εο περιστατικό συνέβη σήμερα 13 Ιουνίου, στις 3 περίπου τα ξημερώματα, κατά τη διάρκεια της περιφρούρησης του κτιρίου της ΕΡΑ Αιγαίου στη Μυτιλήνη από εκλεγμένους συνδικαλιστές και εργαζόμενους από διάφορα σωματεία και συλλόγους. Παρόντες ήταν ο γράφων και τέσσερα ακόμα μέλη της περιφρούρησης.
Ήμασταν καθισμένοι στο προαύλιο του κτιρίου της ΕΡΑ Αιγαίου και συζητούσαμε όταν εμφανίστηκε μπροστά στην κλειστή εξωτερική καγκελόπορτα ένας άντρας που άρχισε να κοιτάει προς το μέρος μας και προς το κτίριο κάπως επίμονα και διερευνητικά, έτσι ώστε γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά κι ότι δεν επρόκειτο για κάποιο άγνωστο σε εμάς μέλος της περιφρούρησης που ερχόταν για τη βάρδια του.
Τον ρωτήσαμε τι θέλει και ακολούθησε ο εξής απίθανος διάλογος:
-Μπορώ να μπω μέσα να δω το στούντιο απάνω;
-Τι ακριβώς θέλετε;
-Θέλω να δω τα μηχανήματα;
-Ποια μηχανήματα;
-Τα μηχανήματα του σταθμού.
-Γιατί τι τα θέλετε
-Από έναν ραδιοφωνικό σταθμό με έστειλαν να τα δω.
Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη με αυτά που ακούγαμε, και ο άντρας πρόσθεσε σε μάλλον καθησυχαστικό τόνο:
-Στρατιωτικός είμαι! Με έστειλε ένας φίλος από ραδιοφωνικό σταθμό να δω τι μηχανήματα έχει εδώ…
Όπως ήταν φυσικό η έκπληξή μας μεγάλωσε και προστέθηκε μια ανησυχία σε αυτήν. Κάποιοι από την περιφρούρηση πήγαν να πουν κάτι σε έντονο ύφος για το θράσος του. Όμως εγώ, με τη μανία για ψυχραιμία που με διακρίνει αλλά και επειδή μου φάνηκε ότι σε κάθε περίπτωση επρόκειτο για αφελές ανθρωπάκι, πρόλαβα να του απαντήσω σε ήπιο τόνο. Του είπα λοιπόν περίπου ότι εμείς εδώ είμαστε συνδικαλιστές και περιφρουρούμε την κατάληψη του σταθμού, ότι οι άνθρωποι της ΕΡΑ απολύονται και κλείνει ο σταθμός όπου τόσα χρόνια δούλευαν κι ότι είναι απρέπεια να ζητάει να κάνει αυτή τη δουλειά που λέει ότι θέλει να κάνει ειδικά σε μια τέτοια στιγμή, και φυσικά ότι δεν πρόκειται να τον αφήσουμε να την κάνει.
Ο άντρας κάπως φοβισμένα ζήτησε συγγνώμη, έκανε μεταβολή πήρε το μηχανάκι του και έφυγε.
Η έκπληξη και η σύγχυσή μας από αυτόν τον γκροτέσκο διάλογο κράτησε για κάμποσα δευτερόλεπτα μέχρι να σκεφτούμε πως αντί να τον διώξουμε αμέσως έπρεπε να επιμείνουμε στις ερωτήσεις και να αποσπάσουμε περισσότερες πληροφορίες για τους σκοπούς της «επίσκεψης» και για τον εντολέα του. Ήταν όμως αργά, δεν τον προλάβαμε, είχε γίνει καπνός.
