Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε,
Παίρνοντας αφορμή από προωθούμενο προς
υπογραφή Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος και
Κλιματικής Αλλαγής θα θέλαμε να σας
μεταβιβάσουμε την αγωνία των κατοίκων των ακριτικών νησιών Χίου, Ψαρών και
Οινουσσών για το μέλλον του τόπου μας και των οικογενειών μας.
Συγκεκριμένα στο προωθούμενο Π.Δ προβλέπεται
·
αύξηση της αρτιότητας
των γηπέδων στην εκτός σχεδίου περιοχή από 4 στρέμματα σε 8 στρέμματα σε σχέση
προς τις εκάστοτε ισχύουσες γενικές διατάξεις περί “εκτός σχεδίου δόμηση”.
·
Μείωση του συντελεστή
δόμησης κατά 25% σε οικόπεδα 4 στρεμμάτων.
·
Κατάργηση των
υφιστάμενων παρεκκλίσεων όπου αυτές ισχύουν.
Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε,
γνωρίζετε πολύ καλά ότι όλοι οι Έλληνες
συνεχίζουμε να βιώνουμε μια πρωτόγνωρη για την Ελλάδα οικονομική ύφεση σε όλους
τους επιχειρησιακούς τομείς. Η συνεχής υπέρμετρη φορολόγηση κατόχων ακινήτων
σήμερα οι οποίοι βρίσκονται στα όρια αδυναμίας να πληρώνουν υπέρμετρους φόρους
και για εκείνους που αδυνατούν να πραγματοποιήσουν την αποπληρωμή των, ίσως η
πώληση των ακινήτων τους είναι μονόδρομος.
Αντί αυτού έρχεται το
προς υπογραφή Π.Δ και απαξιώνει την περιουσία χιλιάδων κατοίκων των νησιών μας
που έχουν στην κατοχή τους αγροτεμάχια, χωρίς καμιά προειδοποίηση και χωρίς
καμιά αποζημίωση μειώνοντας την δυνατότητα εκμετάλλευσής των.
Επίσης το προς υπογραφή Π.Δ, χωρίς να καταλήγει στην
πλήρη αποξένωση του ιδιοκτήτη από το ακίνητό του, δηλαδή την απαλλοτρίωση,
εμποδίζει εν τούτοις την ελεύθερη χρήση και εκμετάλλευσή του σε αξιοποιήσιμο
βαθμό.
Η νομοθεσία στις περιπτώσεις που επιτρέπει
την δόμηση ενός ακινήτου, όπως κατά κανόνα συμβαίνει με την δόμηση εκτός
σχεδίου, η εισαγωγή από τον νομοθέτη σχετικής απαγόρευσης συνιστά περιορισμό
της ιδιοκτησίας, ο οποίος όταν επιβάλλεται για λόγους χωροταξικής πολιτικής ή
γενικά για την προστασία του περιβάλλοντος είναι μεν νόμιμος αλλά δεν
απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώνει τους θιγόμενους
ιδιοκτήτες, εφόσον θίγεται το δικαίωμα ιδιοκτησίας τους.
Δεν μπορεί πλέον η
ελληνική πολιτεία να ασκεί αζημίως χωροταξία επί χάρτου, χωρίς να αναλαμβάνει
παράλληλα το οικονομικό κόστος των επιλογών της σε συνθήκες μάλιστα έντονης
δημοσιονομικής κρίσης.
Απαιτούνται ισχυρά
κίνητρα για την ανάπτυξη των νησιών και την αναστροφή της ύφεσης.
Αντί αυτού έρχεται το
προς υπογραφή Π.Δ πρόχειρα και αψυχολόγητα να αποτελειώσει ιδιαίτερα τα νησιά
μας και τους κατοίκους των. Απαξιώνει τελείως τις περιουσίες μας, διότι
συνδυάζονται νομοθετήματα όπως:
- το Π.Δ της 29-2-1985 (Φ.Ε.Κ 100-Δ’) από
τις διατάξεις του οποίου ήταν εμφανής η προσπάθεια του νομοθέτη να στηρίξει τον
διαχωρισμό των περιοχών και την χωροθέτηση των εκτός οικισμού δραστηριοτήτων, ο
διαχωρισμός δηλαδή των δραστηριοτήτων και η τελική διαμόρφωση του
κοινωνικοοικονομικού χαρακτήρα της κάθε περιοχής, που όμως μετά από παρέλευση
17 ετών διαπιστώνεται ότι ο καθορισμός των Ζ.Ο.Ε
δεν είχε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, δηλαδή την ισόρροπη ανάπτυξη των
δραστηριοτήτων στη νήσο Χίο. Αντιθέτως λειτούργησε ως τροχοπέδη στην οικονομική
ανάπτυξη περιοχών και κατ’ επέκταση ολόκληρου του νησιού χωρίς να υπάρχει
δυνατότητα αναθεώρησης των διατάξεων παρά της επανειλημμένες προσπάθειες της
διοίκησης του νησιού.
