Γιατί αποφασίσατε να συμμετέχετε στο ψηφοδέλτιο της «Δράσης»;
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΥ: Γιατί η Δράση του Στέφανου Μάνου και των εξαιρετικών συνεργατών του είναι δυστυχώς, και το εννοώ το δυστυχώς, το μόνο κόμμα που προέβλεψε με ανησυχητικά μαθηματική ακρίβεια όλα όσα ζούμε σήμερα, αλλά και όλα όσα θα βρούμε μπροστά μας εάν δεν αλλάξουμε άμεσαβασικές δομές της οικονομίας μας — και όχι μόνοτης οικονομίας.Σκεφτείτε μόνο το γεγονός ότι, εάν οι προηγούμενες δύο κυβερνήσεις είχαν υιοθετήσει το πρόγραμμα της Δράσης, απλούστατα δε θα είχαμε χρεοκοπήσει. Μα δεν εισακουστήκαμε… Γιατί η Δράση επενδύει στην ατομική ευθύνη, στην ευθύνη του καθενός μας. Γιατί πιστεύει στην ελευθερία του ατόμου, στη δυνατότητά μας να αναπτυσσόμαστε και στην ανάγκη να μη μένουμε στάσιμοι, περιμένοντας τα πάντα από το κράτος, από τον «πατερούλη». Γιατί είναι κατά των πελατειακών σχέσεων κράτους-πολιτών — και μην ξεχνάτε ότι ακριβώς οι πελατειακές αυτές σχέσεις μάς βούλιαξαν. Γιατί το παρελθόν του Στέφανου Μάνου, που έχει συνδέσει το όνομά του με ένα πλήθος μεταρρυθμίσεων, δράσεων και τομών που άλλαξαν προς το πολύ καλύτερο τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και το ακατάβλητο πείσμα τουκαι το μίσος του προς το «πολιτικό κόστος», με εμπνέουν και με γοητεύουν. Γιατί αγαπώ την Ελλάδα της Ευρώπης — και τρέμω στην ιδέα μιας Ελλάδας αποξενωμένης και μόνης. Γιατί θέλω κι εγώ να βοηθήσω σ’ αυτό, και θα το κάνω με όλες μου τις δυνάμεις. Θα το κάνουμε όλοι μαζί. Θα μπούμε στη Βουλή, η Δράση με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία θα μπουν στη Βουλή — και θα τα καταφέρουμε.
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΥ: Οι βασικοί άξονες της πρότασής μας είναι πέντε, και θα προσπαθήσω να τους κωδικοποιήσω. Όμως πρώτα επιτρέψτε μου να σας πω ότι έχουν συνταχθεί από οικονομολόγους ολκής, διεθνούς κύρους, και όχι μέσα σε ένα πολιτικό γραφείο. Αλλά και τούτο: λειτουργούν στην πράξη, όχι στη θεωρία. Η Δράση αγαπά και επενδύει μόνο στην πράξη. Δε γράφουμε μανιφέστα. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Άξονας πρώτος: Δραστική συρρίκνωση του κράτους και κάθε περιττής κρατικής δαπάνης. Αυτό είναι το μεγάλο και, αν θέλετε, μοναδικό ουσιαστικό διακύβευμα σήμερα: το κούρεμα, όχι των μισθών μας, αλλά του κράτους, του μεγάλου και αχόρταγου άρπαγα που επιβάλλει φορολογία για να υπάρχει και για να ταΐζει τους αυλικούς του.
Άξονας δεύτερος: Επιβολή ενιαίας επίπεδης φορολογίας της τάξεως τού 20% για όλα τα εισοδήματα μέχρι τις 100.000 ευρώ το χρόνο (25% από τις 100.000 και πάνω, 30% από τις 300.000 και πάνω), με αφορολόγητο όριο τις 5.000 ευρώ.
