Πρόσφατα άρθρα
Ο Μοσκοβισί ζητά να τρέξουν οι διαπραγματεύσεις
Καταληκτική ημερομηνία η 30ή Ιουνίου
«Δεν θα υπογράψουμε συμφωνία ό,τι να΄ ναι»
Newsroom
Τετάρτη 27 Μαΐου 2015
Αν όχι εσύ, ποιος;
Πάρε μέρος στο μεγαλύτερο εγχείρημα για ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσεις. Γιατί το δικαίωμα στην ενημέρωση είναι δικαίωμα στη δημοκρατία. Αν δεν το στηρίξεις εσύ ποιος θα το κάνει;
1432712519.jpg)
Menelaos Myrillas / SOOC
Του Γιάννη Φλωράκη
Βολικό αυτό για πολλούς. Βολικό για τους αρθρογράφους που κάποιοι εσκεμμένα και μετά χαράς έσπευσαν να στέρξουν και να οικτίρουν τον κ. Ταγματάρχη, να του συμπαρασταθούν ως θύμα βασανιστηρίων από την πρόεδρο της Βουλής, κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ξέχασαν όλοι ως δια μαγείας την προϋπηρεσία του κ. Ταγματάρχη στην ΕΡΤ και τις θέσεις του που δεν μοιάζουν να ταυτίζονται με τα εξαγγελθέντα σχέδια από την παρούσα κυβέρνηση.
Ανήκουστο για κάποιους άλλους παρασυρμένους και παγιδευμένους σε έναν αστικό κώδικα ευγένειας που δεν μπορεί να ταιριάξει και πάντοτε στην πολιτική. Ξέχασαν κι αυτοί ότι πολλές φορές η ευγένεια αυτή ήταν που συσκότισε ακόμα και μεγάλα σκάνδαλα του δημόσιου βίου.
Και κατήγγειλαν όλοι βασανισμό...
Δεν ήταν βασανιστήριο η συνύπαρξή του με υπουργούς όπως ο κ. Ηλίας Μόσιαλος και τα σχέδια που δρομολογήθηκαν για το κλείσιμο της ΕΤ 1 και αποτέλεσαν δοκιμαστική άσκηση για το μαύρο. Ήταν, όμως, βασανιστήριο η βάσανος των ερωτήσεων από τους βουλευτές της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας –η οποία, επιτέλους λειτουργεί πραγματικά- που φάνηκαν να έχουν ουκ ολίγα ερωτήματα που ζητούσαν απαντήσεις από το προτεινόμενο ΔΣ της ΕΡΤκαι όχι μόνον από τον κ. Ταγματάρχη. Και, φυσικά, οι «βασανιστές» δεν ήταν μόνον η πρόεδρος της Βουλής ούτε και η κ. Ραχήλ Μακρή (παρά το άστοχο και περιττό ορισμένων ερωτήσεών της). Αν ήταν μόνον αυτές, η διαδικασία σίγουρα δεν θα διαρκούσε δέκα ώρες (!), όπως συνέβη χθες. Υπέβαλλαν ερωτήσεις όλοι οι βουλευτές της επιτροπής, αλλά και κάποιοι που απλώς παρακολουθούσαν (όπως ο κ. Σεβαστάκης του ΣΥΡΙΖΑ). Μάλιστα, κάποιοι όπως ο κ. Νίκος Φίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξαν να διατυπώσουν γενικότερες απόψεις αφήνοντας την εντύπωση ότι βρέθηκαν εκεί ως φρουροί κάποιας γραμμής ή ο κ. Αλέξης Μητρόπουλος, αντιπρόεδρος της Βουλής, ο οποίος και επινόησε τον χαρακτηρισμό «βασανιστήριο».
Κανείς τους δεν αναρωτήθηκε πώς μπορεί η διαδικασία συνέντευξης (έστω και εξοντωτικής) ενός δημόσιου λειτουργού να είναι «βασανιστήριο». Ίσως, αν η ΕΡΤ ήταν απλώς μία εισηγμένη στο ΧΑ ανώνυμη εταιρία αυτή η διαδικασία να είχε διαρκέσει περισσότερο με αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του κ. Ταγματάρχη σε μέτοχους και διοικητικό συμβούλιο. Ίσως, να προστίθενταν σε αυτές και οι ώρες διερεύνησης της αλήθειας του βιογραφικού του απόντος του ιδίου, μα από ό,τι αντιλήφθηκα παρακολουθώντας τη χθεσινή διαδικασία τόσο το υπουργείο όσο και η Βουλή δεν είχαν στην κατοχή τους ένα πλήρες και αξιοπρεπές βιογραφικό του με τον ίδιο τον διορισμένο διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ να επικαλείται το σύντομο του χρόνου που του διατέθηκε για να το γράψει και να το καταθέσει. Βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε ότι στελέχη του μεγέθους του κ. Λάμπη Ταγματάρχη με μακρά προϋπηρεσία στα ιδιωτικά ΜΜΕ έχουν πάντοτε πρόχειρο ένα πλήρες βιογραφικό να καταθέσουν (υπάρχουν, ασφαλώς, και κάποια κακομαθημένα παιδιά που κερδίζουν θέσεις χωρίς αυτά).
