«Αγαπάμε την
Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν
κινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς,
αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και
πόλεμο. Σε νέες εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων. Για το
σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας».
Νίκος Μπελογιάννης, από την απολογία του στο
στρατοδικείο.
Σε
αυτόν τον δρόμο συνεχίζουμε. Με στόχο να μοιάσουμε και να τιμήσουμε στην
καθημερινή δράση και τον αγώνα, όσους πάλεψαν για ένα κόσμο στο μπόι των
ονείρων μας και των ανθρώπων. Με πείσμα, γνώση, εμπειρία, με θέληση και τόλμη.
Με αισιοδοξία, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας. Γι’ αυτό στα 40 χρόνια
του Φεστιβάλ ΚΝΕ-“Οδηγητή” διαλέξαμε αυτό το σύνθημα.
Ξέρουμε, ο δρόμος ανοίγει δύσκολα, πόντο-πόντο.
Τα καθήκοντα πολλά και μεγάλα, το έδαφος εχθρικό κι η μάχη “σώμα-σώμα”,
συνείδηση τη συνείδηση. Τη δουλειά δεν τη φοβηθήκαμε. Κι ούτε τις δυσκολίες.
Αισιόδοξοι, μέσα στην καθημερινή δράση και προσπάθεια για να αλλάξει η
συνείδηση, να αποτινάξει από τις πλάτες της το βάρος του φόβου, της αυταπάτης,
για να ισιώσει ό,τι σφυρηλατείται χρόνια τώρα στο “αμόνι” της καπιταλιστικής
σκλαβιάς και των μηχανισμών του συστήματος.
Με πυξίδα σταθερή κι οδηγό το μέλλον που μας αξίζει.
Ένας νέος κόσμος…
Στο μπόι των ανθρώπων και των αναγκών τους. Στο μπόι της εργατικής τάξης που παράγει τεράστιο
πλούτο. Στο μπόι των σημερινών τεράστιων δυνατοτήτων της παραγωγής, της
τεχνολογίας, της επιστήμης. Για να βγάλουμε τη θηλιά του καπιταλιστικού
κέρδους, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, των ξεπερασμένων σχέσεων παραγωγής, που
δεν αφήνουν τα επιτεύγματα της ανθρώπινης δουλειάς να φτάσουν σ’ αυτούς που τα
παράγουν. Που από ευλογία για τους εργαζομένους, από ευλογία που την έφτιαξαν
με τα δικά τους χέρια, γίνεται κατάρα, δυστυχία, εκμετάλλευση και καταπίεση,
ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι για τους παραγωγούς του πλούτου και τα παιδιά τους.
Στο μπόι των ιδανικών μας, των αξιών της πιο
πρωτοπόρας τάξης της κοινωνίας, των ονείρων που έγιναν πράξη και θα ξαναγίνουν. Ένας κόσμος, μια κοινωνία, που θα σηκώνει και το
μπόι των ίδιων των ανθρώπων, που δε θα τους θέλει σκυφτούς, άβουλους, στη
γωνία, αλλά θα τους χρειάζεται πρωταγωνιστές. Χτίστες μιας νέας ζωής, με τα
μέσα παραγωγής, τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια τους. Που πάει να πει
δυνατούς, ζωντανούς και πρωτοπόρους, ελεύθερους από τις αλυσίδες της
εκμετάλλευσης, της άγνοιας, του φόβου. Χωρίς ναρκωμένα μυαλά. Γι’ αυτόν τον
κόσμο παλεύει η ΚΝΕ.
Ένας κόσμος, μια κοινωνία της πραγματικής
ελευθερίας και των σύγχρονων δικαιωμάτων, ο
σοσιαλισμός-κομμουνισμός κι όχι “ελεύθεροι” να ζητιανεύουμε, “ελεύθεροι” ν’
αποφασίζουμε με το πιστόλι στον κρόταφο, “ελεύθεροι” να διαλέγουμε ανάμεσα στο
σκοτάδι και τη μαύρη νύχτα.
Αυτόν
τον κόσμο αναδεικνύουμε 40 χρόνια τώρα μέσα από τα Φεστιβάλ μας. Από εκεί
και το φως του, το καινούργιο που κάθε χρόνο είναι και πιο νέο, πιο επίκαιρο.
Από εκεί οι γεροί δεσμοί και το κύρος του.
