39 φωτογραφίες που άφησαν εποχή και έγραψαν ιστορία

Share40

Φωτογραφίες από τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι και σήμερα που συγκλόνισαν και άφησαν εποχή. 

Αθήνα, 1842. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Γάλλο αριστοκράτη Ζοζέφ Ζιλπέρ Zιρό ντε Πρανί και πιθανολογείται, ότι πρόκειται για την πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε στην Ελλάδα. Απεικονίζει τον ναό του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα. Αποτελεί δε, μια απ' τις ακριβότερες φωτογραφίες του κόσμου, καθώς πουλήθηκε σε δημοπρασία του Οίκου Kρίστις στον Σεΐχη του Kατάρ, έναντι 789.000 ευρώ!

Αθήνα, 1929. Η φωτογράφος Nelly's (Έλλη Σουγιουλτζόγλου Σεραϊδάρη), προκαλεί σκάνδαλο στην συντηρητική κοινωνία της εποχής, αλλά και στους συντηρητικούς αρχαιολόγους και δημοσιογράφους, όταν φωτογραφίζει να χορεύουν γυμνές στην Ακρόπολη την Mona Paeva (πάνω) και την Ουγγαρέζα χορεύτρια Nikolska (κάτω). Οι φωτογραφίες αναδημοσιεύθηκαν και στο εξωτερικό.

ΗΠΑ, 1930. Ο νόμος του Λιντς κι ο ρατσισμός, βρίσκονται σε έξαρση. Ένας όχλος 10.000 ατόμων παρακολουθεί τον απαγχονισμό 2 νεαρών μαύρων, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για τον βιασμό μιας λευκής κοπέλας. Τον θάνατο γλύτωσε ο τρίτος φίλος της παρέας, μετά από παρέμβαση του θείου της κοπέλας, δηλώνοντας έτσι εμμέσως και την αθωότητα των 2 απαγχονισθέντων.

Βερολίνο, 1936. Ο Χίτλερ βραβεύει τον Σπύρο Λούη, ο οποίος παρέλασε με φουστανέλα, ως επίτιμο μέλος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου στη Γερμανία.

Περού, 1939. Η Lina Medina γίνεται η νεαρότερη μητέρα στον κόσμο που έχει καταγραφεί στα ιατρικά χρονικά, σε ηλικία 5 ετών, 7 μηνών και 21 ημερών. Η ίδια δεν αποκάλυψε ποτέ τον πατέρα του παιδιού. Ο πατέρας της συνελήφθη με την κατηγορία του βιασμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος, λόγω έλλειψης στοιχείων.

15 Ιουνίου, 1945. Ο Άρης Βελουχιώτης παγιδευμένος από την Εθνοφυλακή, αυτοκτονεί. Αποκεφαλίζεται και 3 ημέρες αργότερα το κεφάλι του, μαζί μ' αυτό του συντρόφου του Τζαβέλα, βρίσκονται στα Τρίκαλα, όπου και κρέμονται σε έναν φανοστάτη της κεντρικής πλατείας, σε δημόσια θέα για 2 ημέρες.

14 Αυγούστου, 1945. Ο πόλεμος μόλις έχει τελειώσει και η επιστροφή των στρατιωτών στα σπίτια τους είναι γεγονός. Μέσα στην γενική ευφορία, ένας ναύτης (ονόματι Glenn Edward McDuffie ) και μια νοσοκόμα, αν και εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους, φιλιούνται αυθόρμητα με πάθος, στην μέση του δρόμου, στην Times Square της Νέας Υόρκης. Η φωτογραφία έμεινε γνωστή με τον τίτλο «Το φιλί του ναύτη» (Sailor's kiss) και την πήρε ο φωτογράφος Alfred Eisenstaedt.

 

Ινδία, 1946. Ο Μαχάτμα Γκάντι διαβάζει δίπλα στην ανέμη του. Ο Γκάντι επέτρεψε στην δημοσιογράφο Margaret Bourke-White να τον φωτογραφίσει, με την προϋπόθεση να μάθει να χειρίζεται την ανέμη.

