ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ

ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ.

ΣΩΠΑ ΜΟΥ ΄ ΛΕΓΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΚΟ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ.

ΜΑ ΒΛΕΠΩ ΒΙΑ, ΑΙΜΑ, ΘΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.

ΣΩΠΑ ΕΣΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΑΠΟ ΝΟΜΟ.

ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΠΕΙΤΑ ΣΟΦΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ

ΜΕ ΓΑΛΟΥΧΗΣΑΝΕ ΣΩΠΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΣΚΥΒΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.

ΜΗΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΝΤΙΜΙΛΑΣ

ΓΙΑΤΙ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΙΣΩΣ ΣΕ ΒΡΕΙ ΜΠΕΛΑΣ.

ΣΩΠΑ ΚΑΙ ΜΗ ΜΙΛΑΣ Σ΄ΟΤΙ ΚΑΚΟ ΚΙ΄ΑΝ ΔΕΙΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΟΥ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ

ΕΙΣΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ.

ΠΛΕΟΝ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΚΑΙ ΜΟΥΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΚΑΣΩ

ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΠΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΘΑ ΞΕΣΠΑΣΩ.

ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΟ ΒΛΕΠΩ

ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΛΕΠΩ

ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΦΥΜΩΝΩ

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΛΕΝ΄ΠΑΝΤΟΥ ΤΟ ΠΟΝΟ.

ΤΑ ΤΟΣΑ ΣΩΠΑ ΜΟΥ ΡΗΜΑΞΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

ΘΑ ΕΚΡΑΓΩ ΚΑΙ ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ , ΦΤΑΑΑΑΝΕΙ ΩΣ ΕΚΕΙ.

του ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ (Αφιερωμένο στον Μάρκο Ζαννίκο από τον κ. Σαρέλλη)