ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ
Γ.Ε.Δ.Δ.
Γ.Ε.Δ.Δ.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ & ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
“Άδικα κατηγορούμαι από τον κ. Mανιτάκη”
Κύριε Γενικέ, με τις διαδικασίες της αξιολόγησης στο Δημόσιο να κορυφώνονται και τους «επίορκους» υπαλλήλους να απολύονται, βάσει των όσων έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές μας, η αριθμολογία σχετικά με το πόσοι είναι αυτοί, ποικίλλει. Εσείς, με τις υποθέσεις που έχετε ασχοληθεί και τα στοιχεία που διαθέτετε, για πόσους υπαλλήλους έχετε στείλει αναφορές στα Πειθαρχικά Συμβούλια;
Αρχικά για την διαδικασία μου ζητήθηκε από τον Υπουργό Δ.Μ.&Η.Δ., κ. Αντώνη Μανιτάκη, να παραδώσω ό,τι στοιχεία είχα, σχετικά με έρευνες εις βάρος δημοσίων υπαλλήλων. Τα μόνα στοιχεία που εμείς είχαμε ήταν οι τελικές παραπομπές στα ποινικά δικαστήρια από τον εισαγγελέα. Του έστειλα, λοιπόν, 2.141 υποθέσεις για τα έτη 2007 - 2013, για τα τελευταία έξι χρόνια δηλαδή.
Αυτές ξεκαθάρισαν, έπειτα από επεξεργασία στο Υπουργείο Δ.Μ.&Η.Δ., βρέθηκε δε, ότι οι παραπάνω υποθέσεις αφορούν σε πρόσωπα πλέον των 1.300 υπαλλήλων, καθώς κάποιοι υπάλληλοι είχαν εις βάρος τους παραπάνω από μια παραπομπή. Κατόπιν τούτου, ανατέθηκε στο Σ.Ε.Ε.Δ.Δ. (Σώμα Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης) η εξακρίβωση του σταδίου για κάθε μια από τις παραπομπές, κάτι που ερευνάται αυτή την περίοδο.
Επ’ ευκαιρία θέλω να απαντήσω στην κατηγορία που μου απηύθυνε ο κ. Μανιτάκης, ότι δεν του έστειλα τα εν λόγω στοιχεία πλήρως αξιολογημένα. Η αλήθεια είναι, πως δεν μπορούσα να του στείλω τίποτα άλλο. Αυτά είχα, αυτά και έστειλα. Ας μην ξεχνάμε, ότι αυτή η έρευνα είναι μια ζωντανή διαδικασία, που ανανεώνεται και εμπλουτίζεται κάθε ημέρα. Δεν μπορώ να ξέρω σε ποιό ποινικό στάδιο βρίσκονται οι υποθέσεις. Πάντως, αμφιβάλλω εάν έχει τελεσιδικήσει καμία, καθώς με την βραδύτητα που χαρακτηρίζει την Ελληνική Δικαιοσύνη, το μικρότερο διάστημα, που μπορεί να δικαστεί μια υπόθεση, είναι στα έξι χρόνια.
Για να επανέρθω στο ερώτημα, έχουμε λοιπόν 1.300 περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι, κατ’ αρχήν, πρέπει κανονικά να τεθούν σε κινητικότητα, λόγω ποινικών παραπομπών. Όμως αυτό δεν είναι το νούμερο όσων εκείνων θα βρεθούν εκτός Δημοσίου, καθώς δεν ξέρουμε, αυτή τη στιγμή, πόσοι τελικά θα κριθούν ένοχοι και πόσοι αθώοι. Υπολογίστε δε, ότι πάρα πολλοί εξ αυτών έχουν ήδη βγει στη σύνταξη ή έχουν παραιτηθεί. Άρα, εξετάζονται εκείνοι που βρίσκονται εν υπηρεσία και διερευνάται σε ποιό ποινικό στάδιο βρίσκονται οι υποθέσεις τους, καθώς εάν έχουν απαλλαγεί, πρέπει αυτομάτως να τεθούν εκτός λίστας «επίορκων». Μετά από αυτό το μεγάλο ξεκαθάρισμα θα προκύψει και ο τελικός αριθμός.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως ακόμα κανείς δεν μπορεί να πει πόσοι είναι αυτοί που μένουν στη «λίστα», διότι η διαδικασία έρευνας είναι συνεχώς σε εξέλιξη.