Συζητώντας κατόπιν μεταξύ μας καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν επρόκειτο για άτομο που ήρθε να κόψει κίνηση για λογαριασμό της Αστυνομίας (αν ήταν θα μπορούσε απλώς να προσποιηθεί τον «συμπαραστάτη» και δεν θα αποκάλυπτε τον σκοπό του). Συμπεράναμε λοιπόν ότι κατά πάσα πιθανότητα έλεγε την αλήθεια και ότι όντως έκανε «θέλημα» για κάποιον ντόπιο επιχειρηματία που έχει ή θέλει να ανοίξει ραδιοφωνικό σταθμό και μυρίστηκε ευκαιρία. Και καθώς ο άνθρωπος ήταν εμφανώς πολιτικά αφελής και δεν είχε πλήρη συναίσθηση ποιοι ήμασταν εμείς και τι ακριβώς κάναμε εκεί, μας είπε και το «είμαι στρατιωτικός» για να μας δείξει ότι είναι ...αξιόπιστο πρόσωπο και ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε!
Για λίγα λεπτά μας συζητήσαμε αυτή την απίθανη σκηνή παραλόγου που μόλις είχαμε ζήσει και επισημάναμε τις θλιβερές της ομοιότητες με την απαράμιλλη εκείνη περιγραφή του Καζαντζάκη στον «Ζορμπά» (με τις γριές να μπαίνουν και να λεηλατούν το σπίτι της ετοιμοθάνατης Μαντάμ Ορτάνς, χωρίς καν να περιμένουν να ξεψυχήσει…). Μετά αναφέραμε το απίστευτο περιστατικό στους υπόλοιπους της περιφρούρησης που δεν πίστευαν στα αφτιά τους και αυξήσαμε την επαγρύπνησή μας για κάμποση ώρα.
Σαφώς και θα αναφέρουμε το περιστατικό στους εργαζόμενους της ΕΡΑ και ίσως χρειαστεί να βγει και μια καταγγελία του γεγονότος (γιατί έχει τη σοβαρή όψη του και τέτοιες προβοκάτσιες δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες, τη στιγμή μάλιστα που το διαδίκτυο έχει γεμίσει από γκεμπελίστικα δημοσιεύματα ότι τάχατες οι εργαζόμενοι κάνουν πλιάτσικο στα κτίρια της ΕΡΤ που έχουν καταλάβει συνεχίζοντας τις εκπομπές).
Ας μείνουμε ωστόσο για μια στιγμή στην «ευτράπελη πλευρά». Ποιος ξέρει, ίσως σταθούμε τυχεροί και η ιστοριούλα αυτή υποπέσει στην αντίληψη κάποιων εκ των έγκριτων δημοσιολόγων απολογητών της αστικής πολιτικής που σήμερα επικροτούν το σφάξιμο της «ιερής αγελάδας» της ΕΡΤ. Είμαι βέβαιος ότι με την παροιμιώδη διορατικότητά τους δεν θα παραλείψουν να διακρίνουν σε αυτό το περιστατικό μια υγιή αντίδραση του κόσμου του επιχειρείν, μια εκδήλωση του αδάμαστου ελληνικού εμπορικού δαιμονίου που πάντοτε μας ξελάσπωνε ως έθνος από τα δύσκολα, μια αχτίδα αισιοδοξίας για έξοδο από την κρίση μέσα στο σκοτάδι των αγκυλώσεων που σκεπάζει την εδώ και δεκαετίες κατεχόμενη από το «σοβιετικό πνεύμα» πατρίδα μας.
Τα στήθη μας φουσκώνουν από περηφάνια καθώς αναλογιζόμαστε -με αφορμή αυτό το περιστατικό- τα ιδανικά της φυλής.
Αναφωνήσατε λοιπόν μετ’ εμού:
Ζήτω το Έθνος!
Ζήτω ο Στρατός!
Ζήτω το Ελεύθερο Εμπόριο!
Ζήτω η αθάνατη Ελληνική Ιδιωτική Πρωτοβουλία!
Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013
Νίκος Ζαρταμόπουλος
LESVOS NEWSNET
