Αγαπητοί
συνάδελφοι
Χαιρόμαστε που μας καλέσατε σαν Περιφερειακή Ομοσπονδία Β.
Αιγαίου ΑμεΑ και είμαστε σε θέση να εκφράσουμε τη γνώμη και τα προβλήματα των
Ατόμων με Αναπηρία στη χώρα μας, από τη δική μας οπτική γωνία. Το Βόρειο
Αιγαίου αποτελείται από 3 μεγάλα νησιά (Λέσβο, Χίο και Σάμο) και από 6
μικρότερα και βρίσκονται κοντά στις ακτές της Δυτικής Τουρκίας. Αποτελούν
δηλαδή τα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε.
Χρόνια τώρα, η ΠΟΒΑ έδινε αγώνες στο πλευρό των ΑμεΑ για την
προάσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων τους έχοντας πάντα σαν σύμμαχο
τις οικογένειές των ΑμεΑ, δηλαδή τους απλούς ανθρώπους του μόχθου, τους εργαζόμενους,
τον ελληνικό λαό. Επομένως η φωνή μας αυτή σήμερα θεωρούμε, εκφράζει όχι μόνο
τα Άτομα με Αναπηρία αλλά και όλους εκείνους που υποφέρουν στη χώρα μας και τις
ευρωπαϊκές χώρες λόγω της κρίσης.
Πριν 21 περίπου χρόνια, που η Ελλάδα εντασσόταν στην ΕΕ, οι
κυρίαρχες τότε πολιτικές δυνάμεις, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ αλλά και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έπεισαν το
λαό μας ότι όλη του η ζωή θα βελτιωνόταν ψηφίζοντας τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Έπεισαν σε μεγάλο βαθμό ότι ξεπεράστηκαν οι κρίσεις ότι μια αδιάκοπη ανάπτυξη
θα ήταν μπροστά μας. Ακούστηκαν υπεραισιόδοξα συνθήματα όπως “ότι θα τρώμε με
χρυσά κουτάλια”, ότι αντί για μια μικρή αγορά όπως η ελληνική θα έχουμε μια
αγορά πολλών εκατομμυρίων καταναλωτών. Ότι θα τέλειωναν οι πολεμικές
συγκρούσεις και η ΕΕ θα ήταν μια Ένωση των λαών, της αλληλεγγύης και της
φιλίας. Αυτά ακούγονταν από τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, τα Πανεπιστήμια, τα
σχολεία, από οικονομολόγους, πολιτικούς κλπ. Λίγες φωνές τόλμησαν να
αμφισβητήσουν αυτά τα λόγια, αλλά δεν εισακούστηκαν.
Παρά την ένταξη στην ΕΕ, την περίοδο ανάπτυξης και τον
τεράστιο παραγόμενο πλούτο, πολλές επιχειρήσεις που ήταν κερδοφόρες έκλεισαν
και μετακόμισαν σε αναζήτηση μεγαλύτερου κέρδους αφήνοντας πίσω ολόκληρες
οικογένειες απολυμένων. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat στην
περίοδο της ανάπτυξης στην Ελλάδα το 22% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το
επίσημο τότε όριο της φτώχειας!
Οι εκκλήσεις για “λιτότητα”, “υπομονή” να συγκλίνουν οι
μισθοί και οι συντάξεις με τις “πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες”, για δίκαιη
ανακατανομή του εισοδήματος, στην πορεία ξεθώριασαν.
Με κοινοτικές αποφάσεις μειώθηκε έως και συρρικνώθηκε η
αγροτική παραγωγή με δυσμενείς επιπτώσεις στη διατροφή και την επάρκεια σε
διατροφικά προϊόντα. Η Ελλάδα από καθαρά
εξαγωγική χώρα αγροτικών προϊόντων μετατράπηκε σε χώρα καθαρά εισαγωγική με ό,τι επίπτωση μπορεί να έχει αυτό και στη
διατροφική ποιότητα, στα έξοδα των λαϊκών οικογενειών αλλά και στην υγεία
ειδικά σε Άτομα με χρόνιες παθήσεις.
Με την πολιτική της πλήρους απελευθέρωσης στην ακτοπλοΐα,
τις ιδιωτικοποιήσεις στις τηλεπικοινωνίες,
το ρεύμα το νερό, τα ναύλα των ακτοπλοϊκών δρομολογίων αυξήθηκαν πάνω από
300%, εκτινάχθηκε η ακρίβεια σε όλους τους τομείς. Σήμερα, οι μετακινήσεις στα
νησιά είναι απαγορευτικές, αφού πολλά νησιά της χώρας βρίσκονται στην κυριολεξία αποκλεισμένα ή
σχεδόν ξεκομμένα από την υπόλοιπη Ελλάδα. Οι “καλύτερες ημέρες” ποτέ δεν ήρθαν
ο λαός μας και πάλι έκανε και κάνει
θυσίες.
Τα πράγματα όμως δεν
σταμάτησαν δυστυχώς εκεί. Οι οικονομικοί ανταγωνισμοί έγιναν πιο επικίνδυνοι,
διεξήχθησαν νέοι πόλεμοι με τη συμμετοχή της χώρας μας και των ισχυρών της ΕΕ. Παρ’
όλες τις υποσχέσεις και τις μεγαλοστομίες έφθασε και η οικονομική κρίση, το
τελειωτικό χτύπημα. Κάθε ελπίδα διαψεύσθηκε εν μέσω οξύτατων ανταγωνισμών για
τις αγορές.
