Την τελευταία εβδομάδα με την επιτροπή ελέγχου των τυφλών ζήσαμε καταστάσεις που δε μας τιμούν. Το Εργατικό Κέντρο Χίου πιστεύει ότι τέτοιοι έλεγχοι θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει να γίνονται πολλά χρόνια πριν και δε νομίζουμε ότι κανείς θα τους εμπόδιζε. Οι πιστοποιήσεις και οι επανέλεγχοι θα πρέπει να γίνονται με καθαρές επιστημονικές διαδικασίες χωρίς «μπαρμπα» και υπόγειες διαδρομές. Όμως, στο βωμό του επικοινωνιακού οφέλους έπρεπε να βγουν άρον-άρον τα αποτελέσματα, ποδοπατώντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και υπόσταση πολλών ασθενών, ενώ υπήρχε η διαδικασία και ο τρόπος να εξεταστούν κατ’ οίκον. Ούτε είναι αληθές αυτό που ειπώθηκε από τον υποδιοικητή ότι μόνο δύο το ζήτησαν. Η αλήθεια είναι ότι δεν επετράπη να το ζητήσει κανείς και τους τέθηκε ότι «όποιος δεν εξεταστεί στη Χίο από την επιτροπή θα πάει στην Αθήνα». Αν εξακολουθούμε λοιπόν να ζούμε σε μια χώρα που κάποιος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου και ότι όλοι έχουν κάποια δικαιώματα, οι αρμόδιοι θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί στον επόμενο νομό που θα πάνε να ελέγξουν. Και επαναλαμβάνουμε με κάθε σαφήνεια ότι δεν είμαστε εναντίον των ελέγχων. Δεν ξεχνάμε βέβαια ότι η όλη προσπάθεια δε γίνεται για να εξοικονομηθούν δαπάνες που θα διανεμηθούν σε άλλες οικονομικά αδύναμες ομάδες ή να αυξηθεί το επίδομα των πραγματικά τυφλών. Όχι, ο στόχος είναι ένας «Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ».
Ζούμε σε μια χώρα που στην Ευρώπη των 15 είμαστε η τέταρτη από το τέλος που για τα χρήματα που δαπανά για κοινωνική προστασία δεν έχει το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Είναι σαφές λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξουμε μοντέλο κοινωνικής πολιτικής. Είναι τραγικό όμως, γιατί σύμφωνα και με τις οδηγίες της Τρόϊκα, αντί να αλλάξουμε και να πάρουμε σαν πρότυπο ένα από τα επιτυχημένα μοντέλα κοινωνικής προστασίας π.χ. Φινλανδίας, Ολλανδίας κλπ, τίθεται σαν πρότυπο το φιλελεύθερο μοντέλο της Αγγλίας το οποίο ακόμα και σήμερα είναι πιο αναποτελεσματικό από της Ελλάδας, με μοναδικό κριτήριο, οι λιγότεροι πόροι στην κοινωνική προστασία. Έτσι όμως θα οδηγηθούμε σε μια κοινωνία που δε θα θέλουν να ζήσουν ούτε αυτοί που «έχουν».