Νότια Καρολίνα, 1950. Οι φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ βρίσκουν εφαρμογή ακόμα και στο νερό. 

 4 Σεπτεμβρίου, 1957. Η Dorothy Counts γίνεται μια απ' τις πρώτες μαύρες μαθήτριες που μπαίνουν σε Λύκειο της Charlotte στην Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ. Κατά την είσοδό της, η Counts αποδοκιμάστηκε και χλευάστηκε έντονα, ενώ οι γονείς της την απέσυραν από το σχολείο, μόλις 4 μέρες αργότερα.

5 Μαρτίου, 1960. Στα πλαίσια μιας νεκρώσιμης ακολουθίας που λαμβάνει χώρα στην Αβάνα της Κούβας και σε μια ανύποπτη στιγμή, ο φωτογράφος Alberto Korda, παίρνει την πιο διάσημη φωτογραφία του Che Guevara. Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε 7 χρόνια αργότερα, με τίτλο «Ο ηρωικός Τσε».

11 Ιουνίου, 1963. Ο βουδιστής μοναχός Thich Quang Duc αυτοπυρπολείται ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπίεση των βουδιστών απ' την κυβέρνηση του Βιετνάμ. Καθ' όλη την διάρκεια της αυτοπυρπόλησης δεν κουνήθηκε καθόλου απ' την θέση του.

4 Ιουνίου, 1964. Στην ναυτική βάση του Puerto Cabello στην Βενεζουέλα, ένας στρατιώτης που τραυματίζεται θανάσιμα από ελεύθερο σκοπευτή, προσπαθεί να γαντζωθεί πάνω στον ναυτικό ιερέα Luis Padillo.

Νότιο Βιετνάμ, 1965. Μια μητέρα με τα 3 παιδιά της, διασχίζει κολυμπώντας ένα ποτάμι για να ξεφύγει από τις αμερικανικές βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη απ' τον Ιάπωνα Kyoichi Sawada.

Βιετνάμ, 1968, 1 Φεβρουαρίου: Ο αρχηγός της νοτιοβιετναμέζικης αστυνομίας Nguyen Ngoc Loan εκτελεί μπροστά στον φακό του Eddie Adams (που πήρε το βραβείο Πούλιτζερ γι' αυτή τη φωτογραφία το 1969) τον Nguyen Van Lem, αξιωματικό των Βιετκόνγκ. Μία φωτογραφία που έκανε τότε το γύρο του κόσμου και πιστεύεται πως συνέβαλλε σημαντικά στο να αρχίζει να αλλάζει θέση η αμερικανική κοινή γνώμη για τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Μεξικό, 1968. Οι Αφρο-αμερικανοί Ολυμπιονίκες Tommie Smith (κέντρο) και John Carlos (δεξιά), κατά την βράβευσή τους κι ενώ ακούγεται ο εθνικός ύμνος των Η.Π.Α., υψώνουν τη γροθιά τους φορώντας μαύρα γάντια, θέλοντας έτσι να διαμαρτυρηθούν για τις φυλετικές διακρίσεις που υφίστανται στη χώρα τους. Ο έτερος Αυστραλός συναθλητής τους, Peter Norman, συμπαρίσταται, φορώντας ένα διακριτικό του Ολυμπιακού Σχεδίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και είναι αυτός που πρότεινε στους συναθλητές του να φορέσουν από ένα γάντι. Μετά την κίνηση αυτή, οι 2 αθλητές αποβλήθηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την Ολυμπιακή ομάδα των Η.Π.Α., ενώ λέγεται ότι τους αφαιρέθηκαν και τα μετάλλια (διαψεύστηκε από τον Carlos).

8 Ιουνίου 1972, ένα αμερικανικό αεροπλάνο βομβάρδισε με napalm τον πληθυσμό του Trang Bang. Εκεί βρισκόταν η Kim Phuc με την οικογένειά της. Με τα ρούχα της να καίγονται, το κορίτσι, 9 ετών, έτρεξε έξω με τον κόσμο. O φωτογράφος Nic Ut τράβηξε τη διάσημη φωτογραφία. Αμέσως την πήγε στο νοσοκομείο. Παρέμεινε εκεί για 14 μήνες, και πέρασε από 17 επεμβάσεις δέρματος.
Σήμερα η Pham Thi Kim Phuc είναι παντρεμένη, με 2 παιδιά και κατοικεί στον Καναδά. Προεδρεύει στο ίδρυμα «Kim Phuc», αφιερωμένο στη βοήθεια των νέων θυμάτων του πολέμου και είναι πρέσβειρα της ΟΥΝΕΣΚΟ.