Άξονας τρίτος: Άμεση καθιέρωση Βασικής Εθνικής Σύνταξης 700 ευρώ το μήνα, για κάθε πολίτη 67 ετών και πάνω, χωρίς καμία απολύτως προϋπόθεση, δηλαδή με μηδενικές κρατήσεις τόσο από τον εργαζόμενο όσο και από τους εργοδότες(χωρίς φυσικά να θίγονται οι ήδη μεγαλύτερες συντάξεις). Όποιος επιθυμεί μεγαλύτερη σύνταξη συμβάλλεται ελεύθερα με όποιο ταμείοσυνταξιοδότησης επιλέξει. Η Βασική Εθνική Σύνταξη καταβάλλεται από το κράτος. Εργαζόμενοι και εργοδότες, επαναλαμβάνω, απαλλάσσονται άμεσα από τις κρατήσεις, βελτιώνοντας μέσα σε μία ημέρα την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και ενθαρρύνοντας τις προσλήψεις. Σκεφτείτε έναν επιχειρηματία που βρίσκεται με ένα τεράστιοχρηματικόπλεόνασμα στα χέρια: πιστεύετε ότι θα περικόψει τους μισθούς; πιστεύετε ότι δε θα προχωρήσει την ίδια κιόλας ημέρα σε νέες προσλήψεις;
Άξονας τέταρτος: Πλήρης απελευθέρωση των επαγγελμάτων, κατάργηση των νομικών περιορισμών στις εργασιακές σχέσεις, ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις,δραστικόςπεριορισμός των παράλογων προνομίων των συνδικαλιστών και των ληστρικών επιδομάτων που πληρώνω εγώ κι εσείς (σκεφτείτε ότι, παίρνοντας χρήματα από τον νεοδιοριζόμενο υπάλληλο, στην ουσία κλέβοντάς τον, δίνονται, μεταξύ εκατοντάδων άλλων,επιδόματα… έγκαιρης προσέλευσης στη δουλειά σε πάρα πλλές χιλιάδες ανθρώπους!), απελευθέρωση αγορών και προϊόντων.
Άξονας πέμπτος: Άμεση κατάργηση κάθε φόρου στην κατοχή ακίνητης περιουσίας. Θέσπιση ενιαίου ανταποδοτικού τέλους αποκλειστικά για τηχρηματοδότηση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Εάν εφαρμοστούν αυτά, πολύ απλά θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα μέσα σε μερικούς μήνες.
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΥ: Παίρνονται «ετσιθελικά» μέτρα ενάντια και εις βάρος του λαού επειδή δεν εφαρμόζεται καμία από τις προτάσεις της Δράσης.Αντί για μείωση του κράτους, των επιδομάτων καιτων δεκάδων άχρηστων ΔΕΚΟ που απομυζούν τα λίγα που μας έμειναν, αντί για απελευθέρωση της τριτοκοσμικής μας αγοράς, οι τελευταίες κυβερνήσεις και τα δύο κόμματα εξουσίας που συνέτριψαν και κατέστρεψαν και αφάνισαν την Ελλάδα επιβάλλουν φόρους, νέους φόρους, ολοένα νέους φόρους, και μειώνουν τους μισθούς! Είναι εντελώς παράλογο και 100% αυτοκτονικό. Δε μειώνεις ελλείμματα με τη φορολόγηση — δεν έχει γίνει σε καμιά χώρα του κόσμου, ποτέ. Ούτε θα γίνει. Τα ελλείμματα τα μειώνεις κόβοντας από τις δαπάνες σου. Αν παράγω 10 και ξοδεύω 11, έχω έλλειμμα 1. Πρέπει λοιπόν να ξοδεύω κάτω από 10. Γιατί αλλιώς θα πρέπει να βρω αυτό το 1 που μου λείπει φορολογώντας. Μα πόσο πια να φορολογήσω; Πόσο; Ο κόσμος έχει έρθει σε απόγνωση. Τον έχουν απομυζήσει. Υποφέρει. Και θα υποφέρει κι άλλο, γιατί (επαναλαμβάνω: είναι παράλογο αλλά αληθινό) θα του φέρουν κι άλλα μέτρα, κι άλλους φόρους, και έξτρα μειώσεις μισθών. Θα τον γονατίσουν κι άλλο. Γι’ αυτό και, ό,τι και να ψηφίσει, δικαιολογείται — δεν μπορώ να πω τίποτε επ’ αυτού. Εάνπάντως ο λαός ψηφίσει ορθολογικά και με το βλέμμα του στο αύριο, θα μας υπερψηφίσει. Και πιστεύω (είμαι σίγουρη) ότι θα το κάνει. Το πιστεύω ακλόνητα.