Λησμόνησαν, πιθανώς, όλοι οι προαναφερόμενοι όψιμοι και μη συμπαραστάτες του κ. Ταγματάρχη ότι η Βουλή υποχρεούται να ελέγξει κάθε υποψήφιο δημόσιο λειτουργό κι ότι ο συγκεκριμένος δεν είναι ο μόνος που πέρασε από τον «θάλαμο βασανιστηρίων» της Επιτροπής.
Μπροστά στα προαναφερόμενα λίγη σημασία έχει η διάρκεια της διαδικασίας, η οποία δεν ήταν αποτέλεσμα των ερωτήσεων της προέδρου της Βουλής ούτε και του τρόπου που προήδρευσε της διαδικασίας. Ήταν, απλώς, αποτέλεσμα του μεγάλου ενδιαφέροντος και θα προτιμούσα σήμερα να διάβαζα γνώμες και ρεπορτάζ για τις παραλείψεις του αρμόδιου υπουργού και τον σχεδόν αλαζονικό τρόπο λειτουργίας του στην επιλογή του κατάλληλου διοικητικού συμβουλίου. Άλλωστε, η συγκεκριμένη επιτροπή δεν έκανε άλλο από το να ξεκαθαρίσει την ομίχλη που είχε κάτσει εδώ και ημέρες επάνω από το κτίριο της Μεσογείων με φημολογίες ή ακόμα και ύποπτα ρεπορτάζ έντυπων και ηλεκτρονικών Μέσων. Καλύτερα, λοιπόν, ένα καθαρτήριο από ένα καθαριστήριο, όπως είχαμε συνηθίσει ως τώρα.
Όσο για τη γενίκευση του πολέμου στην κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου έχω την αίσθηση ότι περισσότερο τη δικαιώνει παρά τη φθείρει. Όταν, μάλιστα, κάποιοι χρησιμοποιούν και την ΕΡΤ για να ισχυροποιήσουν τα επιχειρήματά τους τότε μάλλον δεν παρέχουν και τα καλύτερα εχέγγυα για τη σωστή λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης από εδώ και πέρα.
Γιάννης Φλωράκης
Βολικό αυτό για πολλούς. Βολικό για τους αρθρογράφους που κάποιοι εσκεμμένα και μετά χαράς έσπευσαν να στέρξουν και να οικτίρουν τον κ. Ταγματάρχη, να του συμπαρασταθούν ως θύμα βασανιστηρίων από την πρόεδρο της Βουλής, κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ξέχασαν όλοι ως δια μαγείας την προϋπηρεσία του κ. Ταγματάρχη στην ΕΡΤ και τις θέσεις του που δεν μοιάζουν να ταυτίζονται με τα εξαγγελθέντα σχέδια από την παρούσα κυβέρνηση.
Ανήκουστο για κάποιους άλλους παρασυρμένους και παγιδευμένους σε έναν αστικό κώδικα ευγένειας που δεν μπορεί να ταιριάξει και πάντοτε στην πολιτική. Ξέχασαν κι αυτοί ότι πολλές φορές η ευγένεια αυτή ήταν που συσκότισε ακόμα και μεγάλα σκάνδαλα του δημόσιου βίου.
Και κατήγγειλαν όλοι βασανισμό...
