Ομιλία της βουλευτή Χίου, Ελπίδας Τσουρή, την Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012, στη Βουλή των Ελλήνων, για την ψήφιση του σχεδίου νόμου: «Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας».
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
η χώρα βρίσκεται στη δίνη της πιο «σοβαρής», «επώδυνης», «σκληρής» και «αδυσώπητης» οικονομικής κρίσης. Αποτελεί πρόκληση, άμεσης επιβίωσης να το διασφαλίσουν, σήμερα, οι όροι και οι προϋποθέσεις που θα μας «οδηγήσουν» σε ένα οικονομικό «περιβάλλον» ασφάλειας και σταθερότητας, για να ανακτήσει, η χώρα μας, τη δημοσιονομική της ισορροπία, να αποκτήσει πρωτογενή πλεονάσματα και να είναι σε θέση ξανά να μετέχει, με ισχυρό λόγο και αξιοπιστία, στις διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Μετά από μια περίοδο αμεριμνησίας, η δημοσιονομική προσαρμογή, δυστυχώς ήταν, και εξακολουθεί να είναι, «βίαιη» και «απότομη». Η πορεία δεν ήταν και δεν είναι εύκολη. Λάθη σίγουρα έγιναν και γίνονται. Όμως δεν κάναμε το σημαντικότερο λάθος, να μείνουμε «άπραγοι», «αμέτοχοι», απλοί «παρατηρητές» των εξελίξεων, που αναμένουν το μοιραίο, την απόλυτη καταστροφή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθυστερήσαμε, πράγματι, και διακομματικά, να αντιληφθούμε το «βάθος» και την «έκταση» της οικονομικής κρίσης. Παθογένειες χρόνων, «ατολμίες» δεκαετιών, κληθήκαμε και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, σε όλους τους τομείς.
Από την άλλη πλευρά, αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε μια Ευρώπη τελείως διαφορετική. Οι συσχετισμοί δυνάμεων, όπως τους γνωρίζαμε, κάποια εποχή, πλέον δεν υπάρχουν. Η Ευρώπη είναι βαθιά «συντηρητική». Καθυστέρησε και καθυστερεί να δείξει ουσιαστική αλληλεγγύη, αρκούμενη σε μια άτολμη διαχείριση της κατάστασης. Καθυστέρησε και καθυστερεί να αντιληφθεί τις εγγενείς αιτίες της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Πολλές φορές κυριάρχησε η αντίληψη της παραδειγματικής «τιμωρίας» αντί για τη σε βάθος αντιμετώπιση των προβλημάτων. Αυτή είναι η πραγματικότητα και σε αυτό το περιβάλλον η χώρα μας καλείται να δώσει τον αγώνα για την επιβίωσή της.
Απαιτείται υπευθυνότητα και σοβαρότητα από όλους, γιατί όλοι κρινόμαστε από την ιστορία. Και αυτό αφορά, πρωτίστως όσους για τους δικούς τους διαφορετικούς και ετερόκλητους, ενδεχομένως, λόγους έχουν επενδύσει στην επιστροφή στη δραχμή –δεν χρειαζόταν ο κ. Σόρρος να μας το πει, για να το διαπιστώσουμε- προσδοκώντας να αποκομίσουν κέρδη είτε πολιτικά, είτε οικονομικά, να κάνουν δηλαδή πολιτικό ή οικονομικό ταμείο ή και τα δύο μαζί. Εάν νομίζουν, ότι μπορούν να μένουν στην αφάνεια με «κροκοδείλια» δάκρυα για τις θυσίες του λαού, πλανώνται πλάνην οικτρά. Οι εφιάλτες δεν άφησαν ποτέ αδιάφορη την ιστορία.
Σήμερα, καλούμαστε να «εγκρίνουμε» και να «κυρώσουμε», στην εθνική αντιπροσωπεία, τα Σχέδια Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοδοτικής Σταθερότητας της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, καθώς και του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας. Θέλω για την ιστορία να υπενθυμίσω ότι η σημερινή συζήτηση είναι αποτέλεσμα και απότοκο της Συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, για την οποία η τότε Κυβέρνηση και η Κοινοβουλευτική Πλειοψηφία «λοιδορήθηκαν», «σπιλώθηκαν», «καθυβρίστηκαν», δεν είχαν θέση καν ως θεσμός στις παρελάσεις.
Πολλοί, τότε, μας κατηγόρησαν, περίπου, ως εθνικούς μειοδότες. Ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός που ακούστηκε από τη Νέα Δημοκρατία και τον Αρχηγό της ήταν ότι κάναμε μια τρύπα στο νερό. Με χαρά διαπιστώνουμε σήμερα την αλλαγή πλεύσης κυρίως, από το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Με χαρά βλέπουμε το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να έχει αντιληφθεί το λάθος και να το διορθώνει.
Παρά το γεγονός ότι η Χώρα και οι πολίτες της κατέβαλλαν τεράστια προσπάθεια, σταθεροποίησης ,σε εξαιρετικό σύντομο χρονικό διάστημα, η προσπάθεια εξυγίανσης των δημοσιονομικών «προσέκρουσε», στην επιδείνωση της ύφεσης. Τα έσοδα, μειώθηκαν, σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις και το δημόσιο χρέος, αυξήθηκε.