-Τα θεσμοθετημένα όρια των οικισμών στα νησιά μας είναι ασφυκτικά
περιορισμένα σε συνδυασμό με το ήδη
υπάρχον Προεδρικό Διάταγμα χρήσεων γης για το νησί της Χίου που ισχύει από το
1995.
- Ο Ν.3212/2003 (άρθρο 10 παρ. 1) που ορίζει ελάχιστο εμβαδόν 4000,00 μ2
και πρόσωπο 25,00 μ.
σε κοινόχρηστο δρόμο προϋφιστάμενο του 1924.
- Ο Ν.2052/1992 (άρθρο 6 παρ. 2) που δεν επιτρέπει την σύσταση καθέτων
ιδιοκτησιών στην εκτός σχεδίου.
- Η απαγόρευση της δόμησης στα οικόπεδα που είχαν δημιουργηθεί νόμιμα με
παραχωρήσεις σύμφωνα με το Π.Δ 24-4/3-5-1985 (Φ.Ε.Κ 191-Δ’) στους οικισμούς
κάτω των 2000 κατοίκων και η απαγόρευση των περαιτέρω παραχωρήσεων σε κοινή
χρήση με σκοπό τη δημιουργία των απαιτούμενων σύμφωνα με τον νόμο προσώπων σε
κοινόχρηστους χώρους, δυνατότητα δόμησης που επί 27 χρόνια προέβλεπε, ρύθμιζε
και εφαρμοζόταν με το προαναφερόμενο διάταγμα
Οι παραπάνω
πολεοδομικές ρυθμίσεις, συντελούν στην οικονομική κρίση και μειώνουν ακόμα
περισσότερο την ήδη παγωμένη οικοδομική δραστηριότητα που αποτελεί έναν από
τους βασικούς τομείς της οικονομίας του τόπου μας και η οποία οικοδομή
συμπαρασύρει πολλά επαγγέλματα πίσω της.
Σήμερα που η οικονομία
μαστίζεται από βαθύτατη ύφεση έρχεται η Πολιτεία να ασχοληθεί με την μείωση της
αξιοποίησης της αγροτικής γης ενώ είναι γνωστό σε όλους ότι το αγροτικό
εισόδημα από μόνο του δεν επαρκεί για να ζήσουν οι αγρότες.
Στα νησιά μας τα οποία
επηρεάζει το συγκεκριμένο Π.Δ δεν κατοικούν μόνο αγρότες αλλά και εργάτες,
υπάλληλοι, μικροεπαγγελματίες, κ.λ.π οι οποίοι έχουν το κάθε δικαίωμα στην
κύρια κατοικία ή σε ένα εξοχικό για την οικογένειά τους, αν έκαναν το λάθος και
αγόρασαν ή κληρονόμησαν ένα εκτός σχεδίου ακίνητο. Μην ξεχνούμε επίσης ότι
πολλοί υπήκοοι χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν γίνει κάτοχοι ακινήτων και
οικοπεδικών εκτάσεων.
Θα ήταν σωστό λοιπόν να μην αυξηθεί η κατά
κανόνα αρτιότητα και να μην καταργηθούν οι ισχύουσες παρεκκλίσεις στις εκτός
σχεδίου περιοχές. Επίσης να μην μειωθεί ο συντελεστής δόμησης, καθώς έχει
αποδειχθεί ότι σήμερα οι στεγαστικές ανάγκες μιας οικογένειας απαιτούν κατοικία
άνω των 150,00 μ2 . Όλοι έχουν δικαιώματα στη γη που απέκτησαν με
τους νόμους που ισχύουν και που θα καταπατηθεί βάναυσα η περιουσιακή αξία, με
την εισαγωγή ίσως και αναδρομικής ισχύος μιας επιπλέον απαγόρευσης.
Στα νησιά μας υπάρχουν
ελάχιστα σχέδια πόλης, η δε εκπόνηση νέων σήμερα είναι αδύνατη αφού αφενός το
κόστος είναι μεγάλο και αφετέρου η εφαρμογή τους απαιτεί για τα ελληνικά
δεδομένα πάνω από 10 χρόνια γραφειοκρατικών διαδικασιών.
Επιπλέον μας δημιουργεί
αίσθημα αδικίας γιατί πολλοί από τους κατοίκους των νησιών μας επί χρόνια πάλεψαν
να ξεκαθαρίσουν τις περιουσίες τους καταβάλλοντας ιδιαίτερα μεγάλα ποσά όπως
επίσης και πολλοί αγόρασαν "οικοδομήσιμα οικόπεδα " και έρχεται τώρα
το Προεδρικό Διάταγμα να μειώνει την αξία αυτών εν μία νυκτί. Δεν μπορεί δηλαδή
στις προηγούμενες δεκαετίες να έγιναν χιλιάδες συμβόλαια με τις ευλογίες και
την σφραγίδα του επίσημου κράτους περί της αρτιότητας των, οδηγώντας τον απλό
νομοταγή πολίτη να επενδύσει είτε από τις οικονομίες του είτε και τις
περισσότερες φορές χρήματα που δανείστηκε από τις Τράπεζες και σήμερα να χάνει
την περιουσία του.