Άρα αυτά που γράφονται, λέγονται ή δημοσιεύονται περί εκτιμώμενου αριθμού «επίορκων» υπαλλήλων δεν ισχύουν;
Για μένα όχι, σε καμία περίπτωση. Άλλωστε η λέξη «επίορκος» είναι ολίγον νεολογισμός. Εάν ψάξεις τον Ποινικό Κώδικα, δεν υπάρχει πουθενά ο συγκεκριμένος όρος. Τον ανακάλυψε ο Νόμος 4093 του 2012, ο οποίος όρισε, ότι οι «επίορκοι» θα τεθούν σε κινητικότητα, ταυτόχρονα προσδιορίζοντάς τους. Επίορκοι λοιπόν, θεωρούνται όσοι εμπίπτουν σε δώδεκα πειθαρχικά και ποινικά παραπτώματα…
Όμως, ο εν λόγω Νόμος δίνει ένα εύρος στην έννοια του επίορκου. Αναφέρει, για παράδειγμα, την «εξω-υπηρεσιακή διαφθορά» ή την «αξιόμεμπτη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας». Εκεί σηκώνει πολύ επεξήγηση, δηλαδή εάν τσακωθείς με τη γυναίκα σου ή προκαλέσεις ένα τροχαίο ατύχημα είναι «αξιόμεμπτη συμπεριφορά»;
Υπάρχει, λοιπόν, πρόβλημα ερμηνείας, πολλοί δε Προϊστάμενοι Δημόσιων Υπηρεσιών, με πρώτους τους Δήμαρχους, ανησυχούν για το πώς θα αξιολογηθούν οι υπάλληλοί τους και ποιοί θα βρεθούν με παραπτώματα σε αυτά που ορίζει ο Νόμος για να βγουν σε «κινητικότητα».
Με όλα αυτά όμως, διάχυτη είναι η ανησυχία στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, για το πόσοι τελικά θα βρεθούν εκτός Δημοσίου, ενώ παράλληλα, φοβούνται -ίσως και δικαιολογημένα- ότι για το παραμικρό θα χαρακτηρίζονται «επίορκοι». Ποιά είναι η θέση σας;
Άποψή μου είναι ότι, σε «κινητικότητα» πρέπει να μπουν όσοι ρητά εμπίπτουν στα παραπτώματα που ορίζει ο Ποινικός Κώδικας, για παραπτώματα περί την υπηρεσία. Ο Ποινικός Κώδικας έχει ολόκληρο κεφάλαιο που περιγράφει ακριβώς τί θεωρείται τέτοιο παράπτωμα. Όσοι έχουν υποπέσει σε κάποιο από αυτά, οπωσδήποτε πρέπει να φύγουν από το Δημόσιο. Όμως για «αξιόμεμπτη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας», πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στο τί θα αξιολογηθεί, π.χ. εάν ο υπάλληλος είναι χρήστης ή έμπορος ναρκωτικών ή φονεύσει, τότε ναι, να φύγει. Αντίθετα, για «ελαφρά» αδικήματα, που στο Πειθαρχικό Συμβούλιο επισύρουν μικρές ποινές, δε νομίζω ότι πρέπει να υπάρξει «κινητικότητα».
Πάντως οι κρίσεις των «επίορκων», αθωωτικές ή καταδικαστικές, έχουν καθυστερήσει, με αποτέλεσμα τη γκρίνια και τον εκνευρισμό στις συνεννοήσεις Τρόικας-Κυβέρνησης. Γιατί αυτή η καθυστέρηση;
Για να αντιληφθείτε τους αριθμούς, κάθε χρόνο γνωστοποιούνταν στην Υπηρεσία μας, 2 με 2,5 χιλιάδες αποφάσεις από Πειθαρχικά Συμβούλια, οι οποίες άλλες είναι απαλλακτικές, άλλες καταδικαστικές. Σε αυτές, σε μεγάλο αριθμό -περίπου σε 200 το χρόνο- ασκούσα ένσταση.
Τον Μάρτιο του 2012, με το Νόμο 4057, μου αφαιρέθηκε η εν λόγω αρμοδιότητα. Κατόπιν αυτού, δεν μπορώ να ξέρω ποιές υποθέσεις έχουν παραπεμφθεί -αφού δεν εμπλέκομαι στη διαδικασία- και ποιές έχουν τελεσιδικήσει πειθαρχικά. Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι, με τον ίδιο Νόμο, προβλέφθηκε ότι η αρμοδιότητα μού αφαιρείται, επειδή τα νέα Πειθαρχικά Συμβούλια για τους δημόσιους υπάλληλους θα στελεχωθούν από δικαστές. Μόλις τώρα, όμως, άρχισαν να λειτουργούν, μολονότι ο Νόμος όριζε ότι έπρεπε να συγκρατηθούν από τον Ιούνιο 2012… και δεν ξέρω εάν έχουν στελεχωθεί και λειτουργούν όλα.
