Για μια ακόμα χρονιά, ο γραφικός σπηλαιοναός των Αγίων Ισιδώρων στον
Λυκαβηττό , αποτέλεσε τόπος συγκεντρώσεως , αρκετών μελών της μεγάλης Χιώτικης
παροικίας . Από πολύ νωρίς, από κάθε γωνιά της Αττικής, οι ευσεβείς
συμπατριώτες μας, υπακούοντας στο κάλεσμα της καρδιάς τους, άρχισαν να
ανηφορίζουν προς τον μαγευτικό τόπο . Ήθελαν να τιμήσουν τη μνήμη του προστάτη
και Πολιούχου του Μυροβόλου νησιού μας. Δεν ήταν δυνατόν να περάσει
απαρατήρητη η απουσία του αείμνηστου Δημήτρη Λαϊνά . Ο αξέχαστος φίλος
δημοσιογράφος, η κ. Μ. Παπακωνσταντίνου τα ζεύγη Σταμ. Κριμιζή – Χρ.
Στεφάνου και Ισιδ. Πρώϊου, καθώς και οι κκ Στ. Μαννές –
Παν. Βαρλάς – Αν. Τριπολίτης - Στ. Μιχαλάκης - Γιαν. Βορριάς
- Μαρ. Μπρή Παπαμακάριου – Χρ. Φωτεινού . Στ.
Χονδρογιωργάκη - Δημ. Αποστολή άτομα / πρόεδροι συλλόγων με
συνεχή παρουσία στην ετήσια πανήγυρη την οποία επιμελείται εδώ και αρκετά
χρόνια η «ΟΧΣΑ» .
Φέτος η σεμνή και εκλεκτή κυρία των γραμμάτων Πόπη Χαλκιά
Στεφάνου, με τον πάντα όμορφο και τεκμηριωμένο λόγο της χάρισε αξέχαστες
στιγμές και γνώση στο ευλαβικό εκκλησίασμα. Έγινε αρτοκλασία. Όπως κάθε
χρόνο, έτσι και φέτος ο θαυμάσιος ιερέας του ιερού ναού, πατέρας Δημήτριος, δεν
έχασε την ευκαιρία να μπλέξει με θερμά λόγια αγάπης τα εγκώμια γενικά όλων των
Χίων . Για μια ακόμα φορά δεν ξέχασε να αναφέρει την ιστορία της ύπαρξης ενός
«Μαστιχόδεντρου» το οποίο κοσμεί τον παραδείσιο αυλόγυρο αυτής της μικρής όασης
στην πλευρά του άγονου και απρόσφορου βραχόλοφου του Λυκαβηττού. Προσφορά
του τότε προέδρου Πυργούσων ιατρού Μιχάλη Κούτελου . Μετά το πέρας της
πανήγυρης η οποία κράτησε έως το μεσημέρι, προσφέρθηκε το πατροπαράδοτο,
καθιερωμένο κέρασμα από την Ομοσπονδία Χιακών Σωματείων Αττικής.
Ο Ετήσιος εορτασμός της μνήμης του αγίου, πέρα από την θρησκευτική
αξία. Τη διατήρηση ηθών και εθίμων του τόπου μας, λειτουργεί και
σαν συνδετήριος κρίκος της Χιακής παροικίας . Μια καλή ευκαιρία
ανταμώματος φίλων .Αναζωπύρωση κοινωνικών σχέσεων και δημιουργία
νέων .
Σύμφωνα με την παράδοση, ο λαός του Μυροβόλου νησιού μας πιστεύει ότι ο
μαστιχοφόρος σκίνος, χαρίζει το Θείο Άγιο Δάκρυ του, μόνο στα χώματα που
μούσκεψαν από το αίμα και τον πόνο του αθλοφόρου νέου. Μια όμως και αρχαίοι
συγγραφείς , αναφέρουν την Μαστίχα, ο λαός μας θέλει αυτήν προ του μαρτυρίου
του Αγίου Ισιδώρου να είναι σε ρευστή και μη στερεή μορφή και κατάσταση. Μια
και μιλάμε για παραδόσεις , ό Άγιος , ήταν νεαρός
Αλεξανδρινός Έλληνας. Υπηρετούσε ως σιτιστής στο
Ρωμαϊκό στόλο , μοίρα του οποίου ναυλοχούσε στη Χίο.
Λένε πως είχε βρει υπήνεμο λιμάνι στο Παντουκειός ή στον προς
βορρά, όμορο κολπίσκο του «Σκλάβου», κάτω από το σημερινό χωριό της Συκιάδας.
Σύμφωνα με την στοματική παράδοση, εκεί που πάτησε για πρώτη φορά την άγια γη
του νησιού μας, βρίσκετε ο παμπάλαιος ναός, του Άγιου Σίδερου στο Παράγκλι. Έως
και τα χρόνια του Β' Παγκόσμιου πόλεμου, στην περιοχή του ναΐσκου,
την μέρα της γιορτής του, γινόντουσαν μουλαροδρομίες.
το Αιγαίο Πέλαγος. Η Θαυμαστή παρουσία του νεαρού χριστιανού σε
οικία της περιοχής του Κάμπου, προκάλεσε σχόλια και θαυμασμό στους περίοικους,
με αποτέλεσμα να κλιθεί από τον Ναύαρχο Νουμεριανό να δώσει εξηγήσεις .
Ο Φωτισμένος και θαρραλέος νεαρός, με παρρησία και σθένος,
ομολόγησε την πίστη του. Μίλησε προσβλητικά και με απαξίωση για τα
είδωλα, με αποτέλεσμα να υποστεί μαρτυρικό θάνατο το 250 μ. Χ επί αυτοκράτορα
Δεκίου.
Με τη Χάρη και τη Βοήθεια του Αγίου
Και του χρόνου με υγεία
Μιχάλης Γ. Καριάμης
