του Γώργη Αμπαζή
Οχι. Γιατί στην
πραγματικότητα αυτό που ζητείται από το ΚΚΕ είναι να δώσει στήριξη ή ανοχή σε
μια κυβέρνηση που από χέρι θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική.
Γιατί το λέμε
αυτό;
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ,
τόσο με το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης όσο και με τις δηλώσεις στελεχών
του, τις ομιλίες και συνεντεύξεις του πρόεδρου του, έχει κάνει πεντακάθαρο, αν
δεις πίσω από τα συνθήματα, ότι η πολιτική του δεν πρόκειται να θίξει στο
ελάχιστο όλα όσα ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση.
Εχουμε λοιπόν
και λέμε:
- Τα μνημόνια
και τη δανειακή σύμβαση δεν θα τα καταργήσει, όπως έλεγε, αλλά θα τα
επαναδιαπραγματευτεί τηρώντας τις δεσμεύσεις, με βάση το θεσμικό πλαίσιο της
ΕΕ, δηλαδή το πλαίσιο των αντιλαϊκών κατευθύνσεων της ΕΕ, των μνημονίων
διαρκείας, της μόνιμης επιτήρησης κ.λπ. Οτι θα οδηγηθεί σε μια νέα συμφωνία, σε
ένα δηλαδή νέο μνημόνιο αλά ΣΥΡΙΖΑ.
- Το χρέος το
αναγνωρίζει και θα διαπραγματευτεί τον τρόπο με τον οποίο ο λαός θα το
πληρώσει.
- Τα όσα έχασαν
οι εργαζόμενοι στην κρίση δεν θα τα φέρει πίσω, θα δώσει ορισμένα ψίχουλα μόνο
σε όσους έχουν οικογενειακό εισόδημα κάτω από 800 ευρώ, δηλαδή όσους βρίσκονται
στην ακραία φτώχεια.
- Το αντιλαϊκό
- αντεργατικό πλαίσιο θα το αφήσει άθικτο την ίδια στιγμή που υπόσχεται στα
μονοπώλια και στο κεφάλαιο τα πάντα: φοροαπαλλαγές, ευνοϊκό περιβάλλον για τα
κέρδη τους και τις επενδύσεις τους, που ο λαός ξέρει πολύ καλά πως τέτοιο
περιβάλλον είναι αντιλαϊκό.
- Την ίδια
στιγμή που δηλώνει πως δεν θα καταργήσει το ΦΠΑ και άλλους φόρους που αφορούν
τη λαϊκή κατανάλωση, διαβεβαιώνει τους επιχειρηματίες ότι δεν θα ανεβάσει τους
συντελεστές φορολόγησής τους.
- Διαβεβαιώσεις
και εγγυήσεις ότι δεν πρόκειται να έρθει σε ρήξη με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και ότι
θα τηρήσει τις «διεθνείς υποχρεώσεις» της χώρας. Εχει στόχο μάλιστα να παίξει
και πιο «ενεργό ρόλο».
- Οτι οι
δαπάνες για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν πρέπει να μειωθούν.
- Οτι θα
τηρήσει τη δημοσιονομική σταθερότητα και θα παραμείνει πιστός στους
ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, δηλαδή στη λιτότητα όσον αφορά τις λεγόμενες
δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κ.λπ.
Πώς, λοιπόν,
είναι δυνατόν το ΚΚΕ να παρέχει ανοχή, πολύ περισσότερο στήριξη, σε μια τέτοια
κυβέρνηση; Τι επιβεβαιώνει αυτή η εξέλιξη στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, η εγκατάλειψη
κάθε είδους ριζοσπαστικής συνθηματολογίας, ακόμα και πριν γίνει κυβέρνηση; Αυτό
που έλεγε πάντα το ΚΚΕ ότι μια κυβέρνηση στο έδαφος του αντιλαϊκού
καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, του σάπιου πολιτικού συστήματος, της ΕΕ και
του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί στην ίδια αντιλαϊκή κοίτη.
Μια τέτοια
στάση από μεριάς του ΚΚΕ θα ήταν προδοσία των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών
στρωμάτων, συνδιαλλαγή με το κεφάλαιο και τα μονοπώλια, παραίτηση από την
υπεράσπιση των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων. Ενα τέτοιο ΚΚΕ που θα έμπαινε στο
τσεπάκι τους, θα ήταν ένα ΚΚΕ που δεν θα χρειαζόταν ο λαός. Υπάρχει ευρωπαϊκή
και διεθνής πείρα για το που κατάντησαν τα ΚΚ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα
στις χώρες που τα ΚΚ ακολούθησαν αυτό το δρόμο. Οδηγήθηκαν στην απαξίωση, την
ανυποληψία, ενώ η εργατική-λαϊκή απογοήτευση οδηγήθηκε μαζικά σε αντιδραστικούς
δρόμους χωρίς αντίπαλο στην πραγματικότητα.
Αντίθετα, ο
λαός χρειάζεται την επόμενη ημέρα των εκλογών δυνατό ΚΚΕ, οργανωτή της
εργατικής-λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι σε όλα αυτά που θα είναι εδώ και την
επόμενη ημέρα των εκλογών, την ΕΕ, το κεφάλαιο, την εργοδοσία, τα μνημόνια
διαρκείας, το αντεργατικό-αντιλαϊκό πλαίσιο. Ο λαός την επόμενη ημέρα θα έχει
ανάγκη ένα ΚΚΕ μπροστάρη των αγώνων και όχι βαστάζο, άλλοθι μιας αντιλαϊκής
πολιτικής. Ετσι μόνο μπορεί να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα για να ανοίξει ο
δρόμος για την πραγματική προοπτική που συμφέρει τους εργαζόμενους, το λαό.
Γιώργης Αμπαζής
Στέλεχος ΚΚΕ