Τώρα, ο λόγος της καθυστέρησης είναι απλός, η Ελληνική γραφειοκρατία. Για να τοποθετηθεί ένας δικαστής σε Πειθαρχικό Συμβούλιο πρέπει να υπάρξει σχετική Απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου. Για να γίνει αυτό, πρέπει να στείλει ο αρμόδιος Υπουργός αίτημα στον Υπουργό Δικαιοσύνης, ο δε Υπουργός Δικαιοσύνης να υποβάλλει ερώτημα στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, για να ορίσει ποιός δικαστής θα τοποθετηθεί και πού.
Μέχρι τον Σεπτέμβριο, ο αρμόδιος σε αυτή την περίπτωση Υπουργός, κ. Μανιτάκης, δεν είχε ξεκινήσει τη διαδικασία προς στελέχωση, στη συνέχεια ήρθαν και οι γνωστές αποχές των δικαστών, οπότε φτάσαμε τώρα να συστήνονται τα Συμβούλια...
“Δημιουργήθηκε ένα μεγάλο «πλυντήριο» αθωωτικών αποφάσεων επίορκων δημοσίων υπαλλήλων σκόπιμα για να μην μπουν αργότερα σε διαδικασία κινητικότητας”
Εάν εσείς είχατε ακόμα ρόλο και λόγο στην αρμοδιότητα της κρίσης των δημοσίων υπαλλήλων, πιστεύετε ότι η διαδικασία θα είχε επιταχυνθεί, δηλαδή;
Πιστεύω ότι θα είχαμε ξεκαθαρίσει μεγάλο αριθμό των εκκρεμών υποθέσεων. Θα συνέχιζαν να έρχονται οι Πρωτοβάθμιες Αποφάσεις των Πειθαρχικών Συμβουλίων, από τις οποίες οι σοβαρές θα έφευγαν ταχέως για το Δευτεροβάθμιο Όργανο. Προσέξτε δε, τί έγινε, ελέω της καθυστέρησης του μετασχηματισμού των Πειθαρχικών Συμβουλίων, που ενώ θα έπρεπε εδώ και έναν χρόνο να στελεχωθούν από δικαστικούς, συνέχιζαν σε αυτό το διάστημα να λειτουργούν με την παλιά σύνθεση (συνδικαλιστές, συνάδελφοι των διωκόμενων) και, βέβαια, χωρίς έλεγχο από εμένα, καθώς είχε σταματήσει η γνωστοποίηση των αποφάσεων στην υπηρεσία μας, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο «πλυντήριο» αθωωτικών αποφάσεων και πολλοί επίορκοι απηλλάγησαν επί σκοπώ!Για να μην μπουν αργότερα σε «κινητικότητα»!
Άρα, μπορεί πολλοί από όσους έχουν παραπεμφθεί στην Ποινική Δικαιοσύνη να έχουν απαλλακτικές αποφάσεις από τα Πειθαρχικά Συμβούλια. Δυστυχώς, εφόσον δεν έχω ρόλο πλέον στη διαδικασία, δεν ξέρω πόσοι. Το ξεκαθάρισμα αυτής της εικόνας έχει περάσει σε Υπηρεσία του Σ.Ε.Ε.Δ.Δ. Δεν μπορώ να πω πότε θα καταφέρει να καταγράψει την κατάσταση, αμφιβάλλω όμως ότι θα προλάβει να το κάνει στο διάστημα που ζητά η Τρόικα. Εκείνο όμως που πρέπει να τονίσω είναι ότι, συνεχώς μετά την ψήφιση του ν. 4014/2012 διακήρυττα “urbisetorbis” με κάθε μέσο την ανάγκη να μου δοθεί εκ νέου η αρμοδιότητα για την άσκηση των ενστάσεων και την επιτάχυνση των ποινικών και πειθαρχικών διαδικασιών σε βάρος των «επιόρκων» υπαλλήλων.
ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ & ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
“Τρεις Υπουργοί Εσωτερικών, με νομοθετικές ρυθμίσεις τους, έβαλαν στο αρχείο ατασθαλίες και σπατάλες Δημάρχων”
Κύριε Γενικέ, στο «κομμάτι» Αυτοδιοίκηση, τώρα. Συχνά-πυκνά, βλέπουμε Δήμους κυρίως, πρώην Νομαρχίες και νυν Περιφέρειες να «φιγουράρουν» στην κορυφή της «λίστας της διαφθοράς». Τα Συλλογικά Όργανα της όμως, κάνουν λόγο για «στοχοποίηση» ή ακόμη και για «φαρσοκωμωδία». Ποιά το σχόλια σας σ’ αυτές τις θέσεις;
Θα απαντήσω με αυτό που είπε ο Ζορζ Κλεμανσό, σε μια συζήτηση στη Γαλλική Βουλή, για την κατάργηση της θανατικής ποινής: «Συμφωνώ να καταργηθεί η θανατική ποινή, αρκεί όμως την αρχή να κάνουν οι δολοφόνοι»...
Κάθε αιρετός-υπεύθυνος πολίτης, πρέπει, όχι απλώς να δέχεται, αλλά και να καλοδέχεται τον έλεγχο και να μην διαμαρτύρεται. Σαφώς οι κατηγορίες δεν μπορούν να πιάνουν τους πάντες. Υπάρχουν και καλοί δήμαρχοι. Όμως για αυτούς που υπάρχουν καταγγελίες πρέπει και να ερευνηθούν και να επιβληθούν οι ποινές όπου διαπιστωθεί παράπτωμα.
Σχετικά με τους ελέγχους, δύο είναι οι κατευθύνσεις, η ποινική ευθύνη και η παραπομπή στα δικαστήρια (πρόσφατο το παράδειγμα του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης), αλλά και ο πειθαρχικός έλεγχος. Εκεί δυστυχώς υπάρχει σωρεία απαλλαγών, για πολλούς λόγους. Κυρίως, ώσπου να παραπεμφθούν έχει λήξει η θητεία τους, οπότε σταματά και η πειθαρχική ευθύνη. Αλλά και εν ενεργεία να είναι ακόμα, η «ιστορία» δείχνει ότι συνήθως αθωώνονται... Ακόμα και το Ελεγκτικό Συνέδριο, σε περιπτώσεις που εξετάζεται ο καταλογισμός εις βάρος αιρετών της Αυτοδιοίκησης, αυτοί απαλλάσσονται με την δικαιολογία, ότι ενήργησαν «καλή τη πίστη».
Στη συμπεριφορά αυτή όμως, συνεργεί και η Πολιτεία, γιατί τέσσερις φορές, με τρεις Υπουργούς Εσωτερικών, Βάσω Παπανδρέου και Προκόπης Παυλόπουλος παλαιότερα, Γιάννης Ραγκούσης πιο πρόσφατα, με νομοθετικές ρυθμίσεις που πέρασαν, παράτυπες δαπάνες, ατασθαλίες και σπατάλες που έκαναν Δήμαρχοι, τις έκριναν νόμιμες, στέλνοντας παράλληλα όποιες σχετικές υποθέσεις ερευνούσαμε εκείνο το διάστημα στο «αρχείο». Όλα αυτά έχουν ενθαρρύνει συμπεριφορές ασυδοσίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού, όχι μόνο δεν υπάρχουν επιπτώσεις, αλλά καλλιεργήθηκε και το αίσθημα της ατιμωρησίας.
Οι Δήμαρχοι φωνάζουν, κλείνουν τους δήμους, διαμαρτύρονται ότι δεν τους φτάνουν τα λεφτά. Δεν επιτρέπεται όμως οι δαπάνες στην Αυτοδιοίκηση τα τελευταία χρόνια να έχουν οκταπλασιαστεί. Παράγουν άραγε οκτώ φορές παραπάνω έργο;
Πάντως είναι λίγο οξύμωρο το όλο ζήτημα, κ. Γενικέ, αφού η ίδια η Αυτοδιοίκηση, πρώτη ζήτησε τον προληπτικό έλεγχο των δαπανών της και μάλιστα, ελέγχεται ακόμη και για τη σκοπιμότητα σε επικείμενα έργα της. Τί άλλο πρέπει να κάνει τελικά;
Ο προληπτικός έλεγχος είναι πια τυπικός. Ο έλεγχος νομιμότητας είναι πολύ απλός, εφόσον υπάρχει Κωδικός και κονδύλι στον Δημοτικό Προϋπολογισμό για κάποια δαπάνη, το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν μπορεί να μην την εγκρίνει. Από εκεί και πέρα όμως τί γίνεται; ελέγχεται, π.χ., εάν έχει εκτελεστεί ένα έργο; εάν έγινε όπως προβλέπεται ή ξέφυγαν οι δαπάνες; σε αυτό το κομμάτι έχουμε πάρα πολλές καταγγελίες.
