ΤΟ «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ

Στη συνέλευση αντιπροσώπων της ΔΟΕ, ο συνάδελφος ταμίας του ΔΣ εκλεγμένος της ΔΑΚΕ , (ΝΔ) έκανε αναφορά στη Β. Κορέα και είναι κάτι σύνηθες που το ακούω σε διάφορα όργανα που μετέχω, ή το αναφέρουν κουκουλοφόροι του διαδικτύου, θέλοντας όσοι το χρησιμοποιούν να καταδείξουν την εξαθλίωση, απαντάμε ότι δε χρειάζεται να πηγαίνουν και τόσο μακριά , άλλωστε είναι ακριβά και τα εισιτήρια, ας μένουν στην Ελλάδα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στην Ελλάδα της καπιταλιστικής Βαρβαρότητας με τα εκατομμύρια άνεργους, άστεγους, με τους μισθούς εξαθλίωσης, με τους υποτιμημένους δασκάλους.

 Στα φυλλάδια των σεμιναρίων στελεχών προλογικά, η «εξαγορασμένη» πολιτικά διανόηση που τα εισηγείται,  αναφέρει ότι στηρίζεται πάνω στο νεοθετικιστικό και εποικοδομιστικό παράδειγμα, δηλαδή το φιλοσοφικό δίδυμο που αναπόδεικτα αποφαίνεται ότι δεν υπάρχει πραγματικότητα αλλά εκφάνσεις πραγματικότητας , ότι δεν μας ενδιαφέρει η γνώση ως διαλεκτική σχέση του είναι και της συνείδησης, αλλά η χρήσιμη γνώση, αυτή είναι η θεμελίωση της εκπαίδευσης στη σύγχρονη μεταβιομηχανική κοινωνία που ονομάζεται έτσι για να αποκρύπτει αυτό  που ήταν πάντα. Στυγνός βάρβαρος καπιταλισμός.

Ας δούμε όμως μέσα από τα κείμενα του ΟΟΣΑ 1996 και 2011  το νεοθετικιστικό και εποικοδομιστικό παράδειγμα που με περίσσιο θράσος προβάλλεται από το πολιτικό και εκπαιδευτικό υπαλληλικό προσωπικό της αστικής τάξης σε επίπεδο Ελλάδας, ΕΕ και γενικά σε επίπεδο καπιταλιστικού κόσμου.

 Το 1981 έχουμε την πρώτη ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ για την αξιολόγηση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

15 χρόνια μετά οι καμπάνες χτυπούσαν και οι κερκόπορτες του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδέσμου άνοιγαν. Ο Σήφης Μπουζάκης στο συνέδριο της ΔΟΕ-ΠΟΕΔ στη Χίο κάνει λόγο ότι την αξιολόγηση θα την κάνει η αγορά ή εσείς, εννοώντας τους δασκάλους διά των προθύμων ηγεσιών της ΔΟΕ. Μπαίνουν τα πρώτα θεμέλια με τα Καθηκολόγια, την αναφορά όχι μόσο σε αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου, αλλά και εκπαιδευτικού κλπ.

Το1994 εκδίδεται η Λευκή βίβλος , εισάγει τη νέα οικονομία  με σύνδεση αγοράς - εκπαίδευσης . Ο τότε πρόεδρος της Ε.Ε. Ζακ Ντελόρ, παρουσιάζοντας το κείμενο της Λευκής Βίβλου στους δημοσιογράφους, τόνισε: «επιδιώκουμε εργασιακές και ασφαλιστικές σχέσεις τύπου Ταϊβάν...» [Από τον Τύπο εκείνων των ημερών]

 Το 1996 δημοσιεύεται η έκθεση του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Να μερικά αποσπάσματα:
▬ Στην § 15 αναφέρεται :
«Αυτός ο "εθνικός" ρόλος της Παιδείας, συμβαδίζει με την πίστη στην εκπαίδευση ως κυρίαρχη οδό για κοινωνική πρόοδο και ατομική ανάπτυξη και με την εξίσου μακρά ελληνική παράδοση του κράτους ως εγγυητή των ίσων ευκαιριών. Η αρχή για την ισότητα αναφέρεται ως δικαιολογία για τον συγκεντρωτισμό και την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας νομικής βάσης για δράση. Όμως αυτές οι μορφές ισότητας είναι τώρα απαρχαιωμένες»