Σήμερα, η κρίση
φορτώνεται αδιακρίτως σε όσους δεν τη δημιούργησαν, φυσικά και στα ΑμεΑ.
Χιλιάδες μικρομάγαζα κλείνουν, ενώ ένας στους δυο νέους είναι άνεργος. Καθοδόν
είναι απολύσεις, περαιτέρω μειώσεις μισθών, επιδομάτων και συντάξεων ΑμεΑ ενώ
νέα μνημόνια ετοιμάζονται.
Ολόκληρες κατηγορίες ασθενών με σπάνιες παθήσεις, σε
γονείς ΑμεΑ υποχρεώνονται από την τρικομματική κυβέρνηση σε πρόσθετα άγρια
χαράτσια. Κέντρα Ειδικής Αγωγής είτε
υποχρηματοδοτούνται και κλείνουν, είτε υποστελεχώνονται.
Απαντήστε μας λοιπόν:
Πώς γίνεται να μπορούμε να παράγουμε τόσα πολλά φάρμακα και
θεραπείες, η έρευνα πάνω σε ανίατες παθήσεις να προχωρά καθημερινά και οι
πάσχοντες να μην μπορούν να γευτούν αυτά τα αποτελέσματα σήμερα σε ευρεία
κλίμακα και μάλιστα δωρεάν;;;
Πώς είναι δυνατόν σε περίοδο κρίσης τα κέρδη της ιδιωτικής
υγείας στην Ελλάδα σύμφωνα με επίσημα στοιχεία να ξεπερνούν τα 100 εκατ. € μόνο στο Α΄εξάμηνο του 2012;;; και
ταυτόχρονα η δημόσια υγεία να υποβαθμίζεται με τραγικές ελλείψεις σε
νοσοκομειακό υλικό και ιατρικό δυναμικό και φυσικά ακόμα τραγικότερες για την
πλειοψηφία των φτωχών ελλήνων;;;
Μήπως επειδή υπάρχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα γύρω
από το φάρμακο και τη θεραπεία;;;
Μήπως επειδή τα συμφέροντα αυτά που δημιούργησαν και την
κρίση την φορτώνουν τώρα στις πλάτες των θυμάτων;;;
Μήπως επειδή στο βωμό του κέρδους θυσιάζεται ακόμα και η
ανθρώπινη υγεία όπως και κάθε ανθρώπινη ανάγκη;;;
Αποδείχθηκε ότι η ΕΕ των λαών, της αδελφοσύνης, της ειρήνης
ήταν εξαρχής η ΕΕ των οικονομικών συμφερόντων και των λόμπι, του ανελέητου
ανταγωνισμού που φθάνει μέχρι και τον πόλεμο όταν χρειαστεί χωρίς να λογαριάζει ανθρώπινες ζωές πόσο μάλλον
ανθρώπινες ανάγκες. Δυστυχώς σε αυτό το παιχνίδι συμμετείχαν και συμμετέχουν
και οι Ελληνικές κυβερνήσεις τα ίδια κόμματα και οι ίδιες με τότε πολιτικές που
έχουν σαν κύριο σύνθημα “Πάση θυσία στην ΕΕ και την ευρωζώνη”.
Σήμερα, έχοντας όλη αυτή την εμπειρία δεν μπορεί κανείς πια
να μας κοροϊδέψει. Καμία θυσία δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε σε ένα
σύστημα, που ταΐζει ληγμένα τρόφιμα στη χώρα μας τους φτωχούς, που αφήνει τα
παιδιά χωρίς πετρέλαιο και βιβλία στα σχολεία, που απολύει χιλιάδες
εργαζόμενους, που έχει εκτός ειδικής αγωγής 180.000 ΑμεΑ, που τρίζει συθέμελα.
Όποια συνταγή διαχείρισής του εφαρμόστηκε, με μνημόνια ή κουρέματα χρεών,
απέτυχε παταγωδώς σε ότι αφορά τις τσέπες και τη ζωή των πολλών και πέτυχε
διάνα για τα συμφέροντα των λίγων.
Οι “μελλοντικοί παράδεισοι της ανάπτυξης”, αποδείχθηκαν
ανάπτυξη για τους λίγους και φτώχεια για τους πολλούς.
Η ΕΕ των λαών, θα έρθει! Όμως απέχει όσο η γη από τον ουρανό
από τη λογιστική των χρηματιστηρίων, των μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών,
των εκπροσώπων-κυβερνήσεών τους σε κάθε χώρα που πλήττεται από την κρίση.
Καλούμε κάθε συνεπές Άτομο με Αναπηρία, τις Οργανώσεις των
ΑμεΑ να συνταχθούν με τις οικογένειές τους με το συνεπές λαϊκό κίνημα κάθε
χώρας μέχρι την ώρα που κουμάντο στη ζωή και τη μοίρα τους θα κάνουν οι ίδιοι.
Γνωρίζουμε ότι δεν είναι εύκολο, αλλά, αν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο
δρόμο της εξαθλίωσης και τον δύσκολο αλλά όμορφο δρόμο του αγώνα και των
θυσιών, για την κοινωνία των αναγκών μας, διαλέγουμε το 2ο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΠΟΛΥ
ΜΙΧΑΛΑ
ΣΟΦΙΑ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΗΣ Π.Ο.Α.μεΑ.Β.Α.