5 Σεπτεμβρίου, 1972. Το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου 1972, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, ένας κομάντο της παλαιστινιακής στρατιωτικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», εισβάλλει στο Ολυμπιακό χωριό και κρατά 11 Ισραηλινούς αθλητές σε ομηρία, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση 200 φυλακισμένων Παλαιστινίων. Δύο Ισραηλινοί αθλητές θα εκτελεστούν. Το βράδυ, ένα δράμα εξελίσσεται στο αεροδρόμιο του Μονάχου όπου οι τρομοκράτες προσπαθούν να διαφύγουν με τους ομήρους για το Κάιρο. Με την επέμβαση της γερμανικής αστυνομίας, σκοτώνονται οι 9 Ισραηλινοί όμηροι καθώς και τα 5 από τα 8 μέλη της οργάνωσης. Το σύνολο των θυμάτων ανεβαίνει στους 18. Στην φωτογραφία από το μπαλκόνι των διαμερισμάτων της ισραηλινής ομάδας, πιθανολογείται ότι είναι το νεαρότερο μέλος της οργάνωσης, ο Afif Ahmed Hamid, ο οποίος βρέθηκε αργότερα ανάμεσα στους νεκρούς Παλαιστίνιους.

11 Σεπτεμβρίου, 1973. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος στην Χιλή, πρόεδρος Salvador Allende, λίγες στιγμές πριν την δολοφονία του, κατά την διάρκεια στρατιωτικού πραξικοπήματος στο Σαντιάγκο. Ως φωτογράφος αναγνωρίστηκε ο Luis Orlando Lagos Vázquez.

22 Ιουλίου, 1975. Ένα κτήριο στην Βοστόνη των ΗΠΑ, έχει πιάσει φωτιά. Όταν το κτήριο αρχίζει να καταρρέει, μια μητέρα με την κόρη της πηδάνε στο κενό απ' το παράθυρο. Η μητέρα σκοτώθηκε κατά την πτώση της, ενώ το κοριτσάκι σώθηκε, καθώς κατέπεσε πάνω στο σώμα της μητέρας της.

Απρίλιος, 1980. Ένας ιεραπόστολος κρατά το σκελετωμένο χέρι ενός παιδιού που λιμοκτονεί στην Ουγκάντα.

Πακιστάν, 1984. Ο φωτογράφος Steve McCurry φωτογραφίζει για λογαριασμό του National Geographic, μια ορφανή 12χρονη πρόσφυγα από το Αφγανιστάν, την Sharbat Gula, θύμα της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν. Τα πανέμορφα πράσινα μάτια της, θα την κάνουν γνωστή παγκοσμίως σαν «το κορίτσι από το Αφγανιστάν». Τον Ιανουάριο του 2002, μια ομάδα του National Geographic, αποφασίζει να ξαναβρεί την Sharbat Gula. Την εντοπίζουν στο Αφγανιστάν και την ταυτοποιούν με την μέθοδο της βιομετρικής ανάλυσης της ίριδας των ματιών. Φωτογραφίζουν για δεύτερη φορά, την 30χρονη πλέον Sharbat. Αυτές οι 2 φωτογραφίσεις, είναι και οι μόνες που έκανε στη ζωή της η Sharbat Gula.

 

13 Νοεμβρίου, 1985. Η 13χρονη Omayra Sanchez βρίσκεται παγιδευμένη επί 3 ημέρες στο νερό κι ανάμεσα σε συντρίμμια, μετά από καταστροφή, η οποία προκλήθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου Nevado del Ruiz, στο Armero της Κολομβίας. Η φωτογραφία ελήφθη από τον φωτογράφο Frank Fournier, λίγες ώρες πριν πεθάνει το κοριτσάκι από γάγγραινα (είχαν παγιδευτεί τα πόδια του) και υποθερμία.