▬ Στην § 84 αναφέρεται:
«Διαπιστώσεις πρέπει να γίνουν για το εάν οι αλλαγές πρέπει να πραγματοποιηθούν κλιμακωτά ή αν μια επίδειξη αποφασιστικότητας, μέσω μιας ευρείας κλίμακας αλλαγών, πρέπει να αποφασισθεί».
Πώς λέμε νόμος και τάξη του Σαμαρά;
▬ Στην § 68 αναφέρεται:
«...Ιδιαίτερα η επετηρίδα πρέπει να καταργηθεί...» Καταργήθηκε μέσω ΑΣΕΠ και εκτίναξη της ανεργίας.
▬ Στην 61 αναφέρεται:
«Η ευθύνη για την συντήρηση και τις επισκευές πρέπει να παραμείνει στα χέρια των τοπικών αρχών…αλλά  επιπροσθέτως, η χρήση των πόρων, που προέρχονται από συλλόγους γονέων και τοπικές επιχειρήσεις, πρέπει να ενθαρρύνεται»
Δίδακτρα, Τροφεία, πλήρωνε για να έχεις είναι το τοπία που ζούμε…
▬ Στην § 58 αναφέρεται :
«…Επί πλέον συγχωνεύσεις σε μεγαλύτερα σχολεία φαίνονται αναπόφευκτες, για εκπαιδευτικούς λόγους, αν και αναγνωρίζουμε πλήρως την κοινωνική αξία του σχολείου του χωριού…»
20 χρόνια μετά ζούμε τον Αρμαγεδώνα κλεισίματος σχολείων.
▬ Στην § 10 αναφέρεται :
«αν και υπάρχει μια ισχυρή παράδοση υπέρ των δημοσίων υπηρεσιών για όλους,... , κάποια οικογενειακή συνεισφορά σε δίδακτρα και άλλες δαπάνες δεν αποκλείεται από τους εμπειρογνώμονες, αν και κατανοούμε ότι αυτό θα μπορούσε να συναντήσει σθεναρή αντίσταση.... Στο επίπεδο της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σχολικές επιτροπές ήδη συγκεντρώνουν χρήματα για την κάλυψη κτιριακών αναγκών και συντήρησης…»
▬ Στην §15 αναφέρεται :
«..όλες αυτές οι υπερισχύουσες παραδοχές έχουν, σε μεγάλο βαθμό, αρνητικές συνεκδοχές, οι οποίες πρέπει να αντικατασταθούν από μια επαγγελματική ηθική που θέτει ως προϋπόθεση ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα χρησιμοποιούν την πείρα τους με αλτρουιστική φροντίδα για τις ανάγκες των πελατών τους»
▬ Στην §17 αναφέρεται :
«…η δουλειά του καθενός θα πρέπει να αξιολογείται για να εγγυηθεί την καλύτερη δυνατή ποιότητα μέσω αυτοκριτικής και εξωτερικής εποπτείας» (βλέπε επιθεωρητισμό και ποιότητα αλά αγοράς…)

Εδώ έχουμε τις αντιγραφές τύπου Ματσαγγούρα και λοιπών προθύμων, που αποδεικνύονται και «ανίκανοι» να αντιγράψουν…

Στην Έκθεση ΟΟΣΑ 2011 από τον πρόλογο  ακόμη γίνεται ξεκάθαρο με όρους επιχειρηματικού management « Η Ελλάδα πρέπει να αναλάβει δράσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μη βιώσιμη δομή του κόστους του συστήματος και τη μη αποδοτικότητα… οι δράσεις αυτές πρέπει να περιλαμβάνουν… κατάργηση , συνένωση ή συγχώνευση μικρών και μη αποδοτικών μονάδων…»

Συνεχίζει στην εισαγωγή «…Το σχολικό δίκτυο αποτελείται από χιλιάδες σχετικά μικρά σχολεία, πολλά με χαμηλή αναλογία μαθητών/εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα όχι μόνο ένα μη αποδοτικό σύστημα, αλλά ένα σύστημα που υστερεί να διασφαλίσει υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικές ευκαιρίες…», ενώ όταν στοιβάζονται 30 και 35 παιδιά σε μια τάξη, που τα έχουμε ζήσει και τα ξαναζούμε, θα έχουν υψηλής ποιότητας εκπ/ση.

Το κερασάκι φυσικά «Η Ελλάδα είναι μία από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχουν εξωτερική αξιολόγηση…», δηλαδή η επιστροφή στον επιθεωρητισμό, στη χειραγώγηση , στις απολύσεις στο συνειδησιακό έλεγχο.