Το κυριότερο και πλέον αποτελεσματικό είναι ο έλεγχος της σκοπιμότητας, που όμως εγώ δεν μπορώ να προτείνω για την Αυτοδιοίκηση, διότι θα περιορίσει πάρα πολύ τους αιρετούς στα καθήκοντά τους. Εκεί, θα υπάρξει το φαινόμενο ο δήμαρχος να ρωτά για κάθε ενέργειά του την Κεντρική Διοίκηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ένα Κράτος «μαμούθ», όπως είναι η Ελλάδα.
Αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει τελικά είναι ο κατασταλτικός έλεγχος να γίνει ταχύτερος. Από το Ελεγκτικό Συνέδριο ο κατασταλτικός έλεγχος μπορεί να αργήσει μέχρι και επτά έτη. Σε επτά χρόνια δεν μπορείς να βρεις άκρη, ούτε καν εάν ένα έργο έχει εκτελεστεί, αφού στις περισσότερες των περιπτώσεων, μέσα σε ένα τέτοιο χρονικό διάστημα, τα έργα γκρεμίζονται και ξαναφτιάχνονται…
“Η Τρόικα δεν ξέρω αν γνωρίζει, τελικά, το ύψος των υποχρεώσεων του Κεντρικού Κράτους, ελέω του δανεισμού κάποιων Δήμων”
Καλός ο έλεγχος, καλές οι όποιες πρακτικές προς την διαφάνεια αλλά μήπως υπάρχουν και κάποιο άλλοι παράγοντες που «γεννούν», τελικά, την διαφθορά στην Αυτοδιοίκηση;
Έχετε απόλυτο δίκαιο! Μέγιστος παράγων ο άνθρωπος. Όλοι οι θεσμοί είναι καλοί όταν δημιουργούνται, την πορεία τους όμως διαμορφώνουν οι άνθρωποι, οι οποίοι τους στελεχώνουν.
Πρέπει να ενθαρρύνουμε την είσοδο και την παραμονή αξιόλογων προσώπων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, και όχι εκείνων που ασχολούνται ενδεχομένως για να έχουν ένα επάγγελμα.
Ο «Καλλικράτης» περιόρισε την πληθώρα των αιρετών στην Αυτοδιοίκηση, όμως ο αριθμός -κυρίως ελέω αντιδημάρχων- των υπευθύνων στον θεσμό είναι μεγάλος. Παραδοσιακά, πάντως, προβλήματα στους δήμους αποτελούσαν οι δημοτικές επιχειρήσεις. Αυτές είναι που δημιούργησαν και τα μεγάλα ελλείμματα των δήμων, τα οποία δεν γνωρίζω ποιός πλέον θα τα φορτωθεί.
Υπάρχει, επίσης, μια υπερχρέωση των δήμων από δάνεια, τα οποία θα τα πληρώσει το Κεντρικό Κράτος, καθώς τα περισσότερα συνάφθηκαν με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Είναι μια μεγάλη «τρύπα» που δεν ξέρω, ακόμη κι εάν οι δανειστές μας την έχουν υπ’ όψιν τους…
“Δεν θα αποδώσει ο έλεγχος του Σ.Δ.Ο.Ε. στα οικονομικά πρώην αλλά και νυν αιρετών της Αυτοδιοίκησης”
Πάντως, αυτούς που μπήκαν στην Αυτοδιοίκηση, με άλλο σκοπό από το να παράξουν έργο, φιλοδοξεί η Δικαιοσύνη να τους εντοπίσει, μέσω του «ξεσκονίσματος» των οικονομικών τους από το Σ.Δ.Ο.Ε. Πιστεύετε ότι θα φέρει αποτέλεσμα αυτή η έρευνα;
Όχι, διότι οι τρόποι να κρύψεις το «μαύρο χρήμα» είναι πολλοί. Υπάρχουν οι συγγενείς, οι φίλοι, οι “offshore” εταιρίες, που δεν μπορούν να ελεγχθούν σε ικανοποιητικό βαθμό, τουλάχιστον με τα μέσα που διαθέτει το Σ.Δ.Ο.Ε.
Κάποιοι σίγουρα θα πιαστούν. Και εμείς, σε Υπηρεσίες Πολεοδομίας, ελέγχοντας τα «πόθεν έσχες», πιάσαμε πολλούς. Όμως, ο έλεγχος του «πόθεν έσχες»δεν είναι πανάκεια.