22 Ιουνίου, 1986. Το πιο πολυσυζητημένο ίσως «ψεύτικο» γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στον κρίσιμο αγώνα Αργεντινής-Αγγλίας, στα πλαίσια του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου που διεξάγεται στο Μεξικό, ο Ντιέγκο Μαραντόνα επιτυγχάνει γκολ χρησιμοποιώντας έξυπνα το χέρι του. Μετά τον αγώνα, ο Μαραντόνα δηλώνει ότι ήταν «το χέρι του Θεού» που έβαλε το γκολ.

 Σεπτέμβριος, 1986. Ο Ken Meeks γίνεται ο πρώτος ασθενής με AIDS, του οποίου δημοσιοποιούνται φωτογραφίες, με εμφανή τα σημάδια της αρρώστιας πάνω του (σάρκωμα Καπόζι). Η φωτογραφία ελήφθη 3 ημέρες πριν τον θάνατό του, από τον Alon Reininger, ο οποίος πληροφορήθηκε το θέμα από τον σύντροφο του Meeks (διακρίνεται στο βάθος). 



4 Ιουνίου, 1989. Τα τανκς κατευθύνονται προς την πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου, όπου πραγματοποιείται διαδήλωση υπέρ της δημοκρατίας, με σκοπό να την καταστείλουν (όπως κι έγινε). Ένας άγνωστος διαδηλωτής βρίσκει το θάρρος και και στέκεται μπροστά τους.




9 Νοεμβρίου, 1989. Η πτώση του τείχους του Βερολίνου είναι πια γεγονός. Το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου, γκρεμίζεται μετά από ζωή 28 ετών.




Νοέμβριος, 1992. Μια Σομαλή μητέρα σηκώνει στα χέρια της το άψυχο σώμα του παιδιού της, το οποίο πέθανε από ασιτία.



Το 1994, ο λαμπρός φωτογράφος ο σουδανέζος Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer με μια φωτογραφία που τραβήχτηκε στην περιοχή Ayod (ένα μικρό χωριό του Σουδάν), η οποία κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο. Στην εικόνα η σκελετωμένη μορφή ενός μικρού κοριτσιού, σκυμμένου στη γη, εξαντλημένου από την πείνα, και στα πρόθυρα του θανάτου, ενώ στο βάθος, αναμένει ένας μαύρος γύπας προσεκτικά και περιμένει την ακριβή στιγμή του θανάτου του κοριτσιού.

Τρείς μήνες αργότερα, ο Kevin Carter αυτοκτόνησε λόγω κατάθλιψης.

Ρουάντα, Ιούνιος 1994. Ένας άντρας που ανήκει στην φυλή Χούτου, βασανίζεται και ακρωτηριάζεται από ομοφύλους του στρατιωτικούς, κατηγορούμενος ότι είναι φιλικά διακείμενος στην αντίπαλη φυλή των επαναστατών Τούτσι

14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Aμμοχώστου, μία ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκε μια ομάδα «Γκρίζων Λύκων» και άρχισαν τον πετροπόλεμο. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμού και ξεφεύγοντας από τους Κυανόκρανους πέρασε στη νεκρή ζώνη και προσπάθησε ν΄ ανέβει σε έναν ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία, ενώ άλλοι διαδηλωτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν. Tούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο τον πυροβόλησαν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό. Στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν προς τους διαδηλωτές. Oι εθνοφρουροί πήραν θέση μάχης. H σορός του Σολωμού απομακρύνθηκε από την περιοχή. Επίσης αρκετά ακόμα άτομα τραυματίστηκαν από τις σφαίρες των Tούρκων στο χώρο του επεισοδίου.

Αλβανία, 1999. Σ' έναν προσφυγικό καταυλισμό Κοσοβάρων, ο 2χρονος Akim Shala περνιέται μέσα από το συρματόπλεγμα, για να καταλήξει στην αγκαλιά του παππού του. Η φωτογραφία ελήφθη από την Carol Guzy και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2000.