Από τα παραπάνω είναι ξεκάθαρο όχι με βάση το νεοθετικιστικό ή εποικοδομιστικό παράδειγμα, αλλά με βάση την αντικειμενική πραγματικότητα ότι τα συμφέροντα των επιχειρηματικών, τραπεζιτών, χρηματιστών , τα συμφέροντα του κεφαλαίου τσακίζουν την εκπαίδευση, την εργαλειοποιούν, την αφυδατώνουν απ' ότι φιλολαϊκό είχε απομείνει τις περασμένες δεκαετίες που οι καπιταλιστικές ανάγκες αναπαραγωγής ήταν σε διαφορετικά επίπεδα και η ύπαρξη σοσιαλιστικού στρατοπέδου έβαζε κάποιο φρένο.

Στα χέρια τους όλος αυτός ο πολιτικός και οικονομικός εσμός εκτός από το κράτος ως μηχανισμό καταπίεσης, είχε και έχει τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό παλιό και νέο,  με διαφόρων αποχρώσεων παραπληρώματα, ασχέτως επαναστατικών ή μη προσδιορισμών, γιατί το κύριο, το βασικό είναι για προτασιολάγνους και διαλογολάγνους , να μας εξηγήσουν ξεκάθαρα χωρίς μισόλογα, ποιος είναι απέναντί μας, σε ποιά μηχανή γρανάζι θέλει να μας θέσει, ποιόν κόσμο, ποιά ζωή θέλει να μας βάλει να υπηρετήσουμε και σε τελική ανάλυση, αυτοί πώς τοποθετούνται όχι με όρους συμφωνώ- διαφωνώ, αλλά με όρους εντός ή εκτός συστήματος, με όρους ρήξης ή ενσωμάτωσης.

Ο Φουκώ λέει ότι το σώμα για να είναι παραγωγικό πρέπει να είναι και καθυποταγμένο, ώστε να βγάζει αντίστοιχους μαθητές δούλους και  μοιραίους όπως οι δάσκαλοί τους. Η πλειοψηφία της ΔΟΕ με νομικίστικα τερτίπια μας έβαλε στη λογική του «ολίγον έγκυος» και επειδή ακούμε διάφορα για τα στελέχη που τάχα είναι μαζί μας ή για δ/ντες που «κρατάνε», τα προσχήματα ίσως, η κατεύθυνση που δίνει το ΠΑΜΕ αφορά στην αξιοπρέπεια , στις καθαρές κουβέντες και στην αξιοπρέπεια  αστερίσκοι και ναι μεν αλλά, δε χωράνε!

Κλείνοντας οι αστοί, το πολιτικό και εκπαιδευτικό τους προσωπικό σε Ελλάδα, Ευρώπη, στον κόσμο κάνουν τη δουλειά τους σωστά, εκσυγχρονίζουν τα εργαλεία τους , βλέπουν το μέλλον τους,  στο οποίο οι δούλοι τους δεν πρέπει να μάθουν ποτέ για Σπάρτακους…

Το πρόβλημα είναι σ' εμάς που δεν έχουμε κατακτήσει την ταξική μας ενότητά, που είμαστε έτοιμοι να στοιβαχτούμε από τον ένα χαλίφη στον άλλο χαλίφη, που ψάχνουμε δι’ αντιπροσώπων να λύσουμε το πρόβλημα, που τρέφουμε αυταπάτες ότι από συμπόνια μας καλούν στο τραπέζι τους τίγρεις και λιοντάρια, που ανεχόμαστε επαναστατικές κορόνες από αυτούς που συγκυβερνούν, από αυτούς που προσκυνούν Ευρώπη και Ευρώ, από αυτούς που θέλουν να διαχειριστούν τη σημερινή καπιταλιστική σαπίλα με κεντροδεξιό, κεντροαριστερό ή δήθεν αριστερό πρόσημο.

Επειδή κάποιος αιρετός μίλησε για την ανάγκη του παραδείγματος, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι ταξικό παράδειγμα, που οδηγεί στην ταξική άμυνα αλλά και στην ταξική αντεπίθεση για να γίνει πράξη το πέρασμα σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, σε μια παιδεία λαϊκή χωρίς ταξικούς φραγμούς.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΣΚΟΥΦΑΛΟΥ

ΣΤΗΝ 83η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΕ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