Εύλογο είναι το
συμπέρασμα ότι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να
σπεύσουν να αγοράσουν εκτάσεις από μικροϊδιοκτήτες που θα πουλήσουν τα αγροτεμάχια τους σε
εξευτελιστικές τιμές αφού το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Χίου είναι
κατακερματισμένο και μικρής έκτασης.
Για την ορθότητα του
προτεινόμενου Προεδρικού Διατάγματος πρέπει ο νομοθέτης να λάβει υπόψη του τη
συνταγματικά κατοχυρωμένη προστασία της ανάπτυξης των νησιωτικών και ορεινών
περιοχών (Σύνταγμα της Ελλάδος άρθρο 101 παρ. 4) που αναφέρει ότι "ο κοινός
νομοθέτης και η Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν
υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, μεριμνώντας
για την ανάπτυξή τους".
Η τυχόν θεσμοθέτηση του
Π.Δ θα έχει ως συνέπεια ουσιαστικά την κατάργηση της εκτός σχεδίου και εκτός
οικισμών δόμηση κατοικίας, η οποία αποτελεί βασική παράμετρο της οικονομικής
ανάπτυξης και πληθυσμιακής διατήρησης της υπαίθρου. Τον ευτελισμό των
περιουσιών της υπαίθρου. Τον αφανισμό της οικοδομικής δραστηριότητας με
συνακόλουθα τον οικονομικό μαρασμό, την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας και
τελικά την εκποίηση γης έναντι ευτελούς τιμήματος.
Έχουμε την άποψη ότι
πρέπει:
-να μην αυξηθεί η κατά κανόνα
αρτιότητα στα 8 στρέμματα.
-να μην μειωθεί ο συντελεστής
δόμησης.
-να μην καταργηθούν οι
ισχύουσες παρεκκλίσεις.
-Να σταθμιστεί το τεράστιο
κοινωνικό κόστος.
-Να ληφθούν υπόψη οι
ιδιαίτερες συνθήκες των ακριτικών νησιών μας.
-Δεν μπορούν να αντικατασταθεί
ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός με ισοπεδωτικές απαγορευτικές
διατάξεις. Απαιτείται ένα ολοκληρωμένο χωροταξικό με σωστές χρήσεις γης που θα
αφορούν την ανάπτυξη και την προσέλκυση επενδύσεων.
-Να προσέξουμε την γη που
έχουμε και παράλληλα να προστατέψουμε και τους ιδιοκτήτες της γης αυτής.
-Να ληφθεί υπόψη ότι η
δυνατότητα δόμησης κατοικιών στην εκτός σχεδίου βοηθάει στην αποκέντρωση, την
περιφερειακή ανάπτυξη, την βελτίωση της ποιότητας ζωής τόσο των ήδη διαμενόντων
αλλά και αυτών που θέλουν να φύγουν μακριά από τις πόλεις.
-Να μην τιμωρήσουμε όσους
αναζητούν μια καλύτερη ποιότητα ζωής μακριά από τις πόλεις –τερατουργήματα που
το ίδιο το κράτος δημιούργησε.
-Η μείωση της δόμησης στην
εκτός σχεδίου να μην δημιουργήσει επιπλέον περιβαλλοντικά προβλήματα
(αυθαίρετες κατασκευές, πυρκαγιές και υψηλές τιμές κατοικίας λόγω περιορισμένης
προσφοράς).
Θεωρούμε ότι όχι μόνο
δεν πρέπει να καταργηθεί η εκτός σχεδίου δόμηση, αλλά αντίθετα να ενισχυθεί με
ρυθμιστικούς κανόνες και κατάλληλη κρατική παρέμβαση. Αυτό θα βοηθούσε
σημαντικά την οικονομία, το περιβάλλον και την ανάπτυξη των νησιών και όχι
μόνο, σε μια τόσο δύσκολη εποχή.
Εύλογα αναρωτιέται
κανείς στην παρούσα χρονική στιγμή, ποιο άραγε να είναι το δημόσιο συμφέρον,
που αντίκειται στα συμφέροντα εκατομμυρίων πολιτών (μικροϊδιοκτήτες γης και
μελλοντικές γενιές αυτών, επαγγελματίες σχετικοί με την οικοδομική
δραστηριότητα, μικροεπενδυτές, κ.λ.π).
Ευελπιστούμε
να μην υπογραφεί ένα τέτοιο διάταγμα που θα είναι ένα επιπλέον αντιαναπτυξιακό
εργαλείο που θα έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω οικονομική ύφεση της
ακριτικής Χίου, που θα είναι η ταφόπλακα
όχι μόνο για την ιδιοκτησία, αλλά και για την οικονομία και την κοινωνία
γενικότερα.
Με σεβασμό και εκτίμηση
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΑΝΙΑΡΗΣ
Αντιπεριφερειάρχης Χίου 