο.κ.
Αλλαγές με μια φιλοσοφία και πρακτική που αφενός δεν ταίριαζε και δεν ταιριάζει
στο λαό μας, αφετέρου πραγματοποιήθηκαν χωρίς εμπεριστατωμένη έρευνα πάνω στην
κοινωνία για την οποία αυτά προορίζονταν. Κοντολογίς, όλα τούτα εξυπηρέτησαν
και εξυπηρετούν περισσότερο το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι». Εξυπηρέτησαν
κεφάλαια που εισέρεαν άφθονα, χωρίς να εξυπηρετούν τις πραγματικές ανάγκες της
παιδείας, της ελληνικής οικογένειας.
Η τρίτη
συμφορά παρουσιάστηκε από την «άδηλη μεταβίβαση» των οικονομικών υποχρεώσεων
της πολιτείας στους πολίτες. «Παρελθέτω
απ΄εμού το ποτήριον τούτο», ευχήθηκε η πολιτεία και το «ποτήριον» παρήλθε.
Φροντιστήρια για αναπλήρωση εκπαιδευτικού έργου που όφειλε να γίνεται μέσα στις
σχολικές μονάδες και δε γίνεται, αγορά βοηθητικών βιβλίων για να καλυφθούν τα
κενά που παρουσίαζαν τα σχολικά, έξοδα μεταφοράς μαθητών που δεν έχει τη δύναμη
να καλύψει η Τοπική Διοίκηση, λειτουργικά έξοδα (βλέπε έξοδα θέρμανσης). Να
σημειωθεί ότι με αυτόν τον τρόπο η πολιτεία αφενός εξέθετε και εκθέτει στους
γονείς τους κακοπληρωμένους και «κακοποιημένους» συνειδησιακά και ηθικά
εκπαιδευτικούς, αφετέρου δείχνει το δρόμο στον πολίτη για μια «άλλη παιδεία»˙
την ιδιωτική.
Η τέταρτη
συμφορά «χτύπησε» με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, που σκοπό έχουν
τη δημιουργία του «νέου σχολείου της αγοράς», του
καπιταλιστικού σχολείου–τέρατος, που θα περιλαμβάνει συγχωνευμένες
εκπαιδευτικές μονάδες οργανικότητας δέκα, δώδεκα ή περισσοτέρων θέσεων. Έτσι,
ανοίγει ο δρόμος της κατάργησης των οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών, πράγμα
που σημαίνει ελαστικές σχέσεις εργασίας, μείωση μισθών, ανεργία, υποβάθμιση του
ρόλου του εκπαιδευτικού. Περισσότερο όμως απ΄ όλα επιβαρύνει τους ίδιους τους
μαθητές, οι οποίοι θα βρεθούν στοιβαγμένοι σε τμήματα υπεράριθμα και με
υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αυτή καθαυτή όμως η κατάργηση ή
υποβάθμιση θα επιφέρει την ερήμωση θαλερών περιοχών, στις οποίες το σχολείο
αποτελούσε την ίδια τη ζωή της περιοχής. Θα επιφέρει εσωτερική μετανάστευση και
αστυφιλία σε μια εποχή που η διαμονή στην πόλη καθίσταται απαγορευτική για τα
3/4 του λαού μας που υποφέρει ήδη.
Η πέμπτη
συμφορά «αναδύθηκε» με μορφή «ιεροεξεταστικής μηχανής βασανιστηρίων», που έχει
στηθεί, προκειμένου να υλοποιήσει το έργο των πανελλαδικών εξετάσεων και των πρόσφατων εξετάσεων στην Α΄ Λυκείου που γίνεται από την «τράπεζα
θεμάτων». Και στις δυο περιπτώσεις το αποτέλεσμα κρίνεται από το κατά πόσο ο
κάθε γονιός έχει την οικονομική δυνατότητα ώστε να βοηθήσει το παιδί του
εξωσχολικά. Σ΄ ένα σχολείο «ίσων ευκαιριών» που δυστυχώς μόνο ίσες ευκαιρίες
δεν δίνει, η μεγάλη τραγωδία είναι ότι μια εξεταστική στιγμή στη ζωή των
μαθητών κρίνει την υπόλοιπη ζωή τους. Σε ένα σχολείο όπου η διδακτέα ύλη
δεν καλύπτεται, γιατί δεν τοποθετήθηκαν έγκαιρα εκπαιδευτικοί με ευθύνη του
υπουργείου ή γιατί ο μέσος όρος του γνωστικού επιπέδου των μαθητών βρίσκεται
χαμηλότερα από κάποιο άλλο, μπορεί να κριθεί με το ίδιο μέτρο; Είτε με το
ανθρωποβόρο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων είτε με το σύστημα προαγωγικών
εξετάσεων πανελλαδικού χαρακτήρα στο λύκειο, είναι ξεκάθαρο ότι μόνο όσοι έχουν
την οικονομική ευρωστία, θα έχουν και τη δυνατότητα να δουν τα παιδιά τους στο
πανεπιστήμιο. Οι υπόλοιποι, μοιραία, θα μένουν απέξω με μια κατάρτιση-εξπρές
και μια μαθητεία προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σαν φτηνό εργατικό δυναμικό του
κεφαλαίου.
Αυτή είναι η
Παιδεία που ποθούν. Παιδεία όχι για τις αληθινές ανάγκες ολόπλευρης μόρφωσης
και ένταξης νέων ανθρώπων σ΄ έναν υγιές κοινωνικό σύνολο, αλλά Παιδεία που θα
εξυπηρετεί τα… ολέθρια πεδία του πλούτου.
Πεδία επιχειρηματικά, πεδία επίτευξης του κέρδους, πεδία προώθησης της
εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης του εργαζομένου, πεδία διάσπασης του αρραγούς
κοινωνικού ιστού, πεδία μετατροπής των ανθρώπων σε δούλους ή υπηρέτες των
οικονομικών συμφερόντων, πεδία συλλογής αναλώσιμου δυναμικού, πεδία δημιουργίας
άβουλων εργατών χωρίς άποψη περί της διαδικασίας παραγωγής, πεδία παρεμπόδισης
της ολόπλευρης μόρφωσης του ανθρώπου, πεδία επώασης σύγχρονων σκλάβων. Όλα αυτά
θα ολοκληρωθούν όταν κατορθώσουν να μετατρέψουν τη δημόσια παιδεία σε ιδιωτική˙
όταν κατορθώσουν να μας μετατρέψουν σιγά σιγά σε υπάκουα όντα χωρίς διάθεση και
δύναμη ανατροπής και αγώνα για ένα κοινωνικό αγαθό που αν σβήσει, σβήσαμε.-
Φραγκούλης
Π. Κυλαδίτης
