ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΣΟΥΛΤΑΝΙΔΟΥ * ΣΤΗΝ Κ.Ε. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΙΣ 30/7/2015
Συντρόφισσες/φοι,
Μετά την έκκληση του προεδρείου σκέφτηκα να μην ανέβω στο βήμα, αλλά κατέληξα να μιλήσω για δυο λόγους.
Ο πρώτος επειδή, μετά από πέντε ώρες ομιλιών στην Κ.Ε., είμαι μόλις η δεύτερη ομιλήτρια εκτός Αθηνών. Θα παρακαλούσα αυτό να μην ξανασυμβεί.
Ο δεύτερος λόγος και βασικός, είναι γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να τηρήσω την υπόσχεσή μου και να μεταφέρω στα μέλη της Κ.Ε. αυτό που μου ζήτησε ένας συνάδελφός μου. Σημειώστε ότι δεν ανήκει στον προοδευτικό χώρο. Μου είπε λοιπόν: «Σε παρακαλώ να πεις ότι εγώ και η οικογένειά μου ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ για να αλλάξει η κατάσταση. Πριν από το δημοψήφισμα εκτύπωσα τις 34 σελίδες της πρότασης Γιουνκέρ στα εγγλέζικα και τις διάβασα. Και αποφάσισα να ψηφίσω ΟΧΙ, και έπεισα και όλους τους δικούς μου, παρ όλους τους φόβους που είχαμε όλοι μας μήπως μας βγάλουν από το ευρώ, γιατί καταλαβαίνω πως αυτά που μας ετοιμάζουν είναι πολύ χειρότερα από την έξοδο από το κοινό νόμισμα. Ξεπέρασα τους φόβους μου και ψήφισα ΟΧΙ. Κι ακόμη δεν έχω καταλάβει πώς το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ. Σε παρακαλώ να το πεις».
Θέλω επίσης να σας μεταφέρω σύντροφοι, την εικόνα από τις συνελεύσεις αρκετών οργανώσεων της Θεσσαλονίκης, τις οποίες παρακολούθησα. Θέλω να σας μεταφέρω την πολιτική αγανάκτηση συντρόφισσας που είναι πάνω από πέντε χρόνια άνεργη, κι ωστόσο έδωσε ψυχή τε και σώμα στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, και τώρα δήλωσε πως δεν αισθάνεται ότι βρίσκεται στην αριστερά. Να σας μεταφέρω την τραγική δήλωση άλλης συντρόφισσας, που είπε πως από την ημέρα που το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ ζει ένα διαρκές πένθος.
Αυτήν την εικόνα έχω εγώ σύντροφοι από την κοινωνία και τις οργανώσεις μελών του κόμματος. Και έρχομαι εδώ στην Κ.Ε. και ακούω τοποθετήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που βιώνω, κι αναρωτιέμαι πού βρίσκομαι. Άκουσα εδώ μέσα να διατυπώνονται ερωτήματα και διλήμματα του τύπου: «είναι πλαστός ο εκβιασμός;», «υπάρχει άλλος που θα μπορούσε να είναι πρωθυπουργός;», «είναι αυτό το χειρότερο μνημόνιο;» κτλ., τα οποία δεν ακούγονται μέσα στο κόμμα και μέσα στην κοινωνία.
Σκέφτομαι λοιπόν σ/σες και σ/φοι, πως τελικά, πιο επικίνδυνο και από το να ψηφίζεις μνημόνια είναι το να ζεις στη δική σου πραγματικότητα. Κι αυτό δυστυχώς συμβαίνει σήμερα στην ηγεσία του κόμματος. Η πολιτική αφήγηση που ψήφισε και πρότεινε στην ελληνική κοινωνία, έλεγε ότι εντός της ευρωζώνης θα βρούμε μια κοινά αποδεκτή λύση, έναν έντιμο συμβιβασμό, και ότι θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε, χωρίς να το θέσουμε καν στη συζήτηση με τους θεσμούς, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Η αφήγηση αυτή απέτυχε παταγωδώς. Κι αντί να κάτσουμε, με πρωτοβουλία της ηγεσίας, να δούμε τι έφταιξε, πώς μπορούμε να αναδιατάξουμε την πολιτική μας ώστε να μην υποστούμε την επώδυνη ήττα και τον μνημονιακό συμβιβασμό, η ηγεσία του κόμματος αποφεύγει να παραδεχθεί το βασικό λάθος στην πολιτική της και κατασκευάζει τη δική της πραγματικότητα, όχι μόνον για να πείσει την κοινωνία ότι δε μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό, αλλά δυστυχώς για να πείσει πρώτα απ΄ όλα τον εαυτό της, γιατί δε μπορεί ή δε θέλει να συζητήσει μια άλλη διέξοδο. Έτσι διαστρέβλωσε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, έτσι επιμένει πως είχε και έχει μόνον δύο εναλλακτικές λύσεις, την υπογραφή των μνημονίων ή την άτακτη χρεωκοπία και διατείνεται πως επέλεξε τη λύση που δεν είναι καταστροφική για τη χώρα και το λαό. Αν έστω και τώρα δε σταματήσουν ο Πρόεδρος και η ηγεσία του κόμματος να χάνονται μέσα στην περιδίνηση της εικονικής πραγματικότητας που οι ίδιοι κατασκευάζουν, θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν μνημόνια, με ολέθριες συνέπειες για το λαό μας, το ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά.