Φέτος που συμπληρώνονται τα 40 χρόνια απ’ όταν
πρωτοξεκίνησε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”, είμαστε πιο σίγουροι γι’
αυτό. Κι ας μη ζήσαμε τον Λοΐζο στο Φεστιβάλ, κι ας μην είδαμε τον Ρίτσο και
τον Κατράκη να απαγγέλουν στη σκηνή του. Όλα αυτά ανήκουν και σε μας που ήμαστε
αγέννητοι τότε. Όχι σαν κειμήλια, μα σαν έμπνευση, κουράγιο και δύναμη σ’ όσους
δε σκύβουν, σ’ όσους αναμετρώνται με τον καιρό να ‘ναι κόντρα, σ’ όσους
παλεύουν ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Οδηγός για τη διαπαιδαγώγηση
νέων ακούραστων πρωτοπόρων αγωνιστών, με ανυπομονησία απέναντι στο σύστημα της
εκμετάλλευσης, με υπομονή με τους ανθρώπους του μόχθου, με γνώση, αντοχή στις
καμπές της ταξικής πάλης, οργανωτές μέσα στη νεολαία και ηγέτες στον χώρο τους,
φωτεινά παραδείγματα ανιδιοτέλειας, τιμιότητας, με πρωτοπόρα δράση στον αγώνα
και στη ζωή. Γνήσια παιδιά της ταξικής αναμέτρησης.
Έτσι τιμάμε και γιορτάζουμε και τα 40 χρόνια του
Φεστιβάλ μας που συμπληρώνονται φέτος. Γινόμαστε πιο απαιτητικοί από τους
εαυτούς μας. Βάζουμε φιλόδοξους στόχους και ψηλά τον πήχη σε όλα τα επίπεδα:
για να οργανωθεί η πάλη για τα προβλήματα και τις
συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, του καπιταλιστικού δρόμου και του
“ευρωμονοδρόμου” που είναι εδώ και στην κρίση και την ανάκαμψη και φορτώνει τα
βάρη στους εργαζομένους και τη νεολαία. Για να οργανώσουμε, να κινητοποιήσουμε
και να διεκδικήσουμε όσα έχουμε ανάγκη, τώρα, άμεσα και όχι στη “Δευτέρα
Παρουσία” που οι λύκοι της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα γίνουν αρνιά. Για να
μη χαθεί άλλος χρόνος με αυταπάτες και ψέματα, “σωτήρες” και “άφθαρτους”,
κόντρα στις μειωμένες απαιτήσεις απ’ τη ζωή, κόντρα στις μάταιες αυταπάτες ότι
ο κόσμος θ’ αλλάξει με παρακάλια και κόλπα.
για να μπουν πιο αποφασιστικά και σίγουρα στη δουλειά
και τη μάχη οι χιλιάδες που βρεθήκαμε στο ίδιο μετερίζι όλο το προηγούμενο
διάστημα. Για να φτάσει το μήνυμα και στους πολλούς ακόμα σε κάθε χώρο
δουλειάς, σχολή και σχολείο, γειτονιά, που ‘χουν την πόρτα και τα αυτιά
ανοιχτά. Σε όσους όχι απλά συμφωνούν μαζί μας, αλλά σε όσους τους αφορά η
κρυστάλλινη θέση και πρόταση του Κόμματος, το κάλεσμα για κοινή δράση.
Για ανανέωση δεσμών και δημιουργία νέων με χιλιάδες παιδιά των εργατικών-λαϊκών
στρωμάτων.
Μπροστά, με
πρωτοπόρα δράση στον αγώνα και τη ζωή, με μαχητικότητα και πρωτοβουλία, για να
γίνεται κάθε χώρος εστία συλλογικής δημιουργίας, δράσης, σκέψης.
Για μαζικές και γερές οργανώσεις της ΚΝΕ. Με ικανότητα
κινητοποίησης, ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης, διαπαιδαγώγησης, στο πλευρό
του Κόμματος, με ευθύνη και συμβολή στο στέριωμα της εργατικής-λαϊκής
αντιπολίτευσης, της λαϊκής συμμαχίας στους χώρους όπου δουλεύουν, σπουδάζουν,
ζουν οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων.
Πιο αποφασισμένοι, έμπειροι και δυνατοί, πλάι στο
Κόμμα μας να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων.
Παρασκευή 1
Αυγούστου 2014 στο λιμάνι της Χίου στο «Κόκκινο φαναράκι»
Τομεακό
Συμβούλιο Χίου της ΚΝΕ