Δεν ήταν βασανιστήριο η συνύπαρξή του με υπουργούς όπως ο κ. Ηλίας Μόσιαλος και τα σχέδια που δρομολογήθηκαν για το κλείσιμο της ΕΤ 1 και αποτέλεσαν δοκιμαστική άσκηση για το μαύρο. Ήταν, όμως, βασανιστήριο η βάσανος των ερωτήσεων από τους βουλευτές της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας –η οποία, επιτέλους λειτουργεί πραγματικά- που φάνηκαν να έχουν ουκ ολίγα ερωτήματα που ζητούσαν απαντήσεις από το προτεινόμενο ΔΣ της ΕΡΤκαι όχι μόνον από τον κ. Ταγματάρχη. Και, φυσικά, οι «βασανιστές» δεν ήταν μόνον η πρόεδρος της Βουλής ούτε και η κ. Ραχήλ Μακρή (παρά το άστοχο και περιττό ορισμένων ερωτήσεών της). Αν ήταν μόνον αυτές, η διαδικασία σίγουρα δεν θα διαρκούσε δέκα ώρες (!), όπως συνέβη χθες. Υπέβαλλαν ερωτήσεις όλοι οι βουλευτές της επιτροπής, αλλά και κάποιοι που απλώς παρακολουθούσαν (όπως ο κ. Σεβαστάκης του ΣΥΡΙΖΑ). Μάλιστα, κάποιοι όπως ο κ. Νίκος Φίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξαν να διατυπώσουν γενικότερες απόψεις αφήνοντας την εντύπωση ότι βρέθηκαν εκεί ως φρουροί κάποιας γραμμής ή ο κ. Αλέξης Μητρόπουλος, αντιπρόεδρος της Βουλής, ο οποίος και επινόησε τον χαρακτηρισμό «βασανιστήριο».
Κανείς τους δεν αναρωτήθηκε πώς μπορεί η διαδικασία συνέντευξης (έστω και εξοντωτικής) ενός δημόσιου λειτουργού να είναι «βασανιστήριο». Ίσως, αν η ΕΡΤ ήταν απλώς μία εισηγμένη στο ΧΑ ανώνυμη εταιρία αυτή η διαδικασία να είχε διαρκέσει περισσότερο με αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του κ. Ταγματάρχη σε μέτοχους και διοικητικό συμβούλιο. Ίσως, να προστίθενταν σε αυτές και οι ώρες διερεύνησης της αλήθειας του βιογραφικού του απόντος του ιδίου, μα από ό,τι αντιλήφθηκα παρακολουθώντας τη χθεσινή διαδικασία τόσο το υπουργείο όσο και η Βουλή δεν είχαν στην κατοχή τους ένα πλήρες και αξιοπρεπές βιογραφικό του με τον ίδιο τον διορισμένο διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ να επικαλείται το σύντομο του χρόνου που του διατέθηκε για να το γράψει και να το καταθέσει. Βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε ότι στελέχη του μεγέθους του κ. Λάμπη Ταγματάρχη με μακρά προϋπηρεσία στα ιδιωτικά ΜΜΕ έχουν πάντοτε πρόχειρο ένα πλήρες βιογραφικό να καταθέσουν (υπάρχουν, ασφαλώς, και κάποια κακομαθημένα παιδιά που κερδίζουν θέσεις χωρίς αυτά).
Λησμόνησαν, πιθανώς, όλοι οι προαναφερόμενοι όψιμοι και μη συμπαραστάτες του κ. Ταγματάρχη ότι η Βουλή υποχρεούται να ελέγξει κάθε υποψήφιο δημόσιο λειτουργό κι ότι ο συγκεκριμένος δεν είναι ο μόνος που πέρασε από τον «θάλαμο βασανιστηρίων» της Επιτροπής.
Μπροστά στα προαναφερόμενα λίγη σημασία έχει η διάρκεια της διαδικασίας, η οποία δεν ήταν αποτέλεσμα των ερωτήσεων της προέδρου της Βουλής ούτε και του τρόπου που προήδρευσε της διαδικασίας. Ήταν, απλώς, αποτέλεσμα του μεγάλου ενδιαφέροντος και θα προτιμούσα σήμερα να διάβαζα γνώμες και ρεπορτάζ για τις παραλείψεις του αρμόδιου υπουργού και τον σχεδόν αλαζονικό τρόπο λειτουργίας του στην επιλογή του κατάλληλου διοικητικού συμβουλίου. Άλλωστε, η συγκεκριμένη επιτροπή δεν έκανε άλλο από το να ξεκαθαρίσει την ομίχλη που είχε κάτσει εδώ και ημέρες επάνω από το κτίριο της Μεσογείων με φημολογίες ή ακόμα και ύποπτα ρεπορτάζ έντυπων και ηλεκτρονικών Μέσων. Καλύτερα, λοιπόν, ένα καθαρτήριο από ένα καθαριστήριο, όπως είχαμε συνηθίσει ως τώρα.
Όσο για τη γενίκευση του πολέμου στην κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου έχω την αίσθηση ότι περισσότερο τη δικαιώνει παρά τη φθείρει. Όταν, μάλιστα, κάποιοι χρησιμοποιούν και την ΕΡΤ για να ισχυροποιήσουν τα επιχειρήματά τους τότε μάλλον δεν παρέχουν και τα καλύτερα εχέγγυα για τη σωστή λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης από εδώ και πέρα.
Γιάννης Φλωράκης
thepressproject.gr