Γιατί, σ/σες και σ/φοι, κακά τα ψέματα. Οι αυταπάτες που διατυπώθηκαν, ότι δηλαδή, παρά τα μνημόνια εμείς θα αναδιατάξουμε το δημόσιο, θα πατάξουμε τη διαφθορά και τη διαπλοκή, ότι θα πληρώσουν οι πλούσιοι κτλ. μόνον σαν παραμύθι μοιάζουν. Τα μνημόνια και η βάρβαρη λιτότητα που τα συνοδεύουν, επιβλήθηκαν για να αισχροκερδεί το κεφάλαιο ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους, για να έχει λυμένα τα χέρια του και να αλωνίζει, ώστε να βγει από την κρίση με κέρδη και όχι με ζημιές. Εντός των μνημονίων, αντιμνημονιακές πολιτικές δεν εφαρμόζονται.
Το πραγματικό ερώτημα για εμάς, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που ζητάει απελπισμένα απάντηση, δεν είναι αν είναι πλαστός ο εκβιασμός και άλλα που ειπώθηκαν από το σ. Πρόεδρο, αλλά αν θα αντέξουμε να μειώνουμε τις συντάξεις και τους μισθούς, να απολύουμε εργαζόμενους, να κλείνουμε νοσοκομεία, να ξεπουλάμε το δημόσιο πλούτο, αν θα αντέξουμε να σηκώσουμε στις συνειδήσεις μας να πεθαίνουν εργαζόμενοι από εξάντληση όπως η νεαρή στη Ζάκυνθο ή να αυτοκτονούν απελπισμένοι όπως ο σαρανταεφτάχρονος πρόσφατα. Το τραγικό ερώτημα λοιπόν είναι πόσα μνημόνια θα αντέξουμε!! Ε λοιπόν, εμείς λέμε ΚΑΝΕΝΑ.
Ακριβώς γι αυτό, θεωρώ πως περιποιούν τιμή για την αριστερά οι βουλευτές που αρνήθηκαν να ψηφίσουν μνημονιακά μέτρα, και πρέπει να παραμείνουν στις θέσεις τους, όχι μόνον γιατί αυτοί εφαρμόζουν τις αποφάσεις και τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί θα είναι το μοναδικό ανάχωμα απέναντι στη Χ.Α., η οποία, εφόσον η συντριπτική πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων ψηφίζει πια μνημόνια, θα εμφανίζεται ως η μοναδική ισχυρή αντιμνημονιακή δύναμη. Κι αναρωτιέμαι πώς θα αντέξουμε το γεγονός, ότι με τα δικά μας λάθη και παραλείψεις θα τραφεί το αυγό του φιδιού.
Λένε οι σύντροφοι της πλειοψηφίας πως δεν καταθέσαμε άλλη πρόταση. Προφανώς δε θέλουν να τη δουν και δεν τη βλέπουν. Να θυμίσω σ/σες και σ/φοι, πως σε Κ.Ε. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, στις αρχές της οικονομικής κρίσης, το 2007, όταν μίλησε ο σ/φος Λαφαζάνης και είπε πως έρχεται παγκόσμια οικονομική κρίση της οποίας τις συνέπειες θα πρέπει να εξετάσουμε για να σχεδιάσουμε την αντιπρότασή μας, όχι μόνον δεν ήθελε η σημερινή πλειοψηφία να τον ακούσει, αλλά αρκετοί από το βήμα του είπαν επιθετικά πως παριστάνει την Κασσάνδρα. Όταν πάλι το 2008 σε Κ.Ε. του ΣΥΝ πρότεινε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους επειδή δεν είναι διαχειρίσιμο, σηκώθηκαν πάλι σ/φοι, μεταξύ των οποίων και σημερινά κυβερνητικά στελέχη, και του απάντησαν, με επιθετικό κιόλας τρόπο, πως εμείς δεν είμαστε μπαταχτσήδες. Πέρασαν μερικά χρόνια για να ψηφίσουν επιτέλους την πρόταση αυτή σε συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και μετά έγινε και το βασικό μας επιχείρημα στην προεκλογική μας εκστρατεία.
Άρα σύντροφοι, προτάσεις υπάρχουν, έχουν κατατεθεί εδώ και χρόνια, εσείς δε θέλετε να τις ακούσετε, γιατί δε θέλετε να ξεφύγετε από το δόγμα του ευρωμονόδρομου. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό, το βασικό πολιτικό δίλημμα. Υπάρχει ζωή και αριστερή πολιτική εντός ευρωζώνης ή δεν υπάρχει; Εμείς, η αριστερή πλατφόρμα, απαντάμε πως όχι.
Η εναλλακτική μας πρόταση έχει κατατεθεί στα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ, σε άρθρα, και πρόσφατα στην Κ.Ο., έχει αναφερθεί και από άλλους σ/φους σήμερα στην Κ.Ε., δεν θα την αναλύσω κι εγώ γιατί δεν έχω χρόνο.
Αν όμως σ/σες και σ/φοι δε θέλετε να επιλέξετε την εναλλακτική πρόταση που καταθέτει εδώ και χρόνια η αριστερή πλατφόρμα, υπάρχει, εκτός από τα μνημόνια που επιλέξατε, και τρίτη πρόταση, την οποία δεν εφηύρα εγώ, ούτε και συνιστά δική μου πρόταση, θυμάμαι όμως πως την είπε ο σ/φος Πρόεδρος στη Βουλή και μας συγκίνησε όλους. Είπε χαρακτηριστικά σε ομιλία του, πως αν δεν μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά μας και να δώσει διέξοδο ανακούφισης στα λαϊκά στρώματα και έξοδο από την κρίση, τότε ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ. Αυτό είπε, εκτός και αν μας πει σήμερα, πως και τότε έκανε λάθος.
* Η Χριστίνα Σουλτανίδου είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