Εάν ο ένοχος έχει φροντίσει να πάρει τα κατάλληλα μέτρα, ο έλεγχος δεν θα αποδώσει.
Τόσα χρόνια, εντοπίζοντας τα «στραβά» και τα «κακώς κείμενα» στο Ελληνικό Δημόσιο, αναρωτηθήκατε ποτέ, τί πρέπει να αλλάξει, επιτέλους, για να σταματήσει αυτό το σύνηθες γεγονός πια;
Φυσικά και σας απαντώ απλά. Ο πολίτης πρέπει να αποκτήσει προοπτικές, τις οποίες πρέπει να του εμπεδώσει το ίδιο το Κράτος. Να καταλάβει τα όρια και τους κανόνες.
Έχει αποδειχθεί ότι σε πρώτη ευκαιρία χαλαρότητας, η παραβατικότητα είναι κοντά.
Χρειάζεται, επίσης, να λειτουργούν σωστά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, κυρίως η Δικαιοσύνη, για να σταματήσει το αίσθημα ατιμωρησίας, που οδηγεί σε έκνομες συμπεριφορές.
ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΦΟΡΕΩΝ & ΜΕΛΛΟΝ Γ.Ε.Δ.Δ.
“Δεν θα δεχόμουν ποτέ να γίνω ένας απλός Γενικός Επιθεωρητής σε ένα Σώμα Ελέγχου που θα υπάγεται στον εκάστοτε Υπουργό”
Κύριε Γενικέ, υπάρχουν σενάρια για συγχώνευση της Υπηρεσίας σας με άλλους Φορείς του Δημοσίου. Πόσο σύμφωνος είστε με ένα τέτοιο ενδεχόμενο; τί σημαίνει αυτό για την αποτελεσματικότητα του έργου σας;
Είναι αλήθεια ότι γίνεται μια προσπάθεια να συγχωνεύσουν τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης με το Σώμα Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι ενοχλούνται από το έργο μου.
Βέβαια, η διαδικασία βρίσκεται στο στάδιο της διαβούλευσης. Εγώ αντιδρώ. Είμαι υπέρ της συγχωνεύσεως όλων των ελεγκτικών μηχανισμών, σε μια λειτουργικά Ανεξάρτητη Αρχή, υπό έναν Ανεξάρτητο Γενικό Επιθεωρητή. Δεν θα δεχόμουν ποτέ να γίνω ένας απλός Γενικός Επιθεωρητής σε ένα Σώμα Ελέγχου, που θα υπάγεται στον εκάστοτε Υπουργό, χωρίς προσωπική ανεξαρτησία.
Δεν μπορώ να ξέρω τί θα γίνει στο τέλος. Υπάρχουν διάφορες φιλοδοξίες και κάποιοι άλλοι επιθεωρητές που δεν θέλουν να ακούσουν για τον Γενικό Επιθεωρητή, καθώς νομίζουν ότι τους αξιολογώ και είμαι πάνω από το κεφάλι τους. Ξεκίνησε μια διαδικασία, αλλά δεν ξέρω το τελικό αποτέλεσμα.
Κλείνοντας, και ευχόμενος όχι τελειώνοντας…, κατά καιρούς έχετε βγάλει καταλόγους περιπτώσεων τρανταχτής διαφθοράς στο Δημόσιο. Ποιές από αυτές σας έχουν μείνει πιο έντονα στη μνήμη σας;
Δεν θα θυμάμαι τόσο τις περιπτώσεις διαφθοράς, όσο τους ανθρώπους που έκαναν πραγματική προσπάθεια να φτιάξουν το Κράτος.
Είναι γεγονός, ότι έγιναν προσπάθειες και για την πάταξη και της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας που την επιτρέπει. Χωρίς όμως τη συνεργασία όλων των ελεγκτικών μηχανισμών, αλλά κυρίως δίχως πολιτική βούληση για συνεχή προσπάθεια - «constansvoluntas», όπως έλεγαν οι Λατίνοι, ουσιαστικά αποτελέσματα δεν θα φανούν.
Το να κάνεις αποσπασματικά έναν έλεγχο και μια προσπάθεια, χωρίς να υπάρχει συνέχεια στην έρευνα, δεν βγάζει σε τίποτα. Χρειάζεται συνεχής πίεση και προσπάθεια. Γιατί δυστυχώς, η νοοτροπία του Έλληνα δεν αλλάζει…
epoli.gr