o
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΥ: Τα Μνημόνια και το Μεσοπρόθεσμο δεν είναι ΕΝΑ απλό κείμενο. Είναι μία σαφής και λεπτομερειακή δέσμη προτεινομένων μέτρων για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και (διότι γι’ αυτό μιλάμε, μα όλο το ξεχνάμε) του λαού. Τα μέτρα είναι πολλά, εξειδικευμένα και εν πολλοίς αδιαπραγμάτευτα — κι ας λέγονται χιλιάδες ψέματα καθημερινά και ανερυθρίαστα από τα δύο κόμματα εξουσίας περί αναδιαπραγμάτευσης. Και όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και από τα αριστερά και δεξιά κόμματα, που λαϊκίζουν ασύστολα και επικίνδυνα, τρελαίνοντας και αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο. Τα μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν για δύο λόγους: ο πρώτος είναι πως, όσα από αυτάαφορούν τη μείωση του κράτους και την απελευθέρωση της αγοράς, είναι απαραίτητο και ζωτικής σημασίας να εφαρμοστούν από χτες, όχι από σήμερα — ο δεύτερος, πως μας επιβάλλονται. Ξέρετε, δεν υπήρξαμε το καλό παιδί που ζούσε ανέμελα και ωραία, και ξαφνικά ήρθαν οι κακοί ξένοι και μας έβαλαν τις αλυσίδες θέλοντας να μας πιουν το αίμα. Το αντίθετο συμβαίνει: ξοδεύαμε επί δεκαετίες παράλογα περισσότερο από όσο παράγαμε. Ανεπίτρεπτα περισσότερο. Αυτοκτονικά περισσότερο. Και τα ξοδεύαμε στο βρόντο, όχι σε επενδ΄σεις: στα μπουζούκια και στα δεύτερα και τρίτα αυτοκίνητα — και στα… διακοποδάνεια. Οι αριθμοί είναι σαφείς και δεν ψεύδονται. Λυπάμαι. Γι’ αυτό καταστραφήκαμε: γιατί μία τέτοια αμεριμνησία είναι πάντοτε καταστροφική. Πρέπει να ξοδεύεις λιγότερο από όσο παράγεις: να ξοδεύεις λελογισμένα. Αλλιώς θα δανειστείς, και θα ξαναδανειστείς, και θα πληρώσεις μεγαλύτερα επιτόκια, και μετά ακόμη μεγαλύτερα, και ούτω καθεξής, μέχρι που θα γίνεις τόσο ανεπίληπτος που θα σε πετάξουν από τις αγορές και δε θα σε ξαναδανείσουν ποτέ πια. Αυτό συνέβη: και τώρα οι δανειστές μας ζητούν κάποια από τα λεφτά τους πίσω (γιατί το μεγαλύτερο μέρος του χρέους αναγκάστηκαν να μας το χαρίσουν, να το «κουρέψουν»). Μα το θέμα δεν είναι απλώς να βρεθούν τα λεφτά για να τα πληρώσουμε. Πρέπει να πάψουμε να χρειαζόμαστε βοήθεια. Πρέπει να αναπτυχθούμε. Το ξέρετε πως είμαστε υπανάπτυκτοι; Είμαστε. Δυστυχώς είμαστε: οι δείκτες το λένε — και οι δείκτες δε λένε ποτέ ψέματα. Κι ενώ έχουμε πάμπολλα πεδία που αν τα εκμεταλλευτούμε η οικονομία μας θα εκτοξευτεί (και δε μιλώ για τις ανοησίες περί… κοιτασμάτων πετρελαίου και ορυχείων διαμαντιών!), εμείς καθόμαστε και κοιτάμε τη θάλασσα πίνοντας ούζο και βρίζοντας τους κακούς Γερμανούς και τους κακούς… εξωγήινους. Γιατί κάποιοι θέλουν να εξακολουθήσουν να κλέβουν τον πολύ κόσμο. Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα.
o
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΥ: Στην ερώτηση αυτή μπορώ να λαϊκίσω εύκολα και άκοπα. Επιτρέψτε μου να μην το κάνω. Δεν έχουμε Δημοτικές Εκλογές, αλλά Εθνικές. Και μάλιστα τις πιο κρίσιμες των τελευταίων εκατό ετών. Δε μιλάμε για τη Χίο εδώ, ή για τη Θεσσαλονίκη, ή για την Αθήνα: μιλάμε για το αν θα υπάρχει Ελλάδα αύριο, για το αν θα φύγουν όλοι οι νέοι από τη χώρα τρέχοντας και με κάθε μέσον. Μιλάμε για το αν θα μείνουμε στο ευρώ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση — στην Ευρώπη την ίδια. Μιλάμε για το αν θα καταντήσουμε κάτι σαν την Κούβα του Κάστρο ή την Αλβανία του Χότζα. Οι καιροί είναι δύσκολοι, και πρέπει για μια φορά ναφερθούμε πολιτισμένα και υπεύθυνα. Πολιτεύομαι στην πατρίδα μου, στο νησί μου, γιατί είμαι Χιώτισσα και αγαπώ τη Χίο πιο πολύ κι από μένα κι από καθετί. Αλλά εάν καταστραφεί κι άλλο η Ελλάδα (και σχεδόν όλα τα κόμματα κάνουν ό,τι μπορούν γι’ αυτό), η Χίος θα αδειάσει από τον κόσμο της: θα σβήσει. Γι’ αυτό ζητώ από τους συμπολίτες μου να ψηφίσουν με το μυαλό τους: με λογική. Με λογική και ευαισθησία. Να ψηφίσουν Δράση