Συγκεκριμένα, το δημόσιο χρέος ανήλθε στα 299 δις ευρώ το 2009, ή ποσοστό περίπου 129% του ΑΕΠ. Αυξήθηκε στα 329 δις ευρώ το 2010, ή 145% του ΑΕΠ, ενώ το 2011, σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, σημειώνει περαιτέρω επιδείνωση, φτάνοντας τα 368 δις υπερβαίνοντας το 170% του ΑΕΠ.
Η δυναμική του χρέους, επιβάλλει τη λήψη άμεσων μέτρων, προς την κατεύθυνση της ελάφρυνσής του. Το δημόσιο χρέος πρέπει να καταστεί βιώσιμο τόσο βραχυπρόθεσμα, όσο και μακροπρόθεσμα. Εάν δεν εξασφαλιστεί άμεσα, η «αναγκαία», διαγραφή του χρέους, και δεν δοθεί το δάνειο των 130 δις ευρώ, ο ελληνικός λαός οδηγείται στη χρεοκοπία και θα πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά όσοι βάζουν την υπογραφή τους σε αυτό. Η χώρα θα το πληρώσει πολύ ακριβά και τώρα και στο μέλλον και δεν θα υπάρχει ούτε καν προοπτική ανάκαμψης για τα επόμενα χρόνια.
Ψηφίζουμε, σήμερα, για να αλλάξει η χώρα, «σελίδα» αύριο, να μπουν τα θεμέλια μιας «ισχυρής» και «αξιόπιστης» Ελλάδας. Με τη συμφωνία εκτέλεσης της «Σύμβασης Διευκόλυνσης για τη Διαχείριση Υποχρεώσεων Συμμετοχής του Ιδιωτικού Τομέα» διαγράφονται από το δημόσιο χρέος 100 δις ευρώ και η χώρα διαφεύγει από το κίνδυνο της άμεσης και άτακτης χρεοκοπίας. Παίρνει ανάσα για να σταθεί, στα πόδια της, τους αμέσους επόμενους μήνες.
Η χώρα «θωρακίζεται» σε ένα εξαιρετικά «ασταθές διεθνές οικονομικό περιβάλλον». Τα Σχέδια του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος, αποτελούνται, από: το μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, το μνημόνιο συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής και το Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης.
Παρέχεται στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών η «εξουσιοδότηση» να εκπροσωπήσουν την Ελληνική Δημοκρατία και να υπογράψουν τα εγκεκριμένα.
Στο πλαίσιο, της Συμμετοχής του Ιδιωτικού Τομέα, τα υφιστάμενα Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, πρόκειται, μετά από συμφωνία των Ομολογιούχων, να αντικατασταθούν με νέους τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου, καθώς και από ομόλογα που θα εκδώσει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοδοτικής Σταθερότητας.
Προβλέπεται, σύσταση του «ταμείου στήριξης του ασφαλιστικού μας συστήματος». Το Ταμείο έχει αποκλειστικό σκοπό την «αξιοποίηση» περιουσιακών στοιχείων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου ή νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, τα οποία μεταβιβάζονται και παρέχονται στο Ταμείο χωρίς αντάλλαγμα.
Η αξιοποίηση –των παραπάνω περιουσιακών στοιχείων- χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την οικονομική στήριξη του ασφαλιστικού μας συστήματος. Το Ταμείο λειτουργεί για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, η αγωνία όλων μας και του καθένα, ξεχωριστά, μέσα και έξω από αυτή την Αίθουσα, είναι δεδομένη. Όμως, δεν υπάρχει η πολυτέλεια της υπαναχώρησης, χωρίς τεράστιο κόστος για τη πατρίδα.
Οφείλουμε να γνωρίζουμε πότε λέμε τα μεγάλα «ναι» και πότε τα μεγάλα «όχι». Οφείλουμε, και πάλι να «σταθούμε» στο «ύψος» των περιστάσεων. Οφείλουμε στο μέλλον, στη χώρα, στους πολίτες, στα παιδιά μας. Γι’ αυτούς τους λόγους βρισκόμαστε στη πολιτική. Πάνω από όλους και από όλα βρίσκεται το γενικό συμφέρον.
Κύριε Πρόεδρε και κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης, η εξουσιοδότηση που σας δίνει σήμερα η Βουλή των Ελλήνων είναι εξουσιοδότηση εμπιστοσύνης και προσδοκίας να διαπραγματευτείτε μέχρι την ύστατη στιγμή προς όφελος του ελληνικού λαού και είμαι βέβαιη ότι θα το πράξετε. Και την επόμενη μέρα, αφού η χώρα πάρει ανάσα για να ζήσει, να κατατεθεί ένα εσωτερικό μνημόνιο με μέτρα –αντίβαρο για να στηριχθούν όσοι έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε όλοι επίγνωση της ιστορικότητας των στιγμών και της κρισιμότητας της ψήφου μας. Όταν όλα αμφισβητούνται, όταν όλα διακινδυνεύονται, μοναδικό κριτήριο μας πρέπει να είναι η ελπίδα που πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή για τα παιδιά μας. Οφείλουμε να κερδίσουμε αυτή τη «μάχη». Βαθιά μου πεποίθηση είναι, ότι θα κερδίσουμε και τον «πόλεμο».
Σας ευχαριστώ.