Παλαιστίνη, 2000. Παρ' ότι δεν πρόκειται για φωτογραφία, αλλά για στιγμιότυπο από κινηματογραφικό φιλμ, εν τούτοις η σκηνή που απεικονίζεται δεν παύει να είναι συγκλονιστική. Ο Παλαιστίνιος Jamil ad-Durra, προσπαθεί απεγνωσμένα να προστατέψει με το κορμί του τον 12χρονο γιο του Mohammed, από τα πυρά Ισραηλινών στρατιωτών. Το βαρέλι πίσω από το οποίο προσπαθούν να κρυφτούν, δεν είναι αρκετό να τους προστατέψει και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, το παιδί πέφτει νεκρό στην αγκαλιά του πατέρα του, ο οποίος έχει τραυματιστεί κι αυτός βαριά. Ο Παλαιστίνιος οδηγός του ασθενοφόρου, που καταφθάνει για να τους παραλάβει, πέφτει κι αυτός νεκρός απ' τα πυρά των Ισραηλινών.

11 Σεπτεμβρίου, 2001. Η επίθεση στους «δίδυμους πύργους», στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης.

ΗΠΑ, 2004. Ο μικρός Ιρακινός Saleh ο οποίος έχει ακρωτηριαστεί από αμερικανική βόμβα στο Ιράκ, νοσηλεύεται σε νοσοκομείο του Όκλαντ, στην Καλιφόρνια, για να πραγματοποιηθούν διορθωτικές επεμβάσεις. Τα άλλα παιδιά, αρχίζουν να τον κοροϊδεύουν για την εμφάνισή του και ο μικρός αναστατώνεται. Οι νοσοκόμες για να τον ηρεμήσουν, δένουν πάνω στο ακρωτηριασμένο του χέρι, ένα μολύβι. Ο μικρός Saleh τότε ζωγραφίζει ένα αεροπλάνο που ρίχνει βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη από την Deanne Fitzmaurice και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2005.

 

Δαμασκός, 2006. Μια 7χρονη Σύρια πουλάει γλυκίσματα στον δρόμο, αλλά ταυτόχρονα διαβάζει και τα μαθήματά της. Ο Wasim Kheir Beik που πήρε τη φωτογραφία, συνάντησε δυσκολίες με την μικρή, καθώς δεν ήθελε επ' ουδενί να φωτογραφηθεί. Ο Wasim Kheir Beik, αναγκάστηκε να απομακρυνθεί σε απόσταση 30 μέτρων απ' την μικρή για να μπορέσει να της «κλέψει» αυτή τη φωτογραφία. Η φωτογραφία τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων, το 2007.


Αύγουστος 2007. Ηταν φυσικό να συμπεριληφθεί η συγκεκριμένη φωτογραφία σ' αυτές που διάλεξε το Ρόιτερ ως τις καλύτερες της χρονιάς ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες. Εχει απαθανατίσει πυροσβεστικό αεροπλάνο πάνω από τις μεγάλες φωτιές του καλοκαιριού στην Πελοπόννησο.

28 Φλεβάρη 2008. Ο μόλις έξι μηνών "τρομοκράτης" Παλαιστίνιος Μοχάμεντ αλ Μπουράι κείτεται νεκρός από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Είναι χαρακτηριστικό το "γιατί" στα μάτια των παιδιών.

6 Δεκεμβρίου 2011. Η 12χρονη Ταράνα Ακμπάρι ουρλιάζει από τρόμο ελάχιστα λεπτά αφότου βομβιστής αυτοκτονίας πυροδότησε εκρηκτικό μηχανισμό σε ναό στην Καμπούλ. Η φωτογραφία αυτή, κέρδισε το εφετινό βραβείο Πούλιτζερ. Ο φωτογράφος Μασούντ Χοσαΐνι, που εργάζεται για το γαλλικό πρακτορείο Agence France Presse (AFP), είναι ο πρώτος Αφγανός που κερδίζει Πούλιτζερ (στην κατηγορία της ειδησεογραφικής φωτογραφίας).