Την
1η του Δεκέμβρη πεθαίνει στην Θεσσαλονίκη η 13χρονη Σάρα από μονοξείδιο του
άνθρακα από μαγκάλι. Στις 5 Δεκέμβρη παίρνει φωτιά σπίτι από κεριά τα οποία οι
ένοικοι είχαν ανάψει για φωτισμό. Στις 6 Δεκέμβρη ένας 83χρονος έχασε την ζωή
του από εισπνοή καπνών, όταν έπιασε φωτιά στο σπίτι του από ηλεκτρικό
θερμαντικό σώμα που το χρησιμοποιούσε, για να ζεσταθεί.
Όσο και αν τέτοια φαινόμενα δεν ακούγονται
πρωτότυπα, καθώς ήδη από πέρσι το χειμώνα τα περιστατικά είναι αρκετά, άλλο
τόσο εξοργίζουν τον καθένα από εμάς διότι εκφράζουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο
την απαξίωση και την αδιαφορία απέναντι στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα στην
Ελλάδα της κρίσης. Δεν είναι απλά οι
«παράπλευρες απώλειες» της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής, δεν είναι μερικοί ακόμα αριθμοί δίπλα στις
αυτοκτονίες, τους υποσιτισμένους μαθητές και τους χιλιάδες άστεγους. Φέρνουν
στο φως τις συνθήκες που βιώνει καθημερινά ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του
λαού στις πόλεις κα στα χωριά μας: μακροχρόνια ανεργία, νοικοκυριά χωρίς
ρεύμα και θέρμανση, πείνα και απελπισία.
Ενώ λοιπόν η πραγματικότητα αυτή υπάρχει και
εντείνεται εδώ και χρόνια, μέχρι πρότινος παρέμενε στην αφάνεια των ΜΜΕ. Όμως η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση που υπάρχει
σήμερα δεν είναι αποτέλεσμα μιας φυσικής καταστροφής, αλλά συνειδητή πολιτική
επιλογή της τρόικας και της κυβέρνησης. Στο ζήτημα της θέρμανσης, τα
τελευταία τέσσερα χρόνια σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ, έχει αυξηθεί 150% η τιμή
του πετρελαίου θέρμανσης, 100% η τιμή του φυσικού αερίου, και σχεδόν 50% την
τιμή του ηλεκτρισμού, αποτέλεσμα της πολιτικής,
των φόρων και των σκανδαλωδών προνομίων που απολαμβάνουν οι ιδιώτες «επενδυτές»
είτε αυτοί λέγονται εφοπλιστές με το ναυτιλιακό πετρέλαιο, είτε επιχειρηματίες
του (λαθρ)εμπορίου πετρελαίου, είτε προστατευόμενοι ιδιώτες παραγωγοί
ηλεκτρισμού. Τα τελευταία
χρόνια ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις έχει εμφανιστεί η αιθαλομίχλη και έχει αυξηθεί
σημαντικά η συγκέντρωση μικροσωματιδίων γεγονός με επιπτώσεις (που δεν έχουν
φανεί ακόμα) στην δημόσια υγεία.
Στον
ηλεκτρισμό η πραγματικότητα δεν διαφέρει σημαντικά. Η πολιτική των διαρκών
αυξήσεων της τιμής του ηλεκτρισμού λόγω της απελευθέρωσης της αγοράς και της
σύνδεσης της παροχής ρεύματος με την πληρωμή του χαρατσιού για τα ακίνητα,
έχουν αυξήσει υπέρμετρα τις αποκοπές που πραγματοποιούνται. Με βάση στοιχεία
του ΔΕΔΔΗΕ, γίνονται ετησίως 350.000 αποκοπές ρεύματος. Πλέον τα νοικοκυριά
χωρίς ρεύμα είναι υπαρκτή πραγματικότητα με ότι σημαίνει αυτό. Εκτιμάται ότι
κάτι λιγότερο από 600 σπίτια βυθίζονται καθημερινά στο σκοτάδι, γυρίζοντας σε
μια στιγμή στις συνθήκες ζωής του 1950. Ο καιρός που οι άνθρωποι
ζεσταινόντουσαν με κίνδυνο της ζωής τους και που φώτιζαν το σπίτι τους με κεριά
θα έπρεπε να έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αλλά από ότι φαίνεται δεν έχει…
Αυτοί, που σχεδιασμένα υλοποίησαν τις μνημονιακές πολιτικές που καταλήγουν στις
σημερινές καταστάσεις και που τόσο καιρό προσπαθούσαν να αποσιωπήσουν τις
συνθήκες ζωής μεγάλης μερίδας του λαού,
σήμερα, υπό το βάρος της κοινωνικής κατακραυγής λόγω των τραγικών γεγονότων,
προσπαθούν να θολώσουν τα νερά νομίζοντας ότι μπορούν να μοιράζουν καθρεφτάκια
εν όψει των εκλογών. O υπουργός Ενέργειας, έφτασε να υπόσχεται
επανασύνδεση του ρεύματος (και μόνο!), για όσους είναι στα συσσίτια των δήμων
και της εκκλησίας (!), λες και υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε σπίτια με κομμένο
ρεύμα για να κοροϊδέψουν την ΔΕΗ. Αλλά
ακόμα και αυτή την επανασύνδεση που προβάλλεται ως "κοινωνική"
πολιτική θα την πληρώσουν εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι αφού
προβλέπεται ειδική επιβάρυνση των λογαριασμών για τον σκοπό αυτό. Και όλα αυτά
για να μην πουν κουβέντα για τα πραγματικά ζητήματα. Για το γεγονός ότι επίκειται
η πώληση του διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ) και το ξεπούλημα
μέρους των εργοστασίων και του πελατολογίου της ΔΕΗ στους ιδιώτες, επιλογές που
θα αυξήσουν σημαντικά την τιμή του ηλεκτρισμού και θα αποκλείσουν περαιτέρω την
πρόσβαση των λαϊκών στρωμάτων στην ηλεκτρική ενέργεια.
Ευτυχώς ή δυστυχώς τα γεγονότα όλων των τελευταίων
χρόνων δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας σε κανέναν για τις προθέσεις και την
στοχοθεσία τους. Δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για την ευαισθησία τους στο
πως ζει και τροφοδοτείται με ενέργεια η μεγαλύτερη πλειοψηφία του λαού. Το ζήτημα είναι αν από την δική μας πλευρά θα
δώσουμε την απάντηση που απαιτείται. Να μη συνηθίσουμε το θάνατο και τις διαλυμένες ζωές.
Να οργανώσουμε τις συλλογικότητες, τα σωματεία ,τις
πρωτοβουλίες στις γειτονιές που να μην αφήνουν κανένα ανυπεράσπιστο. Να μην αφήσουμε κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό,
να μην επιτρέψουμε τους πλειστηριασμούς, να προτάξουμε την αλληλεγγύη, κόντρα
στο ρατσιστικό μίσος που χτυπάει τον διπλανό μας και όχι τον από πάνω μας.
Στο σκηνικό θανάτου μιας ολόκληρης κοινωνίας, να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο, μια
διαφορετική ζωή, χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ και Ε.Ε. Η συλλογική αντίσταση είναι μονόδρομος!
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ΧΙΟΥ
