Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

ΖΩΝΤΑΣ ΣΑΝ ΣΚΛΑΒΟΣ Η ΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ;




Κοιτάζω τον πατέρα μου με τα άσπρα του μαλλιά, τώρα στα 85
του χρόνια και σκέπτομαι… Κάνω εγώ τον απολογισμό της ζωής του στα
49 μου, που οι ζωές μας είναι παράλληλες, αλλά και τον απολογισμό των
συνανθρώπων της τάξης μας που μια ζωή πάλευαν για το μεροκάματο
και αναρωτιέμαι… Για ποιον σακατεύτηκες όλα αυτά τα χρόνια,
πολεμώντας με τα κύματα στα καΐκια, στα καράβια, στις σκαλωσιές, στα
εργοστάσια, στα χωράφια;
Πόσες φορές δεν έκλαψες για την ώρα και τη στιγμή που
γεννήθηκες; Αντιμετώπισες την προσφυγιά… Πόσες φορές δεν
φοβήθηκες την πείνα, τη φτώχεια και την ανεργία; Πόσες φορές δεν
στερήθηκες τα πάντα για να μπορούν τα παιδιά σου να έχουν μια
αξιοπρεπή ζωή σαν νέοι; Πόσες φορές έβλεπες το μήνα να τελειώνει, τα
χρήματα να μη φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες του σπιτιού ή τα
έξοδα για τις σπουδές των παιδιών σου, και συνεχώς πάλευες; Μη
στεναχωριέσαι… Πάνω-κάτω οι περισσότεροι έτσι ζουν και ζούμε! Δεν
είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι. Πάλευες μια ζωή και το
κέρδος σου, ένα στρωμένο τραπέζι και η ευχή «έχει ο Θεός», με
απάντηση όμως «ο Θεός έχει, εμείς δεν έχουμε»!!!
Ποιο κέρδος, λοιπόν, ποιο χρήμα, για ποια λεφτά και προκοπή;!
Στον καπιταλισμό;
Αναρωτήθηκες ποτέ όλα αυτά τα χρόνια που δούλεψες σκληρά,
όλα τα αγαθά που έβγαζες, ποιοι τα έπαιρναν και περνούσαν αυτοί καλά
και εμείς χειρότερα; Αναρωτήθηκες ποτέ πού πήγαν οι λαγοί με
πετραχήλια και τα χρυσά κουτάλια που σου έταξαν; Αναρωτήθηκες ποιοι
ευθύνονται για τον άδικο χαμό του παιδιού σου; Αναρωτήθηκες ποιοι τα
όνειρα τα έκαναν εφιάλτες;
Μην τους πιστεύεις και μην επιτρέπεις άλλο να σου θολώνουν το
μυαλό αυτοί που δεν σου έδωσαν ποτέ τίποτα, ούτε εσένα, ούτε εμένα.
Αυτοί που σε κοιμίζουν από τα κανάλια τους μιλώντας περί ανάπτυξης,
σου φτιάχνουν κοινωνικά υπνωτήρια για να σε πετάξουν στο δρόμο
αύριο. Αυτοί που λένε ότι «όλοι ίδιοι είναι» είναι αυτοί που συντηρούν
το αστικό σύστημα με σένα και εμένα σκλάβους. Αυτοί που τόσα χρόνια
σου έλεγαν «Μην ξεχνάς τι σημαίνει δεξιά», έγιναν ίδιοι και όμοιοι με
αυτήν. Αυτοί που σήμερα σου σερβίρουν «Στρίψε αριστερά» για να
πάρουν την εξουσία, έχουν στρίψει ήδη δεξιά. Αναρωτήθηκες όμως
γιατί;
Γιατί απλά το πραγματικό δίπολο είναι η αστική και η εργατική
τάξη και από την ισχυροποίηση του ενός ή του άλλου πόλου, καθορίζεται
η ζωή σου.
Γιατί το πραγματικό δίπολο είναι η αντίθεση ανάμεσα στο
κεφάλαιο και στην εργασία, εκμεταλλευτής ή εκμεταλλευόμενος,
πλούσιος ή φτωχός.
Γιατί τελικά είναι θέμα εξουσίας… Και εδώ ισχύει το ποιος με
ποιον, που δεν αφορά μόνο τα κόμματα, αλλά εσένα κι εμένα και όσους
παράγουν του κόσμου τα αγαθά.
Γι’ αυτή την εξουσία η πάλη ήταν αδιάκοπη, σκληρή και πάντα
ταξική.
Γι’ αυτήν την εξουσία γεννιούνται συνεχώς κόμματα και
παλεύουν, δρουν και κυβερνούν ως εργαλεία του ενός πόλου.
Να σου θυμίσω ότι, για το συμφέρον της αστικής τάξης, τα
τελευταία εκατό χρόνια γεννήθηκαν εκατοντάδες κόμματα. Όμως, μόνο
ένα όλα αυτά τα χρόνια είναι σταθερά στο πλευρό σου, ένα έδωσε τα
καλύτερα παιδιά του στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στις εξορίες και τις
φυλακές. Στήθηκαν στον τοίχο χωρίς να σε απαρνηθούν.
Ένα μόνο κόμμα: το Κ.Κ.Ε.! Είναι το μόνο κόμμα που οι
εκτιμήσεις του επαληθεύονται από τη ζωή. Που έγκαιρα πρόβλεψε και
προειδοποίησε για τους κινδύνους που πηγάζουν από τη συμμετοχή της
χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που αποκάλυψε πόσο ωφέλιμος είναι για την
πλουτοκρατία και πόσο οδυνηρός για το λαό ο «μονόδρομος» της Ο.Ν.Ε.
Είναι το κόμμα που πιστεύει στη δύναμη της λαϊκής παρέμβασης,
που με όλες του τις δυνάμεις μάχεται να ηττηθεί ο συμβιβασμός, η
υποταγή και η μοιρολατρία που τα κόμματα και οι μηχανισμοί του
συστήματος καλλιεργούν.
Είναι το κόμμα που προτείνει και αγωνίζεται να ανοίξει -τη μόνη
διέξοδο προς όφελος του λαού- το δρόμο της ρήξης με τα μονοπώλια, με
την πολιτική και τα κόμματα του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. – Ο.Ν.Ε., το δρόμο της
αντεπίθεσης και της ανατροπής με το δικό μας Μέτωπο για μια λαϊκή
εξουσία, για μια Ελλάδα της εθνικής ανεξαρτησίας, της ειρήνης και της
φιλολαϊκής ανάπτυξης.
Κάνε το βήμα, για να αλλάξουμε. Χρειάζεται αγώνας ταξικός, με
εσένα πρώτο. Ξεσηκώσου!!!
7-1-14

ΓΙΑΝΝΗΣ Ν. ΠΑΛΗΟΣ